Επιχειρηματικός προγραμματισμός

Η μικρότερη μου κόρη, ένας ανώτερος στο κολλέγιο, λέει ότι είναι ένας αστικός μύθος ότι κάποιος κολέγιο ανακάλυψε στο Facebook ότι η φίλη του τον πέταξε. Θυμάμαι, ωστόσο, ότι ήταν εντάξει όταν το Facebook κυκλοφόρησε ξαφνικά News Feed:

Η News Feed είναι μια ενσωματωμένη υπηρεσία που θα μεταδίδει ενεργά τις αλλαγές στη σελίδα ενός χρήστη σε όλους τους φίλους του / της. Οι σπουδαστές δεν θα χρειαζόταν πλέον να ξοδεύουν το χρόνο τους για να εξετάσουν τη σελίδα του κάθε φίλου, ελέγχοντας αν υπήρχαν νέες πληροφορίες. Αντίθετα, θα συνδεθούν στο Facebook και θα εμφανιστεί το News Feed: μια ενιαία σελίδα που - όπως μια κοινωνική εφημερίδα από τον 18ο αιώνα - έδωσε έναν μακρύ κατάλογο τελευταίων κουτσομπολιό για τους φίλους τους, όλο το εικοσιτετράωρο, όλα σε ένα μέρος. "Ένα ρεύμα όσων συμβαίνουν στη ζωή τους", όπως το έγραψε ο Ζουκμπεργκ.

Το απόσπασμα είναι από την ιστορία του Clive Thompson, το γενναίο νέο κόσμο της ψηφιακής οικειότητας στο The New York Times το Σαββατοκύριακο. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι σκέψης, μια προσεκτική εξερεύνηση του τι συμβαίνει με αυτό και γιατί. Δεν είμαι σίγουρος γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για το μέλλον μας και θα έπρεπε να σχετίζεται με επιχειρηματικές ιδέες. αλλά το κάνω.

Η News Feed συγκλόνισε τους χρήστες. Δημιουργήθηκαν ομάδες διαμαρτυρίας στο Facebook. Αλλά αντί να το σκοτώσουν, πρόσθεσαν μια επιλογή απορρήτου, και εδώ συνέβη:

Ο Zuckerberg, έκπληκτος από την κατακραυγή, έκανε δύο αποφάσεις γρήγορα. Το πρώτο ήταν να προσθέσει ένα χαρακτηριστικό προστασίας της ιδιωτικής ζωής στο News Feed, επιτρέποντας στους χρήστες να αποφασίσουν τι είδους πληροφορίες εξερχόταν. Αλλά η δεύτερη απόφαση ήταν να αφήσει το News Feed αλλιώς άθικτο. Υποψιάστηκε ότι, όταν οι άνθρωποι το δοκίμασαν και τα πήγαιναν, θα το θέλαζαν.

Είχε δίκιο. Εντός ημερών, η παλίρροια αντιστράφηκε. Οι μαθητές άρχισαν να στέλνουν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Zuckerberg να λένε ότι μέσω της News Feed είχαν μάθει πράγματα που ποτέ δεν θα είχαν ανακαλύψει με άλλο τρόπο μέσω τυχαίας περιήγησης στο Facebook. Τα κομμάτια των παρατσούκλι που έδωσαν τα News Feed τους έδωσαν περισσότερα πράγματα για να μιλήσουν - Γιατί μισείς τον Kiefer Sutherland; -Όταν γνώρισαν φίλους πρόσωπο με πρόσωπο στην τάξη ή σε ένα πάρτι. Οι τάσεις εξαπλώνονται πιο γρήγορα. Όταν ένας σπουδαστής μπήκε σε μια ομάδα - διακηρύσσοντας την αγάπη της για το Coldplay ή την επιθυμία να προσφερθεί εθελοντικά για τη Greenpeace - όλοι οι φίλοι της γνώριζαν αμέσως και πολλοί θα υπογράψουν τον εαυτό τους. Οι ανησυχίες των χρηστών για την ιδιωτικότητά τους φάνηκαν να εξαφανίζονται μέσα σε λίγες μέρες, βράζοντάς τους από τον ενθουσιασμό τους να είναι πολύ πιο συνδεδεμένοι με τους φίλους τους. (Πολύ λίγοι άνθρωποι σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το Facebook και οι περισσότεροι εξακολουθούν να δημοσιεύουν τα περισσότερα από τα στοιχεία τους μέσω της ειδησεογραφίας.)

Οι κοινωνικοί επιστήμονες, όπως φαντάζει, αποκαλούν αυτό το είδος συνεχούς διαδικτυακής επαφής "ευαισθητοποίηση περιβάλλοντος".

, λένε, πολύ σαν να είναι φυσικά κοντά σε κάποιον και να πάρει τη διάθεσή του μέσα από τα μικρά πράγματα που κάνει - τη γλώσσα του σώματος, αναστενάζει, αδέσποτα σχόλια - έξω από τη γωνία του ματιού σας. Το Facebook δεν είναι πλέον μόνο του προσφέροντας αυτό το είδος αλληλεπίδρασης στο διαδίκτυο. Τον περασμένο χρόνο, υπήρξε μια έκρηξη στα εργαλεία για "microblogging": η δημοσίευση συχνών μικροσκοπικών ενημερώσεων για το τι κάνετε. Το φαινόμενο είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό που συνήθως θεωρούμε ως blogging, επειδή μια δημοσίευση στο blog είναι συνήθως ένα γραπτό κομμάτι, μερικές φορές αρκετά μεγάλο: μια δήλωση γνώμης, μια ιστορία, μια ανάλυση. Αλλά αυτές οι νέες ενημερώσεις είναι κάτι διαφορετικό. Είναι πολύ μικρότερες, πολύ συχνότερες και λιγότερο προσεκτικές. Ένα από τα πιο δημοφιλή νέα εργαλεία είναι το Twitter, μια υπηρεσία ιστότοπου και μηνυμάτων που επιτρέπει στους χρήστες 2 εκατομμυρίων συνδρομητών να μεταδίδουν στους φίλους τους ενημερώσεις για haiku-μήκους έως 140 χαρακτήρες, τόσο σύντομα όσο ένα μήνυμα κειμένου κινητού τηλεφώνου - το κάνουν. Υπάρχουν και άλλες υπηρεσίες για την αναφορά όπου ταξιδεύετε (Dopplr) ή για γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο μιας ροής των εικόνων, των βίντεο ή των ιστότοπων που βλέπετε (Tumblr). Και υπάρχουν ακόμη εργαλεία που δίνουν την τοποθεσία σας. Όταν το νέο iPhone, με ενσωματωμένη παρακολούθηση, εισήχθη τον Ιούλιο, 1 εκατομμύριο άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν το Loopt, ένα κομμάτι του λογισμικού που λέει αυτόματα σε όλους σας τους φίλους σας ακριβώς που βρίσκεστε.

Γιατί λειτουργεί; Το Twitter ακούγεται τόσο άσχημα για μένα, όταν το άκουσα για πρώτη φορά. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος θα ήθελε να μεταδίδει ασήμαντα μικρά κομμάτια. Αλλά τώρα είμαι στο Twitter (twitter / Timberry) και μου αρέσει. Και ο Thompson, στην ιστορία του, λέει για έναν 39χρονο άντρα που μπαίνει στο Twitter:

Αλλά καθώς πέρασαν οι μέρες, κάτι άλλαξε. Ο Haley ανακάλυψε ότι άρχιζε να αντιλαμβάνεται τους ρυθμούς της ζωής των φίλων του με τρόπο που δεν είχε ποτέ πριν. Όταν ένας φίλος αρρωστήθηκε με έναν σφοδρό πυρετό, θα μπορούσε να πει από τις ενημερώσεις του Twitter, όταν χειροτέρεψε και τη στιγμή που τελικά γύρισε τη γωνία. Θα μπορούσε να δει πότε οι φίλοι πήγαιναν σε απολαυστικές μέρες στη δουλειά ή όταν είχαν σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Ακόμα και ο καθημερινός κατάλογος των σάντουιτς έγινε περίεργος, ένα είδος μετρονομικού κλικ, που συνηθούσε να βλέπει να αναδύεται στη μέση κάθε ημέρας.

Επομένως, το παράδοξο της περιβαλλοντικής συνειδητοποίησης:

Κάθε μικρή ενημέρωση-κάθε άτομο κομμάτι των κοινωνικών πληροφοριών - είναι ασήμαντο από μόνο του, ακόμη και υπερβολικά κοσμικό. Αλλά μαζί, με την πάροδο του χρόνου, τα μικρά αποσπάσματα συγχωνεύονται σε ένα εκπληκτικά περίπλοκο πορτρέτο των ζωών των φίλων και των μελών της οικογένειάς σας, όπως και χιλιάδες κουκκίδες που κάνουν μια ζωγραφική pointillist.

Ο Thompson συνεχίζει να βλέπει τους αδύναμους συνδέσμους σε πολλά οι άνθρωποι, όπως στο Twitter, και οι κοινωνικές επιπτώσεις, καθώς και κάποιες απλές αλλά ενδιαφέρουσες σημειώσεις κουτσομπολιού. Για παράδειγμα:

Ήταν έντονη. «Είμαι σαν, ο Θεός μου, αυτές οι εικόνες είναι απολύτως αποτρόπαιες!» Ahan παραπονέθηκε, ενώ ο φίλος της κοίταξε συμπαθητικά και έπινε τον καφέ. "Φορώ όλα αυτά τα εντελώς απαίσια ρούχα του '90. Μοιάζει με χάλια. Και είμαι σαν: Γιατί είσαι άνθρωποι στη ζωή μου, ούτως ή άλλως; Δεν σε έχω δει σε 10 χρόνια. Δεν ξέρω πια! "Ξεκίνησε με άγρια ​​απόσπαση των φωτογραφιών - αφαιρώντας το όνομά της, οπότε δεν θα εμφανίζονταν σε μια αναζήτηση πια.

Ακόμη χειρότερα, ο Ahan αντιμετώπισε επίσης μια κοινή μάστιγα του Facebook:. Είχε καταρρεύσει με το φίλο της πριν από λίγο καιρό, αλλά δεν είχε "φιλίσει" τον, επειδή αυτό ήταν πολύ ακραίο. Σύντομα όμως συνέδεσε με μια νέα γυναίκα και το νέο ζευγάρι άρχισε να έχει δημόσιες συνομιλίες για τη σελίδα του πρώην φίλου του Αχάν. Μια μέρα, παρατήρησε με ανησυχία ότι η νέα κοπέλα παρέθεσε υλικό που ο Αχάν είχε αποστείλει ηλεκτρονικά στο φίλο της. υποψιάστηκε ότι είχε μοιραστεί το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με τη νέα φίλη του. Είναι το είδος του απίστευτα λεπτού παιχνιδιού μυαλού που γίνεται δυνατό μέσω του Facebook και οδηγούσε τα καρύδια του Ahan.

«Μερικές φορές νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι απλά τρελά και όλοι πρέπει να πάρουν μια ζωή και να σταματήσουν να εμμένουν πάνω σε όλα τα trivia και τα κουτσομπολιά, Και δεν μπορώ να αντισταθώ στο συμπέρασμα με την ενδιαφέρουσα τελική παράγραφο:

Η Laura Fitton, σύμβουλος κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, υποστηρίζει ότι η συνεχής ενημέρωση της κατάστασης της έχει κάνει "έναν πιο ευτυχισμένο άνθρωπο, έναν πιο ήρεμο άνθρωπο "Επειδή η διαδικασία, για παράδειγμα, περιγράφει ένα τρομερό πρωινό στην εργασία την αναγκάζει να την εξετάσει αντικειμενικά. "Σας βγάζει από το δικό σας κεφάλι", πρόσθεσε. Σε μια εποχή συνειδητοποίησης, ίσως ο άνθρωπος που βλέπετε είναι σαφώς ο ίδιος.

Είμαι τόσο εντελώς, ψηφιακά κοντά σας - Clive Thompson - NYTimes.com: