Καταπολέμηση της πιστωτικής κρίσης, η Κίνα ανοίγει την πόρτα στις ιδιωτικές τραπεζικές μεταρρυθμίσεις

Η κινεζική κυβέρνηση ανέφερε πρόσφατα ότι θα απελευθερώσει ουσιαστικά το τραπεζικό της σύστημα. Τι σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς καταναλωτές;

Μεγάλο μικροεπιχειρηματισμό από τους πεπειραμένους στο Πεκίνο και διαχείριση των συμφερόντων των άλλων κυβερνητικών κληρονόμων και των ευνοημένων συνδεδεμένων επιχειρήσεων, το κινεζικό τραπεζικό σύστημα έχει εδώ και καιρό να χρηματοδοτήσει έργα μεγάλων κυβερνήσεων και έχει δανείσει πολύ λίγα στον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, το κεντρικό τραπεζικό σύστημα της Κίνας υπήρξε ιστορικά παιδί αφίσας για το πρόβλημα του καπιταλισμού: η χώρα κατατάσσεται σε 80^th από 176 χώρες στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς της Transparency International. (Η Η.Π.Α. είναι # 19, δηλαδή είναι αντιληπτή ότι είναι πολύ λιγότερο διεφθαρμένη και η Δανία είναι # 1.) Το Αφγανιστάν, η Βόρεια Κορέα και η Σομαλία έχουν δεσμευτεί για # 174.

Αλλά αυτή την εβδομάδα, η κινεζική κυβέρνηση έριξε υπαινιγμούς ότι σύντομα θα είναι νόμιμη η δημιουργία ιδιωτικών δανειστικών ιδρυμάτων - δηλαδή δανειστών δεν που ελέγχεται από το Πεκίνο - να παρέχει κάποια ρευστότητα σε μια τάξη επιχειρηματιών που σκοντάφτει κάτω από το πόνο μιας ευρέως διαδεδομένης πιστωτικής κρίσης που απειλεί να εμποδίσει την ανάπτυξη.

Ενώ η κυβέρνηση δεν έχει δεσμευτεί μέχρι τώρα για ένα συγκεκριμένο σχέδιο ή χρονοδιάγραμμα, αυτό θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτο τόσο για τον κινεζικό λαό όσο και για τις παγκόσμιες κεφαλαιαγορές. Αν η Κίνα αγκαλιάσει αυτή την προσέγγιση μάλλον δυτικού τύπου στον τραπεζικό τομέα, υπόσχεται να αποδεσμεύσει πολλή κινεζική ενέργεια με παραγωγικούς και κερδοφόρους τρόπους. Είναι επίσης πιθανό να βοηθήσει την κινεζική κατάσταση ανεργίας - η οποία είναι πάντα λεπτή λόγω του τεράστιου "πλωτού πληθυσμού" των 221 εκατομμύριο οι προσωρινοί αστικοί κάτοικοι που έχουν έρθει από την ύπαιθρο και τα σύνορα για να ζουν και να εργάζονται στις πόλεις, αλλά δεν έχουν μόνιμη κατοικία εκεί.

Ιστορικό

Η κινεζική οικονομία - ένας γοητευτικός γίγαντας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 και μέσω της ύφεσης στη Δύση, έστειλε μερικά μικτά μηνύματα τα τελευταία δύο χρόνια - κυρίως λόγω του αποπληθωρισμού ορισμένων εξαιρετικά κερδοσκοπικών αστικών αγορών ακινήτων σε μέρη όπως η Σαγκάη. Αλλά η άνοιξη φαίνεται καλή: Η βιομηχανική παραγωγή σημείωσε άνοδο από 8,9% σε 9,3% στα τέλη Απριλίου, χάρη στην αυξημένη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Οι βαριές βιομηχανίες αύξησαν επίσης την παραγωγή τους κατά 9,6% το Απρίλιο. Η κινεζική ανάπτυξη των εξαγωγών συνέχισε να επιταχύνεται επίσης. Οι λιανικές πωλήσεις της Κίνας συνέχισαν επίσης να αυξάνουν τον αθλητισμό διψήφια ανάπτυξη μέσα στην άνοιξη.

Από την άλλη πλευρά, οι κινεζικές αρχές ανησυχούν για μια πτώση του ρυθμού ανάπτυξης: ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ μειώθηκε στο 7,7% το πρώτο τρίμηνο του 2013, έναντι 7,9% το προηγούμενο τρίμηνο.

Τώρα, οι Αμερικανοί αναγνώστες πρέπει να πάρουν αυτούς τους αριθμούς με ένα σιτάρι ή δύο αλάτι. Ο δυτικός αναγνώστης θα πρέπει να καταλάβει ότι ενώ μια οικονομική ανάπτυξη 4 τοις εκατό στις ΗΠΑ θα ήταν πραγματικά πολύ ισχυρό έτος - και θα έδειχνε το είδος της οικονομικής υπερθέρμανσης που θα οδηγούσε τον πρόεδρο Bernanke και το Συμβούλιο των Διοικητών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας να ξεκινήσουν τα επιτόκια πεζοπορίας και να περιορίσουν την προσφορά χρήματος για να αποφύγει την οικονομική ανάπτυξη.

Εντούτοις, στην Κίνα, ακόμη και αύξηση 6% θα ήταν απογοητευτική. Ενώ οι παράκτιες περιοχές της Κίνας παρουσιάζουν ένα σύγχρονο πρόσωπο στη Δύση, μεγάλο μέρος της κινεζικής οικονομίας συνεχίζει να περνάει από μια ριζική μεταμόρφωση. Οι κινεζικές μάζες, με λίγα λόγια, έχουν ανακαλύψει τι αισθάνεται μια μεσαία τάξη - και τους αρέσει. Το λατρεύουν. Θέλουν περισσότερα από αυτά. Μια γενιά Κινέζων εγκατέλειψε την φάρμα, μετακόμισε στις πόλεις και διέφυγε από την ύπαρξη των προγόνων τους που πλήττονταν από τη φτώχεια. Έχουν όλο και περισσότερο αγκαλιάσει έναν τρόπο ζωής που περιλαμβάνει τα κινητά τηλέφωνα, έγχρωμη τηλεόραση, το (ακόμα λογοκρισία) Internet, ακόμη και κλιματισμό.

Η κίνηση για ελευθέρωση είναι ένα κομμάτι με την καριέρα του διευθυντή της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας - της κεντρικής τράπεζας της ηπειρωτικής Κίνας - του Zhou Xiaochuan, ο οποίος από καιρό υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις.

Τα δημογραφικά στοιχεία της Κίνας ευλογούν επίσης τη χώρα με μια σημαντική ουρά: η Κίνα έχει σήμερα ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων που εισέρχονται τώρα στα χρόνια της πρωταρχικής τους παραγωγικότητας και θα είναι σε αυτή την ευτυχισμένη κατάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα. Το ιστορικό ποσοστό κινεζικής αποταμίευσης δίνει επίσης κινέζους σχεδιαστές κάποια αίθουσα αγκώνα για τη δημιουργία νομισματικής πολιτικής. Οι κινεζικές αρχές θα ήθελαν τους πολίτες τους να εξοικονομήσουν λίγο λιγότερο και να ξοδέψουν περισσότερα, ενισχύοντας τις τοπικές βιομηχανίες. Ωστόσο, η Κίνα αντιστέκεται στις εκκλήσεις για έναν ακόμη γύρο νομισματικής χαλάρωσης, προτιμώντας μια μαλακή προσγείωση με την προοπτική ενός εκ νέου πληθωρισμού τελικά οδυνηρών φυσαλίδων όπως εκείνων που είδαμε να εμφανίζονται στην αστική κινεζική ακίνητη περιουσία.

Ανατομία μιας πιστωτικής κρίσης

Εδώ είναι τι συμβαίνει: οι τράπεζες σε όλες σχεδόν τις χώρες δανείζονται από κοινού για να ανταποκριθούν στις δικές τους βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις ρευστότητας. Αν ένας μεγάλος πελάτης σε μια μικρή τράπεζα κάνει μια μεγάλη απόσυρση ή χρειάζεται μεγάλο δάνειο, η μικρότερη τράπεζα θα αγοράσει το δάνειο γύρω και μια τράπεζα που έχει κάποια πλεονάζουσα ρευστότητα είναι συνήθως στην ευχάριστη θέση να δανείσει τα χρήματα τη νύχτα ή για σύντομες περιόδους για μια λογική πληρωμή τόκων. Φυσικά, πολλά από αυτά συμβαίνουν πολύ γρήγορα και βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην πίστη και την εμπιστοσύνη στις άλλες τράπεζες του συστήματος. Η συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου, το κεραμίδι είναι σε θέση να αποπληρώσει το διατραπεζικό δάνειο χωρίς κανένα πρόβλημα.

Εντούτοις, υπήρξαν ορισμένες αναφορές από τις κινεζικές τράπεζες που αργούν να αποπληρώσουν αυτά τα διατραπεζικά δάνεια - γεγονός που διαβρώνει την εμπιστοσύνη στο σύστημα στο σύνολό του και καθιστά δυσκολότερο για όλες τις άλλες τράπεζες του συστήματος να δανείζονται. Καθώς τα αποτελέσματα δευτέρας τάξης λαμβάνουν υπόψη τους μικρότερους ιδιωτικούς επιχειρηματίες που δεν μπορούν να έχουν πιο άμεση πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, γεννιέται μια πιστωτική κρίση.

Αποψη

Οι υπαινιγμοί για τις μεταρρυθμίσεις αποτελούν θετική εξέλιξη με οποιοδήποτε μέτρο. Ωστόσο, δεν είναι επίσημοι: Η κυβέρνηση αναβάλλει να ανακοινώσει ένα λεπτομερές σχέδιο μόνο μετά από συνάντηση του Κομμουνιστικού Κόμματος αυτό το φθινόπωρο. Αν όμως περάσουν όπως είχε προγραμματιστεί, ένας αναπτυσσόμενος ιδιωτικός δανειστικός κλάδος στην Κίνα μπορεί ενδεχομένως να προχωρήσει πολύ προς την κατεύθυνση της επέκτασης της κινεζικής μεσαίας τάξης. Θα μπορούσε επίσης να διευκολύνει τη δημιουργία ενός πιο έντονου ανταγωνισμού για τους αμερικανούς κατασκευαστές - εξισορροπημένο από μια μεγαλύτερη δεξαμενή κινέζικων καταναλωτών μεσαίας τάξης οι οποίοι οι ίδιοι είναι μια αγορά για τις αμερικανικές εξαγωγές.

Τέλος, η κινεζική κυβέρνηση είπε επίσης στις τράπεζες του έθνους να σταματήσουν να χρεώνουν κρυφά τέλη - πράγμα που δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι παντού.

Διαβάστε περισσότερα από το Investmentmatome:

• Αμοιβαίο κεφάλαιο αντιστάθμισης κινδύνου: Τα 10 δημοφιλέστερα αποθέματα μικρής κεφαλαιοποίησης
• Οι Αμερικανοί δεν εξοικονομούν αρκετά χρήματα για να αποσυρθούν
• Οι καλύτεροι μεσίτες στο διαδίκτυο για την εμπορία μετοχών