Καθισμένος κάτω με τον καθηγητή Thorne - Νέο χρέος ενηλίκων: Είναι μια έλξη

Εμείς οι δεξιοτέχνες είμαστε δεσμευμένοι στο οικονομικό γραμματισμό και την εκπαίδευση, και οι νέοι ενήλικες είναι ιστορικά λίγο ασταθής στα προσωπικά οικονομικά -όπως έχουμε δει, είναι βαθιά στο χρέος πιστωτικών καρτών. Αλλά τώρα, με τη βοήθεια ενός εμπειρογνώμονα, μπορούμε να ρίξουμε φως στο πώς οι νέοι άνθρωποι μπορούν να τετραπλασιάσουν τα οικονομικά τους. Μιλήσαμε με την Deborah Thorne, αναπληρωτή καθηγητή και καθηγητή Wagner του τμήματος κοινωνιολογίας και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Ο καθηγητής Thorne είναι ειδικός στη διαστρωμάτωση και την ανισότητα, τον αρνητικό πλούτο (χρέος) και την πτώχευση των καταναλωτών και ήταν ο διευθυντής του έργου του έργου "Πτώχευση καταναλωτών" στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ από το 2001 έως το 2002.

Το πρόβλημα

Με απλά λόγια, οι νέοι ενήλικες είναι, σε γενικές γραμμές, βαθιά χρέος. Όπως ανακαλύψαμε από την προηγούμενη συζήτηση με τον καθηγητή Dunn, το χρέος των πιστωτικών καρτών αυξάνεται ολοένα και περισσότερο μεταξύ των νέων ενηλίκων, πολλοί από τους οποίους αναμένεται να μην το πληρώσουν ποτέ και τελικά να καταλήξουν σε πτώχευση. Παρόλο που το χρέος πιστωτικών καρτών επηρεάζει όλους, σπουδές κολλεγίων ή όχι, όσοι πηγαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συχνά αντιμετωπίζουν επίσης χρέη φοιτητικών δανείων. Με μεγάλο τρόπο. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προστασίας Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών, το χρέος των φοιτητικών δανείων από κρατικά και ιδιωτικά δάνεια ανέρχεται σε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Αυτά τα δάνεια διατίθενται με αυτή τη γενική ιδέα: "Σας δανείζουμε τα χρήματα για να πάτε στο σχολείο, αποφοιτάτε και κερδίζετε καλή δουλειά με καλό μισθό, μας πληρώνετε πίσω σε 5, 10, 20 χρόνια με κάποιο ενδιαφέρον και Όλοι χαίρονται."

Το πρόβλημα είναι ότι οι απόφοιτοι δεν παίρνουν τις θέσεις εργασίας ή τους μισθούς που θα τους επιτρέψουν να πληρώσουν τα δάνειά τους. Οι νέοι ενήλικες που φοιτούν στο κολέγιο είναι πρακτικά αναγκασμένοι να συγκεντρώσουν χρέη, αλλά δεν έχουν τα μέσα να το πληρώσουν σε εύλογο χρονικό διάστημα ή και καθόλου. Κατά συνέπεια, η αποπληρωμή αυτών των δανείων μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες. Οι οικονομικές τους καταστάσεις μπορούν να γίνουν δύσκολο μέχρι στιγμής να μετατραπούν σε πιστωτικές κάρτες υψηλού ενδιαφέροντος ή ακόμη και σε πτώχευση των καταναλωτών (αν και το χρέος των φοιτητικών δανείων δεν είναι πληρωτέο σε πτώχευση). Σύμφωνα με τον Thorne, παρά τους εν λόγω οικονομικούς κινδύνους, πολλοί δανειστές εξακολουθούν να παρέχουν δάνεια που εμφανίζονται σε μερικούς ως "sub-prime", παρόμοια με εκείνα που προκάλεσαν τη στεγαστική κρίση. "Οι ιδιωτικοί δανειστές δίνουν δάνεια, συχνά πολύ μεγάλα δάνεια, σε άτομα που δεν έχουν δουλειά", λέει ο Thorne. Προφανώς, αυτοί οι υποψήφιοι φοιτητές δεν αναμένεται να έχουν δουλειά όταν λαμβάνουν το φοιτητικό δάνειο, αλλά τώρα φαίνεται σαν να μην αναμένεται να έχουν το μισθό που είχαν προβλεφθεί πριν από την αποφοίτησή τους. "Αν ήσαστε δανειστής, θα δανείζετε κάποιον $ 10.000, ή $ 20.000 ή περισσότερα εάν δεν είχαν δουλειά; Σοβαρά, ποιος θα το έκανε αυτό; Ο μόνος λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό είναι ότι τα δάνεια σπουδαστών είναι εγγυημένα από την κυβέρνηση και είναι μη πληρωτέα σε πτώχευση - γι 'αυτό είναι μια πολύ ασφαλής επένδυση για τους δανειστές ».

Πέρα από τα δάνεια σπουδαστών

Ακριβώς όπως τα δάνεια σπουδαστών, Thorne σημειώνει ότι οι εταιρείες πιστωτικών καρτών εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να εκδώσουν κάρτες σε αυτούς τους νέους ενήλικες επίσης. Θα μπορείτε να δείτε αυτό σε όλη τη χώρα το φθινόπωρο, όπου οι τράπεζες θα έχουν τραπέζια που έχουν συσταθεί σε κολέγια προσανατολισμούς που προσφέρουν πιστωτικές κάρτες σε εισερχόμενους φοιτητές: "Πολλοί άνθρωποι που αρχειοθετούν πτώχευση και χρεοκοπία με πιστωτικές κάρτες έχουν, πριν καταθέσει, επιστρέψει τον κύριο υπόχρεο. Και μερικές φορές, λόγω ενδιαφέροντος και αμοιβής, έχουν επιστρέψει αυτό το κύριο κεφάλαιο πολλές φορές. Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα από τις πτωχεύσεις και τις αθετήσεις υποχρεώσεων, οι πιστωτικές κάρτες εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα κερδοφόρες για τους δανειστές. "Οι πολυάριθμοι νέοι που έχουν βαθιά πίστωση ή χρεοκοπία καταλήγουν να αντιμετωπίζουν περαιτέρω δυσκολίες και οι συνέπειες δεν περιορίζονται μόνο σε αυτούς. Αυτά τα άτομα έχουν πρόβλημα να πάρουν δάνεια, να αγοράσουν σπίτια, να αγοράσουν αυτοκίνητα και να παρέχουν οικογένειες. Αυτοί οι φραγμοί δημιουργούν μια ακόμη αδικαιολόγητη έλξη στην οικονομία του έθνους. Η πτώχευση ειδικότερα έχει γίνει ένα απίστευτο εμπόδιο για τη λήψη δανείου στο μέλλον, και μάλιστα αρνείται ορισμένους ανθρώπους από την απασχόληση. Τα άρθρα και οι έρευνες του Thorne and Porter από το 2006 έδειξαν ότι περίπου το ένα τρίτο των οφειλετών ανέφερε ότι είναι τόσο κακό ή οικονομικά χειρότερο από ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία από την ημέρα που κατέθεσαν. Αυτό είναι πράγματι ένα καταθλιπτικό εύρημα, καθώς η κήρυξη της πτώχευσης υποτίθεται ότι είναι προς τα κάτω προς τα κάτω και προσφέρει κάποια κινητικότητα προς τα πάνω. Αυτή η έλλειψη αγοραστικής δύναμης δεν είναι μόνο δύσκολη γι 'αυτούς προσωπικά, αλλά επιβραδύνει την οικονομική ανάκαμψη για ολόκληρη τη χώρα. Λέει ο Thorne, "όταν οι άνθρωποι πνίγονται σε χρέη, είτε πρόκειται για χρέη φοιτητικών δανείων είτε για χρεωστικές κάρτες, δυσχεραίνει τις προσωπικές δαπάνες που θα βοηθήσουν στην επανεμφάνιση της εθνικής μας οικονομίας".

Τι να κάνω

Η μείωση της ανεργίας θα βοηθήσει σίγουρα την κατάσταση, αλλά δεν θα αντιμετωπίσει όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι ενήλικες. Πολλοί αντιμετωπίζουν υποαπασχόληση, κερδίζοντας έτσι λιγότερα και δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα δάνεια σπουδαστών τους όπως αναμενόταν. Η Thorne παρατηρεί ανεπιστρεφώς ότι ορισμένοι από τους σπουδαστές της θα πρότειναν να μην παντρευτούν κανέναν με $ 20.000 + σε δάνεια σπουδαστών: "Είναι απλά υπερβολικά υψηλού κινδύνου." Μία πιθανή λύση είναι να καταστούν τα σπουδαστικά δάνεια πιο προσιτά και για τα κράτη να επενδύσουν και πάλι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Το χρέος των φοιτητικών δανείων φαίνεται να αποτελεί παράγοντα επιδείνωσης των νέων ενηλίκων που παίρνουν χρέη πιστωτικών καρτών και αθετούν τις πληρωμές, οπότε η άμβλυνση του θέματος αυτού θα έχει θετικές επιπτώσεις για το χρέος των νέων ενηλίκων και την οικονομική κινητικότητα. Η εθνική έκθεση του CFPB ελπίζουμε ότι θα κατευθύνει κάποια προσοχή στην ανάγκη αυτή, αλλά ποιος θα πει πότε θα έρθει ακριβώς η ανακούφιση. Ακόμη και αν αυτή η μεταρρύθμιση έρθει σύντομα, ίσως να μην αρκεί για να χάσει τη χώρα και τις μελλοντικές γενιές λίγο περισσότερο πόνο. Σύμφωνα με τον Θόρν, «Αυτά τα άτομα, που συχνά αποπληρώνουν τα δικά τους δάνεια σπουδαστών στα 40 ή ακόμα και στα 50, είναι τα ίδια άτομα που πρέπει να εξοικονομούν δίδακτρα για τα παιδιά τους. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν και τα δύο. το εισόδημα δεν είναι επαρκές και το κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι υπερβολικά υψηλό. Και έτσι, δυστυχώς, ο κύκλος συνεχίζεται. "Η εξεύρεση του σωστού φοιτητικού δανείου μπορεί να είναι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση του ελεγχόμενου χρέους των νέων ενηλίκων.

"Πολλοί από τους σημερινούς φοιτητές μεγάλωσαν σε νοικοκυριά που ήταν σχετικά οικονομικά υγιή", λέει ο Thorne. "Δυστυχώς, δεν αποφοιτούν σε παρόμοια οικονομική ασφάλεια."