Προοπτικές για το Durbin Τροπολογία: Καθ. Todd Zywicki

Δεν είμαστε ντροπαλοί για τις απόψεις μας σχετικά με την αγορά ανταλλαγής: νομίζουμε ότι έχει κάποιες συστημικές αδυναμίες, δηλαδή ότι οι μόνοι άνθρωποι με το κίνητρο να διατηρήσουν τις χρεώσεις των εμπόρων - οι έμποροι λιανικής - έχουν πολύ λίγη εξουσία να το πράξουν και ότι κυριαρχεί από ένα μικρό αριθμό ισχυρών παικτών, οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν ανεπάρκειες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θεωρούμε ότι η τροποποίηση Durbin είναι πανάκεια. Απλώς πρέπει να δούμε την απάντηση της Visa και της MasterCard στην εφαρμογή της, για να δούμε ότι η μετά-Durbin ανταλλαγή δεν είναι ακριβώς ένα λαμπρό παράδειγμα της αποτελεσματικότητας της ελεύθερης αγοράς. Συγκεκριμένα, η τροπολογία ρυθμίζει μόνο τα τέλη χρεωστικών καρτών, ούτε προπληρωμένα τέλη, γεγονός που περιορίζει την αποτελεσματικότητά της και νοθεύει τα κίνητρα. Ακόμα, εάν έπρεπε να αποσταγμίσουμε τις θέσεις μας με μελάνι που χύθηκε στο Durbin σε μια θέση, θα ήταν ότι η μεταρρύθμιση ανταλλαγής είναι ένα δοκιμαστικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αλλά μιλήσαμε με τον καθηγητή Todd Zywicki της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου George Mason, ο οποίος έχει κάπως διαφορετικές απόψεις για την τροποποίηση του Durbin. "Όποιος έχει πάρει ποτέ μια οικονομική τάξη μπορεί να δει ότι είναι κακή ιδέα", λέει, "Η κυβέρνηση κερδίζει τους νικητές και τους ηττημένους. Οι νικητές είναι λιανοπωλητές μεγάλων κουτιών και οι ηττημένοι είναι καταναλωτές. "Και με το πνεύμα της ανάλυσης και από τις δύο πλευρές της συζήτησης, εδώ είναι μερικές από τις σκέψεις του.

1. Η τροποποίηση του Durbin θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τράπεζα.

Καθώς οι μεγαλύτερες τράπεζες αυξάνουν τις χρεώσεις για τον έλεγχο των λογαριασμών και των χρεωστικών καρτών, κάτι που κάποιοι λένε ότι είναι μια αναγκαία αντίδραση στην τροποποίηση Durbin, περισσότεροι άνθρωποι μεταβαίνουν σε πιστωτικές ενώσεις και τοπικές τράπεζες. Αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό, αλλά ο Zywicki υποστηρίζει ότι οι τράπεζες, που αντιμετωπίζουν χαμηλότερα έσοδα, θα κλείσουν υποκαταστήματα και θα απολύσουν εργαζόμενους.

Θα γίνουν λιγότερο φιλικοί προς τον καταναλωτή, πιο επιρρεπείς στην απάτη και λιγότερο πιθανό να προσφέρουν προϊόντα όπως η κινητή ή η ηλεκτρονική τραπεζική. Η τροποποίηση Durbin εξαιρεί μικρές οικονομικές διαισθήσεις με περιουσιακά στοιχεία κάτω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία καλύπτουν σχεδόν όλες τις πιστωτικές ενώσεις, τις κοινοτικές τράπεζες και τις σε απευθείας σύνδεση τράπεζες. Ωστόσο, ο Zywicki πιστεύει ότι δεν θα βγει από το Durbin: "Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό το σύστημα τιμολόγησης δύο βαθμίδων θα αποτύχει."

Ο Zywicki προβλέπει επίσης - και ήδη αρχίζουμε να το βλέπουμε - μια μετατόπιση από χρεωστικές κάρτες σε προπληρωμένες ή πιστωτικές κάρτες. Μια μελέτη από την Boston Fed δείχνει ότι καθώς οι χρεωστικές κάρτες γίνονται ακριβότερες, η χρήση πιστωτικών καρτών αυξάνεται. Επειδή οι πιστωτικές κάρτες έχουν υψηλότερες διατραπεζικές προμήθειες από τις χρεωστικές κάρτες, ακόμα και πριν από το Durbin, οι λιανοπωλητές δεν θα εξοικονομήσουν όσο νομίζουν ότι θα το κάνουν. Ο Zywicki προσθέτει ότι η απομάκρυνση από τη χρέωση βλάπτει τους καταναλωτές, επειδή οι πιστωτικές κάρτες οδηγούν αναπόφευκτα σε χρέη πιστωτικών καρτών και οι προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες συχνά φορτώνονται με κρυφά τέλη.

2. Οι έλεγχοι τιμών απλά δεν θα πάρουν.

Ο Zywicki παρείχε ορισμένα παραδείγματα ελέγχου των τιμών στο τραπεζικό σύστημα. Περιέγραψε μια αντίδραση τριών μερών όσον αφορά τους ελέγχους των τιμών: αντικατάσταση του προϊόντος, αντικατάσταση προϊόντων και διανομή. Το πρώτο σημαίνει ότι μια αμοιβή απλώς επανασυσκευάζεται ως άλλη: τα διατραπεζικά τέλη μεταφέρονται στους καταναλωτές με τη μορφή χρεώσεων χρήσης χρεώσεων. Η δεύτερη αντικατάσταση προϊόντων μπορεί να παρατηρηθεί στις συντονισμένες προσπάθειες των τραπεζών να απομακρύνουν τους ανθρώπους από τις χρεωστικές κάρτες. Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο σημαίνει ότι λιγότερα ιδρύματα θα προσφέρουν χρεωστικές κάρτες όπως τις ξέρουμε, είτε επειδή οι τράπεζες αυξάνουν τα τέλη και μειώνουν τις ανταμοιβές τους, είτε απλά σταματούν να εκδίδουν χρεωστικές κάρτες.

Ο Zywicki αναφέρει το προηγούμενο των ελέγχων επιτοκίων: τα περισσότερα κράτη έχουν όρια στο επιτόκιο που μπορεί να χρεώσει ο εκδότης της πιστωτικής κάρτας. Τις ημέρες πριν από τα ανώτατα όρια των επιτοκίων, οι πιστωτικές κάρτες είχαν χαμηλά ετήσια τέλη, αλλά υψηλότερα APRs. Καθώς η ρύθμιση των επιτοκίων σάρωσε τη χώρα, τα ετήσια τέλη αυξήθηκαν αναλόγως. Όταν μια υπόθεση ορόσημο του Ανώτατου Δικαστηρίου έληξε αποτελεσματικά τα ανώτατα όρια επιτοκίων για τις εθνικές τράπεζες, τα ετήσια τέλη υποχώρησαν και οι δωρεάν πιστωτικές κάρτες επέστρεψαν. Ο Zywicki πιστεύει ότι θα δούμε παρόμοιο αποτέλεσμα από την ρύθμιση των ανταλλαγών: η παλιά διατραπεζική προμήθεια θα γίνει απλά νέα.

Η κλήση της Visa για το τρίτο τρίμηνο ξεκίνησε αυτή την αντίδραση: ο επεξεργαστής κάρτας θα εισάγει ένα νέο τέλος συμμετοχής στο δίκτυο, το οποίο εισπράττεται από οποιονδήποτε έμπορο που θέλει να δεχτεί κάρτες Visa καθόλου. Κατ 'ορθή τιμολόγηση, η κατ' αποκοπή αμοιβή μπορεί ουσιαστικά να αντικαταστήσει τις διατραπεζικές προμήθειες, αναιρώντας οποιαδήποτε αλλαγή στα έξοδα των λιανοπωλητών.

Επιπλέον, θα πλήξει τους μικρούς λιανοπωλητές περισσότερο από τους μεγαλύτερους. "Πρόκειται για μια κατ 'εξοχήν επίπεδη αμοιβή που θα μειωθεί καθώς ο όγκος επεξεργασίας αυξάνεται, έτσι οι λιανοπωλητές μεγάλου κουτιού θα πληρώσουν λιγότερους και οι μικροί έμποροι θα πληρώσουν περισσότερα, σε αντίθεση με το τρέχον σύστημα ανά συναλλαγή που ουσιαστικά κλιμακώνεται με όγκο", λέει ο Zywicki. Ακόμα και αν αγνοήσουμε ότι η Visa θα χρεώσει διαφορετική χρέωση με βάση το μέγεθος του εμπόρου (και δεδομένου ότι οι μεγαλύτεροι έμποροι λιανικής πώλησης πληρώνουν επί του παρόντος χαμηλότερες χρεώσεις, είναι πιθανό ότι θα πληρώσουν χαμηλότερο NPF), η κατ 'αποκοπή αμοιβή σημαίνει ότι αν ένας έμπορος δεν επεξεργαστεί πολλές συναλλαγές - όπως, για παράδειγμα, ένας καπετάνιος ιδιοκτήτης των οποίων οι πελάτες συχνά πληρώνουν με μετρητά - θα πληρώνουν βασικά περισσότερα για κάθε συναλλαγή.

3. Ακόμη και αν οι λιανοπωλητές επωφεληθούν, οι καταναλωτές δεν θα το κάνουν.

Σε μια ανταγωνιστική αγορά, το χαμηλότερο κόστος σημαίνει χαμηλότερες τιμές: εάν το κατάστημα σάντουιτς του Joe μπορεί να αντέξει οικονομικά να υποτιμήσει τον Mike's για να αποκτήσει περισσότερους πελάτες, θα το κάνει. Θεωρητικά, λοιπόν, η εξοικονόμηση από τα διατραπεζικά τέλη θα μεταφερθεί στους καταναλωτές.Αλλά οι αγορές σχεδόν ποτέ δεν δουλεύουν όπως κάνουν σε ένα βιβλίο econ. Ο Zywicki αναφέρει την περίπτωση της Αυστραλίας: μεταρρυθμιστική μεταρρύθμιση, οι έμποροι λιανικής πώλησης δεν χρεώνουν χαμηλότερες τιμές. Αναμένει ότι ο Durbin θα δώσει στους εμπόρους ένα "μαζικό απροσδόκητο βραχυπρόθεσμα", καθώς τσέπησαν την εξοικονόμηση ανταλλαγής χωρίς να μειώσουν τις τιμές τους.

Μακροπρόθεσμα, όμως, ο Zywicki δεν είναι βέβαιος ότι θα δει πολλά οφέλη. "Οι έμποροι επωφελούνται από χρεωστικές κάρτες", λέει, "επειδή είναι πολύ απλούστερο από το να μεταφέρουν μετρητά και κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χρησιμοποιούν πιστωτικές κάρτες." Και αν οι τράπεζες κατορθώσουν να προσελκύσουν τους καταναλωτές σε πιστωτικές κάρτες, οι έμποροι λιανικής πώλησης θα μπορούσαν να πληρώσουν περισσότερα για τα δίδακτρα.

Ο Zywicki δεν είναι ο μόνος που αμφισβητεί τον Durbin

Ο καθένας μπορεί να επιλέξει με την τροποποίηση του Durbin, από τους λιανοπωλητές (το ανώτατο όριο είναι υπερβολικά υψηλό) σε τράπεζες (το ανώτατο όριο υπάρχει), από ακαδημαϊκούς (οι δύο κατηγορίες δεν λειτουργούν) σε άλλους ακαδημαϊκούς (οι μονοπωλιακές αγορές είναι ανεπαρκείς).

Η διαφωνία δεν σταματά με την τροποποίηση του Durbin. Πολλοί στην Ουάσινγκτον, από τον Πρόεδρο Ομπάμα, θεωρούν ότι το χρεωστικό τέλος χρήσης της Τράπεζας της Αμερικής αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι οι τράπεζες είναι κερδοσκοπικές για να μην φροντίσουν τους πελάτες τους. Προτρέπουν τους πελάτες να ψηφίσουν με τα πόδια τους, αφήνοντας τους πιο πράσινους βοσκότοπους των κοινοτικών τραπεζών και των πιστωτικών ενώσεων.

Άλλοι, και από τις δύο πλευρές του διαδρόμου, πιστεύουν ότι τα χρεωστικά έξοδα και τα τέλη συμμετοχής στο δίκτυο είναι άμεσο αποτέλεσμα της κυβερνητικής παρέμβασης. Η κοινή γνώμη του Καθηγητή Zywicki είναι ο γερουσιαστής Jon Tester (D-MT), του οποίου το νομοσχέδιο για την καθυστέρηση της τροπολογίας Durbin απέτυχε να ξεπεράσει μια γελοιοποίηση της Γερουσίας. Οι αντιπρόσωποι Jason Chaffetz (R-UT) και Bill Owens (D-NY), ο οποίος εισήγαγε νομοσχέδιο για την πλήρη κατάργηση της τροπολογίας. και ο εκπρόσωπος Randy Forbes (R-VA), ο οποίος παραθέτει την τροπολογία ως απόδειξη ότι οι κυβερνητικοί κανονισμοί είναι υπερβολικά επαχθείς. Ο Πρόεδρος της Federal Reserve Ben Bernanke, με χαρακτηριστικό περιορισμό, απλώς λέει ότι δεν είναι σίγουρος αν οι καταναλωτές θα βοηθηθούν ή θα βλάψουν.

Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολυάριθμες - και ισχυρές - απόψεις σχετικά με την τροπολογία Durbin, τόσο επί της ουσίας της ίδιας της νομοθεσίας όσο και επί της συνολικής προϋπόθεσης των ομοσπονδιακών κανονισμών. Θα συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε διαφορετικές ιδέες και απόψεις σχετικά με τη δημοσιονομική ρύθμιση. αν ενδιαφέρεστε να γράψετε ένα άρθρο ή να δώσετε μια συνέντευξη, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας στο [email protected].