Ποιος εξέδωσε την πρώτη πιστωτική κάρτα;

Παρόλο που είναι πανταχού παρόν σήμερα, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πότε άρχισαν να χρησιμοποιούν οι πιστωτικές κάρτες για πρώτη φορά; Είναι εύκολο να θεωρήσετε δεδομένο ποιες είναι οι πιστωτικές κάρτες, πώς πρέπει να λειτουργούν και πώς διαφημίζονται, αλλά αυτό που είμαστε συνηθισμένοι δεν ήταν πάντα η περίπτωση. Κάντε μια γρήγορη βόλτα στη λωρίδα μνήμης καθώς εξετάζουμε το ιστορικό της πιστωτικής κάρτας.

Μεγιστοποίηση της απόδοσης, ελαχιστοποίηση σφαλμάτων

Τα πιστωτικά κέρματα χρησιμοποιήθηκαν στη δεκαετία του 1800 από πολυκαταστήματα, ξενοδοχεία και πετρελαϊκές εταιρείες. Τα κέρματα δόθηκαν σε τακτικούς πελάτες, ώστε να μπορούν να πληρώνουν για αγαθά ή υπηρεσίες με πίστωση στο κατάστημα. Τα κέρματα συνήθως είχαν τον αριθμό λογαριασμού του πελάτη, οπότε όταν έγινε μια αγορά, ο αριθμός μπορούσε εύκολα να αποτυπωθεί σε χαρτί. Αυτά τα ελαχιστοποιημένα γραφικά σφάλματα. Ωστόσο, δεδομένου ότι το όνομα του πελάτη γενικά δεν συμπεριλήφθηκε στο κέρμα, η μέθοδος αυτή τους έκανε ευάλωτους στην απάτη.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, οι πετρελαϊκές εταιρείες και τα πολυκαταστήματα άλλαξαν σε χάρτες. Οι πλάκες charga-που αναπτύχθηκαν το 1928- ήταν μικρά ορθογώνια μεταλλικά φύλλα (όχι σε αντίθεση με τις ετικέτες σκυλιών) που φυλάσσονταν σε δερμάτινα ή χαρτονένια ένθετα και ανάγλυφα με το όνομα του πελάτη, την πόλη, το κράτος, τον αριθμό λογαριασμού και μερικές φορές στο πίσω μέρος. Όπως και τα πιστωτικά κέρματα, οι charga-κάρτες έκαναν τη ζωή πιο εύκολη για τους λογιστές, ελαχιστοποιώντας τα γραφικά σφάλματα. Για την τεκμηρίωση των αγορών, τοποθετήθηκε χαρτί πάνω από τις κάρτες και ένα μηχάνημα θα αποτυπώνει τις πληροφορίες από την κάρτα με μελάνι.

Σε αντίθεση με τις πιστωτικές κάρτες που χρησιμοποιούμε σήμερα, τα πιστωτικά κέρματα και οι κάρτες charga κρατήθηκαν γενικά στα καταστήματα που τα εκδίδουν. Ακόμη και όταν οι πελάτες έφεραν charga-κάρτες, μπορούσαν να τις χρησιμοποιήσουν μόνο στο κατάστημα που τις εξέδωσε. Δεν ήταν μέχρι τις δεκαετίες του 1940 ότι οι κάρτες θα άρχιζαν να μοιάζουν με αυτό που έχουμε σήμερα.

" ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ: Η ιστορία της πιστωτικής κάρτας

Οι πρώτοι μεσάζοντες

Δεν ήταν πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου τα τρίτα μέρη εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να γίνουν μεσάζοντες για συναλλαγές πίστωσης. Οι τοπικές επιχειρήσεις θα απευθύνονταν σε τράπεζες και άλλους εκδότες πιστώσεων για να χρεώνουν τους πελάτες τους για τις πιστωτικές αγορές τους, γεγονός που θα έδινε στην επιχείρηση αρκετό χρόνο και χρήμα στη λογιστική και τη συλλογή λογαριασμών. Οι πελάτες ήταν επίσης ικανοποιημένοι με τους πιστωτές τρίτων, δεδομένου ότι οι κάρτες τους έδωσαν την ευκαιρία να ψωνίσουν με πίστωση σε διάφορα καταστήματα.

Η πρώτη κάρτα που εκδόθηκε ποτέ, που ονομάζεται "Charge-It" κάρτα, εισήχθη από έναν άνθρωπο που ονομάζεται John Biggins το 1946 μέσω Flatbush Εθνική Τράπεζα του Μπρούκλιν. Οι πελάτες θα χρησιμοποιήσουν την κάρτα για να κάνουν αγορές και οι επιχειρήσεις θα καταθέσουν τα δελτία πωλήσεών τους στην τράπεζα. Η τράπεζα θα χρεώσει τον πελάτη και ο πελάτης θα πρέπει να εξοφλήσει το χρέος του μέχρι το τέλος του μήνα. Παρόλο που συμμετείχαν μόνο τοπικές επιχειρήσεις, για πρώτη φορά αυτό επέτρεψε στους πελάτες να χρησιμοποιούν μια ενιαία κάρτα σε διάφορα καταστήματα.

Λίγο μετά το "Charge-It" ήρθε η κάρτα του Diner's Club το 1949. Ο ιδρυτής, Frank McNamara, εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει την κάρτα αφού ντρεπόταν όταν ξεχάστηκε να φέρει το πορτοφόλι του σε εστιατόριο. Αρχικά, η κάρτα χρεωστικής κάρτας Diner's Club αφορούσε μόνο τους λογαριασμούς εστιατορίων. Όπως και η κάρτα Charge-It, η κάρτα Diner's Club ήταν μια κάρτα δωρεάν. Αυτό σήμαινε ότι οι πελάτες θα έπρεπε να πληρώσουν ολόκληρο το ποσό όταν τους χρεώνει το εστιατόριο και το υπόλοιπο δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί στον επόμενο μήνα.

Η κάρτα του Diner's Club έγινε τόσο δημοφιλής που μέχρι το 1951 υπήρχαν 20.000 κάτοχοι καρτών. Το 1961, η κάρτα χαρτονιού του Diner Club αντικαταστάθηκε από πλαστικό. Ωστόσο, το Diner's Club δεν ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε πλαστικό κυτταρίνης. Ο ανταγωνιστής τους, η American Express, θα είναι ο πρώτος που θα εισάγει τους πελάτες στις πλαστικές κάρτες το 1959.

Ανοιχτοί βρόχοι και περιστρεφόμενο υπόλοιπο

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι κάρτες αρχίζουν να μοιάζουν πολύ με τις κάρτες που γνωρίζουμε, αλλά δεν λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Οι κάρτες Charge-It, Diner's Club και American Express ήταν σε σύστημα κλειστού βρόχου, πράγμα που σημαίνει ότι τα χαρτιά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε ορισμένα καταστήματα. Δεν ήταν μέχρι το 1966 ότι οι τράπεζες ήρθαν μαζί για να θέσουν τα θεμέλια για ένα ανοικτό βρόχο σύστημα. Οι μεταγενέστερες κάρτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ευρύτερους χώρους και ιδρύματα, εφόσον οι έμποροι αποδέχτηκαν τον εκδότη.

Το τελευταίο στοιχείο που διαφοροποίησε τις κάρτες του παρελθόντος από τις πιστωτικές κάρτες, όπως τις ξέρουμε σήμερα, ήταν η επιλογή να φέρει μια ανακυκλούμενη ισορροπία. Με άλλα λόγια, πολλοί εκδότες καρτών απαίτησαν να καταβληθεί ολόκληρο το υπόλοιπο στο τέλος του μήνα. Ωστόσο, οι κάρτες άρχισαν να υιοθετούν την ιδέα μιας ανακυκλούμενης ισορροπίας με το πέρασμα του χρόνου. Για παράδειγμα, αν και το 1959 εισήχθησαν ανακυκλούμενα υπόλοιπα, η American Express δεν εξέδωσε την πρώτη πιστωτική κάρτα με ανακυκλούμενη ισορροπία μέχρι το 1987.

Είναι εύκολο να ληφθεί η κυψελοειδής πλαστική δομή της πιστωτικής κάρτας, το σύστημα ανοιχτού βρόχου και η άνεση ενός ανακυκλούμενου ισοζυγίου για δεδομένο, αλλά χρειάστηκε πολύς χρόνος για να φτάσει η πιο πρόσφατη έκδοση της πιστωτικής κάρτας ό, τι είναι σήμερα. Εάν το παρελθόν είναι οποιαδήποτε ένδειξη για το μέλλον, υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορούμε να περιμένουμε. Ο πρόσφατος πειραματισμός με τις βιοδιασπώμενες κάρτες και την τεχνολογία έξυπνων chip επιβεβαιώνει ότι η πιστωτική κάρτα εξελίσσεται και εδώ για να μείνει - τουλάχιστον για λίγο περισσότερο, τουλάχιστον.

Εικόνα πιστωτικής κάρτας μέσω του Shutterstock.