Συμβαίνει όταν ο επενδυτής πωλεί ένα στοιχείο με ζημία, τότε αγοράζει το ίδιο ή

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Ας υποθέσουμε ότι ένας επενδυτής κατέχει 100 μετοχές της XYZ Company και πωλεί τις μετοχές αυτές την 1η Μαΐου για ζημιά $ 1.000. Στη συνέχεια, ο επενδυτής αγοράζει 100 νέες μετοχές της XYZ Company στις 5 Μαΐου και πουλάει τις μετοχές αυτές με κέρδος 2.000 $. Στην περίπτωση αυτή, ο επενδυτής μπορεί να επιχειρήσει να απαιτήσει μια φορολογική έκπτωση για την αρχική απώλεια $ 1.000. Η παρακράτηση θα αντισταθμίσει τον οφειλόμενο φόρο για το επακόλουθο κέρδος των 2.000 δολαρίων, πράγμα που σημαίνει ότι ο επενδυτής θα πληρώνει λιγότερο φόρο επί του κέρδους παρόλο που η θέση του στο απόθεμα ουδέποτε άλλαξε ουσιαστικά. Ωστόσο, επειδή ο επενδυτής αγόρασε το δεύτερο σύνολο μετοχών εντός 30 ημερών από την πώληση του πρώτου συνόλου μετοχών, το IRS θα φορολογήσει τον επενδυτή με το πλήρες κέρδος των 2.000 $ από τη δεύτερη συναλλαγή.

Το παράθυρο πώλησης πλύσης εκτείνεται σε 61 ημέρες: 30 ημέρες πριν από την πώληση, την ημέρα της πώλησης και 30 ημέρες μετά την πώληση

Γιατί το θέμα:

Η διεκδίκηση φορολογικών εκπτώσεων για ζημίες που προκύπτουν από την εμπορία πλυσίματος είναι παράνομη. Αν και οι απώλειες επενδύσεων είναι γενικά φορολογικές εκπτώσεις, η πώληση κινητών αξιών με ζημία προκειμένου να αποκτηθούν φορολογικά πλεονεκτήματα και στη συνέχεια η άμεση αγορά του αποθέματος επιτρέπει στους φοροδιαφυείς να δημιουργήσουν συντηρητικές φορολογικές ελαφρύνσεις χωρίς να αλλάξουν πραγματικά τις οικονομικές τους θέσεις σε μια ασφάλεια. Έτσι, ο νόμος περί φορολογικής μεταρρύθμισης του 1984 επιτρέπει στην IRS να απαγορεύει στους φορολογούμενους να αφαιρούν ζημίες από την πώληση μιας επένδυσης εάν ο φορολογούμενος επαναγοράσει την ίδια ασφάλεια 30 ημέρες πριν ή μετά την πώληση. Αυτό το λεγόμενο κανόνα πλυσίματος τριάντα ημερών

Ο νόμος περί εμπορευματικών ανταλλαγών έχει παρόμοιες απαγορεύσεις όσον αφορά την εμπορία πλυσίματος και η πλύση παραβιάζει επίσης το άρθρο 9 (α) (1) (Α) και τον κανόνα 10β-5 του νόμου για την ανταλλαγή τίτλων του 1934. Οι κανόνες αυτοί εστιάζονται στην παρεμπόδιση των συνωμοσιών να διογκώνουν τεχνητά την τιμή μιας ασφάλειας με την άσκηση διαπραγμάτευσης πλύσης, γεγονός που αυξάνει τον αντιληπτό όγκο συναλλαγών ενός τίτλου και συνεπώς προκαλεί νόμιμες συναλλαγές από άλλους επενδυτές.

Ο κανόνας του IRS ισχύει για πολύ παρόμοιες κινητές αξίες, πράγμα που σημαίνει ότι οι συναλλαγές με δικαιώματα προαίρεσης, δικαιώματα αγοράς, ορισμένα είδη προνομιούχων μετοχών και ανοικτές πωλήσεις στην εν λόγω ασφάλεια εντός της τριάντα ημερών μπορεί να θεωρηθούν ως εμπορία πλυσίματος. Ο κανόνας ισχύει επίσης και για τον σύζυγο του φορολογούμενου, που σημαίνει ότι μια πώληση που παράγει ζημίες από μία και η επόμενη αγορά από την άλλη μπορεί να θεωρηθεί εμπόριο πλύσης, όπως και συμφωνίες μεταξύ φίλων για την επαναγορά χρεογράφων ο ένας από τον άλλον όταν λήγει η περίοδος πώλησης πλύσης. Επιπλέον, το IRS δεν απαιτεί να διαπραγματεύεται ο ίδιος αριθμός ομοειδών τίτλων σε κάθε τμήμα της συναλλαγής ως εμπόριο πλυσίματος.

Υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με το αν η χρήση δύο ή περισσοτέρων χρηματιστών για την εκτέλεση μιας συναλλαγής πλύσης είναι, χρησιμοποιώντας έναν μεσίτη για την πώληση και έναν διαφορετικό μεσίτη για μια αγορά εντός του παραθύρου των 30 ημερών) είναι νόμιμος και πολλοί οικονομικοί σύμβουλοι και επαγγελματίες του φορολογικού συμβουλίου συμβουλεύουν την κατάσταση αυτή

. προσθέστε τη ζημία στη βάση των πιο πρόσφατα αγορασθέντων, ουσιαστικά ομοίων τίτλων. Η προσθήκη αυτή αυξάνει τη βάση κόστους των αγορασθέντων τίτλων και ως εκ τούτου μειώνει το μέγεθος τυχόν μελλοντικών φορολογητέων κερδών. Έτσι, ο επενδυτής εξακολουθεί να λαμβάνει "πίστωση" για αυτές τις απώλειες, αλλά σε μεταγενέστερο χρόνο.