Ξεπερνώντας τα εμπόδια στον οικονομικό αλφαβητισμό

Από τον Jonathan DeYoe

Μάθετε περισσότερα για τον Jonathan για το Ask a Advisor από το Investmentmatome

Υπάρχει πολλή συζήτηση για το οικονομικό αλφαβητισμό στην Αμερική αυτές τις μέρες και για καλό λόγο. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης επικεντρώνεται στη βελτίωση της οικονομικής μας νοημοσύνης, γεμίζοντας το μυαλό μας με τη γνώση του πώς να κάνει το σωστό.

Πιθανώς η πιο αναφερόμενη έρευνα σχετικά με τις βασικές οικονομικές γνώσεις προέρχεται από το Ίδρυμα Εκπαίδευσης Επενδυτών FINRA (πάρτε το κουίζ εδώ). Υπάρχουν πέντε ερωτήσεις γραμματισμού στο κουίζ μαζί με μια ευρεία προσπάθεια για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την προσωπική οικονομική λήψη αποφάσεων. Μερικά ευρήματα από την προσπάθεια του 2012 είναι:

1. Το 19% ξοδεύει περισσότερο από ό, τι κάνει (μια μικρή βελτίωση σε σχέση με το 2009)
2. Το 26% έχει καθυστερημένα ιατρικά έξοδα
3. Το 61% απάντησε σε τρία (ή περισσότερα) από πέντε ερωτήματα ερωτήσεων (λίγο χειρότερα από το 2009)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να βελτιώσουμε την οικονομική νοημοσύνη των Αμερικανών. Δεν κάνουμε καλή δουλειά γι 'αυτό, αλλά δεν είναι επειδή οι πληροφορίες δεν είναι εκεί έξω. Οι περισσότερες πολιτείες, πολλές ομοσπονδιακές υπηρεσίες, ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές, οι περισσότερες τράπεζες και τα πιστωτικά ιδρύματα και ακόμη και ορισμένα πανεπιστήμια προσφέρουν δωρεάν χρηματοοικονομική εκπαίδευση μαζί με πιθανώς εκατοντάδες ελεύθερες ευκαιρίες χρηματοοικονομικής μάθησης στο διαδίκτυο.

Η πρόκληση που έχουμε είναι πιο περίπλοκη απ 'ό, τι ένας από τους διδάσκοντες. Οι τάξεις και οι πληροφορίες είναι ευρέως διαθέσιμες, συχνά δωρεάν. Επίσης, έρευνες έχουν δείξει ότι αναγνωρίζουμε αυτό που δεν γνωρίζουμε. Η Έρευνα Χρηματοοικονομικής Γραμματείας Καταναλωτών του 2014 διαπίστωσε ότι το 73% των ενηλίκων λένε ότι θα επωφεληθούν από συμβουλές και απαντήσεις σε καθημερινές οικονομικές ερωτήσεις από έναν επαγγελματία.

Το οικονομικό αλφαβητισμό είναι σίγουρα το πρώτο εμπόδιο. Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να μάθουμε περισσότερα. Ωστόσο, δεν αναζητούμε τις ευκαιρίες που υπάρχουν για τη μάθηση. Σύμφωνα με ένα άρθρο σχετικά με το Vox, οι στατιστικές αλφαβητισμού δεν βελτιώνονται μόνο με την εκπαίδευση. Γιατί όχι?

Δεν μπορώ παρά να πιστεύω ότι λείπει κάτι απλό. Νομίζω ότι υπάρχει ένα χάσμα "γνώσεων" όσον αφορά το οικονομικό αλφαβητισμό. Με άλλα λόγια, το να γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε - και να κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε ότι πρέπει να κάνουμε - είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να μάθουμε περισσότερα, αλλά δεν το κάνουμε. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να σώσουμε περισσότερα, αλλά δεν το κάνουμε. Γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε ένα ταμείο έκτακτης ανάγκης, αλλά δεν έχουμε ένα. Και συνεχίζεται.

Ίσως το πιο σημαντικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί είναι αυτό το χάσμα "γνώσης". Μόλις γνωρίζουμε τις απλές ενέργειες που πρέπει να λάβουμε, το ερώτημα είναι να τις πάρουμε. Πώς μπορούμε να παρακινήσουμε τους άλλους να μάθουν για την προσωπική τους χρηματοδότηση και στη συνέχεια να αναλάβουν τις ενέργειες που ανακαλύπτουν θα τους ωφελήσουν;

Αυτό φαίνεται να μου αρέσει να τρώω μια υγιεινή διατροφή και να ασκώ αρκετή άσκηση. Ξέρω ότι πρέπει να φάω μια σαλάτα με ψητό κοτόπουλο και να πίνω νερό, αλλά ΑΓΑΠΩ ένα χάμπουργκερ και τις πατάτες. Όταν κάθομαι μπροστά στο μενού και βλέπω ότι μπορώ να παραγγείλω, ένα μέρος του εγκεφάλου μου λέει σαλάτα, κοτόπουλο, νερό. Το άλλο (συχνά πολύ πιο δυναμικό) μέρος λέει: "μπιφτέκι, πατάτες, κοκ." Στα 42, γίνονται όλο και καλύτερα σε αυτή την κατηγορία, αλλά υποκύπτω ακόμα πιο δυνατά από ό, τι θα έπρεπε. Στην πραγματικότητα, δεν είμαι πεπεισμένος ότι βελτιώθηκα καθόλου, αλλά έχω δύο ευθύνες. Κατ 'αρχάς, η σύζυγός μου είναι ένας απίστευτος (συχνά εξευτελιστικός) υγιής τρώγων. Υπήρξαν τόσες πολλές φορές όταν πήγα μπροστά με το μπιφτέκι και τις πατάτες, και κάθισε ήσυχα και έφαγε τη σαλάτα του κοτόπουλου Caesar, ότι ένα αίσθημα ντροπής άρχισε αργά να αλλάζει τη λήψη αποφάσεων μου.

Δεύτερον, έχω δύο παιδιά και αισθάνομαι την ειλικρινή ανάγκη να είμαι καλό παράδειγμα. Γνωρίζω απόλυτα ποιες είναι οι σωστές επιλογές και μερικές φορές θέλω - όχι, "Αξίζω" - ένα μπιφτέκι και πατάτες. Αλλά τα παιδιά μου είναι λίγο μιμείται και αν παραγγείλω ένα μπιφτέκι και πατάτες, ξέρω ότι θα παραγγείλουν ένα μπιφτέκι και πατάτες. Έτσι, αν θέλω να κάνουν καλές επιλογές, πρέπει να κάνω καλύτερες επιλογές. Όπως αποδεικνύεται, η ενδοσκόπηση είναι ένας σκληρός δρόμος.

Για λίγο, πήγαινα για τα μπιφτέκια και τηγανητές πατάτες (ή πίτσα, πάσταραμι, σάντουιτς Ρούμπεν, χτένισμα βοείου κρέατος κλπ.) Κάθε φορά που δεν ήμουν με τη γυναίκα μου ή τα παιδιά μου. Αλλά σιγά-σιγά έχω έρθει να απολαύσετε μια σαλάτα κοτόπουλο Caesar και έχουν διερευνηθεί ακόμα και άλλες επιλογές σαλάτας (ακόμα και όταν είμαι έξω με τους φίλους - SHOCKER!).

Η άσκηση είναι με τον ίδιο τρόπο. Ξέρω ότι θα έπρεπε να παίρνω καλή άσκηση κάθε μέρα, αλλά δεν το έκανα μέχρι που έπρεπε να το κάνω για να συνεχίσω. Τώρα το κάνω σχεδόν κάθε μέρα και, εκπληκτικά, αισθάνομαι καλύτερα (τόσο κυριολεκτικά όσο και για τον εαυτό μου). Φυσικά, ήξερα ότι θα αισθανόμουν καλύτερα. Ήξερα ότι θα ήταν καλύτερα. Εξακολουθώ να χρειάζομαι λογοδοσία για τις πράξεις μου. Χρειάστησα προγύμναση.

Μπορεί πολύ καλά το δεύτερο εμπόδιο προσωπικών οικονομικών μας να ξεπεραστεί καλύτερα με μια νοοτροπία "προγύμνασης" και όχι με μια «διδασκαλική» νοοτροπία. Όταν διδάσκουμε, δείχνουμε σε κάποιον πώς να κάνουμε κάτι μέχρι να δούμε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν. Στη συνέχεια, προχωράμε σε ένα άλλο μάθημα ή σε άλλο άτομο.

Στην προπόνηση, ξεκινάμε με τη διδασκαλία του τι πρέπει να γίνει και στη συνέχεια κάνουμε τη δράση δίπλα στο άλλο για αρκετά χρόνια ή μέχρι το άτομο να μετατρέψει τη διανοητική συμπεριφορά σε συνήθεια. Στην καθοδήγηση, κρατάμε το άτομο υπεύθυνο για τις πράξεις του. Τους βοηθούμε να γεφυρώσουν τη γνώση και τη δράση. Τους βοηθούμε να εδραιώσουν τις γνώσεις τους σε δράση και συνήθεια. Τι θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό από αυτό;

Το Γραφείο Προστασίας Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών θα ήθελε να δει πρότυπα και απαιτήσεις χρηματοοικονομικής εκπαίδευσης σε όλα τα 50 κράτη και συμφωνώ ότι αυτό είναι ένα σημαντικό ξεκίνημα. Μόλις όμως εκπαιδεύσουμε, πρέπει να αναλάβουμε δράση.

Η ανάληψη δράσης εδώ και πολλά χρόνια, σε μια διάρκεια ζωής, απαιτεί συνεχείς συνομιλίες. Χρειαζόμαστε καλά παραδείγματα, έμπνευση και κίνητρα.

Χρειαζόμαστε "καθοδήγηση".