Είναι μια νομική συμφωνία μεταξύ ενός ασφαλιστή (συνήθως μια επενδυτική τράπεζα) και ενός εκδότη τίτλων, με την οποία ο ασφαλιστής συμφωνεί να κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να πουλήσει όσο το δυνατόν περισσότερους τίτλους του εκδότη στο κοινό.

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Η συμφωνία

δεν εγγυάται ότι πρέπει να πωληθούν όλες οι αξίες της έκδοσης. Ένας εκδότης και ένας ασφαλιστής συμφωνούν για ένα ελάχιστο επίπεδο πωλήσεων και μόλις επιτευχθεί το ελάχιστο, ο ασφαλιστής δεν ευθύνεται για τυχόν απούλητα χρεόγραφα.

Ας υποθέσουμε ότι η Εταιρεία XYZ σχεδιάζει να γίνει δημόσια και προσλαμβάνει μια επενδυτική τράπεζα για να γίνει ασφαλιστής τους και να οργανώσει την προσφορά. Η δουλειά της επενδυτικής τράπεζας ως ασφαλιστή είναι να πάρει την καλύτερη τιμή που μπορεί για τις εκδοθείσες μετοχές και να πουλήσει όσο το δυνατόν περισσότερα. Οι Underwriters καθορίζουν την καλύτερη τιμή και το μέγεθος μιας προσφοράς, θέτοντας την προσφορά των πελατών τους σε θεσμικούς επενδυτές - αυτοί ονομάζονται οδικές εκθέσεις. Ο ασφαλιστής θεωρεί τότε αυτές τις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος όταν συμβουλεύει τον εκδότη σχετικά με ένα κατάλληλο μέγεθος και τιμή προσφοράς. Σε μια συμφωνία με τις καλύτερες προσπάθειες, ο ανάδοχος διαχειρίζεται επίσης την πραγματική πώληση των τίτλων. Μερικές φορές ο ασφαλιστής αποτελεί συνδικάτο και επικαλείται τη βοήθεια άλλων τραπεζών για να βοηθήσει την πώληση του θέματος - αυξάνοντας την προσπάθεια πώλησης πίσω από το θέμα και μειώνοντας την πίεση σε κάθε τράπεζα να πουλήσει στη βάση πελατών της.

Ο Καν. 10β-9 του Κ.Α.Ε. και ο Κανονισμός S-K απαιτούν από τους αναδόχους να γνωστοποιήσουν μια συμφωνία για την καλύτερη δυνατή προσπάθεια στο ενημερωτικό δελτίο του εκδότη και πόσο καιρό είναι ανοικτή η προσφορά. Εάν οι ασφαλιστές έχουν δεσμευτεί να πουλήσουν έναν ελάχιστο αριθμό τίτλων, αυτό πρέπει να αναφέρεται και στο ενημερωτικό δελτίο. Επιπλέον, ο κανόνας 15γ2-4 απαιτεί από τους ασφαλιστές να καταθέτουν τα έσοδα από μια προσφορά βέλτιστης προσπάθειας σε έναν λογαριασμό μεσεγγύησης ή έναν ειδικό τραπεζικό λογαριασμό, μέχρις ότου ο εκδότης και ο ασφαλιστής προσδιορίσουν ότι πληρούνται όλες οι απαιτήσεις του αναδόχου.

Γιατί έχει σημασία:

Σε μια συμφωνία καλών προσπαθειών, ο εκδότης όχι μόνο δεν γνωρίζει το ακριβές ποσό των κεφαλαίων που αντλήθηκαν μέχρι να κλείσει η προσφορά, ο εκδότης κινδυνεύει να μην πουλήσει αρκετούς τίτλους για να αυξήσει το επιθυμητό κεφάλαιο. Αυτό όχι μόνο καταστρέφει τα χρήματα για την αναδοχή και την καταβολή των τελών, αλλά αφήνει στον εκδότη την ίδια ανάγκη για μετρητά που προκάλεσαν την πώληση των χρεογράφων.

Οι προσφορές καλύτερων προσπαθειών είναι συνήθως ανοικτές περισσότερο από τις προσφορές σταθερής δέσμευσης - επιτρέποντας περισσότερο χρόνο για πιθανές αρνητικές ειδήσεις ή γεγονότα που θα μπορούσαν να κάνουν την προσφορά να φαίνεται υπερτιμημένη - επιδεινώνουν αυτούς τους κινδύνους. από τις προσφορές δέσμευσης των επιχειρήσεων από τους περισσότερους αναλυτές και επενδυτές - μερικές φορές πολύ επικίνδυνες.