Πώς να βάζετε περισσότερα σε τσέπες της εργατικής τάξης

Η αμερικανική εργατική τάξη έχασε ένα συγκλονιστικό ποσό πλούτου τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς οι μισθοί παρέμεναν στάσιμοι. Παρά τις υποσχέσεις της εκστρατείας, η δημιουργία αυτού του χαμένου εδάφους δεν θα είναι εύκολο.

Η δημιουργία καλύτερων θέσεων εργασίας θα βοηθούσε, αλλά αυτό θα μπορούσε να χρειαστεί χρόνια. Οι περικοπές φόρων θα μπορούσαν να σημαίνουν μεγαλύτερες αποδοχές για τους υψηλότερους μισθωτές, αλλά δεν θα βοηθήσουν άμεσα τους πολλούς εργαζόμενους που δεν πληρώνουν ομοσπονδιακούς φόρους εισοδήματος - οι άνθρωποι στο κάτω μέρος του 40% των εισοδημάτων λαμβάνουν περισσότερο πίσω από το ομοσπονδιακό σύστημα φόρου εισοδήματος κατά μέσο όρο σε, χάρη σε πιστώσεις φόρου.

Η επέκταση αυτών των πιστώσεων, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε γρήγορα να κάνει μια πραγματική διαφορά στη ζωή των ανθρώπων και να βοηθήσει στην επιστροφή ορισμένων από τα εισοδήματα που θυσιάστηκαν στις μεταβαλλόμενες οικονομίες και τεχνολογία.

Συγκεκριμένα, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το προβάδισμα του Προέδρου Ronald Reagan και να αυξήσουμε την Πίστωση Φόρου Εισοδήματος.

Υποστήριξη και από τις δύο πλευρές

Μια γρήγορη ιστορία: Η πίστωση, που δημιουργήθηκε το 1975 για να βοηθήσει τους εργαζόμενους με χαμηλότερα εισοδήματα να αντισταθμίσουν τους φόρους κοινωνικής ασφάλισης, επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό κάτω από τον Reagan, ο οποίος τον υποστήριξε ως τρόπο μείωσης της φτώχειας, ενώ παράλληλα έκανε την εργασία πιο ελκυστική από την ευημερία. Επειδή η πίστωση είναι επιστρέψιμη, οι εργαζόμενοι χαμηλού και μέτριου εισοδήματος μπορούν να πάρουν τα χρήματα πίσω από την κυβέρνηση υπό τη μορφή επιστροφής χρημάτων ακόμη και αν η φορολογική τους υποχρέωση είναι μηδενική.

Η πίστωση εξακολουθεί να έχει ευρεία δισεκτική υποστήριξη. Πέρυσι, τόσο ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όσο και ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Paul D. Ryan, R-Wis., Πρότειναν να επεκταθεί η πίστωση για εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος χωρίς παιδιά.

"Υπάρχει συμφωνία και από τις δύο πλευρές του διαδρόμου ότι αυτό [η αύξηση της πίστωσης] είναι ένα λογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε", λέει ο Roberton Williams, ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Φορολογικής Πολιτικής.

Οι νομοθέτες καταλαβαίνουν ότι η πίστωση, αν και χρήσιμη, δεν ταιριάζει με τις απώλειες εισοδήματος και πλούτου που υπέστησαν οι εργαζόμενοι, καθώς η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογία εξαλείφουν καλύτερες θέσεις εργασίας στον τομέα της παραγωγής. Η εργατική τάξη - που ορίζεται ως νοικοκυριά που κερδίζουν μεταξύ 23.300 και 40.500 δολαρίων το 2013 - έχασε περισσότερο από το ήμισυ του πλούτου της μεταξύ του 1998 και του 2013, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Federal Reserve. Η εντυπωσιακή πτώση της μεσαίας καθαρής θέσης αυτής της ομάδας κατά 52,7% συγκρίνεται με πτώση 19,1% για τα νοικοκυριά μεσαίου εισοδήματος και μείωση κατά 20,7% συνολικά.

Τα επίπεδα χρέους της εργατικής τάξης αυξήθηκαν κατά 47,9% κατά την περίοδο αυτή, ενώ τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά τους στοιχεία - κυρίως χρήματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς και λογαριασμούς συνταξιοδότησης - υποχώρησαν κατά 56%. Η απώλεια πλούτου ξεκίνησε πολύ πριν από την τελευταία ύφεση και συνεχίστηκε μετά.

"Η παγκοσμιοποίηση είναι πολύ καλή για τη χώρα μας οικονομικά, αλλά μερικοί άνθρωποι χάνουν και κάποιοι χάνουν μεγάλο και δεν είναι δικό τους λάθος", λέει ο Chuck Marr, διευθυντής της ομοσπονδιακής φορολογικής πολιτικής για το Κέντρο Προϋπολογισμού και Πολιτικών Προτεραιότητες.

Το κόστος της αποπληρωμής της εργασίας

Βοηθώντας τους εργαζόμενους να αποκαταστήσουν αυτό το χαμένο έδαφος δεν θα είναι φτηνό, φυσικά. Ο Neil Irwin, ανώτερος ανταποκριτής οικονομικών για τους New York Times, αναφέρει ότι θα κοστίσει περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια την επόμενη δεκαετία. Ο Irwin ζήτησε από το Κέντρο Φορολογικής Πολιτικής και το Κέντρο Προϋπολογισμού και Πολιτικών Προτεραιότητες να υπολογίσει το κόστος επέκτασης της πίστωσης για να αντικαταστήσει όλο το εισόδημα που χάθηκε από το κατώτατο 20% των αμειβόμενων από το 1979.

Επειδή η πίστωση αυξάνεται μαζί με τους μισθούς έως ότου φθάσει σε ένα οροπέδιο και σταδιακά εξαντληθεί, αυξάνοντας το αρκετά ώστε να αποκατασταθεί το εισόδημα του κατώτατου 20% θα αντικαταστήσει επίσης περίπου το ήμισυ του εισοδήματος που χάθηκε από το επόμενο 20% των μισθωτών, λέει ο Marr. Ο Marr προσφέρει παραδείγματα για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει:

• Ένας μόνος γονέας με ένα παιδί και $ 16.000 σε εισόδημα πληρώνει σήμερα 1.224 δολάρια σε φόρους μισθωτών υπηρεσιών (κυρίως για την κοινωνική ασφάλιση και Medicare) και μηδενικό ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος. Κάτω από την επέκταση, η πίστωση κέρδους του θα αυξηθεί κατά $ 3,103 σε $ 6,476.
• Ένα παντρεμένο ζευγάρι με δύο παιδιά και $ 32.000 σε εισόδημα πληρώνουν σήμερα $ 2.768 σε φόρους εισοδήματος και μισθοδοσίας. Η πίστωση εσόδων τους θα αυξηθεί κατά $ 5.126 σε $ 8.953.
• Για μια τετραμελή οικογένεια, η πίστωση δεν θα καταργηθεί σταδιακά έως ότου το νοικοκυριό κερδίσει σχεδόν 70.000 δολάρια.

Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια είναι πολλά. Αλλά οι προτεινόμενες φορολογικές περικοπές του Προέδρου Donald Trump, που θα ωφελήσουν κυρίως τις εταιρείες και τους πλουσιότερους ανθρώπους, θα μειώσουν τα ομοσπονδιακά έσοδα κατά 4,4 τρις ​​δολάρια σε 5,9 τρισεκατομμύρια δολάρια σε διάστημα 10 ετών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του φορολογικού ιδρύματος.

Η επέκταση της πίστωσης θα ήταν ένας τρόπος για να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι, και όχι μόνο οι ευημερούσες, θα έχουν μια πορεία προς τη δημιουργία περισσότερου πλούτου.

Η Liz Weston είναι πιστοποιημένος οικονομικός σχεδιαστής και δημοσιογράφος στο Investmentmatome, ένας προσωπικός δικτυακός τόπος χρηματοδότησης και συγγραφέας του "Πιστωτικού σας Αποτέλεσμα". Email: [email protected]. Twitter: @lizweston.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε από τον Investmentmatome και δημοσιεύθηκε αρχικά από το The Associated Press.