Πώς θα έπρεπε η κυβέρνηση να ρυθμίσει την οικονομία που μοιράζεται;

Οι υπηρεσίες Lyft και UberX, οι οποίες συνεργάστηκαν με ομότιμους οδηγούς, άρχισαν να λειτουργούν στη Twin City αυτή τη χρονιά, αλλά μόνο στο St. Paul. Αποφεύγουν το άλλο μισό των δύο πόλεων, διότι αν λειτουργούσαν στη Μινεάπολη, θα έπρεπε να εγγραφούν ως υπηρεσία ταξί. Η κανονιστική διάσπαση μεταξύ των δύο πόλεων είναι μια περίεργη κατάσταση και μας κάνει να αναρωτηθούμε: πώς θα έπρεπε η κυβέρνηση να ρυθμίσει τις εταιρείες κοινής οικονομίας όπως η Lyft, η Uber και η Airbnb;

Καθώς οι εταιρείες κοινής επιχείρησης έχουν αυξηθεί, έχουν αντιμετωπίσει πολλά ρυθμιστικά εμπόδια. Στο Ντάλας και την Ουάσιγκτον DC, για παράδειγμα, η μυστική αστυνομία ανέφερε οδηγούς της Uber για παραβίαση του κώδικα της πόλης. Νωρίτερα φέτος, ένας δικαστής της Νέας Υόρκης αποφάσισε να καταστήσει την ενοικίαση διαμερισμάτων στην Airbnb παράνομη. Οι εταιρείες που μοιράζονται την οικονομία συχνά παραβιάζουν τους ισχύοντες νόμους και πολιτικές και οι κυβερνήσεις, όπως είναι κατανοητό, ανησυχούν για την ασφάλεια των καταναλωτών και τη μείωση των φορολογικών εσόδων.

Ωστόσο, πολλές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν το δυναμικό της κοινής οικονομίας και θεσπίζουν πολιτικές και κανονισμούς τόσο για την προστασία των καταναλωτών όσο και για την υποστήριξη της ανάπτυξης εταιρειών που μοιράζονται την οικονομία. Στην Καλιφόρνια, το κράτος προτείνει κανόνες που θα νομιμοποιούν εταιρείες που μοιράζονται αυτοκίνητα και αυτοκίνητα, αλλά θα θεσπίζουν αυστηρές απαιτήσεις ασφαλείας. Το Ντένβερ ελπίζει επίσης να προωθήσει την κοινή χρήση αυτοκινήτων διαθέτοντας σπάνια σημεία στάθμευσης στο κέντρο της πόλης σε αυτοκίνητα που μοιράζονται αυτοκίνητα.

Πολλές φορές η κυβερνητική ρύθμιση της κοινής οικονομίας θεωρείται ως μια συζήτηση για όλα ή για τίποτα. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η κυβερνητική ρύθμιση είναι περιττή επειδή η τεχνολογία επιτρέπει συστήματα φήμης και εργαλεία αυτο-παρακολούθησης, τα οποία επιτρέπουν στους συμμετέχοντες στην οικονομία να αυτορρύθμισης. Άλλοι, όπως τα συνδικάτα ταξί, πιστεύουν ότι οι εταιρείες που μοιράζονται την οικονομία είναι παράνομες και πρέπει να απαγορευτούν. Όταν ζητήσαμε από τους εμπειρογνώμονες να μοιραστούν την οικονομία, οι περισσότεροι έπεσαν κάπου μεταξύ τους:

• Ο Διευθυντής Στρατηγικής Στρατηγικής του Συνεργατικού Εργαστηρίου, Απρίλιος Rinne, πιστεύει ότι οι εταιρείες που μοιράζονται την οικονομία πρέπει να συνεργαστούν με την κυβέρνηση για την ανάπτυξη κατάλληλων ρυθμιστικών μέτρων. Ενώ τα υπερβολικά ρυθμιστικά μέτρα θα καταπνίξουν την καινοτομία, τα απουσιαντα ρυθμιστικά μέτρα θα δημιουργήσουν ασυμβίβαστα ποσά κινδύνου που θα αποθαρρύνουν τις επενδύσεις:

"Πολλοί από τους νόμους και τις πολιτικές που υπάρχουν σήμερα είναι ξεπερασμένες, αδέξιοι και αδέξιοι. Δεν προσπαθώ, ωστόσο, να τα καταργήσω. Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους συντάχθηκαν πριν από τις εταιρείες που λειτουργούν στην οικονομία κοινής χρήσης, και πολλές προγενέστερες εκδηλώσεις του Διαδικτύου. Δεν είναι περίεργο ότι είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν αυτοί οι νέοι τρόποι συναλλαγής.

"Προχωρώντας, πρέπει να ενημερώσουμε τους κανόνες και τις διατάξεις ώστε να προωθήσουν την καινοτομία και να αναγνωρίσουν τη νέα αξία που δημιουργείται χάρη στις συνεργατικές δραστηριότητες κατανάλωσης. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως τη διάλυση παλαιών νόμων. Εξαρτάται πραγματικά από τον τομέα και τα θέματα στο παιχνίδι. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν συνδυασμό συμπληρωματικών κανόνων, εξαιρέσεων και νέων νόμων με την πάροδο του χρόνου.

"Είναι επίσης σημαντικό να αναπτυχθούν ευέλικτοι κανόνες που περιλαμβάνουν βρόχους ανατροφοδότησης για να βοηθήσουν στην μέτρηση της αποτελεσματικότητας με την πάροδο του χρόνου. Δεδομένου ότι η οικονομία κατανομής εξακολουθεί να δημιουργείται σε πολλά μέρη, είναι επίσης απαραίτητο να εμπλακεί σε ευρύτερη οικοδόμηση της ευαισθητοποίησης και συλλογή δεδομένων. Και φυσικά, δεν είναι όλοι όλοι οι συμμετέχοντες σε οικονομία κοινής χρήσης - για παράδειγμα, περιλαμβάνει τόσο νομισματικές όσο και μη κερδοσκοπικές πλατφόρμες - και πρέπει να επιτρέψουμε την ανάπτυξη και την καινοτομία να ανθίσει σε όλο το φάσμα ".

• Η καθηγήτρια επιχειρήσεων Catherine May Lamberton, του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, θεωρεί ότι η κοινή οικονομία προσφέρει ευκαιρίες για επίπεδα προστασίας των καταναλωτών ακόμη υψηλότερα από τις παραδοσιακές αγορές:

"Για την κυβέρνηση, το γεγονός ότι ορισμένα συστήματα κοινής χρήσης αντικαθιστούν τα φορολογητέα προϊόντα (ταξί, ξενοδοχεία) σημαίνει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες χάνουν χρήματα. Αναμφισβήτητα, τα συστήματα κοινής χρήσης μειώνουν τη συνολική ζήτηση για κάποια από τις δημόσιες υποδομές που υποστηρίζουν τέτοιου είδους φόροι - εάν όλοι μοιράζονταν βόλτες, η κυκλοφορία θα μειωνόταν. Με την πάροδο του χρόνου, οι δαπάνες υποδομής θα μπορούσαν να μειωθούν. Ωστόσο, επί του παρόντος, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι τα συστήματα κοινής χρήσης δεν αλλάζουν πραγματικά το ύψος των δημόσιων πόρων που χρησιμοποιούνται. Απλώς αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται από μια φορολογημένη σε μια μη φορολογημένη ανταλλαγή. Επομένως, η κυβέρνηση κατανοεί κατά κάποιον τρόπο κατανοητά ότι θα ρυθμίσει τα συστήματα κοινής χρήσης - αν δεν το κάνουν, τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν. Και όπως και με οποιαδήποτε άλλη μορφή εισοδήματος, η κυβέρνηση είναι πιθανό να περιμένει ένα μέρος των εσόδων. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα πρέπει να αναμένουμε ότι τα έσοδα που σχετίζονται με την κατανομή θα είναι άνακτα από τη φορολογία, ακόμη και αν βλέπουμε να μοιράζονται τα συστήματα ως «έξω από την αγορά».

"Φυσικά, υπάρχει επίσης πίεση από την παραδοσιακή βιομηχανία ανταλλαγών για τη ρύθμιση των συστημάτων κοινής χρήσης. Εάν η Lyft πρόκειται να απειλήσει τα ταξί, τα ταξί δεν θα την αρέσουν. Αυτός ο σκοπός, νομίζω, είναι λιγότερο προ-κοινωνικός ως προς τα αποτελέσματά του - αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι οι καταναλωτές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τον καλύτερο τρόπο για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, πρέπει να επιτρέψουμε νέες επιλογές για να κερδίσουμε μερίδιο αγοράς. Διαφορετικά, δημιουργούμε ακριβώς τα είδη εμποδίων στην καινοτομία που οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι θέλουν να μειώσουν. Εάν η ρύθμιση δημιουργεί τέτοιου είδους εμπόδια, στρεβλώνουμε πραγματικά την ικανότητα της αγοράς να αφήνει τις παλαιότερες, πιο αναποτελεσματικές δομές της αγοράς να παραχωρούν έδαφος σε πιο καινοτόμες και αποδοτικές επιλογές. Αυτό μου φαίνεται δύσκολο να δικαιολογηθεί, ανεξάρτητα από την πλευρά του πολιτικού κλίτη στον οποίο βρίσκεται κανείς.

"Ο πιο δυνητικά αντικοινωνικός λόγος για τη ρύθμιση των συστημάτων κοινής χρήσης είναι η προστασία των καταναλωτών. Ωστόσο, θα υποστήριζα ότι στην πραγματικότητα, τα ακριβή πράγματα που κάνουν τα συστήματα κοινής χρήσης λειτουργούν είναι το πράγμα που καθιστά τη ρύθμιση προστασίας των καταναλωτών λιγότερο απαραίτητη από ό, τι σε άλλα πλαίσια ανταλλαγής. Πρώτον, οι νομικές πτυχές της κοινής χρήσης συστημάτων που προστατεύουν τους καταναλωτές δεν διαφέρουν πολύ από οποιοδήποτε άλλο είδος συναλλαγής και, ως εκ τούτου, θα ισχύει ήδη ο ισχύων νόμος. Μια σύμβαση παραμένει σύμβαση, η αμέλεια παραμένει αμέλεια και η απάτη παραμένει απάτη. Οι καταναλωτές θα πρέπει να είναι εξίσου προσεκτικοί στο να μοιράζονται τα συστήματα όπως θα ήταν σε οποιαδήποτε κατάσταση αγοράς και ο νόμος θα παράσχει προστασία με τον ίδιο τρόπο. Δεύτερον, όπως έχουν σημειώσει πολλοί συγγραφείς, τα πιο ακμάζοντα συστήματα κοινής χρήσης έχουν ισχυρές πλατφόρμες για την αναφορά κακής συμπεριφοράς. Η φήμη οδηγεί στην επιτυχία. Έτσι, οι συμμετέχοντες υποκινούνται αυτόματα να αστυνομεύουν τα δικά τους συστήματα και να συμπεριφέρονται στα πρότυπα του συστήματος. Συνολικά, το υφιστάμενο δίκαιο των συμβάσεων και η ισχύς της φήμης θα πρέπει να χρησιμεύουν για την προστασία των συμμετεχόντων στο ίδιο, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό, από ό, τι βλέπουμε στις συνήθεις αγορές της αγοράς ".

• Σύμφωνα με τον διευθυντή εταιρικών επικοινωνιών Steve Webb, όταν η Turo, μια υπηρεσία ανταλλαγής αυτοκινήτων που ήταν γνωστή ως RelayRides, ανέπτυξε το επιχειρησιακό της μοντέλο, ήταν προς το συμφέρον του να τηρεί πρότυπα ακόμα αυστηρότερα από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις:

"Η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια, ή η παροχή ασφαλούς και ασφαλούς αγοράς για τα μέλη μας, είναι η ψυχή του RelayRides και η ευρύτερη οικονομία κοινής χρήσης. Όταν ξεκινήσαμε το RelayRides, χρειαζόμασταν να περάσουμε το επιπλέον μίλι για να διασφαλίσουμε ότι το ασφαλιστικό μας προϊόν, οι προστασίες απάτης και άλλα προστατευτικά μέλη δημιουργούν μια ασφαλή αγορά για ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Με άλλα λόγια, ήταν προς το δικό μας συμφέρον να δημιουργήσουμε μια ασφαλή και ασφαλή αγορά, και γι 'αυτό πολλές από τις απαιτήσεις οδήγησης είναι πιο συντηρητικές από τους κρατικούς νόμους και γιατί η ασφάλειά μας είναι συχνά πολλαπλάσια φορές περισσότερο από ό, τι απαιτείται από τα κράτη.

• Janelle Orsi, συντάκτης της Εφαρμογή του νόμου στην οικονομία κοινής χρήσης, πιστεύει ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων κοινής οικονομίας και μικρότερων εταιρειών:

"Σε μια εποχή όπου οι ευκαιρίες απασχόλησης είναι σπάνιες, οι εταιρείες που μοιράζονται την οικονομία, όπως η AirBNB, ανοίγουν ένα τεράστιο καινούργιο πεδίο ευκαιριών για τους ανθρώπους να ζουν με δημιουργικούς τρόπους. Ως εκ τούτου, οι πόλεις, τα κράτη και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να κάνουν εύλογο χώρο για τις νανο-επιχειρήσεις που επιτρέπουν οι εταιρείες κοινής οικονομίας. Τα οικιακά B & B θα πρέπει να επιτρέπονται σε εύλογο βαθμό, θα πρέπει να επιτρέπεται σε εύλογη έκταση η ταξινόμηση και το carsharing με βάση τα τέλη.

"Το δύσκολο κομμάτι καθορίζει τι σημαίνει" εύλογη έκταση "σε μια ευρεία ποικιλία πλαισίων, που ζυγίζουν πολλούς παράγοντες και ανησυχίες. Η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των καταναλωτών, τη δίκαιη μεταχείριση των εργαζομένων και την ασφάλεια και την τάξη των γειτονιών μας. Ωστόσο, πρέπει να καταρτιστεί μια γραμμή για να γίνει διάκριση μεταξύ των κανονισμών που ισχύουν για τις εταιρείες μεγάλης κλίμακας και των κανονισμών που θα πρέπει να ισχύουν για τις νανο-επιχειρήσεις της κοινής οικονομίας. Κάθε κυβερνητική υπηρεσία στις Η.Π.Α. πρέπει να μάθει για την οικονομία της κοινής χρήσης και να διερευνά τρόπους για την τροποποίηση των κανονισμών ώστε να δημιουργήσει εύλογο χώρο για οικονομική καινοτομία ».

• Ο Andrew Pontti, Εκπαιδευτικός του Καταναλωτή στην Sunrun, πιστεύει ότι η ρύθμιση πρέπει να ενθαρρύνει νέες ιδέες:

"Η οικονομία κοινής χρήσης μας έφερε καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες που πραγματικά θέλουμε, αλλά τα εδραιωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα βλέπουν αυτήν την πρόοδο ως απειλή και έχουν προσπαθήσει ενεργά να το εντυπωσιάσουν. Η Sunrun έχει αντιμετωπίσει απίστευτες προκλήσεις από τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που έχουν προσπαθήσει να σταματήσουν την ηλιακή ανάπτυξη του τελευταίου ορόφου επειδή κατέχουν μονοπώλιο για το πώς οι άνθρωποι παίρνουν ηλεκτρική ενέργεια. Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι τα δύο τρίτα των οικιακών ηλιακών εγκαταστάσεων στην Καλιφόρνια εμφανίζονται τώρα σε χαμηλές και μεσαίες γειτονιές εισοδήματος, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας περπατούν τις αίθουσες του Σακραμέντο, δείχνοντας παλιά στοιχεία δεκαετίας που υποδηλώνουν ότι η ηλιακή ενέργεια είναι μόνο για τους πλούσιους. Αυτές οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας εμφανίζουν τη λεγόμενη συμπεριφορά αναζήτησης θέσεων, όπου οι εταιρείες κοιτάζουν την κυβέρνηση και τις ρυθμιστικές αρχές για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους από τον καινοτόμο ανταγωνισμό. Αλλά η ρύθμιση θα πρέπει να προστατεύει και να ενθαρρύνει νέες ιδέες. Όταν ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη αντί να την σταματήσουμε, διατηρούμε τις επιλογές των καταναλωτών και στηρίζουμε τη θέση της χώρας μας ως παγκόσμιου ηγέτη στην καινοτομία ».

Διαβάστε περισσότερα από το Investmentmatome:

• Ασφάλιση αυτοκινήτων στο Τέξας

• Φτηνότερη ασφάλεια αυτοκινήτου στο Μίτσιγκαν

• Φτηνότερη ασφάλεια αυτοκινήτου