Αποσυρθείτε δεξιά: Σχεδιάστε να το κάνετε δύο φορές

Υπάρχει η συνταξιοδότηση που μοιάζει με τις διαφημίσεις: ποδηλασία, ταξίδια, απολαμβάνοντας την οικογένεια.

Και τότε υπάρχει εκείνο που δεν μπορείτε πλέον να ανεβαίνετε τις σκάλες.

Οι περισσότεροι από εμάς ευτυχώς σχεδιάζουμε για τον πρώτο, όταν η υγεία μας είναι καλή και ενέργεια υψηλή. Το δεύτερο μπορεί να είναι δύσκολο να συλλογιστεί κανείς, όταν η υγεία παραπαίει και οι ιατρικές κρίσεις μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σε μια στιγμή.

Ωστόσο, η εστίαση μόνο στο ενεργό μέρος της συνταξιοδότησης μπορεί να αλλάξει την ποιότητα ζωής σας μόλις αρχίσετε να παρακμάζετε, γι 'αυτό και οι οικονομικοί σύμβουλοι σας προτείνουν να εξετάσετε επίσης πώς θα ζήσετε στη μεταγενέστερη φάση. Εδώ πρέπει να εξετάσετε το δεύτερο στάδιο.

Προβλέψτε το μέλλον

Η πιστοποιημένη οικονομική σχεδιάστρια Dana Anspach της Scottsdale, Arizona, δεν θέλει τους πελάτες της να εγκαταλείψουν πρόωρα τα σπίτια τους ή να κάνουν άλλες κινήσεις που ίσως δεν τους ταιριάζουν. Ένα ζευγάρι που συμβουλεύτηκε, για παράδειγμα, μεταφέρθηκε σε μια κοινότητα συνεχιζόμενης φροντίδας - η οποία περιλαμβάνει την ανεξάρτητη διαβίωση, την υποβοηθούμενη διαβίωση και τη νοσηλευτική φροντίδα κατ 'οίκον - στη δεκαετία του '80 και αποχώρησε ξανά ένα χρόνο αργότερα επειδή δεν μπορούσαν να διασκεδάσουν ή να διακοσμήσουν το διαμέρισμά τους τρόπο που ήθελαν. (Χρησιμοποίησαν την επιστρεφόμενη προκαταβολή τους για να αγοράσουν ένα condo και είχαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν για φροντίδα στο σπίτι).

Ο Anspach έχει επίσης ακούσει ιστορίες τρόμου για τους πρεσβυτέρους που παρέμειναν για πολύ καιρό σε επικίνδυνες συνθήκες έως ότου οι κρίσεις υγείας τους προωθούσαν στο νοσοκομείο - και άφησαν τις οικογένειές τους να ανακατωθούν για να αντιμετωπίσουν το κόστος, τη φροντίδα τους και το τι πρέπει να κάνουν με το οικογενειακό σπίτι.

Το κλειδί, λένε οι σχεδιαστές, είναι να αρχίσετε να σκέφτεστε και να μιλάτε για το πώς θέλετε να αντιμετωπίσετε όταν η υγεία σας αρχίζει να αποτυγχάνει.

"Έχετε τόσες περισσότερες επιλογές εάν σχεδιάζετε νωρίτερα και ρυθμίζετε την τροχιά όπου θέλετε να πάτε", λέει η Danielle Howard, μια ΚΑΠ στο Basalt του Κολοράντο.

Ο Howard ξεκινά με τις κάπως ευκολότερες αποφάσεις, όπως οι πελάτες που θέλουν να λάβουν ιατρικές και οικονομικές αποφάσεις σε περίπτωση που καταστούν ανίκανοι. Στη συνέχεια η συζήτηση μετακινείται στα σκληρότερα θέματα - φαντάζοντας τη ζωή όταν δεν μπορούν να πλοηγηθούν σκάλες ή να οδηγήσουν ή να χειριστούν καθημερινές δραστηριότητες όπως το μαγείρεμα, τον καθαρισμό, το ντύσιμο ή το λουτρό τους.

Θα μπορούσαν να παραμείνουν στο σημερινό σπίτι τους; Θα πρέπει να τροποποιηθεί; Ποιος θα φροντίσει και πώς θα πληρώσει για αυτό;

Η Anspach συμβουλεύει τους πελάτες που δεν έχουν μακροχρόνια ασφάλιση περίθαλψης ή τα μέλη της οικογένειας που είναι πρόθυμοι να παράσχουν φροντίδα για να σώσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο για τέτοιες δαπάνες, αντί να το χρησιμοποιήσουν για να ενισχύσουν τα εισοδήματα απόσυρσης. (Το μετοχικό κεφάλαιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πιστωτικές διευθύνσεις ή αντίστροφα ενυπόθηκα δάνεια ή με πώληση του σπιτιού.)

Εάν οι γονείς περιμένουν τα παιδιά να βοηθήσουν, αναφέρει η Anspach, πρέπει να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά βρίσκονται στο πλοίο και ότι οι ζωές αυτών των παιδιών είναι αρκετά σταθερές ώστε να παρέχουν φροντίδα εάν οι γονείς κινηθούν πιο κοντά.

"Δεν θέλετε να μετακινηθείτε στη χώρα και να τους μεταφέρετε κάπου αλλού", λέει ο Anspach.

Να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες των φροντιστών

Οι γονείς θα πρέπει επίσης να εξετάσουν πώς μπορούν να κάνουν τα πράγματα ευκολότερα για τους φροντιστές τους, λέει ο Ed Vargo, μια ΚΑΠ στο Κλίβελαντ. Ο Βάργκο ενθάρρυνε τους πεθερούς του να μετακινηθούν από ένα σπίτι που ήταν 20 λεπτά μακριά σε ένα που ήταν πέντε λεπτά μακριά.

"Αυτά τα 20 λεπτά μπορούν να μετατραπούν σε μια ώρα μπροστά και πίσω και μπορεί να πηγαίνετε πολλές φορές την ημέρα", λέει ο Vargo.

Η πεθερά του, Rose Forrester, κατάλαβε καλά αυτή τη δυναμική. Προτού συνταξιοδοτηθεί πριν από τρία χρόνια, ο Forrester ήταν φυσιοθεραπευτής που παρείχε φροντίδα στο σπίτι σε ηλικιωμένους ασθενείς - και φροντιστή στη μητέρα της, η οποία έζησε επίσης 20 λεπτά μακριά. Τελικά, ο Forrester και ο σύζυγός της, Dan, μετέφεραν την ηλικιωμένη γυναίκα στο σπίτι τους, όπου έζησε για τρία χρόνια μέχρι το θάνατό της.

Στη συνέχεια, το ζευγάρι άρχισε να μιλάει για το τι πρέπει να κάνουν για να κάνουν τα πράγματα ευκολότερα για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους τα επόμενα χρόνια. Ούτε ήθελε να εγκαταλείψει το σπίτι τους για τέσσερις δεκαετίες, αλλά και οι δύο συνειδητοποίησαν ότι η σκάλα και η διάταξη του θα ήταν δύσκολο να πλοηγηθεί κανείς κάποια μέρα.

"Θα μπορούσα να μείνω 10 ακόμη χρόνια, αλλά σε 10 χρόνια ήξερα ότι δεν θα έχω την ενέργεια να κινηθώ", λέει ο Forrester. Το ζευγάρι μετακόμισε σε σπίτι ενός σπιτιού σε ένα επίπεδο, πριν από τρία χρόνια, όταν ήταν 68 ετών και ήταν 66 ετών.

Ο Vargo μιλάει τώρα με τον πατέρα του για να κινηθεί πιο κοντά. Ο μεγαλύτερος άνδρας αρχικά απέρριψε την ιδέα, αλλά μετά από μερικά χρόνια συζητήσεων είπε ότι το εξετάζει τώρα.

"Υπάρχει μια τάση για τους ανθρώπους να λένε σε άλλους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν. Αυτό δεν λειτουργεί πραγματικά "λέει ο Vargo. "Έχετε μια συζήτηση, μοιραστείτε τις ανησυχίες σας, αλλά είστε υπομονετικοί."

Η Liz Weston είναι πιστοποιημένος οικονομικός σχεδιαστής και δημοσιογράφος στο Investmentmatome, ένας προσωπικός δικτυακός τόπος χρηματοδότησης και συγγραφέας του "Πιστωτικού σας Αποτέλεσμα". Email: [email protected]. Twitter: @lizweston.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε από τον Investmentmatome και δημοσιεύθηκε αρχικά από το The Associated Press.