499 499 499 ο σύζυγος ή ο αρραβωνιαστικός έχουν υπογράψει πράγματι προμνηστικές συμφωνίες, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των ατόμων που υπέγραψαν συμβάσεις μετά το γάμο. Ο δικηγόρος Michele Sacks Lowenstein του Lowenstein Brown υπολογίζει ότι 1,5% όλων των παντρεμένων ζευγαριών έχει ένα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τις προνομιακές συμφωνίες ακόμα και αν δεν έχουν υπογράψει ο ίδιος. Ρωτήστε για τις μεταμοντέρνες συμφωνίες και τις πιθανότητες να εμφανιστούν στα πρόσωπά τους μια ερώτηση. Είναι δυνατά αυτά τα πράγματα; Είναι ακόμα νόμιμες;

Μεταναστευτικές Συμφωνίες

: Σύντομη Ιστορία

Η σύγχυση είναι κατανοητή. Η αποδοχή από το δικαστήριο των μετανοηματικών συμφωνιών είναι ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο. Κατά τη δεκαετία του 1800, το αμερικανικό κοινό δίκαιο έκρινε ότι ένας σύζυγος και σύζυγος δεν μπορούσαν να συνάψουν μια νομικά δεσμευτική σύμβαση μεταξύ τους. Η συλλογιστική πίσω από αυτή τη θεωρία ήταν απλή. Ένας σύζυγος και ένας σύζυγος συγχωνεύθηκαν μαζί σε ένα κατά τη στιγμή του γάμου. Πώς θα μπορούσε τότε ένα συμβαλλόμενο μέρος να συνάψει μια δεσμευτική συμφωνία με τον εαυτό του; Μόλις μετά τη δεκαετία του 1950, ο νόμος άρχισε σταδιακά να αναγνωρίζει τα δικαιώματα των συζύγων να συνάπτουν δεσμευτικές συμβάσεις σχετικά με την ξεχωριστή ιδιοκτησία τους με τρίτους. Μόλις το 1985 ορισμένα κράτη άρχισαν τελικά να αναγνωρίζουν την ισχύ της μισθωτής συμφωνίας, εφόσον η συμφωνία ικανοποιούσε τις ίδιες δοκιμασίες εγκυρότητας με μια προνομιούχο σύμβαση.

Τι είναι η Μεταπολεμική Συμφωνία;

"Μια μεταπολεμική συμφωνία είναι μια σύμβαση μεταξύ των συζύγων, είναι παρόμοια με μια προπαγανδιστική συμφωνία, εκτός από το ότι συνάπτεται και υπογράφεται μετά τον γάμο », λέει ο Jeffrey A. Landers, πρόεδρος και ιδρυτής της Bedrock Divorce Advisors, LLC. "Προκειμένου να είναι έγκυρη, η συμφωνία θα πρέπει να περιλαμβάνει τα ίδια σημαντικά στοιχεία όπως μια προνομιακή συμφωνία, δηλ. Γραπτώς, πλήρη αποκάλυψη περιουσιακών στοιχείων, χωριστή συμβουλή, απαράδεκτες ή επιπόλαιες απαιτήσεις και αρκετό χρόνο για την αναθεώρηση του εγγράφου προτού υπογραφεί".

Ακόμη και με αυτές τις προφυλάξεις, εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές πολιτείες που δεν αναγνωρίζουν αυτές τις συμφωνίες. Ο λόγος για τον αυξημένο σκεπτικισμό είναι απλός, επισημαίνει ο Landers. Με μια προνοητική συμφωνία, το ζευγάρι συνάπτει μια συμφωνία σαν δύο επιχειρηματίες που συνάπτουν σύμβαση. Κανένα από τα δύο μέρη δεν έχει νομικά δικαιώματα οικογενειακού δικαίου από την άλλη. Θεωρητικά, αν δεν τους αρέσει η σύμβαση, είτε κάποιος μπορεί να περπατήσει μακριά. Ωστόσο, η κατάσταση αλλάζει δραματικά μετά τον γάμο.

«Το παντρεμένο ζευγάρι έχει τώρα σαφώς καθορισμένα νόμιμα δικαιώματα όσον αφορά τη στήριξη και τη διανομή περιουσίας, θεωρούνται ότι βρίσκονται σε εμπιστευτική σχέση μεταξύ τους (δηλαδή κάθε κόμμα πρέπει να ενεργεί τα καλύτερα συμφέροντα του άλλου μέρους), "λέει ο Landers. "Ως εκ τούτου, όλες οι συναλλαγές μεταξύ τους θα εξεταστούν με προσοχή.Με τη διαπραγμάτευση μιας μεταπολεμικής συμφωνίας, ένα κόμμα συνήθως θα παραιτηθεί από κάποια από αυτά τα δικαιώματα.Με βάση τη θεωρία ότι τα άτομα έχουν λιγότερη διαπραγματευτική δύναμη από τη στιγμή που είναι παντρεμένα, αυτός είναι ο λόγος για το postnuptial οι συμφωνίες θα γίνονται συνήθως σε υψηλότερο επίπεδο δικαιοσύνης απ 'ό, τι οι προνομιακές συμφωνίες. "

Ποιος θα έπρεπε να πάρει μια μεταβυχιακή συμφωνία;

Ο Lowenstein απαριθμεί τέσσερις τύπους ανθρώπων που θα πρέπει να εξετάσουν την υπογραφή μιας μεταπολεμικής συμφωνίας και ενός τύπου που κοιτάζει απλά για το πρόβλημα.

Τύπος 1: Ωχ, περάσαμε χωρίς χρόνο! Οι γάμοι είναι συνώνυμες με λεπτομέρειες, πολλές και πολλές αγχωτικές λεπτομέρειες. Για τα ζευγάρια που σκόπευαν να υπογράψουν μια prenuptial συμφωνία, αλλά έλειπε από το χρόνο πριν από τη μεγάλη ημέρα, Lowenstein συνιστά να προχωρήσει με μια postnuptial συμφωνία αντ 'αυτού. «Απλά επειδή δεν το κάνατε και θα έπρεπε να το έχετε, δεν σημαίνει ότι είναι πολύ αργά», επισημαίνει.

Τύπος 2: Τα ίδια ζευγάρια σεξ εξετάζουν μια εγχώρια καταχωρημένη συνεργασία. Εάν υπάρχει κάποια ομάδα ανθρώπων που χρειάζονται είτε μια προνοητική είτε μια postnuptial συμφωνία, αυτή είναι αυτή. Γιατί; «Η επισφάλεια της νομικής τους κατάστασης», λέει ο Lowenstein.

"Τα ίδια ζευγάρια σεξ θα πρέπει να υπογράψουν αυτές τις συμφωνίες επειδή δεν ξέρουν σε ποια κατάσταση θα καταλήξουν να ζουν (ή να πεθαίνουν) μέσα. Έτσι, χρειάζονται μια εκτελεστική σύμβαση που ολοκληρώνεται σε ένα ομοφυλοφιλικό κράτος για να μειωθεί η πιθανότητα ενός συνεργάτη να καταλήγει σε την οικογένεια και τα αδέλφια που αγωνίζονται στο δικαστήριο. "

Τύπος 3: Επανεξέταση του παρελθόντος. Τα ζευγάρια που υπέγραψαν συμφωνίες προπαγάνδας πριν από πολλά χρόνια και εξακολουθούν να είναι παντρεμένα με ευτυχία πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το οικογενειακό δίκαιο αλλάζει ταχύτατα. Μια σαφώς καθορισμένη, 10χρονη προνοητική συμφωνία μπορεί να είναι ασαφής από τα σημερινά πρότυπα οικογενειακού δικαίου.

«Οι άνθρωποι ξεχνούν αυτό που συμφώνησαν», λέει ο Lowenstein. "Έχουν πάρει διαζύγιο και δεν συνειδητοποιούν ότι δεν συμμορφώθηκαν με τους όρους της προνομιούχου συμφωνίας τους. Ίσως δεν είχαν δημιουργήσει ξεχωριστούς τραπεζικούς λογαριασμούς ή κατά λάθος συνένωναν τους κοινούς λογαριασμούς για δικαιώματα προαίρεσης αγοράς μετοχών, κάτι που πιθανώς έφερε το τεκμήριο ότι αυτό είναι κοινή κοινοτική ιδιοκτησία. "

Τύπος 4: Έχω πολλά περιουσιακά στοιχεία. Τώρα τι να κάνω; Παλαιότερα ζευγάρια που ποτέ δεν διασκεδάζουν την ιδέα μιας προνομιακής συμφωνίας, αλλά συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι έχουν πλέον σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, θα πρέπει να συζητήσουν αυτή την επιλογή πριν από τον προγραμματισμό της περιουσίας. <>

«Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν αρκετά προσεκτικοί στον προ-συζυγικό σχεδιασμό τους και τώρα λένε, «Ω, θέλω να φροντίσω για τα εγγόνια μου» ή «Χρησιμοποιούσαμε τη σύνταξη του συζύγου μου για να πληρώσω την υποθήκη στο σπίτι μου - αυτό μου δίνει ένα κοινοτικό ενδιαφέρον»; Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να συζητήσουν μια μεταπολεμική συμφωνία, προκειμένου να αποφευχθεί ένας πιθανός διαγωνισμός διαγωνισμών ", εξηγεί ο Lowenstein.

Τύπος 5: Ψάχνετε για πρόβλημα. Ο λιγότερο επιθυμητός υποψήφιος για μια επιτυχημένη μεταπολεμική συμφωνία είναι ο άνθρωπος που συνειδητοποιεί ότι οι τύχες τους είναι σε ανοδική πορεία και ίσως θα πρέπει να καταργήσουν το κοινοτικό ενδιαφέρον για τα περιουσιακά στοιχεία ενώπιον των δικαστηρίων να το απομακρύνουν γι 'αυτούς. "Σε αυτή την περίπτωση, απλά θέτετε τις βάσεις για διαζύγιο", λέει ο Lowenstein. "Εάν παντρευτείτε χωρίς προ-γούνα και αργότερα, συνειδητοποιείτε ότι ενδέχεται να υπάρχουν σύνθετα νομικά ζητήματα που περιβάλλουν τα περιουσιακά σας στοιχεία, η διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας σε αυτό το σημείο είναι με πολλούς τρόπους, διαπραγμάτευση των όρων του διαζυγίου σας."

Υπάρχει μια έντονη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων που διαπραγματεύονται μια μεταπολεμική συμφωνία για σκοπούς προγραμματισμού περιουσίας ή για εκείνους που απλώς έλειπαν από το χρόνο σε σχέση με ανθρώπους που δεν το συζητούν μέχρι αρκετά χρόνια στο γάμο. Αυτό συμβαίνει όταν μια μετασυνδικαλιστική συμφωνία γίνεται ανησυχία μόνο για ένα άτομο και όχι για τα δύο.