Κεφάλαιο 10

Κεφάλαιο 10

Το κεφάλαιο 10 είναι το προηγούμενο τμήμα του κώδικα πτώχευσης (

)> Το Κεφάλαιο X ήταν αρχικά μέρος του νόμου περί πτωχεύσεων του 1898 και του επακόλουθου νόμου Chandler του 1938. Προσφέρεται ένα πλαίσιο για το συνολικό κόστος των διαδικασιών και των διαδικασιών πτώχευσης για επιχειρήσεις και ιδιώτες. την αναδιοργάνωση των οικονομικά προβληματικών εταιρειών και τους έδωσε ανακούφιση απαιτώντας τον διορισμό τουλάχιστον ενός διαχειριστή ή εξεταστή για οργανισμούς που βρίσκονται σε πτώχευση. Το κεφάλαιο Χ παρέχει επίσης λεπτομερή διαδικασία για τον προσδιορισμό της αξίας μιας επιχείρησης πτώχευσης, περιορίζει τα δικαιώματα των πιστωτών και των μετόχων του οργανισμού, αναπτύσσει μια διαδικασία δημιουργίας και έγκρισης σχεδίων εξυγίανσης και επιτρέπει στους δικαστές να επιβεβαιώνουν τα σχέδια αναδιοργάνωσης, ακόμη και αν οι μέτοχοι και οι πιστωτές διαφώνησαν

Τα δικαστήρια πτώχευσης και οι αγωνιζόμενες εταιρείες χρησιμοποίησαν το Κεφάλαιο X για να αποφασίσουν εάν θα προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν τη βιωσιμότητα μιας εταιρείας ή απλώς να ρευστοποιήσουν τα περιουσιακά της στοιχεία. Ο κώδικας γενικά απαιτούσε από τους δικαστές να κάνουν ό, τι ήταν προς το συμφέρον των μετόχων. Η διαδικασία προσδιορισμού της πορείας ήταν καλύτερη και στη συνέχεια η εφαρμογή αυτής της πορείας ήταν (και εξακολουθεί να είναι) μια δυσκίνητη διαδικασία τόσο διοικητικά όσο και οικονομικά.

Το κεφάλαιο Χ εισήγαγε την έννοια της αδιαφορίας, πράγμα που σήμαινε ότι οι διαχειριστές και άλλοι επαγγελματίες που έχουν διοριστεί από το δικαστήριο μια περίπτωση πτώχευσης έπρεπε να επιβεβαιώσει την έλλειψη προσωπικού ενδιαφέροντος για το αποτέλεσμα ως προϋπόθεση της απασχόλησής τους. Μια άλλη σημαντική εισαγωγή ήταν οι εξουσίες του διαχειριστή του Κεφαλαίου Χ - ήταν τόσο μεγάλες που απομάκρυναν αποτελεσματικά την υπάρχουσα διοίκηση των εταιρειών από την εξουσία.

Γιατί Σημαίνει:

Στην εποχή του, το Κεφάλαιο X ήταν μόνο ένα από τα διάφορα κεφάλαια κάτω από τα οποία οι εταιρείες θα μπορούσε να καταθέσει πτώχευση. Γενικά, οι εκτεταμένοι λεπτομερείς κανόνες του Κεφαλαίου Χ αποθάρρυναν πολλές εταιρείες να εισέλθουν σε πτώχευση. Το κεφάλαιο X ήταν επίσης πολύ λιγότερο ελκυστικό από το κεφάλαιο XI του νόμου Chandler, το οποίο δεν μείωσε τη διαχείριση της εταιρείας. Το Κεφάλαιο XI έδωσε επίσης στη διοίκηση τον μεγαλύτερο έλεγχο του σχεδίου αναδιοργάνωσης και τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία θα αποπληρώσει τους πιστωτές ή θα ρευστοποιήσει τα περιουσιακά στοιχεία. Την εποχή εκείνη, το Κεφάλαιο XI προοριζόταν για μικρές, ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιώτες, αλλά μια σειρά δικαστικών μάχες (τελικά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου) κατέστησε την κατάθεση του κεφαλαίου XI βιώσιμη επιλογή για τις επιχειρήσεις. Ο νόμος περί μεταρρύθμισης πτώχευσης του 1978 απάλειψε το Κεφάλαιο Χ, συνδυάζοντας και αναθεωρώντας τις ιδέες του με άλλες νομοθεσίες και νόμους περί πτωχεύσεων σε αυτό που είναι τώρα γνωστό ως Κεφάλαιο 11. Ο νόμος περί μεταρρύθμισης πτώχευσης του 1994 και ο νόμος του 2005 για την πρόληψη της πτώχευσης και την προστασία των καταναλωτών συνέχισαν τη μεταρρύθμιση πτυχές του κεφαλαίου 11 και του νόμου περί πτωχεύσεων εν γένει, αλλά πολλές από τις ιδέες στο αρχικό κεφάλαιο X εξακολουθούν να είναι μαζί μας σήμερα.