401 (k) Σχέδια, Αγορές και το Ανώτατο Δικαστήριο

Από τον Jonathan Broadbent

Μάθετε περισσότερα για τον Jonathan στην ιστοσελίδα μας Ρωτήστε έναν Σύμβουλο

Μερικοί άνθρωποι αγαπούν να ψωνίζουν - αγαπούν την πρόκληση του κυνηγιού για τις καλύτερες προσφορές και τη βαθμολόγηση των υλικών υψηλότερης ποιότητας για τη χαμηλότερη δυνατή τιμή. Ίσως να είσαι έτσι. Ακόμα κι αν δεν είστε, θα θέλατε πιθανότατα ακόμα έναν αγοραστή ισχύος στη γωνία σας, όταν λαμβάνετε αποφάσεις αγοράς μεγάλων εισιτηρίων.

Άλλοι έχουν τόσο πολλά χρήματα που δεν τους νοιάζει. Αγοράζουν ό, τι θέλουν, όταν το θέλουν, και δεν εξετάζουν καν την τιμή. Ίσως δεν θα θέλατε αυτό το είδος του ατόμου να κάνει μεγάλες αποφάσεις αγοράς για λογαριασμό σας. Δυστυχώς, αυτό μπορεί να συμβεί με μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις για ψώνια της ζωής σας - ποιες είναι οι επενδύσεις για την αποταμίευσή σας.

Είναι ένα ζήτημα τόσο κρίσιμο που το Ανώτατο Δικαστήριο πρόσφατα ζύγισε σε αυτό, σε μια απόφαση που θα μπορούσε να αλλάξει τα σχέδια 401 (k) για πάντα.

Εδώ εμφανίζεται το τυπικό σας πρόγραμμα συνταξιοδότησης στο χώρο εργασίας: Κάποιος υψηλός στην επιχείρηση αποφασίζει να ξεκινήσει ένα σχέδιο 401 (k), ή κάτι τέτοιο. Η δομή του σχεδίου εγκαθιδρύεται εκ των προτέρων, συνήθως από την οποία η εταιρεία επέλεξε να διαχειριστεί το σχέδιο και σπάνια κοίταξε ξανά. Όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα - όπως ποιος μπορεί να συνεισφέρει, πότε μπορούν να ανοίξουν τους λογαριασμούς τους, τις επενδυτικές επιλογές και ούτω καθεξής - είναι όλα σχεδόν υπαγορευμένα από όποιον κρατά τα χρήματα και τρέχει το σχέδιο. Κάνουν συνήθως τα χρήματά τους από τις επενδύσεις.

Αυτό σημαίνει ότι μια εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων, για παράδειγμα, θα μπορούσε να προσφέρει ένα σχέδιο 401 (k) για να μπορέσει να πουλήσει περισσότερα από τα προϊόντα της. Σημαίνει επίσης ότι πιθανώς δεν θέλει να προσφέρει πάρα πολλά πραγματικά δροσερά χαρακτηριστικά στο σχέδιο, επειδή απλώς προσθέτουν κόστος και μειώνουν το κέρδος. Πιο σημαντικό, οι άνθρωποι της εταιρείας αμοιβαίων κεφαλαίων θα ήθελαν να σας προσφέρουν τις πιο ακριβές επενδύσεις που πιστεύουν ότι μπορούν να ξεφύγουν.

Μπορείτε να περιμένετε από αυτούς να προσπαθήσουν να τραβήξουν αυτό, αν ήταν μόνο ένα άτομο (εσείς) επενδύοντας στο σχέδιο. Αλλά είστε μέρος μιας εταιρείας αξίας ανθρώπων. Αυτό θα πρέπει να σας δώσει και τους συναδέλφους σας αγοραστική δύναμη. Σκεφτείτε την αγοραστική δύναμη όπως αυτή: Φανταστείτε να πάτε σε έναν αντιπρόσωπο αυτοκινήτων για να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο. Θα προσπαθήσετε να πάρετε την καλύτερη τιμή που μπορείτε. Τώρα φανταστείτε να εμφανίζεστε σε εκείνη την αντιπροσωπεία με εκατό άλλους ανθρώπους που θέλουν επίσης να αγοράσουν. Τώρα μπορείτε να ενημερώσετε την αντιπροσωπεία για να μειώσετε την τιμή ή θα πάτε ξανά προς μια άλλη αντιπροσωπεία.

Θα ήταν ωραίο αν το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί με το 401 (k) σας. Αλλά πάρα πολύ συχνά, δεν συμβαίνει. Χωρίς ενδιαφερόμενο, εξειδικευμένο και αντικειμενικό άτομο στην εταιρεία σας ή ουδέτερο σύμβουλο στο σχέδιό σας, μπορεί να μην έχετε κανέναν που εργάζεται για τις διαπραγματεύσεις αμοιβών.

Οι εταιρείες που προσφέρουν σχέδια 401 (k) με στόχο την πώληση προϊόντων σας έχουν κάνει πολλά πράγματα πολύ καλά με την πάροδο των ετών για να προστατεύσουν τα κέρδη τους. Δημιούργησαν τις αποκαλούμενες άμεσες προσφορές, οι οποίες επιτρέπουν σε μια εταιρεία να συμπληρώσει μια απλή φόρμα και, μετά από αυτό, να έχει ένα σχέδιο γεμάτο επενδύσεις για να προσφέρει και ένα τηλεφωνικό κέντρο για να απαντήσει στις ερωτήσεις των εργαζομένων. Δεν πειράζει τι τελικά κοστίζει οι επενδυτές με τη μορφή αμοιβών.

Αυτοί οι φορείς παροχής υπηρεσιών έχουν επίσης αναγνωρίσει ότι ένας πολύ έξυπνος σύμβουλος σχεδίου μπορεί να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί χαμηλότερα τέλη ή να μειώσει το κόστος των επενδύσεων μεταβαίνοντας σε λιγότερο δαπανηρές επενδύσεις. Οι πάροχοι σχεδίων δημιούργησαν μερικούς τρόπους να πληρώσουν τους συμβούλους αυτούς, πέραν της τακτικής αποζημίωσης που θα μπορούσαν να λάβουν. Θα μιλήσουμε για "υπερισχύσεις" και "αμοιβές εύρεσης" κάποια άλλη στιγμή. Και οι δύο είναι απλά φανταχτερά τρόποι να βγάλουμε τον σύμβουλο από την εξίσωση τιμής-ψώνια.

Εδώ έρχεται το Ανώτατο Δικαστήριο. Σε μια ομόφωνη απόφαση φέτος στην περίπτωση που είναι γνωστή ως Tibble εναντίον Edison, οι δικαστές δήλωσαν: Δεν είναι τόσο γρήγορο. Κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση όλων αυτών, για να βεβαιωθεί ότι οι μεγάλοι Αμερικανοί εργαζόμενοί μας φροντίζονται καλά, και όχι μόνο όταν λαμβάνονται οι αποφάσεις, αλλά για τα επόμενα χρόνια. Με άλλα λόγια, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε ότι κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος για τη λήψη σωστών αποφάσεων και στη συνέχεια να τα επανεξετάζει καθώς περνούν τα χρόνια και οι συνθήκες αλλάζουν. Και ποιοι δείχνουν; Καλή ερώτηση! Ίσως να νομίζετε ότι είναι οι πάροχοι του σχεδίου. Αλλά ως επί το πλείστον, είναι οι εταιρείες που προσφέρουν τα σχέδια - οι εργοδότες. Επίσης, καταβάλλονται προσπάθειες για να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος των συμβούλων-σχεδιαστών και να τους αναγκαστούν να εργαστούν μόνο προς το συμφέρον των πελατών τους. Θα βρείτε πολλά περισσότερα σε αυτό ανατρέχοντας στον "καταπιστευματικό κανόνα".

Κάνοντας όλους τους συμβούλους του σχεδίου συνταξιοδότησης υπεύθυνοι για τις πράξεις τους έχει πολύ νόημα. Εξάλλου, πολλές εταιρείες δεν έχουν την τεχνική πολυπλοκότητα και το προσωπικό για να ελέγξουν τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις αμοιβών και συμφωνίες παροχής υπηρεσιών. Ωστόσο, οι μεγάλες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις αρνούνται να προτείνουν ότι η κατοχή των υπαλλήλων που είναι υπεύθυνοι για το έργο που επιτελούν (και τα χρήματα από το make) από τα σχέδια συνταξιοδότησης θα βλάψει τελικά τον μικρό επενδυτή. Αυτή η συζήτηση συνεχίζεται. Παρακολουθήστε για περισσότερα νέα σχετικά με αυτό και, με κάθε τρόπο, αφήστε τους νομοθέτες σας να μάθουν πώς αισθάνεστε γι 'αυτό.

Λοιπόν, γιατί δεν είναι οι εκδότες των προϊόντων - οι πάροχοι σχεδίου - που είναι υπόλογοι ήδη, ρωτάτε; Αυτό είναι εύκολο: επειδή οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργοδότες για να ξεκινήσουν και να διατηρήσουν ένα σχέδιο αποζημιώνουν ειδικά τους παρόχους.

Φανταστείτε να μπαίνετε στο εμπορικό κέντρο με έναν προσωπικό αγοραστή και καθώς πρόκειται να παραδώσετε την πιστωτική σας κάρτα, λέει: «Καταλαβαίνετε ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να σας πάρω οτιδήποτε χρειάζεστε πραγματικά ή σε τιμή που μπορεί πραγματικά να αντέξει οικονομικά, σωστά; "Τώρα φανταστείτε ότι αντί ακριβώς παπούτσια ή ένα νέο παλτό, μιλάτε για επενδύσεις που τελικά θα καθορίσει την ικανότητά σας να συνταξιοδοτούνται άνετα.

Εικόνα μέσω iStock.