Ορισμός και Παράδειγμα Ελέγχου

Τι είναι:

Στο φορολογικό κόσμο, ένας έλεγχοςαναφέρεται στην επισκόπηση της φορολογικής δήλωσης του φορολογούμενου για

Στο λογιστικό κόσμο, ο έλεγχος είναι η εξέταση και επαλήθευση των οικονομικών καταστάσεων και των οικονομικών καταστάσεων μιας επιχείρησης και στις Ηνωμένες Πολιτείες εξέταση για τη συμμόρφωσή τους με τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές

Πώς λειτουργεί (παράδειγμα):

Οι επαγγελματίες λογιστών, συνήθως πιστοποιημένοι δημόσιοι λογιστές (CPA), εκτελούν ελέγχους. Οι εν λόγω ελεγκτές πρέπει να είναι ανεξάρτητοι, αμερόληπτοι και κατάλληλοι για την παροχή μιας έκθεσης ελέγχου (που ονομάζεται επίσης γνώμη).

Υπάρχουν τέσσερα σημαντικά βήματα στη διαδικασία ελέγχου:

- Ορισμός των όρων δέσμευσης μεταξύ ο ελεγκτής και ο πελάτης

- Ο σχεδιασμός του πεδίου εφαρμογής και η διεξαγωγή του ελέγχου

- Η σύνταξη των ελεγμένων πληροφοριών

- Η αναφορά των αποτελεσμάτων του ελέγχου δείκτη

Οι όροι μιας δέσμευσης συνήθως αναφέρονται σε μια επιστολή δέσμευσης που συντάσσεται από τον ελεγκτή και υπογράφεται από τον πελάτη. Η επιστολή τεκμηριώνει τον ρόλο του ελεγκτή και αντιμετωπίζει τυχόν συγκεκριμένα ζητήματα. Το πρόγραμμα ελέγχου ορίζει το πεδίο του ελέγχου και τις βασικές προθεσμίες. Αρκετά συχνά η επιτροπή ελέγχου της εταιρείας (που απαρτίζεται κυρίως από μέλη του διοικητικού συμβουλίου) εξετάζει και εγκρίνει το σχέδιο ελέγχου.

Ένας από τους στόχους ενός οικονομικού ελέγχου είναι να εντοπίσει και να διορθώσει τυχόν ουσιώδεις ανακρίβειες που είναι λάθος, ελλιπείς είτε εσκεμμένα είτε κατά λάθος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ελεγκτές πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν την πηγή κάθε στοιχείου (αυτό ονομάζεται διαδρομή ελέγχου). Για να συγκεντρώσει τις απαραίτητες πληροφορίες για να το κάνει αυτό, ένας ελεγκτής κάνει πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, ο ελεγκτής ελέγχει τις συναλλαγές και τα υπόλοιπα των λογαριασμών που συνθέτουν τις οικονομικές καταστάσεις καθώς και το σχεδιασμό και τη λειτουργία των συστημάτων που δημιούργησαν αυτές τις δηλώσεις.

Οι ελεγκτές χρησιμοποιούν επίσης τεχνικές δειγματοληψίας, αξιολογώντας λιγότερο από το 100% στοιχεία ενός λογαριασμού ή μιας κλάσης συναλλαγών ως τρόπος κατανόησης της φύσης ολόκληρου του λογαριασμού ή της κατηγορίας συναλλαγών. Για παράδειγμα, ένας ελεγκτής συνήθως δεν θα ελέγξει κάθε έκθεση δαπανών σε μια μεγάλη εταιρεία για να βεβαιωθεί ότι η κάθε μία έχει αποδείξεις επισυνάπτεται. Αντ 'αυτού, ο ελεγκτής θα τραβήξει ένα τυχαίο δείγμα των εκθέσεων, θα τις εξετάσει και θα συνάγει συμπεράσματα σχετικά με την ποιότητα των πληροφοριών και των ελέγχων που σχετίζονται με τις εκθέσεις δαπανών. Οι ελεγκτές αναλύουν επίσης σημαντικές τάσεις ή λόγους και θέτουν υπό αμφισβήτηση αλλαγές ή αποκλίσεις από τα προβλεπόμενα ποσά. Περαιτέρω, διερευνούν το εύλογο των λογιστικών εκτιμήσεων της διοίκησης για αβέβαια γεγονότα ή γεγονότα που είναι πιθανόν να προκύψουν (όπως το αποτέλεσμα των διαφορών).

Οι ελεγκτές εκτελούν τις ελεγκτικές τους διαδικασίες σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Ελέγχου και Εξασφάλισης (IAASB), η οποία είναι επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Λογιστών (IFAC). Το IAASB αναπτύσσει πρότυπα και οδηγίες που θεωρούνται βέλτιστες πρακτικές για τους ελεγκτές. Η IFAC καθορίζει επίσης πρότυπα δεοντολογίας και ανεξαρτησίας για τους ελεγκτές και υπογραμμίζει ειδικότερα ότι οι ελεγκτές πρέπει να είναι και να θεωρούνται ότι είναι απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε επιρροή που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία τους. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και άλλοι ρυθμιστικοί φορείς καθορίζουν ποιοι τύποι οντοτήτων υπόκεινται σε έλεγχο, καθώς και το είδος των πληροφοριών στις οποίες πρέπει να αναφέρεται ο ελεγκτής.

Οι έλεγχοι μπορεί να διαρκέσουν λίγες μέρες ή μερικούς μήνες, ανάλογα με την πολυπλοκότητα των οικονομικών καταστάσεων και τον βαθμό στον οποίο ο ελεγκτής επιθεωρεί τις οικονομικές καταστάσεις και τους ελέγχους της εταιρείας. Όταν ο έλεγχος είναι πλήρης, ο ελεγκτής δημοσιεύει τα ευρήματα ελέγχου στην έκθεση του ελεγκτή, η οποία προβαίνει στις οικονομικές καταστάσεις στις δημόσιες εκθέσεις και καταθέσεις της εταιρείας. Η έκθεση αυτή είναι συνήθως το μόνο δημόσιο έγγραφο που διατίθεται σχετικά με τη διαδικασία ελέγχου, αλλά ο ελεγκτής συχνά εκδίδει ιδιωτικές εκθέσεις στην επιτροπή διαχείρισης ή ελέγχου της εταιρείας καθώς και στις ρυθμιστικές αρχές. Ο ελεγκτής δείκτης διατηρεί εκτεταμένα γραπτά αρχεία, που ονομάζονται έγγραφα εργασίας, τα οποία παρέχουν τη βάση και την υποστήριξη για κάθε μία από τις απόψεις του.

Όταν ένας ορκωτός ελεγκτής θεωρεί ότι οι οικονομικές καταστάσεις μιας επιχείρησης είναι δίκαιες και ακριβείς, εκδίδει απροσδιόριστη γνώμη και το κάνει χρησιμοποιώντας ένα τυποποιημένο πρότυπο αναφοράς (γι 'αυτό πολλές απόψεις διαβάζονται με τον ίδιο τρόπο). Μια έκθεση ελέγχου περιλαμβάνει επίσης δήλωση ότι ο διεθνής έλεγχος διεξήχθη σύμφωνα με τις ΓΑΛΑ. Όταν ο ελεγκτής δεν μπορεί να διατυπώσει γνώμη χωρίς επιφύλαξη, εκδίδει ειδική γνώμη η οποία απαριθμεί τους λόγους για τους οποίους ανησυχεί ο ελεγκτής σχετικά με τις οικονομικές καταστάσεις και τους ελέγχους της εταιρείας και τις πιθανές επιπτώσεις στις οικονομικές καταστάσεις. Ο ελεγκτής δεν είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο των συναλλαγών που συμβαίνουν μετά την ημερομηνία της έκθεσης ελέγχου.

Γιατί έχει σημασία:

Ο σκοπός του ελέγχου είναι να βοηθήσει τον ελεγκτή να σχηματίσει γνώμη σχετικά με την ορθότητα και τη δικαιοσύνη των οικονομικών καταστάσεων μιας εταιρείας. Αυτό γίνεται για χάρη των μετόχων, των ρυθμιστικών αρχών, των δανειστών και άλλων ατόμων που ενδιαφέρονται για την υγεία της εταιρείας.

Υπάρχει πάντοτε μια πιθανότητα ότι ένας ελεγκτής δίνει μια ανεπιφύλακτη γνώμη όταν στην πραγματικότητα οι οικονομικές καταστάσεις είναι ουσιωδώς εσφαλμένες. Αυτό ονομάζεται κίνδυνος ελέγχου και ο ελεγκτής πρέπει να χρησιμοποιήσει την κρίση του για το πόσο είναι αποδεκτό και ποια λάθη είναι αρκετά σημαντικά ώστε να δικαιολογείται η αναδιατύπωση των οικονομικών στοιχείων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ορισμός της λέξης υλικό γίνεται ιδιαίτερα σημαντικός, επειδή οι μέτοχοι, οι δανειστές και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη λαμβάνουν κρίσιμες αποφάσεις με βάση την ποιότητα των πληροφοριών στις οικονομικές καταστάσεις μιας επιχείρησης.

Είναι πολύ σημαντικό κατανοούν ότι οι ελεγκτές δεν είναι υπεύθυνοι για την ανίχνευση όλων των περιπτώσεων απάτης ή οικονομικής ψευδούς δήλωσης. Αυτή είναι η ευθύνη της διοίκησης της εταιρείας. Ωστόσο, ο ελεγκτής θα πρέπει να διεξάγει τον έλεγχο κατά τρόπο που εύλογα θα ανιχνεύει τουλάχιστον ορισμένες ουσιώδεις ανακρίβειες που προκαλούνται από απάτη ή σφάλμα. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ελεγκτής θα πρέπει να εξετάσει το ζήτημα και να ακολουθήσει τη διαδρομή ελέγχου για αμφισβητήσιμες συναλλαγές. Για να μετριαστούν αυτά τα σφάλματα και προβλήματα, οι εταιρείες συχνά έχουν υπαλλήλους γνωστούς ως εσωτερικοί ελεγκτές που εκτελούν συνεχείς λειτουργίες ελέγχου. Αυτοί οι εσωτερικοί ελεγκτές εξετάζουν όχι μόνο τις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας, αλλά και τις πρακτικές ελέγχου της εταιρείας και άλλες κρίσιμες λειτουργίες και συστήματα. Οι εσωτερικοί ελεγκτές είναι συχνά, αλλά όχι πάντα, λογιστές.