5 Κανόνες Χρήματος που είναι απλά λάθος

Για οποιονδήποτε λόγο, όσοι από εμάς στη χρηματοπιστωτική βιομηχανία τείνουν να ανατρέπουν τα ίδια επενδυτικά μάντρα και ξανά, χωρίς να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε κριτικά για αυτό που λέμε. Έτσι, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσω μερικούς από τους παλιούς "κανόνες" που διδάχτηκα για τα χρήματα και γιατί νομίζω ότι ήρθε η ώρα να τα απορρίψουμε.

Αν δεν είστε έτοιμοι να τσιμπήσετε αυτή τη συμβατική σοφία στα σκουπίδια, Ελπίζω ότι είστε τουλάχιστον εμπνευσμένοι για να ρίξετε μια δεύτερη ματιά στους οικονομικούς κανόνες που έχετε υιοθετήσει για να δείτε αν πραγματικά έχουν νόημα για εσάς.

Ακολουθεί ο κατάλογός μου για τους κακοποιημένους κανόνες που μου διδάχτηκαν και τους "νέους κανόνες" που θα έπρεπε να τους αντικαταστήσουν. Εάν μπορείτε να σκεφτείτε άλλους μύθους χρήματος που δεν καταλαβαίνετε ή αν διαφωνείτε με την εκτίμησή μου εδώ, πυροβολήστε μου ένα e-mail στο [email protected] για να μου μιλήσετε γι 'αυτό.

Παλιά Κανόνας: Αναλάβετε περισσότερο κίνδυνο όταν είσαι νέος.

Ξεκίνησα την καριέρα μου πριν από περίπου 10 χρόνια. Και επειδή ήμουν συνηθισμένος να ζουν σαν φοιτητής κολλεγίων, ήμουν σε θέση να ξύσει μαζί μια μικρή εξοικονόμηση κάθε μήνα. Όντας νέος και εντυπωσιακός, αγόρασα εξ ολοκλήρου την έννοια του κινδύνου / ανταμοιβής, που ο κλάδος των χρηματοπιστωτικών μέσων αγαπάει τόσο πολύ. Δεν νομίζω ότι ήμουν μόνος. Η ιδέα είναι τόσο απλή: αν αναλάβεις κινδύνους, θα ανταμειφθείς.

Όπως και πολλοί άλλοι επενδυτές, η τελευταία δεκαετία μου δίδαξε ένα ισχυρό μάθημα σε κίνδυνο έναντι ανταμοιβής. Έτσι παρακαλώ ακούστε μου όταν σας λέω:

Ο κίνδυνος δεν είναι μεταβλητότητα. Δεν είναι διακύμανση των τιμών. Είναι η πιθανότητα μόνιμης απώλειας κεφαλαίου. Μόνιμος. Για πάντα. Η σχέση κινδύνου / ανταμοιβής είναι η εξής: Λαμβάνετε τον κίνδυνο με την προσδοκία ότι το αντισταθμίζεται με μεγαλύτερη απόδοση. Θα μπορούσατε όμως να αντισταθμιστεί με μόνιμη απώλεια κεφαλαίου. Αυτός είναι ο συμβιβασμός.

Και με την πάροδο του χρόνου, μια μόνιμη απώλεια κεφαλαίου είναι καταστροφική.

Ας πούμε ότι είναι τον Αύγουστο του 2000 και έχω αποθηκεύσει $ 10.000. Είμαι στις αρχές της δεκαετίας του '20 μου και η συνηθισμένη σοφία είναι ότι πρέπει να αναλάβω μεγαλύτερο κίνδυνο όταν είμαι νέος.

Κάτω από το σενάριο Α, λέω: "Ακούγεται διασκεδαστικό! Είμαι έτοιμος να αναλάβω μερικούς μεγάλους κινδύνους για να πάρω μεγάλες ανταμοιβές. Απλώς συμβαίνει το περιοδικό Fortune να βγάζει μια λίστα με "Δέκα αποθέματα για να διαρκέσει τη δεκαετία", έτσι τώρα έχω ένα σχέδιο. Θα διαχωρίσω τα 10.000 δολάρια μου και θα αγοράσω 1.000 δολάρια αξίας κάθε μετοχής που συστήνουν για αυτό το χαρτοφυλάκιο αγορών και χαρτοφυλακίων: Nokia, Nortel, Enron, Oracle, Broadcom, Viacom, Univision, Schwab, Morgan Stanley και Genentech. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να περιμένω 10 χρόνια (αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα 22χρονο) και θα είμαι καλά στο δρόμο μου για πρόωρη συνταξιοδότηση.

Στο Σενάριο Β, συνειδητοποιώ ότι βγαίνω από το στοιχείο μου και δεν έχω καμία επένδυση σε επιχειρήσεις, επιχειρήσεις, βιομηχανίες ή / και χώρες που δεν καταλαβαίνω. Έτσι, έβαλα 5.000 δολάρια στο Ταμείο Διαθεσίμων Διαθεσίμων Vanguard, το οποίο επενδύει σε κρατικά ομόλογα 5-10 ετών και 5.000 δολάρια στο Ταμείο Vanguard Total Stock Market Index, το οποίο επενδύει σε ολόκληρη τη χρηματιστηριακή αγορά.

Μπορείτε να δείτε πού βρίσκεται αυτό το πείραμα σκέψης

Έπειτα από 10 χρόνια, το χαρτοφυλάκιό μου των 10.000 δολλαρίων που διαχωρίστηκε εξίσου μεταξύ αμοιβαίων κεφαλαίων μετοχών και ομολόγων ανέρχεται πλέον σε 14.488 δολάρια.

Το χαρτοφυλάκιό μου, το 100% που επενδύθηκε στο ταχύτερα αναπτυσσόμενα αποθέματα του 2000, είναι σήμερα 6.745 δολάρια.

Αλλά αυτό δεν είναι καν το χειρότερο από αυτό. Εδώ είναι η επίδραση αυτής της μόνιμης απώλειας κεφαλαίου για τα επόμενα 30 χρόνια:

Αγία αγελάδα. Ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα τα χρήματά μου μεγαλώνουν τα επόμενα 30 χρόνια, αυτό είναι μια μεγάλη ποινή για τον 62χρονο εαυτό μου να πληρώσει για τον εαυτό μου ηλικίας 22 ετών, ακολουθώντας τη συμβατική σοφία.

Σήμερα ακολουθώ διαφορετική στρατηγική. Κάθε δολάριο που σώζω είναι πολύτιμος και θέλω να τον κρατήσω ασφαλές. Ο Warren Buffett έχει δύο κανόνες επένδυσης. Ο κανόνας # 1 είναι "μην χάσετε χρήματα". Ο κανόνας # 2 "δεν ξεχνάει ποτέ τον κανόνα # 1". Αν η φιλοσοφία είναι αρκετά καλή για τον Warren Buffett, είναι αρκετά καλό για μένα. Αυτές τις μέρες, δίνω λιγότερη έμφαση στη σχέση κινδύνου / ανταμοιβής και περισσότερο στις μαγικές δυνάμεις του χρόνου και της σύνθεσης.

Νέος κανόνας: Όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα για απώλεια. Είναι καλύτερο να βασίζεστε σε παλιομοδίτικη σύνθεση, ώστε να μπορείτε να επωφεληθείτε από το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που έχετε -

Old Rule: Owning το σπίτι σας είναι μια σπουδαία επένδυση.

Πρώτον, μια εξομολόγηση: κατέχω το σπίτι μου. Αλλά κάθε μέρα με βαδίζω σε αυτό, θα ήθελα να μην το έκανα. Το βλέπω και βλέπω ένα σωρό χρήματα κλειδωμένο, που θέλουν να απελευθερωθούν. Και το λυπημένο σωρό μου, που βάζω εκεί μέσω της προκαταβολής μου, είναι στην πραγματικότητα 6% μικρότερο, διότι ξέρω ότι θα πρέπει να πληρώσω τον κτηματομεσίτη μου και τον πράκτορα του αγοραστή τις προμήθειες τους όταν πουλάω. μόνο άτομο που αρχίζει να αμφισβητεί το μύθο της ιδιοκατοίκησης. Ο Τζέιμς Αλτουτσέρ έγραψε μόλις ένα άρθρο με τίτλο "Γιατί δεν ξανακάνω ποτέ σπίτι μου".

# - ad_banner_2- # Στο άρθρο, ο Altucher επισημαίνει ότι τα σπίτια έχουν όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας άσχημης επένδυσης. Είναι α) μη ρευστοποιήσιμα, β) φορολογούνται κάθε χρόνο χωρίς αποτυχία, γ) εξαντληθούν με την πάροδο του χρόνου και δ) κλουβί.

Χρειάζεται πολύς χρόνος και προσπάθεια να πουλήσετε ένα σπίτι και μόνο εάν είστε τυχερός θα καταλήξετε με έναν αγοραστή που πληροί τις προϋποθέσεις για χρηματοδότηση. Παίρνετε τον φόρο ακίνητης περιουσίας σας κάθε χρόνο, ανεξάρτητα από το αν εισπράττετε εισόδημα ή πραγματοποιείτε κέρδη κεφαλαίου. Καθώς μεγαλώνει, το σπίτι σας θα σπάσει και θα χρειαστεί επισκευές. Και δεν είναι εύκολο να ρευστοποιήσετε την "επένδυσή σας" και να αφήσετε την πόλη αν θέλετε, για οποιοδήποτε λόγο. Αυτά είναι μερικά σοβαρά μειονεκτήματα.

Αλλά σε αντίθεση με τον Altucher, δεν νομίζω ότι ένα σπίτι δεν είναι ποτέ μια καλή επένδυση. Για να δείτε εάν το σπίτι σας πληροί τις προϋποθέσεις, ρωτήστε τον εαυτό σας αυτό: Εάν ήμουν ενοικιαστής, πόσο θα μπορούσα να νοικιάσω αυτό το σπίτι; Τώρα, αφαιρέστε την μηνιαία πληρωμή κεφαλαίου, τόκου, φόρου και ασφάλισης (PITI) και πολλαπλασιάστε με 12. Αν είστε τυχεροί, ο αριθμός είναι θετικός. Αλλά αν είστε όπως οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σπιτιού, ο αριθμός είναι αρνητικός. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνετε υπερβολικά για να ζήσετε στο σπίτι σας και για να προσθέσετε προσβολή σε τραυματισμό, πιθανότατα έχετε ένα καλό κομμάτι αλλαγής συνδεδεμένο με την ισότητα - όπως και εγώ.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι το σπίτι μου θα νοικιάζονταν για $ 1.200 μήνα αλλά καταβάλλω 1.400 δολάρια το μήνα στο PITI. Κάθε μήνα πληρώνω υπερβολικά $ 200 για το προνόμιο να ζουν σε αυτό το συγκεκριμένο σπίτι και δεν μπορώ να φτάσω στο λυπημένο σωρό χρημάτων που ανέφερα νωρίτερα.

Τώρα ας πούμε ότι θα μπορούσα να νοικιάσω το σπίτι μου για $ 1.600. Κάτω από αυτό το σενάριο, κάνω "2.400 δολάρια ετησίως επειδή ουσιαστικά ενοικιάζω τον οίκο μου για $ 200 λιγότερο από ό, τι θα πληρώσω διαφορετικά. Εάν το διαχωρίσω με την επένδυση σε μετοχές μου (ας υποθέσουμε ότι έχω 48.000 δολάρια στα ίδια κεφάλαια) μπορώ να υπολογίσω τη "μερισματική απόδοση" μου: $ 2.400 / $ 48.000 = 5%.

Αυτό δεν είναι πολύ κακό. Αλλά μόνο με τη σκέψη ενός σπιτιού σε ενοίκια ισοδύναμους όρους έχει νόημα να θεωρηθεί επένδυση. Και, απλά έτσι ξέρετε, δεν υπάρχουν πάρα πολλές αγορές κατοικιών όπου η εξίσωση ενοικίασης λειτουργεί υπέρ του ιδιοκτήτη, τουλάχιστον από το νυχτερίδα.

Δεν είμαι ακίνητη περιουσία ως επένδυση. Απλώς πιστεύω ότι η εξίσωση της αξίας πρέπει να επιλυθεί. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της επενδυτικής διορατικότητας που άκουσα ποτέ (νομίζω ότι επένδυε βαρέων βαρών James Grant) ήταν κάτι που έμοιαζε με το "Δεν υπάρχουν κακά περιουσιακά στοιχεία, απλά κακές τιμές."

Νέος κανόνας: να επενδύσετε σε ένα σπίτι που αγοράζετε σε καλή τιμή μπορεί να είναι μια καλή επένδυση.

Αλλά δεν είναι αυτόματη Παλιά Κανόνας: Αποπληρώστε την υποθήκη σας το συντομότερο δυνατό

Η αδελφή συμβουλή στο "σας το σπίτι είναι μια καλή επένδυση "είναι," πληρώστε την υποθήκη σας όσο πιο γρήγορα μπορείτε. " Ο συλλογισμός πίσω από αυτό είναι: Πληρώνοντας την υποθήκη σας, καταλήγετε να ελαχιστοποιείτε το ενδιαφέρον που πηγαίνει στην τσέπη της τράπεζας. Επιπλέον, μόλις πληρώσετε την υποθήκη σας, το κόστος στέγασής σας εξαλείφεται.

Υπάρχουν δύο αδυναμίες σε αυτή τη λογική. Κατ 'αρχάς, αν είστε κύριος ή ενοικιάζετε, έχετε έξοδα στέγασης. Εάν είστε ιδιοκτήτης μονοκατοικίας, δεν λαμβάνετε τόκο ή μερίσματα από τα χρήματα που έχετε επενδύσει στο σπίτι σας και αυτή η έλλειψη εισοδήματος είναι ένα κόστος ευκαιρίας που αναλαμβάνετε. Και αν έχετε ένα σπίτι με υποθήκη, έχετε έξοδα τόκων. Πληρώνετε μια δαπάνη, ανεξάρτητα. Δεν πρέπει να έχει σημασία το ποιος καταβάλλεται αυτό το έξοδο.

Έτσι, αν έχετε υποθήκη, σας ενθαρρύνω να χρησιμοποιήσετε έναν υπολογισμό που επανέρχομαι ξανά και ξανά: επιτόκιο υποθήκης μετά από φόρους = ετήσιος υποτομέας x (1 - οριακός φορολογικός συντελεστής). Αυτό θα σας δώσει το επιτόκιο μετά το φόρο στο χρέος στεγαστικών δανείων σας, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει να αποφασίσετε εάν υπάρχει κάποιο όφελος για την ταχύτερη αποπληρωμή της υποθήκης σας.

Εάν έχετε υποθήκη σε ποσοστό 6% και είστε στο φορολογικό σκέλος 25%, το πραγματικό σας επιτόκιο είναι 4,5%, επειδή αφαιρείτε το έξοδο τόκων από τη φορολογική σας δήλωση: 6% (1- 0.25) = 4.5%). Από μόνη της, το 4,5% δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι απλά ένας αριθμός. Αλλά όταν γίνεται λόγος για άλλες ευκαιρίες επένδυσης, παίρνετε σημαντικό ρόλο

Αν πληρώσετε 4,5% για την υποθήκη σας, μπορείτε να βρείτε οποιαδήποτε άλλη επένδυση εκεί έξω που θα σας κερδίσει περισσότερο από 4,5% μετά από φόρους; Εάν, αντί να πληρώσετε την υποθήκη σας, βάζετε τις αποταμιεύσεις σας στο Roth IRA και βρείτε μια επένδυση που σας πληρώνει τουλάχιστον 4,5% ετησίως και είναι πιο υγρή για εκκίνηση, δεν είναι καθαρό κέρδος για εσάς;

Ναι.

Αντίθετα, εάν δεν μπορείτε να βρείτε μια λογική επένδυση που σας πληρώνει περισσότερο από 4,5% ετησίως, είναι λογικό να εξοφλήσετε την υποθήκη σας. Το 4,5% είναι η δική σας προσωπική "τιμή εμποδίων".

Παρεμπιπτόντως, αυτή η εξίσωση λειτουργεί και για φοιτητικά δάνεια. Γνωρίζοντας το ποσοστό εμπόδιου σας επιτρέπει να τοποθετήσετε τις αποταμιεύσεις σας όπου σας κάνουν το καλύτερο. Εάν τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων ή τα δίδακτρα σπουδαστών είναι υψηλά, ίσως είναι λογικό να τα πληρώσετε νωρίς. Αλλά αν όχι, μπορείτε πιθανώς να το κάνετε, αν όχι καλύτερα, επενδύοντας σε αρκετά ασφαλή ομόλογα ή μετοχές που πληρώνουν μερίσματα.

Νέος κανόνας: Μην παρασυρθείτε από την προοπτική μηδενικού μίσθωσης αν η απόδοση της επένδυσής σας θα αποφέρει περισσότερα αλλού.

Παλιά Κανόνας: Ξεκινήστε την εξοικονόμηση για την εκπαίδευση του παιδιού σας αμέσως.. Δεν έχω παιδιά. Αλλά έχω γονείς και δεν έκαναν δίδακτρα στο κολέγιο μου. Οι γονείς μου είναι καλοί γονείς; Όχι. Πληρώνω σπουδαστικά δάνεια 10 χρόνια αργότερα; Ναί. Είναι το χειρότερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ; Όχι. Έκανα την επένδυση και τώρα θεωρώ ότι κερδίζω την ανταμοιβή μέσω υψηλότερων δυνατοτήτων κέρδους. Είναι καλό για μένα.

Αυτό είναι το πώς το σκέφτομαι: Αν μια σχολική εκπαίδευση είναι μια επένδυση, είναι μόνο μια επένδυση για το άτομο στο κολέγιο, έτσι; Επενδύουμε στο κολλέγιο επειδή θέλουμε να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα στο μέλλον. Αλλά εάν κάνετε την επένδυση και το παιδί σας παίρνει την πληρωμή, δεν καταλαβαίνω πώς να υπολογίζω την επιστροφή σας, τουλάχιστον νομισματικά.

Σε αυτό το άρθρο, μιλάμε για επένδυση, όχι φιλανθρωπία, και πληρωμή για την εκπαίδευση κολλεγίων του παιδιού σας ακούγεται περισσότερο σαν ένα πολύ ακριβό δώρο από μια επένδυση. Και γίνεται ένα τεράστιο πρόβλημα όταν τα πραγματικά ακριβά δώρα δίνονται από ανθρώπους με μικρότερο χρονοδιάγραμμα εξοικονόμησης σε άτομα με πολύ μεγαλύτερα χρονοδιαγράμματα εξοικονόμησης. Είναι εντελώς προς τα πίσω. Οι γονείς που στηρίζονται στα παιδιά τους για υποστήριξη στα επόμενα χρόνια είναι μια πολύ μεγαλύτερη οικονομική ευθύνη από ό, τι τα μεγαλύτερα δάνεια σπουδαστών. Και αυτό δεν λαμβάνει καν υπόψη τη συναισθηματική ευθύνη. Δεν θα αισθάνθηκα καλά αν οι γονείς μου αγωνίστηκαν για τα χρυσά χρόνια επειδή ξόδεψαν όλες τις αποταμιεύσεις που με έστειλαν στο κολέγιο.

Νέος κανόνας:

Πρώτα αποφασίστε αν μπορείτε πραγματικά να το αντέξετε οικονομικά ή αν είναι πράγματι μια θυσία. > Εάν είστε σε θέση να δώσετε στα παιδιά σας ένα τόσο ακριβό δώρο, τότε πηγαίνετε για αυτό. Απλά θυμηθείτε ότι οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν δάνεια για κολέγιο, αλλά δεν μπορούν να πάρουν δάνεια για συνταξιοδότηση.

Παλιά Κανόνας: Πρέπει να βάζετε τα μετρητά σας για να εργαστείτε. Τα μετρητά, ακόμη και στις σημερινές αποδόσεις, δεν είναι άχρηστα. Τα μετρητά είναι ένα δίχτυ ασφαλείας και μια στολή ξηρής σκόνης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συγκεντρώσει απίστευτες ευκαιρίες. Και εδώ είναι ένα μικρό μυστικό: Η Fed έχει θέσει εσκεμμένα βραχυπρόθεσμα ποσοστά στο μηδέν επειδή θέλουν να αναλάβετε τον κίνδυνο, και ελπίζουμε, jumpstart η οικονομία. Ήχος ριψοκίνδυνος; Είναι. Κάθε φορά που η κυβέρνηση "ενθαρρύνει" εσείς να κάνετε κάτι ως θέμα δημόσιας τάξης, να είστε επιφυλακτικοί. Θυμηθείτε πώς αυτή η «κουλτούρα της ιδιοκτησίας σπιτιού» δούλεψε για εκατομμύρια ιδιοκτήτες σπιτιού; Δεν είναι υπέροχο. Ένας από τους αγαπημένους μου επενδυτές και συγγραφείς, ο Τζέιμς Μόντιερ, το βάζει έτσι: "Να είστε υπομονετικοί και να περιμένετε για το λίπος". Έχοντας μια απόθεμα μετρητών στο χέρι θα σας επιτρέψει να αναπηδήσετε όταν αυτές οι "κακές τιμές" που αναφέρθηκαν νωρίτερα μετατρέπονται σε "καλές τιμές". Επομένως, μην αισθάνεστε άσχημα για να αφήσετε κάποιο μερίδιο του χαρτοφυλακίου σας σε μετρητά. Όταν οι ευκαιρίες αρχίσουν να εμφανίζονται, θα χαρούμε να το κάνεις.

Νέος Κανόνας: Το μετρητά εξακολουθεί να είναι βασιλιάς.

Κρατήστε το δικό σας σαν μια σωτηρία και περιμένετε μια χρυσή ευκαιρία. Ευκαιρίες εμφανίζονται πάντα - βεβαιωθείτε ότι είστε έτοιμοι να τις εκμεταλλευτείτε.