Ορισμός και παράδειγμα πληρωμής καταρράκτη

Τι είναι:

Μια πληρωμή καταρράκτηείναι ένα σύστημα αποπληρωμής με το οποίο οι ανώτεροι δανειστές λαμβάνουν κεφάλαιο και τόκο οι πληρωμές από τον δανειολήπτη και οι δανειστές υποκείμενοι λαμβάνουν πληρωμή κεφαλαίου και τόκων μετά από.

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Φανταστείτε τα μετρητά που δημιουργούνται από μια εταιρεία ως καταρράκτη που ρέει από ανώτερους δανειστές μέχρι υποκείμενους δανειστές.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι η Big Company έχει δανειστεί 100 εκατομμύρια δολάρια από τον δανειστή Α και τον δανειστή Β. Ο δανειστής Α είναι "ανώτερος" και ο δανειστής Β είναι "υποδεέστερος". Εάν η Big Company οφείλει να πραγματοποιήσει πληρωμές σε καταρράκτες, ο δανειστής Α πρέπει να πληρώσει όλες τις υποχρεώσεις του πριν ο δανειστής Β πάρει οτιδήποτε.

Ας υποθέσουμε ότι η Μεγάλη Εταιρεία πρέπει να πληρώσει δανειοδότη Ένας 5 εκατομμύρια δολάρια σε τόκους και ένα κεφάλαιο 10 εκατομμυρίων δολαρίων, και η Μεγάλη Εταιρεία πρέπει επίσης να πληρώσει δανειστή B 7 εκατομμύρια δολάρια σε τόκους και 9 εκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαιο κάθε χρόνο. να παράγει τουλάχιστον 31 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά με τα οποία πληρώνει τους δανειστές της, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εάν όμως η Big Company κάνει μόνο 25 εκατομμύρια δολάρια ένα χρόνο, θα πρέπει να πληρώσει το δανειστή A όλα τα 15 εκατομμύρια δολάρια σε τόκους και κεφάλαιο, αφήνοντας μόνο 10 εκατομμύρια δολάρια για τον δανειστή Β. Επειδή ο δανειστής Β είναι μακρύτερος κάτω από τον καταρράκτη, το δάνειό του διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να μην πάρει εξ'ολοκλήρου πληρωμένο. Το «νερό», δηλαδή τα μετρητά, θα στραφεί προς τον Δανειστή Α μέχρι να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις της Εταιρείας.

Γιατί είναι σημαντικό:

Οι πληρωμές με καταρράκτες

είναι κοινές για τους δανειολήπτες με πολλές δόσεις χρέους. Προστατεύει τους δανειστές που είναι υψηλότεροι στη δομή του χρέους. Η έννοια του καταρράκτη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στον κόσμο των προσωπικών οικονομικών. Η ιδέα είναι ότι ένα άτομο πρέπει να πληρώσει πρώτα το πιο ακριβό χρέος.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ο John έχει τρεις πιστωτικές κάρτες: Κάρτα Α, Κάρτα Β και Κάρτα Γ. Τα επιτόκια στις κάρτες είναι 20%, 12% και 10% αντίστοιχα. Ο John θέλει να βγει από το χρέος της πιστωτικής κάρτας, οπότε αποφασίζει να πληρώσει πρώτα την υψηλότερη κάρτα επιτοκίου. Οι ελάχιστες μηνιαίες πληρωμές στις κάρτες είναι $ 150, $ 100 και $ 75, αντίστοιχα. Ο John κάνει πληρωμές σε καταρράκτες. Πρώτον, πληρώνει το ελάχιστο σε κάθε κάρτα (συνολικά $ 325) κάθε μήνα και στη συνέχεια στέλνει στην κάρτα A ένα επιπλέον ποσό 800 €. Όταν καταβάλλεται τελικά η Κάρτα Α, το κόβει και στη συνέχεια εφαρμόζει τα επιπλέον $ 800 το μήνα καθώς και τη μηνιαία πληρωμή των 150 δολαρίων που έστειλε στην Κάρτα Α (συνολικά $ 950) στην Κάρτα Β. Όταν η Κάρτα Β αποπληρωθεί, ο John εφαρμόζει τα 800 ευρώ σε πρόσθετες πληρωμές συν την ελάχιστη πληρωμή 250 $ που χρησιμοποίησε για να στείλει στις Κάρτες Α και Β (συνολικά $ 1.050) στην Κάρτα Γ μέχρι να εξοφληθεί.