Εμπορικά vs. Αυτοσφάλιστα Σχέδια Υγειονομικής περίθαλψης

Τα προγράμματα αυτοσφάλισης απαλλάσσονται από πολλούς κρατικούς ασφαλιστικούς κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένων των κανονισμών που ορίζουν ότι οι ασφαλιστικές συμβάσεις προσφέρουν στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να σχεδιάσουν εναλλακτικά πακέτα παροχών, να λάβουν κάποια χρήματα και οφέλη από τα προγράμματα ευεξίας των εργαζομένων, να λάβουν ορισμένα προληπτικά προνόμια και να προστατευθούν από τα ανώτατα όρια.

	Επαγγελματικά Ασφαλισμένοι	Αυτοσφαλισμένος
Ποιος πληρώνει τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης;	Ο εργοδότης πληρώνει ασφάλιστρο στην ασφαλιστική εταιρεία υγείας. ασφαλιστική εταιρεία πληρώνει τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης	Ο εργοδότης πληρώνει όλα τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης
Ποιος κάνει τη διοικητική εργασία;	Ασφαλιστική εταιρεία	Ο εργοδότης ή ο εργοδότης μισθώνει έναν διαχειριστή τρίτου μέρους
Ποιος ρυθμίζει τα σχέδια υγειονομικής περίθαλψης;	Κρατικές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις	Ομοσπονδιακή κυβέρνηση; τα σχέδια εξαιρούνται από πολλούς κρατικούς ασφαλιστικούς κανονισμούς

Τα σχέδια αυτοσφάλισης μπορούν να είναι πιο οικονομικά για τους εργοδότες. Με το κόψιμο του τρίτου μέρους, οι εργοδότες μπορούν να μειώσουν το μέσο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. Ωστόσο, το μειονέκτημα είναι ότι η αυτοσφάλιση είναι πολύ πιο επικίνδυνη για τους εργοδότες από τα εμπορικά σχέδια. Εάν ένας υπάλληλος πάσχει σοβαρά άρρωστος, οι εργοδότες με σχέδια αυτοσφάλισης πρέπει να πληρώσουν το κόστος της θεραπείας, που μπορεί να είναι στα εκατομμύρια. Λόγω του αυξημένου κινδύνου των σχεδίων αυτοσφάλισης, παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν μόνο από μεγάλες εταιρείες με πόρους και σταθερότητα για την κάλυψη αυτών των κινδύνων. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν αλλάξει την κατάσταση.

Πρόσφατη διαμάχη

Μετά την ανακοίνωση του νόμου περί προνομιούχης περίθαλψης, ορισμένοι ασφαλιστές άρχισαν να προσφέρουν σχέδια αυτοασφαλίσεων στα οποία οι εργοδότες υπογράφουν πολιτικές stop-loss, οι οποίες περιορίζουν το ποσό που οι εργοδότες πρέπει να πληρώνουν σε περίπτωση μεγάλων ιατρικών δαπανών και, συνεπώς, μειώνουν τον κίνδυνο των αυτοσφαλιστικών σχεδίων. Σε αυτά τα σχέδια, οι επιχειρήσεις δεν είναι υπεύθυνες για ιατρικές αξιώσεις πάνω από το όριο stop-loss, το οποίο μπορεί να είναι τόσο χαμηλό όσο $ 10.000. Ο ασφαλιστής πληρώνει το υπόλοιπο. Με την κλήση αυτών των προγραμμάτων απώλειας-απωλειών αυτοσφάλισης, οι ασφαλιστές απαλλάσσονται από ορισμένες κρατικές εντολές (όπως αναφέρονται στην παραπάνω ενότητα). Ωστόσο, ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν ότι τα όρια stop-loss που ισχύουν σημαίνει ότι αυτά δεν είναι τεχνικά αυτοσφαλιστικές πολιτικές.

Οι επικριτές λένε ότι οι επιχειρήσεις αυτές προσπαθούν να στοχεύσουν μικρές επιχειρήσεις με νέους, υγιείς εργαζόμενους, προσφέροντας αυτή τη φροντίδα μόνο σε εργαζομένους χαμηλού κινδύνου. Επιλέγοντας μόνο τις πιο υγιεινές ομάδες, οι επιχειρήσεις αυτές μειώνουν την ποικιλομορφία της υπόλοιπης πελατειακής βάσης και μπορεί να προκαλέσουν αύξηση των ασφαλίστρων για αυτούς τους πελάτες. Επιπλέον, επωφελούνται από ένα κενό στο νόμο περί Προσιτής Φροντίδας. Ο νόμος περί προσιτής υγειονομικής περίθαλψης αναφέρει ότι ένας ασφαλιστής πρέπει να πληρώσει το 80% των εσόδων από ασφάλιστρα σε απαιτήσεις για ομαδικές ή μεμονωμένες πολιτικές - αλλά τα σχέδια διακοπής της απώλειας εξαιρούνται από αυτόν τον κανόνα, επιτρέποντας στον ασφαλιστή να κερδίζει περισσότερα κέρδη και να παρέχει λιγότερη κάλυψη.

Ωστόσο, οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι αυτά τα νέα ασφαλιστήρια συμβόλαια ανταποκρίνονται απλώς σε μια νέα ζήτηση για υγειονομική περίθαλψη χαμηλού κόστους για επιχειρήσεις οι οποίες τώρα υποχρεούνται να ασφαλίσουν τους υπαλλήλους τους βάσει του νόμου για την προσιτή φροντίδα. Αντί να εκμεταλλευτούν ένα κενό, οι υποστηρικτές πιστεύουν ότι αυτά τα σχέδια προσφέρουν μια πολύ αναγκαία εναλλακτική λύση για την αγορά δαπανηρών σχεδίων υγειονομικής περίθαλψης ή την άσκηση επικίνδυνων αυτοσφαλιστικών σχεδίων για τις μικρές επιχειρήσεις.

Το νομοθετικό σώμα της Καλιφόρνιας είναι πιθανό να συζητήσει αυτό το θέμα τον Δεκέμβριο.

Εικόνα ιατρικού προσώπου από το Shutterstock