Ο ορισμός και το παράδειγμα του κανονισμού για το ανώτατο όριο τιμών

Τι είναι:

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα): Η ρύθμιση του ανώτατου ορίου

έχει συνήθως τέσσερις δόσεις:

1. Η ρυθμιστική αρχή καθορίζει ένα σύνολο αποδεκτών τιμών για την υπηρεσία. Η ρυθμιζόμενη εταιρεία μπορεί να πωλήσει τις υπηρεσίες της σε οποιαδήποτε τιμή ίση ή μικρότερη από το ανώτατο όριο τιμών. Η ρυθμιστική αρχή μπορεί επίσης να θέσει ένα όριο τιμών για να αποθαρρύνει την αντιανταγωνιστική τιμολόγηση και μπορεί να απαιτήσει από τις εταιρείες να επιστρέψουν τα υπερβολικά κέρδη. 2. Η ρυθμιστική αρχή μπορεί να ομαδοποιήσει τις υπηρεσίες σε καλάθια και να ορίσει ένα συνολικό ανώτατο όριο τιμών για αυτούς ή μπορεί να ορίσει ανώτατο όριο τιμών για κάθε μεμονωμένη υπηρεσία. Όταν ο ρυθμιστής καλύπτει τις τιμές ενός καλαθιού, ο παραγωγός μπορεί να αυξήσει την τιμή ενός στοιχείου στο καλάθι εφ 'όσον προσαρμόζει τις τιμές των άλλων στοιχείων του καλαθιού για να καταστήσει τη σταθμισμένη μέση τιμή ίση ή χαμηλότερη από το ανώτατο όριο.

3. Η ρυθμιστική αρχή μπορεί να προσαρμόσει ένα ανώτατο όριο τιμών βάσει των μεταβολών των τιμών της βιομηχανίας ή της παραγωγικότητας. Η στρατηγική είναι να αντικατοπτρίζει την τιμή εκκαθάρισης της αγοράς σε ανταγωνιστικές αγορές.

4. Η ρυθμιστική αρχή επανεξετάζει περιοδικά το σύστημα ανώτατων τιμών. Μπορεί να αλλάξει τον τύπο του ανώτατου ορίου τιμών ή να επανεξετάσει τις συνθήκες κέρδους μιας επιχείρησης.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Τα ανώτατα όρια τιμών εξαρτώνται από διάφορες μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένων (αλλά όχι περιοριστικά) της αποτελεσματικότητας, του πληθωρισμού και των υποκείμενων δαπανών. η ιδέα της ρύθμισης του ανώτατου ορίου τιμών είναι η προστασία των καταναλωτών από τις αυξήσεις των τιμών και η προστασία των φορέων παροχής υπηρεσιών από απώλειες

Η ιδέα είναι να αποδυναμωθεί η σχέση μεταξύ κόστους παραγωγής και τιμών προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά από δημοσιονομικές προοπτικές αυτό μπορεί συχνά στείλτε μικτά μηνύματα στους διαχειριστές. Για παράδειγμα, επειδή συνήθως επιτρέπεται σε μια επιχείρηση να κρατήσει τα κέρδη που προκύπτουν από μειώσεις κόστους σε σχέση με το ανώτατο όριο τιμών, θεωρητικά η ρύθμιση του ανώτατου ορίου αυξάνει την αποδοτικότητα. (Αυτό διαφέρει από την παραδοσιακή ρύθμιση, όπου ο ρυθμιστής συνήθως επιτρέπει αυξήσεις των τιμών με βάση τις αυξήσεις του κόστους.) Ωστόσο, μια κλασσική κριτική για τα ανώτατα όρια τιμών είναι ότι αυτό ακριβώς το κίνητρο ενθαρρύνει πραγματικά τις εταιρείες να υποβαθμίσουν την ποιότητα των υπηρεσιών σε μια προσπάθεια να μειώσουν το κόστος.