Πώς η Startup Life είναι ακριβώς όπως το Κολλέγιο;

(Σημείωση: Αυτή είναι μια θέση φιλοξενίας από τον Megan Berry (η κόρη μου), που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο blog του Perfectionist μερικής απασχόλησης. Είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με τα κανονικά μου θέματα εκκίνησης που αποφάσισα να την τοποθετήσω ξανά εδώ.

νωρίς το περασμένο έτος ήμουν γόνατο σε αναζήτηση εργασίας και επίσης μια πιθανώς προβλέψιμη κρίση που προσπαθούσε να «βρει» τον εαυτό μου και να καταλάβω τι ακριβώς ήθελα να κάνω με την υπόλοιπη ζωή μου.

Ευτυχώς σύντομα κατέληξε στο πολύ πιο εύχρηστο συμπέρασμα ότι, ενώ η εξεύρεση της υπόλοιπης ζωής μου ήταν απολύτως αδύνατη, θα μπορούσα να βρω αυτό που ήθελα να κάνω στα επόμενα (ή να το επιχειρήσετε ούτως ή άλλως).

Και πράγματι, βρήκα τελικά τη σωστή δουλειά για μένα. Άρχισα να δουλεύω για την Mobclix, μια ανταλλαγή διαφημίσεων για κινητά, τον περασμένο Ιούλιο. Καθώς πλησίασε τον Ιούλιο, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και λίγο τρομοκρατημένος που συμμετείχα σε αυτόν τον «πραγματικό κόσμο» που είχα ακούσει τόσο πολύ. Ήταν πραγματικά τόσο απαλλαγμένο από τη διασκέδαση όσο οι ενήλικες το φαινόταν; Ευτυχώς, έχω ανακαλύψει ότι η απάντηση είναι όχι.

Στην πραγματικότητα, μερικές φορές φαίνεται ακριβώς όπως το κολέγιο:

1. Είμαι περιτριγυρισμένος από έξυπνους ανθρώπους και είναι όλοι πολύ κοντά στην ηλικία μου.
2. Έχω πάντα πάρα πολλά δουλειά και όχι αρκετό χρόνο.
3. μαθαίνω καθημερινά (πολλές μέρες, μαθαίνω πολύ περισσότερα από ό, τι έκανα στο κολλέγιο) -για κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, δίνοντας πραγματικές παρουσιάσεις (σίγουρα διαφορετικά από τις σχολικές παρουσιάσεις), μιλώντας με τους προγραμματιστές (την αγορά στόχων μας) και με τον καλύτερο τρόπο συνεργασίας με τους συναδέλφους μας.
4. Υπάρχει πάντα πρόχειρο φαγητό γύρω (και αυτό σίγουρα δεν είναι πάντα κακό …)

Είστε περίεργοι, εδώ είναι οι τρόποι με τους οποίους ο πραγματικός κόσμος (ή ο πραγματικός μου κόσμος, για να είμαι πιο ακριβής) είναι σίγουρα διαφορετικός από το κολέγιο:

1. Η πραγματική δουλειά φέρνει νέα έννοια στο "Δεν έχω αρκετό χρόνο την ημέρα "πρόβλημα. Νόμιζα ότι ήμουν απασχολημένος στο κολέγιο. Τώρα ξέρω τι είναι απασχολημένος (και είμαι βέβαιος ότι οι μεγαλύτερες αδελφές μου με τα παιδιά θα μου πούν ότι ακόμα δεν ξέρω τι είναι απασχολημένος, αλλά ευτυχώς δεν χρειάζεται να ανησυχώ γι 'αυτό ακόμα.)
2. t τόσο απλό. Δεν έχετε μόνο βαθμό.
3. Η ισορροπία μεταξύ των φύλων είναι λίγο διαφορετική. Τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, όπου εργάζομαι βασικά με όλους τους τύπους από τότε που είμαι σε ένα tech startup. Δείτε την πρόσφατη ανάρτηση ιστολογίου μου στο Huffington Post για να πάρω αυτό.
4. Υπάρχει λιγότερο περιθώριο για τελειότητα. Βρήκα στο κολέγιο ότι θα μπορούσα να μελετήσω αρκετά για να φτιάξω τα πάντα - σίγουρα σε βάρος του ελεύθερου μου χρόνου, αλλά ήταν δυνατόν. Τώρα, απλά δεν μπορώ να φτιάξω τα πάντα και πρέπει να προσπαθήσω να φτιάξω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ να κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Κάνοντας κάτι "τέλεια" είναι χάσιμο χρόνου.
5. Είναι εύκολο να χάσετε τη μεγάλη εικόνα. Στο κολέγιο οι άνθρωποι σας ζητούν πάντα "τι θέλετε να κάνετε μετά την αποφοίτησή σας;" "Πού βλέπετε τον εαυτό σας σε 5 με 10 χρόνια;" και γενικά συζητώντας το νόημα της ζωής. Οι εργασίες αφήνουν λιγότερο χρόνο γι 'αυτό. Περιστασιακά, πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω και να αποφασίσω ότι συνεχίζω προς τη σωστή κατεύθυνση. Προς το παρόν, η απάντηση είναι σίγουρα ναι.