Ορισμός και Παράδειγμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ)

Τι είναι:

είναι ο κεντρικός θεσμός που ενσωματώνει το διεθνές νομισματικό σύστημα και προωθεί την ισορροπημένη επέκταση του παγκόσμιου εμπορίου, τους περιορισμούς των εμπορικών περιορισμών, τις σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, τις ελάχιστες εμπορικές ανισορροπίες, την αποφυγή υποτιμήσεων των νομισμάτων και τη διόρθωση των προβλημάτων του ισοζυγίου πληρωμών. Ο στόχος του ΔΝΤ είναι η πρόληψη και η αποκατάσταση των διεθνών χρηματοπιστωτικών κρίσεων, ενθαρρύνοντας τις χώρες να διατηρήσουν υγιείς οικονομικές πολιτικές. Λόγω του μεγέθους του, το ΔΝΤ είναι επίσης ένα φόρουμ για τη συζήτηση των παγκόσμιων οικονομικών πολιτικών.Το ΔΝΤ εδρεύει στην Ουάσιγκτον, DC, αλλά έχει γραφεία στο Παρίσι, το Τόκιο, τη Νέα Υόρκη και τη Γενεύη. Πώς λειτουργεί (παράδειγμα):

Το ΔΝΤ τυπικά τέθηκε σε λειτουργία τον Δεκέμβριο του 1945 με 29 χώρες μέλη, μετά τη σύλληψή του κατά τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία του Bretton Woods το 1944. Αρχικά είχε αναλάβει την καθιέρωση συναλλαγματικών ισοτιμιών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

Μεταξύ του 1944 και του 1971, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου λειτουργούσε με ένα σταθερό σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών, το οποίο απαιτούσε από κάθε χώρα να διατηρεί ένα ισοζύγιο αποθεματικών άλλων νομισμάτων προκειμένου να αντιμετωπίσει προσωρινά προβλήματα προσφοράς και ζήτησης. Έτσι, το ΔΝΤ ζήτησε από κάθε χώρα μέλος να καταθέσει το νόμισμα σε αποθεματικό τόκου. Στη συνέχεια, το ΔΝΤ δανείστηκε αυτά τα κεφάλαια σε χώρες με προβλήματα ισοζυγίου πληρωμών.

Σήμερα, το ΔΝΤ προωθεί τους στόχους του μέσω της επιτήρησης και της διαβούλευσης με τα κράτη μέλη και όχι με τη ρύθμιση. Παρέχει ακόμα βραχυπρόθεσμα δάνεια σε κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα ισοζυγίου πληρωμών και οι χώρες που ζητούν βοήθεια πρέπει να πληρούν ή να υπερβούν ορισμένα όρια που σχετίζονται με τους ρυθμούς πληθωρισμού, τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα χρηματικά διαθέσιμα και την πολιτική σταθερότητα.

του ΔΝΤ

Το ΔΝΤ διοικείται από ένα διοικητικό συμβούλιο, το οποίο λαμβάνει αποφάσεις για σημαντικά θέματα πολιτικής, αλλά αναθέτει την καθημερινή λήψη αποφάσεων στο εκτελεστικό συμβούλιο. Όλες οι χώρες μέλη εκπροσωπούνται στο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο συνεδριάζει μία φορά ετησίως. Κάθε χώρα μέλος διορίζει κυβερνήτη και αναπληρωτή κυβερνήτη για να την εκπροσωπήσει στο ΔΝΤ. Οι κυβερνήτες είναι συνήθως οι υπουργοί οικονομικών ή κυβερνήτες των κεντρικών τραπεζών τους.

Η εκτελεστική επιτροπή του ΔΝΤ προεδρεύεται από έναν διευθύνοντα σύμβουλο. Ο διευθύνων σύμβουλος επιλέγεται από το διοικητικό συμβούλιο κάθε πέντε χρόνια και τρεις αναπληρωτές διευθύνοντες σύμβουλοι, ο καθένας από διαφορετική περιοχή του κόσμου, αναφέρουν στον διευθύνοντα σύμβουλο.

Το εκτελεστικό συμβούλιο συνεδριάζει τρεις φορές την εβδομάδα και οι πέντε οι μεγαλύτεροι μέτοχοι (οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο), καθώς και η Κίνα, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, κατέχουν μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο. Οι άλλοι δεκαέξι διευθυντές εκλέγονται για διετή θητεία από ομάδες χωρών.

Υπάρχουν αρκετές επιτροπές στο πλαίσιο του ΔΝΤ. Η Διεθνής Νομισματική και Δημοσιονομική Επιτροπή, η οποία είναι επιτροπή του διοικητικού συμβουλίου, συνεδριάζει δύο φορές ετησίως για να αξιολογεί θέματα πολιτικής σχετικά με το διεθνές νομισματικό σύστημα. Η Επιτροπή Ανάπτυξης του ΔΝΤ, η οποία απαρτίζεται από μέλη των διοικητικών συμβουλίων τόσο του ΔΝΤ όσο και της Παγκόσμιας Τράπεζας, συμβουλεύει και ενημερώνει τους διοικητές του ΔΝΤ για θέματα που αφορούν τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Το ΔΝΤ διαθέτει σταθμισμένο σύστημα ψηφοφορίας που δίνει περισσότερες ψήφους σε χώρες με μεγαλύτερες οικονομίες. Ωστόσο, σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι περισσότερες αποφάσεις δεν βασίζονται σε επίσημη ψηφοφορία, αλλά με συναίνεση.

Το ΔΝΤ χρηματοδοτείται από τις χώρες που καταβάλλουν συνδρομές κατά την εγγραφή τους στο ΔΝΤ ή όταν αυξάνονται οι συνδρομές τους. Τα μέλη πληρώνουν το 25% των συνδρομών τους σε ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα (ΕΤΔ) ή σε κυριότερα νομίσματα. Το ΔΝΤ μπορεί να χρησιμοποιήσει το υπόλοιπο 75% όπως απαιτείται για τη χορήγηση δανείων.

Το ΔΝΤ καθορίζει το ποσό συνδρομής μιας χώρας βάσει του σχετικού μεγέθους της στην παγκόσμια οικονομία. Το ΔΝΤ μπορεί να δανειστεί χρήματα για τη συμπλήρωση των κεφαλαίων που εισπράττονται από συνδρομές. Σε γενικές γραμμές, το ΔΝΤ μπορεί να δανειστεί χρήματα από αρκετές χώρες που συμμετέχουν σε μία από δύο συμφωνίες σταθερού δανεισμού με το ΔΝΤ.

ΔΝΤ

Το ΔΝΤ παρακολουθεί τις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις και πολιτικές σε χώρες μέλη και σε παγκόσμιο επίπεδο και στη συνέχεια δίνει συμβουλές πολιτικής στα μέλη του με βάση τις παρατηρήσεις και την εμπειρία του. Οι συμβουλές του ΔΝΤ επικεντρώνονται γενικά στη μακροοικονομική, στον δημοσιονομικό τομέα και στις διαρθρωτικές πολιτικές. Για το σκοπό αυτό, το ΔΝΤ συμμετέχει σε τρεις τύπους επιτήρησης: επιτήρηση χώρας, παγκόσμια εποπτεία και περιφερειακή εποπτεία. Κατά τη διάρκεια της εποπτείας χώρας, η οποία πραγματοποιείται ετησίως, μια ομάδα οικονομολόγων επισκέπτεται μια χώρα μέλος για τη συλλογή δεδομένων, την εξέταση πολιτικών και τη συνάντηση με κυβερνητικούς και τραπεζικούς αξιωματούχους. Η ομάδα υποβάλλει τα συμπεράσματά της στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ, το οποίο κάνει συστάσεις προς τη χώρα. Οι λειτουργίες παγκόσμιας εποπτείας του ΔΝΤ επικεντρώνονται στη δημοσίευση των εκθέσεων

World Economic Outlook

και

Global Financial Stability, οι οποίες εκδίδονται δύο φορές το χρόνο. Η περιφερειακή εποπτεία συνήθως εμφανίζεται σε μια σειρά εσωτερικών συζητήσεων του ΔΝΤ σχετικά με τις εξελίξεις σε ορισμένες περιοχές ή σε ομάδες χωρών. Το ΔΝΤ παρέχει επίσης τεχνική βοήθεια και κατάρτιση στους συμμετέχοντες στην αγορά και τις κυβερνήσεις των χωρών μελών. Αυτό συχνά έρχεται με τη μορφή συμβουλών σχετικά με τη ρύθμιση των τραπεζών, τη φορολογική διοίκηση και τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού καθώς και τη διαχείριση στατιστικών στοιχείων και τη σύνταξη ή την αναθεώρηση της νομοθεσίας. Παρέχουν επίσης μαθήματα κατάρτισης για υπαλλήλους της κυβέρνησης και της κεντρικής τράπεζας.

Μία από τις μεγαλύτερες λειτουργίες του ΔΝΤ είναι η δανειοδότηση χρημάτων σε μέλη που έχουν ανάγκη. Εάν μια χώρα δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει πληρωμές σε άλλες χώρες χωρίς να λάβει "μέτρα καταστροφικά για την εθνική ή διεθνή ευημερία", όπως η εφαρμογή εμπορικών περιορισμών ή η υποτίμηση του νομίσματός της, μπορεί να δανειστεί χρήματα από το ΔΝΤ. Όταν το ΔΝΤ δανείζει χρήματα για μια χώρα, απαιτεί συχνά από τον οφειλέτη να ακολουθήσει πρόγραμμα με στόχο την επίτευξη ορισμένων ποσοτικοποιήσιμων οικονομικών στόχων, οι οποίοι περιγράφονται σε επιστολή προθέσεων από την κυβέρνηση δανεισμού στον διευθύνοντα σύμβουλο του ΔΝΤ. Τα δάνεια του ΔΝΤ δεν παρέχονται για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων έργων ή δραστηριοτήτων, παρέχονται για την προώθηση της συνολικής οικονομικής υγείας μιας χώρας. Η διάρκεια, οι όροι πληρωμής και οι όροι δανεισμού διαφέρουν κατά περίπτωση. Το ΔΝΤ χρεώνει στους δανειολήπτες ένα επιτόκιο που συνδέεται με την αγορά και απαιτεί επίσης χρεώσεις υπηρεσιών και επιστρέψιμη αμοιβή δέσμευσης. Οι χώρες με χαμηλό εισόδημα πληρώνουν ελάχιστο επιτόκιο 0,5% ετησίως

Το ΔΝΤ δανείζει επίσης χρήματα σε χώρες που αντιμετωπίζουν αιφνίδιες απώλειες χρηματοπιστωτικής εμπιστοσύνης, όπως μετά από φυσικές καταστροφές ή πολέμους, προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση χρηματοπιστωτικές κρίσεις που προέρχονται από αυτές τις χώρες. Υπάρχουν πέντε βασικές διευκολύνσεις από τις οποίες το ΔΝΤ χορηγεί δάνεια: διευθετήσεις stand-by του ΔΝΤ (για βραχυπρόθεσμο δανεισμό), διευκόλυνση διευρυμένου ταμείου, διευκόλυνση μείωσης της φτώχειας και ανάπτυξης, συμπληρωματική διευκόλυνση και μηχανισμό εξωγενών σοκ.

Όταν μια χώρα δανείζεται από το ΔΝΤ, τα έσοδα κατατίθενται στην κεντρική τράπεζα της χώρας. Η περίοδος αποπληρωμής ποικίλλει για κάθε δάνειο, αλλά οι προθεσμίες λήξης κυμαίνονται συνήθως από έξι μήνες έως δέκα χρόνια. Η διεθνής κοινότητα ασκεί σημαντική πίεση στον δανειολήπτη να αποπληρώσει το ΔΝΤ, έτσι ώστε αυτά τα κεφάλαια να είναι διαθέσιμα σε άλλες χώρες, και το ΔΝΤ με τη σειρά του είναι επιμελής για την έγκαιρη αποπληρωμή, προκειμένου να διατηρήσει το καθεστώς του ως προτιμώμενου πιστωτή.:

Το

ΔΝΤ , όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα, είναι ένα από τα ισχυρότερα και αμφιλεγόμενα νομοθετικά όργανα στον κόσμο. Οι στόχοι του ΔΝΤ επικεντρώνονται στις μακροοικονομικές επιδόσεις και πολιτικές, ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα επικεντρώνεται σε μακροπρόθεσμα ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης και μείωσης της φτώχειας. Το ΔΝΤ εργάζεται ενεργά με την Παγκόσμια Τράπεζα, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλους διεθνείς οργανισμούς που ενδιαφέρονται για το διεθνές εμπόριο.

Το γεγονός ότι το ΔΝΤ ωφελεί πραγματικά τη διεθνή οικονομία είναι αντικείμενο σημαντικών συζητήσεων. Πολλές από τις επικρίσεις επικεντρώνονται στις απαιτήσεις του ΔΝΤ να υιοθετήσει ορισμένες οικονομικές πολιτικές προκειμένου να λάβει δάνεια από το ΔΝΤ, γεγονός που μπορεί να ενθαρρύνει τις φτωχές χώρες να παραμελούν τις κοινωνικές ανησυχίες προκειμένου να συμμορφωθούν. Οι υποστηρικτές σημειώνουν ότι το ΔΝΤ ενισχύει τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στην οικονομική και χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση και βοηθά τις χώρες χαμηλού εισοδήματος να επωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση μέσω της ανάπτυξης βιώσιμων οικονομικών πολιτικών και της μείωσης του χρέους στις φτωχότερες χώρες. Αναφέρουν επίσης ότι η έγκριση του ΔΝΤ υποδηλώνει συχνά ότι οι οικονομικές πολιτικές μιας χώρας είναι ευνοϊκές, γεγονός που μπορεί να καθησυχάσει και να παρακινήσει τους επενδυτές και άλλες κυβερνήσεις οι οποίες ενδέχεται να παρέχουν πρόσθετη χρηματοδότηση στη χώρα που έχει ανάγκη. Αυτό όχι μόνο προσελκύει κεφάλαια, αλλά εμποδίζει τους επενδυτές να αποσύρουν κεφάλαια από μια οικονομία, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει περαιτέρω δυσκολίες για τη χώρα αυτή και ενδεχομένως για άλλες χώρες.