Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Κοινό στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία

επιταχυντής υποθηκών Λογαριασμός που συνδέεται άμεσα με λογαριασμό υποθήκης. Οι οφειλέτες καταθέτουν απευθείας τους μισθούς τους στους λογαριασμούς ελέγχου. Αρχικά, η τράπεζα εφαρμόζει το πλήρες μισθό στο υπόλοιπο των ενυπόθηκων δανείων. Στη συνέχεια, η τράπεζα αυξάνει το ποσό που οφείλεται στην υποθήκη με το σύνολο των επιταγών και αποσύρσεων που έχουν εγγραφεί στο λογαριασμό ελέγχου κατά τη διάρκεια του μήνα. Στο τέλος κάθε μήνα, η τράπεζα μειώνει το βασικό υπόλοιπο της υποθήκης κατά το ποσό που έχει απομείνει. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ο Bob έχει επιταχυντή υποθηκών με τον δανειστή του, την Τράπεζα ABC. Στις 5 Ιανουαρίου, ο εργοδότης του Bob καταθέτει τον μισθό του Bob για $ 3.000 στον λογαριασμό του. Η τράπεζα ABC στη συνέχεια μειώνει το υπόλοιπο στεγαστικών δανείων του Bob από $ 153.000 σε $ 150.000. Μέχρι τις 30 Ιανουαρίου, ο Bob έχει γράψει επιταγές από το λογαριασμό του στο ποσό των $ 1.500. Η τράπεζα ABC αναπροσαρμόζει το υπόλοιπο των ενυπόθηκων δανείων από $ 150.000 σε $ 151.500. Στις 31 Ιανουαρίου, η τράπεζα ABC χρεώνει τα υπόλοιπα $ 1.500 στον λογαριασμό ελέγχου του Bob. Αυτό αφήνει τον Bob με ένα υπόλοιπο υποθήκης $ 151.500 (κάτω από $ 153.000 στις αρχές του μήνα) έως ότου ο εργοδότης του καταθέσει τον επόμενο μισθό του τον Φεβρουάριο.

[Εάν είστε έτοιμοι να αγοράσετε ένα σπίτι, χρησιμοποιήστε το Υπολογιστή Δανείου μας για να δείτε τι η μηνιαία πληρωμή κεφαλαίου και τόκων θα είναι.]

Γιατί αυτό έχει σημασία: Σε αντίθεση με τις αποσβεσμένες πληρωμές με επιταγή για καθορισμένο όρο, ένας επιταχυντής υποθηκών επιτρέπει στον δανειολήπτη να πραγματοποιήσει πολύ μεγαλύτερες πληρωμές και να τακτοποιήσει το σύνολο της υποθήκης γρηγορότερα. Είναι σημαντικό οι δανειολήπτες να κατανοήσουν ότι οι τράπεζες χρεώνουν υψηλότερο ενδιαφέρον για επιταχυντές υποθηκών από ό, τι για τα παραδοσιακά ενυπόθηκα δάνεια. Είναι επίσης σημαντικό να μην συγχέεται ένας επιταχυντής υποθηκών με μια ρήτρα επιτάχυνσης υποθήκης, η οποία είναι μια διάταξη σε μια παραδοσιακή υποθήκη που επιτρέπει στην τράπεζα δανεισμού να καλέσει το σύνολο του υπολοίπου των στεγαστικών δανείων ταυτόχρονα σε ορισμένες περιστάσεις.