Είναι μια λογιστική μέθοδος με την οποία τα έσοδα και τα έξοδα καταχωρούνται στις περιόδους

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση είναι το αντίθετο της ταμειακής λογιστικής που αναγνωρίζει τα οικονομικά γεγονότα μόνο όταν ανταλλάσσονται μετρητά

η μέθοδος μετρητών και η IRS απαιτούν συχνά από τις εταιρείες να χρησιμοποιούν τη μέθοδο της δεδουλευμένης αξίας όταν έχουν πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο εσόδων ή πραγματοποιούν απογραφή. Οι τεχνικές, οι μέθοδοι, οι απαιτήσεις, οι προσδιορισμοί και η διακριτική ευχέρεια που επιτρέπονται κατά τη χρήση της μεθόδου αυτοτέλειας ελέγχονται από τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές (GAAP).

Όπως φαίνεται, η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση αναγνωρίζει τα οικονομικά γεγονότα σε ορισμένες περιόδους ανεξάρτητα από το πότε Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι η εταιρεία XYZ πρέπει να ασφαλίσει ένα από τα κτίριά της. Η ασφαλιστική εταιρεία χρεώνει εταιρεία XYZ $ 600 κάθε έξι μήνες (ένα νομοσχέδιο τον Ιανουάριο, το επόμενο τον Ιούλιο). Αν κάθε λογαριασμός είναι για κάλυψη έξι μηνών, τότε με βάση τη μέθοδο της αυτοτέλειας των χρήσεων, η εταιρεία XYZ δεν θα καταγράψει δαπάνη ύψους $ 600 τον Ιανουάριο και δαπάνη ύψους $ 600 τον Ιούλιο (κάτι που σημαίνει ότι η εταιρεία XYZ χρησιμοποίησε τη μέθοδο μετρητών). Αντίθετα, θα καταγράψει ένα ποσό $ 100 κάθε μήνα για ολόκληρο το έτος. Δηλαδή, η εταιρεία XYZ θα αντισταθμίσει το κόστος με την περίοδο στην οποία προέκυψε: 100 δολάρια για τον Ιανουάριο, 100 δολάρια για το Φεβρουάριο, 100 δολάρια για τον Μάρτιο κ.ο.κ.

Γιατί είναι σημαντικό:

Αν και είναι πιο σύνθετο, πιο δύσκολο να εφαρμοστεί και πιο δύσκολο να διατηρηθεί από την ταμειακή μέθοδο της λογιστικής, οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση δίνει μια πιο ακριβή εικόνα της απόδοσης μιας επιχείρησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε οποιαδήποτε δεδομένη λογιστική περίοδο, τα έσοδα συνδέονται με τα αντίστοιχα έξοδά τους, γεγονός που δίνει μια πιο ακριβή εικόνα του πραγματικού κόστους δημιουργίας εσόδων σε μια δεδομένη περίοδο.

Επιπλέον, η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση επιτρέπει στις εταιρείες να αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι οι πωλήσεις καθώς και τα έξοδα που προκύπτουν ακόμη και αν τα μετρητά δεν έχουν αλλάξει τα χέρια τους (όπως συμβαίνει συχνά με τις πωλήσεις που πραγματοποιούνται με πίστωση και παρόμοιες συνθήκες). Αυτό με τη σειρά του παράγει οικονομικές καταστάσεις που είναι συγκρίσιμες με την πάροδο του χρόνου.

Ωστόσο, ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα της λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση είναι ότι τείνει να αποκρύπτει τη φύση της πραγματικής θέσης της εταιρείας σε μετρητά (π.χ. έχουν μόνο 10 δολάρια στο λογαριασμό μετρητών, επειδή οι πελάτες τους δεν έχουν πληρώσει ακόμα)