Η ασφάλιση αυτοκινήτων Redline εξακολουθεί να υπάρχει;

Οι οδηγοί του Michigan καταβάλλουν κατά μέσο όρο $ 983,60 το χρόνο για την ασφάλιση αυτοκινήτων. Αν αυτό φαίνεται πολύ, θεωρήστε ότι το ποσοστό αυτό περιλαμβάνει τα ποσοστά στο Ντιτρόιτ, τα οποία είναι κατά μέσο όρο 10.723,22 δολάρια. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα εισοδήματα πολλών κατοίκων και τα χρώματα του δέρματος μπορεί να έχουν σχέση με τα υψηλά ποσοστά του ουρανού. Λένε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες του Μίτσιγκαν ασκούν μια πρακτική διακρίσεων και δημιουργούν αυτό που ονομάζεται ασφάλιση αυτοκινήτων Redline.

Το Ντιτρόιτ δεν είναι μόνο του. Μια πρόσφατη μελέτη της Ομοσπονδίας Καταναλωτών της Αμερικής διαπίστωσε ότι οι οδηγοί που ζουν σε ταχυδρομικούς κώδικες χαμηλού εισοδήματος πληρώνουν περισσότερα για την ασφάλιση αυτοκινήτου από τους άλλους, πλουσιότερους - και συχνά πιό λευκούς - οδηγούς. Αλλά αναλαμβάνει πραγματικά την ευθύνη για υψηλότερα αστικά ασφάλιστρα, ή μήπως υψηλότερος κίνδυνος οδηγεί τις τιμές;

Οι ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνται ότι η επανεξέταση εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά οι επικριτές ισχυρίζονται ότι οδηγεί σε αύξηση των τιμών και μειώνει την πρόσβαση σε ασφάλειες τόσο σε ακίνητα όσο και σε αυτοκίνητα σε γειτονιές που χρειάζονται περισσότερη προστασία.

Τι είναι η ανανέωση;

Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τον όρο "redlining" για να αναφερθούν σε μερικές διαφορετικές πρακτικές.

"Ο πιο ξεκάθαρος τρόπος σκέψης είναι η άρνηση παροχής ασφαλιστικής κάλυψης ή η διαφοροποίηση των όρων ή προϋποθέσεων υπό τους οποίους υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη που δεν σχετίζεται με τον κίνδυνο του αιτούντος, μια διαδικασία που είναι πιο πιθανό να διαδραματίσει σε γειτονιές με μεγάλες συγκεντρώσεις άνθρωποι του χρώματος ", δήλωσε ο Γκρέγκορι Σκουέρ, πρόεδρος του τμήματος κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο George Washington.

Όταν οι ερευνητές συζητούν για την επανεξέταση, συνήθως μιλάνε για την άρνηση να γράψουν πολιτικές.

Στη δεκαετία του 1960, σύμφωνα με τον Squires, οι ταχυδρομικοί κώδικες "επικίνδυνων" (κυρίως μειονοτικών) ταχυδρομήθηκαν συχνά με κόκκινο χρώμα στους χάρτες των ασφαλιστών, αναφέροντας ζώνες όπου οι πράκτορες δεν έπρεπε να γράφουν πολιτικές.

Οι εταιρείες υιοθέτησαν από καιρό όσα λέει η Squires "αυθαίρετες κατευθυντήριες γραμμές αναδοχής", οι οποίες εξακολούθησαν να ισχύουν μετά την εξαφάνιση των περισσότερων χαρτών. "Ορισμένες εταιρείες δεν θα γράψουν πολιτικές σε σπίτια ηλικίας άνω των 50 ετών ή αξίας κάτω των 100.000 δολαρίων. Αυτές οι στοχευμένες μειονότητες που ήταν πιο πιθανό να ζήσουν σε παλαιότερα, χαμηλότερης αξίας σπίτια."

Άλλοι ερευνητές έχουν διερευνήσει την ιδέα ότι οι ασφαλιστικές πολιτικές τιμών στις μειονοτικές γειτονιές είναι δυσανάλογες προς τον κίνδυνο, γεγονός που δυσχεραίνει τους κατοίκους να βρουν φθηνή ασφάλεια. Κάποιοι αποκαλούν επίσης αυτή την αναπροσαρμογή ή την αντίστροφη αναπροσαρμογή. Κάποιοι κάτοικοι του Ντιτρόιτ και πολιτικοί κατηγορούν τους ασφαλιστές για την επανεξέταση στην πόλη τους, όπου μια κίνηση δύο οχημάτων στα όρια της πόλης του Ντιτρόιτ μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες δολάρια σε επιπλέον κόστος ασφάλισης αυτοκινήτου.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες εξακολουθούν να περιορίζονται;

Οι ασφαλιστές λένε ότι η αναδιάρθρωση είναι ένα πράγμα του παρελθόντος. Οι αγωγές έχουν επισημάνει τις περισσότερες κατευθυντήριες γραμμές για τις ασφαλιστικές συμβάσεις και οι εταιρείες δεν μπορούν να εξετάσουν τη φυλή ή την εθνικότητα όταν εφαρμόζουν πολιτικές τιμολόγησης. Εάν οι ιδιοκτήτες σπιτιού ή οι οδηγοί στις αστικές περιοχές δεν μπορούν να πάρουν ασφάλεια - ή αν είναι απαγορευτικά ακριβό - οι ασφαλιστές υποδεικνύουν ότι η τιμολόγηση αντικατοπτρίζει τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει ο ασφαλισμένος ή η γειτονιά του.

Ο Martin Grace, καθηγητής διαχείρισης κινδύνων στο Georgia State University, πιστεύει ότι οι πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις έχουν γίνει πολύ δύσκολο για τους ασφαλιστές να διατηρήσουν. "Αν αναχρηματοδοτήσετε, είστε σχεδόν πάντα σε μια αγορά για ένα νέο ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Και η ασφάλεια των ιδιοκτητών σπιτιού είναι πραγματικά ανταγωνιστική. Αλλά αν κάποιος αγόραζε το σπίτι τους πριν από 50 χρόνια, με μια πολιτική με πολύ υψηλά ποσοστά που ενσωματώνονται σε αυτό, μπορεί να έχουν ακόμα αυτή την εταιρεία."

Προσθέτει: "Πιστεύω ότι είναι πιθανό οι επιχειρήσεις να μπορούν να κάνουν διακρίσεις, αλλά αν ήταν και ανακαλύφθηκαν, θα ήταν μαύρο μάτι".

Ωστόσο, οι καθηγητές Paul Ong και Michael Stoll στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες έχουν βρει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες εφαρμόζουν διαφορετικές πολιτικές τιμών στις μειονεκτικές συνοικίες χαμηλού εισοδήματος. Στο χαρτί τους "Redlining or Risk?", Το ζεύγος διαπίστωσε ότι υψηλότεροι παράγοντες κινδύνου - συμπεριλαμβανομένου του εγκλήματος και των απαιτήσεων - οδήγησαν σε υψηλότερα ασφάλιστρα στους ταχυδρομικούς κώδικες που κατοικούσαν στη μειοψηφία του Λος Άντζελες, αλλά δεν εξηγούσαν όλες τις διαφορές τιμών μεταξύ αυτών και πλειοψηφία των λευκών γειτονιών.

Οι Ong και Stoll διαπίστωσαν ότι οι οδηγοί σε μαύρες γειτονιές χαμηλού εισοδήματος πληρώνονταν κατά μέσο όρο περισσότερα από 154 δολάρια σε ασφάλιση από τους υψηλότερους εισοδήματά τους ή τους λευκούς ομολόγους τους. Μόνο το 11% του χάσματος οφείλεται στον κίνδυνο.

"Αφού απελευθερώσαμε το αρχικό μας αποτέλεσμα, ο ασφαλιστικός κλάδος ήθελε να επανεξετάσουμε την έρευνα με τα« καλύτερα »δεδομένα που θα παρείχαν», δήλωσε ο Ong. "Μετά από διαπραγματεύσεις και καθυστερήσεις, αποφάσισαν να μην συνεργαστούν."

Ακόμη και αν οι ασφαλιστές δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις πολιτικές για τη συγγραφή ή την τιμολόγηση, και ακόμη και αν οι κίνδυνοι και οι τιμές είναι σύμφωνες, η Squires υποστηρίζει ότι οι ασφαλιστές εξακολουθούν να κάνουν διακρίσεις. "Εξακολουθείτε να βλέπετε από πού οι πράκτορες ανοίγουν τα γραφεία τους. Πολλές ασφαλιστικές εταιρείες χρησιμοποιούν επίσης πληροφορίες πιστοληπτικής ικανότητας ως μέσο αναδοχής, το οποίο είναι προβληματικό επειδή δεν λέει τίποτα για τον ασφαλιστικό κίνδυνο ενός ατόμου. Και η χρήση αυτών των αναφορών επηρεάζει δυσμενώς τις φυλετικές και εθνοτικές μειονότητες, οι οποίες τείνουν να έχουν χαμηλότερες αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας γενικά ».

Ανακατεύει λάθος;

"Η αναπροσαρμογή για εθνοτικούς, φυλετικούς ή θρησκευτικούς λόγους είναι ακατάλληλη", δήλωσε ο Ron Garcia, πρώην αναπληρωτής διευθυντής του Fannie Mae. Αλλά, κατά τη γνώμη του, οι επιχειρήσεις και τα άτομα συχνά αναπροσαρμόζονται με άλλους τρόπους. "Οι κεφαλαιαγορές περιορίζονται παντού.Η Starbucks ανοίγει μόνο όταν μπορεί να πάρει απόδοση της επένδυσής τους, με βάση την κοινότητα. Μπορείτε να αποφασίσετε πού θέλετε να ψωνίσετε με βάση το πού αισθάνεστε άνετα. "

Ακόμη, αναγνωρίζει ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν μεγαλύτερη ευθύνη έναντι των καταναλωτών από τα καφενεία. "Όλοι μας ενδιαφέρουμε για την ασφάλεια των αυτοκινήτων. Αν είμαστε σε ένα ατύχημα, θέλουμε το άτομο που είμαστε σε ένα ατύχημα να ασφαλιστούμε », είπε.

Κανείς δεν απαιτείται να οδηγεί ή να κατέχει ένα σπίτι. Αλλά η ικανότητα οδήγησης δεν αυξάνει τις ευκαιρίες απασχόλησης και, όπως επισημαίνει ο Squires, "Η έλλειψη ασφάλειας των ιδιοκτητών σπιτιού" - μια προϋπόθεση για τα στεγαστικά δάνεια - "καθιστά την ιδιοκτησία σπιτιού μη διαθέσιμη".

"Οι γειτονιές που υφίστανται θύματα περικοπής θίγονται επίσης από επιθετικές δανειοδοτήσεις, ερήμους τροφίμων και φτωχότερα σχολεία. Η μη διαθεσιμότητα των ασφαλίσεων είναι μόνο ένας άλλος άρρωστος ", δήλωσε ο Squires.

Τι μπορούν να κάνουν οι καταναλωτές για τα ακριβά ασφάλιστρα;

Είτε πρόκειται για διακρίσεις είτε όχι, οι ιδιοκτήτες σπιτιού και οι οδηγοί στις πόλεις συνήθως πληρώνουν περισσότερα για την ασφάλειά τους.

Η Grace υποψιάζεται ότι αυτό θα μετριάζεται καθώς τα ασφάλιστρα γίνονται πιο κοκκώδη. "Τώρα οι ασφαλιστές και οι μεσίτες έχουν πρόσβαση σε καλύτερες πληροφορίες για συγκεκριμένα σπίτια. Παλαιότερα, είχαν υποθέσει ότι κάθε σπίτι σε μια παλαιότερη γειτονιά ήταν κίνδυνος πυρκαγιάς."

Εν τω μεταξύ, μπορείτε πάντα να συγκρίνετε το κατάστημα. Επιπλέον, η Garcia συμβουλεύει τους καταναλωτές να αναζητούν κυβερνητικά προγράμματα που μπορούν να κάνουν την ασφάλιση πιο διαθέσιμη ή προσιτή. Καλιφόρνια πρόγραμμα χαμηλού εισοδήματος αυτοκινήτων είναι ένα καλό μέρος για ορισμένους οδηγούς να ξεκινήσει.

Εάν οι καταναλωτές έχουν ενδείξεις διακρίσεων, μπορούν επίσης να υποβάλουν καταγγελία στον αρμόδιο για θέματα ασφάλισης της αστυνομίας Επίτροπο, το Τμήμα Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης (HUD) ή το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Η Squires πρότεινε επίσης να έρθει σε επαφή με την εθνική συμμαχία στέγασης. "Αυτό θα μπορούσε να είναι η πιο αποτελεσματική προσφυγή σας", είπε.

Ο Squires τονίζει ότι οι κυβερνήσεις έχουν επίσης ένα ρόλο να διαδραματίσουν. "Το Κογκρέσο θα μπορούσε να θεσπίσει νόμο περί αποκάλυψης των ασφαλίσεων παρόμοιο με τον νόμο για τη γνωστοποίηση της εγχώριας υποθήκης, ο οποίος θα απαιτούσε από τις εταιρείες να αναφέρουν τις απογραφές που ασφαλίζουν".

"Το βάρος δεν πρέπει να βαρύνει τα θύματα αυτής της διαδικασίας", πρόσθεσε.

Φωτογραφία οδηγού και αυτοκινήτου μέσω του Shutterstock.