Βάση Ορισμός και Παράδειγμα

Τι είναι:

Βάση αναφέρεται στην αρχική τιμή ενός περιουσιακού στοιχείου. Μερικές φορές ονομάζεται βάση κόστους ή φορολογική βάση.

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

πληρώνετε μια προμήθεια $ 10 για την αγορά. Η βάση σας θα είναι:

(100 x 5 δολάρια) + 10 δολάρια = 510 δολάρια

Τα έσοδα που πραγματοποιούνται από το περιουσιακό στοιχείο, συμπεριλαμβανομένων των μερισμάτων και των διανομών κεφαλαίου (ακόμη και αν επανεπενδύονται αντί να λαμβάνονται σε μετρητά) αυξάνουν τη βάση. Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, εάν το απόθεμά σας πληρώσει ένα μέρισμα $ 1 ανά μετοχή κάθε χρόνο για τρία χρόνια, η βάση σας θα αυξηθεί σε:

$ 510 + (100 x $ 1 x 3) = $ 810

οι βελτιώσεις σε ένα περιουσιακό στοιχείο (όπως ορισμένες βελτιώσεις στο σπίτι) προστίθενται στη βάση του περιουσιακού στοιχείου και η απόσβεση του περιουσιακού στοιχείου αφαιρείται από τη βάση κόστους.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Η βάση ενός περιουσιακού στοιχείου καθίσταται πολύ σημαντική όταν πωλεί ο ιδιοκτήτης το περιουσιακό στοιχείο. Η διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης και της βάσης καλείται κέρδος κεφαλαίου (εάν η τιμή πώλησης είναι υψηλότερη από τη βάση κόστους) ή μια απώλεια κεφαλαίου (εάν η τιμή πώλησης είναι χαμηλότερη από τη βάση). Τα κεφαλαιακά κέρδη γενικά φορολογούνται μόνο όταν ο επενδυτής πωλεί το περιουσιακό στοιχείο. Οι πραγματοποιηθείσες ζημίες μπορούν συχνά να αντισταθμίσουν αυτά τα κέρδη και έτσι να μειώσουν τους πιθανούς φόρους κεφαλαίου-κέρδους του επενδυτή. Το χρονικό διάστημα που κρατείται το περιουσιακό στοιχείο, μεταξύ άλλων, καθορίζει τη φορολογική επίδραση του κέρδους ή της ζημίας. Οι μεταβολές των φορολογικών συντελεστών μπορεί επίσης να επηρεάσουν την ανησυχία ενός επενδυτή σχετικά με τη βάση.

Η βάση ενός περιουσιακού στοιχείου βασίζεται συνήθως στην αρχική τιμή αγοράς, αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι κληρονομούν περιουσιακά στοιχεία αντί να τα αγοράζουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η βάση του περιουσιακού στοιχείου γίνεται η αξία του περιουσιακού στοιχείου κατά τη στιγμή που ο επενδυτής το κληρονομεί (αυτό λέγεται βαθμιαία σε βάση).

Συχνά, οι επενδυτές συσσωρεύουν μετοχές του ίδιου αποθέματος σε διαφορετικές τιμές χρόνος. Εξαιτίας αυτού, όταν ο επενδυτής πωλεί μερικές μετοχές, πρέπει να προσδιορίσει ποιες μετοχές από το "απόθεμα" πωλήθηκαν για να υπολογίσουν τα κέρδη ή τις ζημίες κεφαλαίου. Σε γενικές γραμμές, οι επενδυτές θέλουν να ελαχιστοποιήσουν τα φορολογητέα κέρδη με την πώληση των μετοχών με την υψηλότερη βάση πρώτα. Ωστόσο, αν ο επενδυτής δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιες μετοχές είναι οι οποίες, το IRS απαιτεί τη χρήση της μεθόδου FIFO (First-In-Out-Out), που σημαίνει ότι ο επενδυτής πρέπει να υποθέσει ότι αρχικά πωλεί τις μετοχές που κατέχουν τη μεγαλύτερη διάρκεια. Αυτές οι παλαιότερες μετοχές ενδέχεται να μην έχουν την υψηλότερη βάση του αποθέματος των μετοχών του επενδυτή και έτσι η μέθοδος θα μπορούσε να αυξήσει τον φόρο του επενδυτή.