Η Incredible Shrinking Middle Class: Πού είναι η Μεσαία τάξη της Αμερικής;

Can middle income earners afford credit cards? (1973) | RetroFocus

Οι ειδήμονες παραπονιούνται για την παρακμή της μεσαίας τάξης για γενιές και η ρητορική αυξάνεται όλο και περισσότερο κάθε χρόνο. Παρόλα αυτά, καθώς προχωράμε το 2013, η μεσαία τάξη παραμένει πεισματικά ανθεκτική. Παρά τη γενιά μετά από γενιά καταστροφής χονδρικής - απλώς ρωτήστε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα είναι εκτός ισχύος αυτή τη στιγμή - ήταν ακόμα αρκετά ισχυρό στη δεκαετία του 2000 για να τροφοδοτήσει μια γοητευτική φούσκα υποτομέων υποθήκη.

Είναι η μεσαία τάξη πληγώνει όσο λένε; Μήπως συρρικνώνεται; Πολλά από αυτά εξαρτώνται από τον ορισμό και την άποψή σας. Υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα κομμάτι παιχνιδιού και ρητορικής που περιβάλλει την ερώτηση - ειδικά στις εκλογές.

Μεσαία τάξη της Αμερικής από τους αριθμούς

Μερικοί άνθρωποι θρηνούν την πτώση και την πτώση της μεσαίας τάξης δείχνοντας την αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας. Έχουν αυτά τα δεδομένα από την πλευρά τους:

Το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που κέρδισε το 1% των μισθωτών διπλασιάστηκε, από 8% το 1979 σε 17% το 2007, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου.
Το 20% των δικαιούχων εισοδήματος κερδίζει πλέον περισσότερο από το υπόλοιπο 80%. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει σχεδόν κανένας διευθυντής πωλήσεων στη χώρα, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι το 80% των εσόδων προέρχεται από το 20% των αντιπροσώπων πωλήσεων.
Αλλά το μερίδιο της πέμπτης πέμπτης από το συνολικό εθνικό εισόδημα αυξήθηκε από 43% το 1979 σε 53% το 2007 - και φαίνεται ότι συνεχίζει να αυξάνεται.
Εν τω μεταξύ, το μερίδιο 20% του εθνικού εισοδήματος μειώθηκε από 7 σε 5%, κατά την ίδια περίοδο.

Από τη μία πλευρά, όλοι αυτοί οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν ένα παιχνίδι με μηδενικό άθροισμα. Ωστόσο, οι οικονομίες δεν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τους συντηρητικούς και τους προμηθευτές. Αντίθετα, υποστηρίζουν ότι μια μεγάλη παλίρροια ανυψώνει όλα τα σκάφη. Η πραγματική κατανάλωση όλων των κυνηγών εισοδήματος σημείωσε αύξηση - εν μέρει, από την επίδραση της Walmart, η οποία επέτρεψε τα εισοδήματα στο κάτω άκρο του φάσματος να επεκταθούν κατά περίπου 6%.

Τι σημαίνει αύξηση της ανισότητας εισοδήματος για μια μεσαία τάξη;

Η αύξηση της ανισότητας των εισοδημάτων, ενώ δεν είναι καθόλου επιθυμητός στόχος πολιτικής από μόνος του, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος άλλος χάνει. Η φλογερή πρώην Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και οι αντιπάλους της εργατικού κόμματος στο Κοινοβούλιο μάζεψαν αξιοσημείωτα αυτό το σημείο το 1990 σε αυτή τη διασκεδαστική ανταλλαγή.

Ωστόσο, οι φιλελεύθεροι εξακολουθούν να μας υπενθυμίζουν το γεγονός ότι οι φόροι εισοδήματος έχουν λιγότερη αναδιανεμητική επίδραση στην οικονομία απ 'ό, τι σε προηγούμενα έτη. αυτό το άρθρο της New York Times αναφέρει:

"Η κυβερνητική πολιτική έχει γίνει λιγότερο αναδιανεμητική από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, κάνοντας λιγότερο για να μειώσει τη συγκέντρωση του εισοδήματος. «Το ισοζυγιστικό αποτέλεσμα των ομοσπονδιακών φόρων ήταν μικρότερο» το 2007 από ό, τι το 1979, καθώς «η σύνθεση των ομοσπονδιακών εσόδων μετατοπίστηκε από τους προοδευτικούς φόρους εισοδήματος σε λιγότερο προοδευτικούς φόρους μισθοδοσίας», ανέφερε το γραφείο του προϋπολογισμού.

Το εάν η αναγκαστική ανακατανομή του πλούτου αποτελεί θεμιτό στόχο μιας συνταγματικής δημοκρατίας, αφήνεται ως άσκηση για τον αναγνώστη. Ωστόσο, ο φόρος μισθοδοσίας τροφοδοτεί την κοινωνική ασφάλιση - η οποία είναι η ίδια τουλάχιστον ελαφρώς αναδιανεμητική: το 85 τοις εκατό των δικαιούχων στην πεντάδα χαμηλότερου εισοδήματος λαμβάνουν ουσιαστικά περισσότερα από όσα πληρώνουν.

Αν λοιπόν το φορολογικό σύστημα φταίει για την αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας, δεν θα έπρεπε να είναι - και θα θεώρησα ότι ένα θεμελιωδώς υγιές φορολογικό πρόγραμμα θα έπρεπε να είναι γενικά ουδέτερο για τον Gini - με εξαίρεση τα άτομα με ειδικές ανάγκες και εκείνα τα οποία άλλως βασικά αδυνατούν να φροντίσουν.

Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνοι που συνηθίζαμε να εξετάζουμε τη μεσαία τάξη - τη σπονδυλική στήλη της χώρας, ωστόσο εσείς το καθορίζετε - βρίσκονται κάτω από μεγάλη οικονομική πίεση.

Η πρόσφατα εκλεγμένη Γερουσιαστής από τη Μασαχουσέτη, πρώην καθηγήτρια του Χάρβαρντ, Elizabeth Warren, έβαλε το δάχτυλό της στο σφυγμό της πίεσης σχεδόν πριν από μια δεκαετία με το βιβλίο της, Η παγίδα των δύο εισοδημάτων: Γιατί οι γονείς της μέσης τάξης είναι έσπασαν.

Ο κόλπος: Παραδοσιακές πυρηνικές οικογένειες με γονείς με δύο εισοδήματα συρρέουν σε ευνοϊκές σχολικές περιοχές - και προσφέροντας την τιμή των κατοικιών τριών υπνοδωματίων σε αυτές τις περιοχές σε επίπεδα όπου μόνο μια οικογένεια με δύο εισόδημα θα μπορούσε να τα αντέξει. Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος του 2^nd το εισόδημα επιβαρύνθηκε με έξοδα στέγασης, μαζί με αυξημένα έξοδα διατροφής, ντουλάπας και μεταφοράς που συνδέονταν με τη λειτουργία ενός σπιτιού με δύο καριέρες και δύο αυτοκίνητα.

Συγκεκριμένα, ο Warren δείχνει ότι η οικογένεια των δύο εισοδημάτων έχει 75% περισσότερο εισόδημα από τους προγόνους τους πριν από μια γενιά - αλλά έχει 25% πιο λιγο διαθέσιμο εισόδημα από ό, τι πριν.

Η ομάδα αυτή πλήττεται ιδιαίτερα από την κρίση αποκλεισμού: Επειδή τα ενυπόθηκα δάνειά τους είχαν αναληφθεί, αν υποτεθεί ότι θα συνέχιζαν τα δύο συνδυασμένα εισοδήματα, η απόλυση ενός συζύγου προκάλεσε την κατάρρευση ολόκληρου του οίκου των καρτών.

Αυτές οι οικογένειες κερδίζουν περισσότερα - αλλά δεν μπορούν να επενδύσουν σχεδόν καθόλου το πλεόνασμα για μελλοντική κατανάλωση.

Αλλαγή οικογενειακών οικονομικών τάσεων Δημιουργήστε μια συμπιεσμένη μεσαία τάξη

Εν τω μεταξύ, μια παράλληλη δυναμική παίρνει ένα βαρελοποιό στα μεσαία τάξη χρηματοοικονομικά γόνατα: Διαζύγιο.

Η μαζική διακοπή ενός διαζυγίου δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Οι γυναίκες πρέπει να θυσιάσουν τη σταδιοδρομία τους για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνο μετά το διαζύγιο … και το κόστος συναλλαγών είναι τεράστιο.Δεν είναι μόνο το κόστος των αμοιβών δικηγόρων - είναι η διαφορά στο κόστος μεταξύ της λειτουργίας ενός νοικοκυριού και της λειτουργίας δύο. Τα έξοδα ενοικίασης ή υποθηκών και οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, για παράδειγμα, σχεδόν διπλασιάζονται.

Μια μελέτη του 2012 από το Ινστιτούτο Έρευνας για τον Γάμο και Θρησκεία διαπιστώνει ότι το διαζύγιο καταστρέφει τις αμερικανικές οικογένειες ενός τέταρτου του κεφαλαίου της αύξησης της παραγωγικότητας του νοικοκυριού.

Αυτά είναι τα χρήματα που πρέπει να πάνε για εξοικονόμηση και επενδύσεις. Για τη χρηματοδότηση του κολλεγίου, την αποπληρωμή του χρέους, τα σπίτια, τις προσόδους, την ασφάλιση ζωής και την υγειονομική περίθαλψη. Για να βοηθήσετε τις μεσαίες τάξεις να οικοδομήσουν ένα θεμέλιο για τη μελλοντική δημιουργία πλούτου Αντ 'αυτού, πρόκειται για σημείο-κενό επιβίωσης.

Ναι, τα ποσοστά γάμου είναι μειωμένα, πράγμα που βοηθάει να μειωθεί το ποσοστό διαζυγίου ανά κάτοικο, για όλους τους λάθος λόγους. Αυτό παρακμάζει το τραύμα του διαζυγίου, ναι. Αλλά οι οικονομικές συνέπειες παραμένουν εκεί - τα ζευγάρια που πρέπει να γίνουν οικονομικές μονάδες δεν είναι - διατηρούν ξεχωριστά νοικοκυριά ή αν ζουν μαζί, συχνά διατηρούν χωριστούς λογαριασμούς. Τα περιουσιακά στοιχεία που πρέπει να προχωρήσουν σε επενδύσεις και οικοδόμηση πλούτου πηγαίνουν στην κατανάλωση.

Το συνολικό χρέος των σπουδαστικών δανείων, εν τω μεταξύ, ξεπερνάει τώρα τα 1 τρισεκατομμύρια δολάρια - και δεν είναι πληρωτέο σε πτώχευση, όπως και άλλες μορφές χρέους. Αυτό προκαλεί στρέβλωση της οικονομίας με χιλιάδες τρόπους, αναγκάζοντας τους σπουδαστές να αναλάβουν δυσμενείς θέσεις εργασίας χαμηλού μισθού, αντί να ξεκινήσουν επιχειρήσεις που μπορεί να αποτύχουν, αναγκάζοντάς τους να αναβάλουν το γάμο, την οικογένεια και τις αγορές στο σπίτι - και έτσι να καταπνίξουν τη ζήτηση για μονογονεϊκές οικογένειες σπίτια.

Εν τω μεταξύ, το ζωτικό τρίτο σκέλος του τριβάθμιου σκαμνιού συνταξιοδοτικής ασφάλειας, η σύνταξη καθορισμένων παροχών, πηγαίνει στον δρόμο της βιομηχανίας καπνού: σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί. Επιζούν και ευδοκιμούν μόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι πρέπει να εισπράξουν το όφελος τους σε βάρος του ιδιωτικού τομέα που εργάζεται για να τους στηρίξει. Όλοι οι υπόλοιποι, εν τω μεταξύ, πρέπει να κάνουν με προγράμματα καθορισμένων εισφορών, όπως 401 (k) s. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ρύθμιση αναστολής πληρωμών. Αλλά είναι ο εργαζόμενος που πρέπει να τα χρηματοδοτήσει, και όχι η εταιρεία.

Η Μέση Τάξη: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον

Ο εργαζόμενος της μεσαίας τάξης έχει κερδίσει την τελευταία γενιά, ναι. Αλλά πολλά από αυτά τα κέρδη πρέπει να διοχετευθούν σε αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης για να αντικαταστήσουν την ασφάλεια που έχασαν με τη διακοπή της παραδοσιακής σύνταξης. Η ανώτερη μεσαία τάξη είναι σε θέση να το χειριστεί - σε κάποιο βαθμό (η DALBAR αποδεικνύει κάθε χρόνο ότι οι μικροεπενδυτές πραγματοποιούν μόνο ένα κλάσμα των αποδόσεων της αγοράς, ωστόσο, οι επαγγελματίες διαχειριστές χρημάτων που διαχειρίζονται συνταξιοδοτικά ταμεία μπορούν να πάρουν εξ ονόματος των δικαιούχων του σχεδίου τους). Η κατώτερη μεσαία τάξη, ωστόσο, δεν μπορεί να κάνει τις συνεισφορές … και η ζημιά, για αυτές τις οικογένειες, είναι μόνιμη.

Αυτοί και άλλοι δημογραφικοί παράγοντες θέτουν τη συμπίεση στις παραδοσιακές οικογένειες μεσαίας τάξης και δυστυχώς δεν είναι πιθανό να πάνε οπουδήποτε το 2013.