Ορισμός και παράδειγμα εξωτερικού χρέους

Τι είναι:

Το εξωτερικό χρέος (

)> Για να ανταποκριθεί στον ορισμό του

εξωτερικού χρέους, το χρέος πρέπει να οφείλεται από έναν κάτοικο σε ένα κράτος μέλος του εξωτερικού, δηλαδή τους μη κατοίκους της χώρας του οφειλέτη. μη κάτοικος. Η κατοικία δεν καθορίζεται από την ιθαγένεια, αλλά από όπου ο οφειλέτης και ο πιστωτικός φορέας έχουν τα κεντρικά γραφεία των κέντρων οικονομικού ενδιαφέροντος. Οι χρεώστες μπορούν να είναι εθνικά έθνη, εταιρείες ή ιδιώτες. Το ίδιο το χρέος μπορεί να πάρει τη μορφή χρημάτων που οφείλονται σε ιδιωτικές τράπεζες, εκτός κυβερνήσεων ή παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Το εξωτερικό χρέος τοποθετείται σε τέσσερις ευρείες κατηγορίες:

εγγυημένο χρέος

• Δημόσιο και δημόσιο εγγυημένο χρέος
• Καταθέσεις κεντρικών τραπεζών
• Δάνεια προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ
• Οι επενδυτές που επενδύουν στο εξωτερικό πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη βιωσιμότητα του χρέους μιας ξένης κυβέρνησης. Το λεγόμενο "βιώσιμο χρέος" αντιπροσωπεύει το ποσό του χρέους που εξακολουθεί να επιτρέπει σε μια χώρα οφειλέτη να καλύψει πλήρως τις τρέχουσες και μελλοντικές υποχρεώσεις της για εξυπηρέτηση του χρέους χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει σε ελάφρυνση ή αναδιάρθρωση χρέους.

το εξωτερικό χρέος είναι ότι το εξωτερικό δημόσιο χρέος της καθαρής παρούσας αξίας (NPV) θα πρέπει να είναι μικρότερο από το 150% των εξαγωγών του ή το 250% των εσόδων του.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Αγαπητοί επενδυτές, οικονομικοί αναλυτές, οι διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές διεξάγουν συχνά μια «ανάλυση βιωσιμότητας του εξωτερικού χρέους» σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουν την καταλληλότητα μιας χώρας για επενδύσεις. Η ανάλυση αυτή λαμβάνει υπόψη τις νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές. μικροοικονομικές και μακροοικονομικές καταστάσεις · και διάφορα σενάρια που εξετάζουν πιθανές αστάθειες και ανεπιθύμητες ενέργειες.

Οι επενδυτές όλων των λωρίδων πρέπει να παρακολουθούν το εξωτερικό χρέος, είτε αυτό ισχύει για την εγχώρια οικονομία είτε για τις ξένες. Οι πρόσφατες κρίσεις χρέους στην Ευρώπη -ιδιαίτερα στις χώρες με υψηλό εξωτερικό χρέος όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Ιταλία- έχουν ασκήσει ανεπιθύμητες οικονομικές επιπτώσεις εναντίον της ευρωζώνης και των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, και μερικοί λένε αδύνατο, μια χώρα να βιώνει μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη, αυξημένη επιχειρηματική δραστηριότητα ή / και ξένες επενδύσεις χωρίς βιώσιμα επίπεδα εξωτερικού χρέους.