Χρέος και λήψη αποφάσεων: Όπου η διαίσθηση μας οδηγεί λάθος
ὉμήÏ?ου ὈδÏ?σσεια (Ραψῳδία 08) - The Odyssey (Book 08)
Πίνακας περιεχομένων:
- Πώς αποφασίζουμε να πληρώσουμε τα χρέη μας;
- Οι πιστωτικές κάρτες αντιπροσωπεύουν μια ιδιαίτερη παραμόρφωση
- Η χιονοστιβάδα χρέους που λιώνει
- Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Και τι μπορεί να γίνει;
- Τι γίνεται με τις πιστωτικές κάρτες μεταφοράς υπολοίπου;
Σε κάθε παράλογη απόφαση, υπάρχει μια ευκαιρία για εκμετάλλευση και μια ευκαιρία να κατευθύνουμε τους ανθρώπους σε μια καλύτερη πορεία. Οι εργοδότες πραγματοποιούν αυτόματες εκπτώσεις από τους λογαριασμούς αποταμιεύσεων σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου για να βοηθήσουν τους εργαζόμενους να προετοιμαστούν για συνταξιοδότηση, αλλά οι έμποροι επιτιμούν τις τιμές τους και προσφέρουν αγαθά "σε πώληση", έτσι ώστε να αισθάνεστε ότι παίρνετε μια καλή συμφωνία. Στον τομέα της προσωπικής χρηματοδότησης, όπου οι καταναλωτές παρουσιάζονται με πολλές επιλογές, αλλά με πολύ λίγη σαφήνεια, η τάση προς παράλογες αποφάσεις επιδεινώνεται. Οι Ρυθμιστικές Αρχές προσεγγίζουν τώρα μόνο την ιδέα ότι οι καταναλωτές δεν χρειάζονται απλώς περισσότερες πληροφορίες, αλλά οι συμπεριφοριστικές ωθήσεις για να τις μετακινήσουν προς υγιέστερα οικονομικά.
Πάρτε, για παράδειγμα, την εξέλιξη των γνωστοποιήσεων πιστωτικών καρτών. Ένας νόμος που θεσπίστηκε το 1988 απαιτούσε από τους εκδότες να γνωστοποιούν τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών τους, τις περιόδους χάριτος και άλλες σημαντικές πληροφορίες. Ωστόσο, το κουτί Schumer συχνά θάβεται βαθιά με τους όρους της πιστωτικής κάρτας και, ακόμη και αν οι καταναλωτές καταφέρουν να το βρουν, ελάχιστοι κατανοούν πλήρως τις έννοιες πίσω από τα επιτόκια.
Ο νόμος περί πιστωτικών καρτών του 2009 επικαιροποίησε τις γνωστοποιήσεις για να αυξήσει την κατανόηση των καταναλωτών, όχι μόνο τη γνώση. Απαιτεί ότι οι δηλώσεις πιστωτικών καρτών αποκαλύπτουν όχι μόνο την αφηρημένη, μερικές φορές σύγχυση του επιτοκίου, αλλά και τις πληρωμές τόκων, εάν ο πελάτης πληρώνει μόνο το ελάχιστο, και η μηνιαία πληρωμή που είναι απαραίτητη για να είναι απαλλαγμένη από χρέη σε τρία χρόνια.
Ακόμα, για κάθε ώθηση που μπορούμε να δώσουμε στην καλύτερη οικονομική λήψη αποφάσεων, υπάρχουν άλλες δέκα προκαταλήψεις, ώριμες για εκμετάλλευση. Το χρέος των πιστωτικών καρτών, ειδικότερα, φαίνεται να αναδεικνύει την παράλογη πλευρά μας. Μιλήσαμε με τον καθηγητή Scott Rick του Πανεπιστημίου του Michigan σχετικά με τη μελέτη του που περιγράφει τα ανθρώπινα λάθη όταν πληρώνουν τα χρέη πιστωτικών καρτών. Η ανακάλυψή του: προσπαθούμε να κλείσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους λογαριασμούς όσο πιο γρήγορα μπορούμε, ακόμη και όταν δεν είναι προς το συμφέρον μας.
Πώς αποφασίζουμε να πληρώσουμε τα χρέη μας;
Ο Rick, μαζί με τέσσερις άλλους γνωστούς ακαδημαϊκούς, προσπάθησε να πειραματιστεί πώς οι καταναλωτές πληρώνουν τα χρέη τους και αναλύουν τα ευρήματά του Κερδίζοντας τη μάχη αλλά χάνοντας τον πόλεμο: την ψυχολογία της διαχείρισης χρέους. Σε αυτά τα πειράματα, οι εθελοντές εξέθεσαν αποφυγή λογαριασμού χρέους: θα προσπαθούσαν να πληρώσουν τα μικρότερα χρέη τους, δίνοντας προτεραιότητα στη μείωση του αριθμού των ανοιχτών λογαριασμών και όχι στην ελαχιστοποίηση των πληρωμών τόκων. Από καθαρά οικονομική άποψη, η καλύτερη απόφαση είναι να εξοφλήσει πρώτα τα χρέη με τα υψηλότερα επιτόκια, μειώνοντας το ποσό των καταβληθέντων τόκων. Αντ 'αυτού, οι άνθρωποι επέλεξαν το δυνητικά μη βέλτιστο αποτέλεσμα της στόχευσης των μικρότερων χρεών τους.
"Είναι δύσκολο να αντισταθείς στο κλείσιμο των μικρότερων λογαριασμών σας", λέει ο Rick. "Υπάρχει το ευρετικό ότι θα πρέπει πρώτα να πληρώσετε τα μικρότερα χρέη σας για να αυξήσετε την ορμή και ότι το ψυχολογικό όφελος αντισταθμίζει τις υψηλότερες πληρωμές τόκων".
"Δεν το βρήκαμε έτσι. Έχουμε διαπιστώσει, σε πιο πρόσφατη δουλειά, ότι οι πιο ταραγμένοι άνθρωποι αφορούσαν τα χρέη τους, τόσο πιο πιθανό ήταν να δώσουν προτεραιότητα στο κλείσιμο των μικρών λογαριασμών τους ».
Εάν οι καταναλωτές κάνουν την ορθολογική απόφαση να πληρώσουν τα μικρότερα χρέη τους, γνωρίζοντας ότι θα πληρώσουν (ενδεχομένως πολύ) περισσότερα ενδιαφέροντα κάτω από τη γραμμή, αυτό θα ήταν ένα πράγμα. Αλλά ο Rick υποστηρίζει ότι οι καταναλωτές δεν καταλαβαίνουν πλήρως τις επιπτώσεις των επιτοκίων και αυξάνουν το χρέος και έτσι δεν μπορούν να λάβουν μια πλήρως ενημερωμένη απόφαση. Σε Κερδίζοντας τη μάχη, Ο Rick υποστηρίζει ότι "οι καταναλωτές είναι πιθανό να διαχειριστούν πολλαπλά χρέη με τρόπους που τελικά θα μπορούσαν να εμποδίσουν την ικανότητά τους να απαλλαγούν από το χρέος", εξωθούντας βαθύτερα και βαθύτερα σε μια οικονομική τρύπα.
Οι πιστωτικές κάρτες αντιπροσωπεύουν μια ιδιαίτερη παραμόρφωση
Ειδικότερα, οι πιστωτικές κάρτες έχουν τη δυνατότητα να ενθαρρύνουν την κακή λήψη αποφάσεων. Τα ενυπόθηκα δάνεια, τα δάνεια σπουδαστών και άλλα χρεόγραφα "δόσεων" έχουν συχνά, όπως υποδηλώνει το όνομα, σταθερές πληρωμές και οι καταναλωτές μπορούν να υπολογίσουν το συνολικό τους ενδιαφέρον που πληρώνουν όταν βγάζουν το δάνειο. Οι πιστωτικές κάρτες είναι λιγότερο απλές για διάφορους λόγους: οι κάτοχοι πιστωτικών καρτών έχουν κατά μέσο όρο 5 ανοιχτές κάρτες, καθένα με διαφορετικό επιτόκιο. οι άνθρωποι τείνουν να πληρώνουν τον προϋπολογισμό για την εξόφληση του "χρέους πιστωτικών καρτών" γενικά και όχι συγκεκριμένων καρτών ειδικότερα. και τα χρονοδιαγράμματα αποπληρωμής είναι πολύ πιο ρευστά.
Οι καταναλωτές μπορούν επίσης να αναλάβουν περισσότερα χρέη πιστωτικών καρτών. Στο πείραμα του Rick, οι εθελοντές μπορούσαν να αποπληρώσουν το υπάρχον χρέος και δεν μπήκαν στον πειρασμό να κάνουν μια νέα αγορά. Στον πραγματικό κόσμο, δεν αποφασίζετε απλώς ποιος λογαριασμός πρέπει να πληρώσετε, αποφασίζετε επίσης αν θα το πληρώσετε καθόλου. Σύμφωνα με Κερδίζοντας τη μάχη:
Το γεγονός ότι τα άτομα χρησιμοποιούν στρατηγικές αποπληρωμής [υποεξόφλησης] … στο απλουστευμένο παιχνίδι μας μιλάει για την διαισθητική έκκληση της αποστροφής του χρέους και υποδεικνύει ότι η συμπεριφορά αποπληρωμής του χρέους στον πιο σύνθετο κόσμο θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο καταθλιπτική.
Η έκθεση περιγράφει επίσης τους τρόπους με τους οποίους οι πολίτες κάνουν μια σειρά ιδανικών αποφάσεων σχετικά με τις πιστωτικές κάρτες: δίνουν μεγάλη σημασία στην ελάχιστη πληρωμή, παρόλο που ο αριθμός αυτός έχει σχεδιαστεί για να αποκομίσει τόκους για τους εκδότες καρτών. δεν σταθμίζουν επαρκώς τα επιτόκια κατά την επιλογή μεταξύ δανείων. και συχνά δεν μεταφέρουν υπόλοιπα από λογαριασμούς πιστωτικών καρτών υψηλού έως χαμηλού επιτοκίου.
Συνολικά, η έρευνα του Rick δείχνει ότι οι καταναλωτές τείνουν να διαχειρίζονται τα χρέη τους σε λιγότερο από ορθολογικούς τρόπους. "Αν και αυτό φυσικά μπορεί να φαίνεται σαν λόγος ανησυχίας μεταξύ εκείνων που ενδιαφέρονται να προστατεύσουν την ευημερία των καταναλωτών, ορισμένοι οικονομικοί γκουρού υποστηρίζουν την αποστροφή του χρέους", λέει Κερδίστε τη μάχη.
Η χιονοστιβάδα χρέους που λιώνει
Ο Dave Ramsey, μια τηλεοπτική προσωπικότητα και ραδιοφωνικός κεντρικός υπολογιστής που παρέχει πρακτικές και εύκολες στην κατανόηση οικονομικές συμβουλές, εισήγαγε την ιδέα της χιονοστιβάδας χρέους: εξαιρώντας τις πληρωμές υποθηκών, πληρώνοντας πρώτα το λογαριασμό με το μικρότερο χρέος, χρεών. "Η έξοδος από το χρέος είναι σαν να χάσουμε βάρος", διακηρύσσει την ιστοσελίδα του. "Είναι μια συναισθηματική απόφαση. Αν χρειαστεί έξι μήνες για να χάσετε μια λίβρα, θα τηρήσετε αυτή τη δίαιτα; Με τιποτα."
Η λογική πίσω από αυτό βασίζεται σε μια λογική έννοια: το κλείσιμο ενός μικρού λογαριασμού δίνει γρήγορη, θετική ανατροφοδότηση, η οποία με τη σειρά της μεταδίδει τη βούληση να πληρώσει μεγαλύτερα χρέη. Αλλά η έρευνα του Rick δείχνει ότι "ο Ramsey μπορεί να κηρύττει στη χορωδία και να ενθαρρύνει περαιτέρω τη μη βέλτιστη συμπεριφορά που προκαλείται από ορισμένες βασικές ανθρώπινες προκαταλήψεις".
Ας πάρουμε τη μεταφορική διατροφή του Ramsey ένα βήμα παραπέρα, για να φανταστούμε ότι οι καταναλωτές αποφασίζουν όχι μόνο να πληρώσουν το χρέος καθόλου, αλλά ποιοι είναι οι λογαριασμοί για να πληρώσουν πρώτα. Φανταστείτε ότι έχετε πολλά προβλήματα υγείας: καπνίζετε πάρα πολύ, είστε λίγο υπέρβαροι και παρακολουθείτε φυσική θεραπεία δύο φορές την εβδομάδα για τραυματισμό στο γόνατο. Το σχέδιο του Ramsey θα σας επέτρεπε να συνεχίσετε τη φυσιοθεραπεία, η οποία σαν υποθήκη απαιτεί τακτικές, σταθερές δόσεις προσπάθειας. Αλλά τότε θα έπρεπε να δουλέψετε για να χάσετε πέντε κιλά πριν εγκαταλείψετε το κάπνισμα, υποστηρίζοντας ότι η επικύρωση που λαμβάνετε από την απώλεια βάρους θα σας δώσει τη σθεναρότητα να σταματήσετε το κάπνισμα.
Αυτό που αποτυγχάνει να αντιληφθεί είναι η βλάβη του να συνεχίσει να καπνίζει ενώ χάνει το βάρος του. Όσον αφορά τις μακροχρόνιες βλάβες στην υγεία σας, το κάπνισμα είναι πολύ χειρότερο από το να έχετε λίγα επιπλέον κιλά γύρω σας, οπότε κάνετε εσείς μια κακομεταχείριση αν δεν αντιμετωπίσετε πρώτα το πιο σοβαρό πρόβλημα.
Ομοίως, όταν πληρώνετε τα χρέη σας, κλείνοντας ένα μικρό λογαριασμό χαμηλού επιτοκίου πριν, ας πούμε, ένας λογαριασμός πιστωτικής κάρτας υψηλού επιπέδου ανταμείβει, αυξάνετε το συνολικό χρηματικό ποσό που πρέπει να πληρώσετε. Αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει το χρόνο πριν έχετε την ανακούφιση από το ότι δεν χρεώνεστε. Επιπλέον, ο τύπος του Ramsey βασίζεται εν μέρει στην ιδέα ότι είστε περισσότερο παρακινημένοι να ολοκληρώσετε μια εργασία που ολοκληρώνεται σχεδόν. Ενώ αυτό μπορεί να λειτουργήσει για την εξόφληση των μικρότερων χρεών σας, μόλις χρειαστεί να αντιμετωπίσετε τα μεγάλα, θα βρείτε τον στόχο σας περισσότερο από ό, τι ήταν όταν ξεκινήσατε. Από WTB:
Ενώ η ευρετική του [Ramsey] δεν είναι αναγκαστικά λάθος, η δουλειά μας αποκαλύπτει ότι η αποστροφή του χρέους μπορεί να οδηγήσει συστηματικά τους καταναλωτές όταν τα μεγαλύτερα χρέη έχουν μεγαλύτερα επιτόκια. Τελικά, φαίνεται ότι η αποστροφή του χρέους μπορεί να επιτρέψει στους καταναλωτές να κερδίσουν τη μάχη, αλλά να χάσουν τον πόλεμο.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Και τι μπορεί να γίνει;
Ζητήσαμε από τον καθηγητή Rick ποιες παρεμβάσεις του δημόσιου τομέα, του ιδιωτικού τομέα και του προσωπικού σκέφτηκαν ότι θα ήταν χρήσιμες. Σημείωσε ότι οποιαδήποτε πολιτική που εξασφαλίζει τη βέλτιστη διαχείριση του χρέους - όπως, για παράδειγμα, τη δρομολόγηση όλων των χρεών μέσω κεντρικού γραφείου συμψηφισμού - δεν θα ήταν απλώς μη πρακτική, αλλά θα περιόριζε επίσης τις ελευθερίες των καταναλωτών. Ακόμα, σκέφτεται ότι υπάρχει περιθώριο για βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Κρατώντας τους λογαριασμούς ανοικτοί. Στην έρευνά του, ο Rick διαπίστωσε ότι εάν ένας καταναλωτής δεν μπόρεσε να κλείσει πλήρως τους λογαριασμούς του (για παράδειγμα, αν η κάρτα είχε ετήσια αμοιβή ή αν δεν είχε αρκετά χρήματα για να εξοφλήσει τα χρέη του συνολικά) ήταν περισσότερο είναι πιθανό να λάβει μια ορθολογική απόφαση σχετικά με τη διαχείριση του χρέους. Επομένως, τα ετήσια τέλη θα μπορούσαν να είναι ένας ενσωματωμένος έλεγχος ενάντια στις φυσικές προκαταλήψεις μας.
Παρουσίαση ενδιαφέροντος σε όρους δολαρίου. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι πολίτες κατανοούν καλύτερα το χρέος όταν είναι τοποθετημένο σε δολάριο και όχι σε αφηρημένα επιτόκια. Αυτό είναι μέρος της λογικής πίσω από την απαίτηση από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών να αποκαλύψουν στη δήλωσή σας πόσο ενδιαφέρον θα συγκεντρωθείτε κάτω από διάφορα σενάρια. "Είναι δίκαιο να εξηγηθεί αυτό το κόστος για τους καταναλωτές", λέει ο Rick.
Αποστολή λογαριασμών πιστωτικών καρτών ταυτόχρονα. Είναι αρκετά δύσκολο να βρεθεί μια σταθερή στρατηγική διαχείρισης του χρέους, και το πρόβλημα επιδεινώνεται μόνο με τους λογαριασμούς πιστωτικών καρτών που φθάνουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πολλοί άνθρωποι πληρώνουν τους λογαριασμούς τους κατά την είσοδό τους και έτσι μπορούν να πληρώσουν μια χαμηλή πιστωτική κάρτα, η κατάθεση της οποίας φτάνει την πρώτη του μηνός και όχι μια κάρτα υψηλής APR η καταχώρηση της οποίας φθάνει αργότερα. Μια εύκολη λύση θα ήταν να απαιτείται ταυτόχρονα να αποστέλλονται οι λογαριασμοί πιστωτικών καρτών, απλοποιώντας τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Προκάλεσε τη χιονοστιβάδα χρέους. Η ιδέα της οικοδόμησης δυναμικής για τα χρέη σας δεν είναι όλα κακά, εφ 'όσον παίρνετε μια τεκμηριωμένη απόφαση. Η ανησυχία είναι ότι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν πλήρως τα μειονεκτήματα μιας μικρής χρέωσης-πρώτης στρατηγικής και ασυνείδητα έθεσαν τον εαυτό τους για κακουχίες κάτω από τη γραμμή. Αντί να απορροφήσει τη λογική πίσω από μια προσέγγιση υψηλού ενδιαφέροντος-πρώτου («τα μαθηματικά», ο Ramsey το αποκαλεί κατηγορηματικά), οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν τις συνωμοτήσεις και των δύο ευρετικών. "Πρέπει να κάνουμε τους ανθρώπους ενήμερους ότι υπάρχει ένα κόστος για τη στρατηγική χρέους χιονοστιβάδας", λέει ο Rick.
Τι γίνεται με τις πιστωτικές κάρτες μεταφοράς υπολοίπου;
Μια πιστωτική κάρτα μεταφοράς υπολοίπου σάς επιτρέπει να ενοποιήσετε όλα τα χρέη σας σε έναν λογαριασμό και να πληρώσετε χωρίς χρέωση το χρέος σας για ένα χρονικό διάστημα.Λαμβάνοντας υπόψη αυτό που μόλις είπαμε για τη μη βέλτιστη διαχείριση πολλαπλών χρεών, μπορεί να φαίνεται ότι οι μεταφορές υπολοίπου είναι η καλύτερη λύση: αντί να ζυγίζει κάθε κάρτα ξεχωριστά, να τις ενοποιήσετε σε έναν λογαριασμό. Και έχει τα πλεονεκτήματά της. Εάν μπορείτε να εξοφλήσετε το χρέος σας κατά τη διάρκεια της περιόδου Απρίλιος 0%, θα πάρετε μια απόσβεση από το αυξανόμενο ενδιαφέρον. Επιπλέον, ακόμα και αν δεν το εξοφλήσετε έγκαιρα, μπορεί να έχετε χαμηλότερο ΑΠΑ που είναι σε εξέλιξη από την τρέχουσα πιστωτική σας κάρτα.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικές παγίδες, ενσωματωμένες τόσο στις πιστωτικές κάρτες όσο και στις ψυχές μας. Κατ 'αρχάς, μετά τη λήξη της περιόδου 0% του ΑΠΤ, μπορεί να αντιμετωπίσετε ένα ΑΠΠ υψηλότερο από το αρχικό σας. Διαβάστε προσεκτικά τους όρους και τις προϋποθέσεις και κάντε μια ειλικρινή εκτίμηση του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής. Δεύτερον, οι κάρτες έχουν συχνά τέλη μεταφοράς υπολοίπου ύψους 3-5% της μεταφοράς, γεγονός που μπορεί να συρρικνωθεί ή να ακυρώσει το όφελος από τις χαμηλότερες πληρωμές τόκων.
Η τρίτη ανησυχία είναι ψυχολογική. Ο Rick σημειώνει ότι η εξυγίανση του χρέους έχει το ατυχές αποτέλεσμα της ενθάρρυνσης των δαπανών, τις οποίες ο κάτοχος της κάρτας δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά. "Οι άνθρωποι έχουν την ψευδαίσθηση ότι έχουν σημειώσει πρόοδο" επειδή έχουν κλείσει μερικούς λογαριασμούς, παρόλο που το ύψος του χρέους που κατέχουν είναι αμετάβλητο. "Αυτό τους ενθαρρύνει να ξοδεύουν περισσότερα."
