Ορισμός & Παράδειγμα

Ονομαστικά Κεφάλαια

είναι τα ομόλογα που δίνουν στον κάτοχο το δικαίωμα να πωλήσει το ομόλογο του Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Η δέσμη ομολόγων θα καθορίσει πότε και πώς μπορεί να πωληθεί η ομολογία και συχνά υπάρχουν πολλαπλές ημερομηνίες πώλησης καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής ενός δεσμού. Πολλά εταιρικά και δημοτικά αξιόγραφα έχουν προβλέψεις ενός έως πέντε ετών

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μετοχή, εξετάστε ένα χρεόγραφο XYZ το οποίο εκδόθηκε το 2000 και έληξε το 2020. Το indenture ορίζει ότι ο κάτοχος μπορεί να θέσει πωλούν) το ομόλογο μετά από τέσσερα χρόνια. Η διάταξη που περιλαμβάνεται στο εδάφιο περιγράφει επίσης την τιμή πώλησης, την οποία πρέπει να πληρώσει ο εκδότης για την εξαγορά του ομολόγου. Συνήθως η τιμή πώλησης είναι 100% της ονομαστικής αξίας. Στο παράδειγμά μας, το συμβόλαιο θα μπορούσε να πει: "Το ομολογιακό δάνειο XYZ που λήγει την 1η Ιουνίου 2020 μπορεί να εκταμιευθεί την 1η Ιουνίου 2004 στο 100% της ισοτιμίας". (Ο πίνακας περιλαμβάνει επίσης τις ημερομηνίες αγοράς και τις τιμές, αν ισχύει.)

Υπενθυμίζουμε ότι όταν αυξάνονται τα επιτόκια, οι τιμές ομολόγων που εκδίδονται σε παλαιότερους, χαμηλότερους ρυθμούς μειώνονται και αντίστροφα. Έτσι, εάν τα επιτόκια είναι 3% την 1η Ιουνίου 2004, αλλά το χρεόγραφο XYZ επιστρέφει μόνο το 2%, ο κάτοχος πιθανώς θα βάλει το ομόλογο, θα πάρει πίσω τα χρήματά του και θα το ξαναβάλει σε κάτι με υψηλότερη απόδοση. Εάν, ωστόσο, οι αποδόσεις της αγοράς για παρόμοια ομόλογα έχουν μειωθεί στο 1%, το ομόλογο XYZ αξίζει περισσότερο, και ο επενδυτής θα είναι πιθανώς ικανοποιημένος να κρεμάσει για να δεσμεύσει και να πάρει πάνω από το μέσο όρο των επιστροφών της αγοράς.

Γιατί Σημαίνει:

Το πλεονέκτημα των

ευέλικτων ομόλογων είναι ότι εάν τα επιτόκια αυξηθούν μετά την ημερομηνία της επένδυσης, μειώνοντας έτσι την αξία του ομολόγου, ο επενδυτής μπορεί να ανακτήσει κάποια ή όλη αυτή την απώλεια υποχρεώνοντας τον εκδότη να εξαγοράσει το ομολογιακό ονομαστική αξία

Οι προβλέψεις διαφέρουν σημαντικά στην ανάλυση των ομολόγων επειδή μεταβάλλουν δύο διαστάσεις κινδύνου για τους κατόχους ομολόγων. Πρώτον, μειώνουν τον κίνδυνο επανεπένδυσης: Όταν ο ρυθμός αύξησης των επιτοκίων αυξάνεται, ο εκδότης των ομολόγων είναι πιο πιθανό να ασκήσει την πρόβλεψη για να βγει από την επένδυση χαμηλής απόδοσης και να επανεπενδύσει αυτά τα χρήματα με τον υψηλότερο ρυθμό. Αυτό αφήνει επίσης στον εκδότη την πιθανότητα ότι ξαφνικά θα χρειαστεί να βρει μετρητά για να εξαγοράσει τα ομόλογα και πρέπει να το πράξει σε ένα πιθανώς υψηλό περιβάλλον. Υπάρχει σαφώς η πιθανότητα ότι ο εκδότης δεν μπορεί να αντλήσει τα μετρητά και έτσι δεν μπορεί να εξαγοράσει τα ομόλογα, γι 'αυτό και πολλά εγγυημένα ομόλογα είναι εγγυημένα (δηλαδή, ένας τρίτος, συνήθως μια τράπεζα, συμφώνησε να πληρώσει τους ομολογιούχους αν ο δε εκδότης δεν μπορεί)

Δεύτερον, οι προβλέψεις περιορίζουν την πιθανή απόσβεση των τιμών ενός ομολόγου, διότι όταν αυξάνονται τα επιτόκια, η τιμή ενός χρησιμότητας δεν θα είναι χαμηλότερη από την τιμή πώλησής του

Διαισθητικά, ένας δεσμός είναι απλώς ένας παραδοσιακός δεσμός με μια συνδεδεμένη επιλογή. Επομένως, η τιμή ενός ευέλικτου ομολόγου μπορεί επίσης να διαιρείται διαισθητικά στην τιμή του μη δεσμευτικού ομολόγου και της τιμής του δικαιώματος πώλησης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μοντέλα τιμολόγησης των δικαιωμάτων προαίρεσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τιμολόγηση των χρηματιστηριακών ομολόγων και να υπολογίσουν τις αποδόσεις τους, τις διάρκειες και τις κυρτότητές τους.

Επειδή οι προβλέψεις είναι πιο ευνοϊκές για τους επενδυτές, από ό, τι παρόμοιοι μη αποδεκτοί δεσμοί. Εάν οι εκδότες αυτών των ομολόγων αισθάνονται ότι λαμβάνουν επαρκή αποζημίωση για τους κινδύνους που συνδέονται με την τοποθέτηση προβλέψεων, μπορούν να είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για την άντληση κεφαλαίων.