Δυναμική κατανομή περιουσιακών στοιχείων

είναι μια επενδυτική στρατηγική με την οποία ένας επενδυτής πραγματοποιεί μακροπρόθεσμες επενδύσεις ορισμένες κατηγορίες στοιχείων ενεργητικού ή τίτλους και αγοράζει και πωλεί περιοδικά τους εν λόγω τίτλους προκειμένου να διατηρήσουν τις χορηγήσεις στις αρχικές τους αναλογίες.

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα): Ας υποθέσουμε ότι έχετε $ 100.000 για να επενδύσετε. Με βάση τις περιστάσεις σας, την αποφυγή κινδύνου, τους στόχους και τη φορολογική κατάσταση, βάζετε 50.000 δολάρια από τα χρήματα σε μετοχές, 30.000 δολάρια σε ομόλογα, 10.000 δολάρια σε ακίνητα και 10.000 δολάρια σε μετρητά. Έτσι, το 50% του χαρτοφυλακίου είναι σε μετοχές, το 30% είναι σε ομόλογα, 10% σε ακίνητα και 10% σε μετρητά. Με την πάροδο του χρόνου, τα αποθέματα στο χαρτοφυλάκιο θα μπορούσαν να αυξηθούν τόσο πολύ ώστε η στάθμισή του να αυξάνεται από 50% σε 70% και κατά συνέπεια να μειώνει το ποσοστό των άλλων κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων του χαρτοφυλακίου.

Στην περίπτωση αυτή, να πωλήσει μερικά από τα αποθέματα ή να αγοράσει τίτλους σε άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων προκειμένου να επαναφέρει το χαρτοφυλάκιο στην αρχική στάθμιση. Εάν ο επενδυτής ξανασκεφτεί το χαρτοφυλάκιο συχνά, λέει κάθε τρεις μήνες, τότε ο επενδυτής λέγεται ότι συμμετέχει σε χρονοδιάγραμμα αγοράς, τακτική κατανομή ενεργητικού ή ενεργό επένδυση. Και στις δύο προσεγγίσεις επανεξισορρόπησης, ο επενδυτής πρέπει να εξετάσει εάν η προσπάθεια και το πρόσθετο κόστος συναλλαγών θα αυξήσουν τις αποδόσεις. Ωστόσο, εάν ο επενδυτής δεν αποκατασταθεί πλήρως το χαρτοφυλάκιο, αφήνοντας ουσιαστικά τις επενδύσεις για να κάνει ό, τι μπορούν, ο επενδυτής εφαρμόζει μια πραγματική στρατηγική αγοράς και κατοχής.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι επενδυτής που αγοράζει ή πωλεί είναι πιο σημαντική από ό, τι αγοράζει ή πουλάει. Αυτή είναι η ουσία της κατανομής του ενεργητικού. Επειδή πολλές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων τείνουν να αυξάνονται και να πέφτουν μαζί, η συνολική απόδοση ενός χαρτοφυλακίου επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο το χαρτοφυλάκιο διατίθεται παρά από τους συγκεκριμένους τίτλους που επιλέγονται. Μια γνωστή μελέτη του 1986 από τους Brinson, Hood και Beebower επιβεβαίωσε ότι το 95% του χρόνου, η κατανομή του ενεργητικού προσδιόρισε τις αποδόσεις του χαρτοφυλακίου αντί για τους συγκεκριμένους τίτλους που επιλέχθηκαν.

Μια στρατηγική δυναμικής κατανομής περιουσιακών στοιχείων είναι ένας συνδυασμός ενεργητικής και παθητικής επένδυσης. Από τη μια μεριά, ο επενδυτής κρατά σταθερή, μακροπρόθεσμη κατανομή ενεργητικού και δεν αλλάζει αυτό που βασίζεται σε βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις της αγοράς ή παραμορφώσεις των αποθεμάτων. Από την άλλη πλευρά, ο επενδυτής αγοράζει και πωλεί τίτλους στο χαρτοφυλάκιό του περιστασιακά προκειμένου να κρατήσει το χαρτοφυλάκιο ευθυγραμμισμένο με τους αρχικούς συντελεστές στάθμισης.

Η δυναμική κατανομή ενεργητικού είναι συχνά φθηνότερη από την ενεργό διαπραγμάτευση. Μπορεί να έχει φορολογικά οφέλη εάν το IRS φορολογεί τα μακροπρόθεσμα κεφαλαιακά κέρδη με χαμηλότερο ρυθμό από τα βραχυπρόθεσμα κεφαλαιακά κέρδη. Επίσης, η στρατηγική απαιτεί λιγότερες προμήθειες διαπραγμάτευσης και συμβουλευτικές αμοιβές, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τους επενδυτές να έχουν υψηλότερες απαιτήσεις απόδοσης για να αντισταθμίσουν αυτές τις πρόσθετες δαπάνες.