Ο καθηγητής Ho προσφέρει ένα μοτίβο για το πώς να σκεφτεί κανείς για τη μέτρηση του αντίκτυπου των φόρων

Ο αντίκτυπος ενός φόρου σε έναν τομέα υπολογίζεται από την επίδρασή του στην προσφορά και τη ζήτηση. Η περιοχή κάτω από τη καμπύλη ζήτησης είναι τα οφέλη που αποκομίζουν οι καταναλωτές από την κατανάλωση. Η περιοχή κάτω από την καμπύλη προσφοράς είναι οι παραγωγοί κερδών που προέρχονται από την κατανάλωση. Ως εκ τούτου, η περιοχή μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης αντιπροσωπεύει τα συνολικά οφέλη όσον αφορά την αξία των καταναλωτών (γνωστά ως πλεόνασμα καταναλωτή) και τα κέρδη των παραγωγών.

Η εισαγωγή ενός φόρου δημιουργεί μια σφήνα μεταξύ του τι πρέπει να πληρώσει ο καταναλωτής και του πραγματικού κόστους παραγωγής. Αυτό αυξάνει την τιμή για τους καταναλωτές και μειώνει την παραγωγή των παραγωγών. Αυτό αφήνει ένα τρίγωνο γνωστό ως Νεκρό βάρος απώλεια ή τρίγωνο Harberger, των χαμένων οικονομικών ευκαιριών.

Καθώς τα φορολογικά έσοδα από έναν τομέα αυξάνονται, η νεκρή απώλεια βάρους αυξάνεται. Για ένα μικρό φόρο, βρισκόμαστε ακόμα στην άκρη του τριγώνου, οπότε η αύξηση της νεκρικής απώλειας βάρους είναι μικρή. Αλλά σε έναν τομέα που φορολογείται σε μεγάλο βαθμό, βρισκόμαστε τώρα στη βάση του τριγώνου και έτσι η νεκρή απώλεια βάρους είναι υψηλότερη.

Ωστόσο, η αρχή της βέλτιστης φορολογίας Ramsay επισημαίνει ότι αυτό το αποτέλεσμα εξαρτάται από την κλίση της προσφοράς και της ζήτησης. Εάν η κλίση της προσφοράς και της ζήτησης σε έναν δεδομένο τομέα είναι σχετικά ανελαστική (πλησιέστερη στην κάθετη), δηλαδή η ποσότητα που παραδίδεται και η ζητούμενη ποσότητα δεν αλλάζουν πολύ όταν αλλάζουν οι τιμές, τότε οι φόροι έχουν σχετικά μικρή επίδραση στην ποσότητα και έτσι έχουν μικρότερη απώλεια βάρους. Επομένως, αυτοί οι τομείς θα πρέπει να στοχεύουν.