Η Διαφθορά της Αμερικής

Οι αριθμοί μας λένε ότι η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή … αν όχι ολοκληρωτική κατάρρευση

λέω οι αριθμοί μας λένε "επειδή έχω γίνει πολύ ευαίσθητο στο αντίκτυπο που έχει αυτή η δήλωση στους ανθρώπους. Όταν προειδοποίησα για την επικείμενη χρεοκοπία της General Motors το 2006 και το 2007, οι αναγνώστες μου με κατηγορούσαν για τα προβλήματα της εταιρείας - σαν να ήταν το πραγματικό πρόβλημα η προειδοποίησή μου προς το κοινό και όχι το χρέος της GM των $ 400 δισεκατομμυρίων. ήταν παράλογο. Αλλά η δυσαρέσκεια που δημιουργήσαμε ήταν πραγματική.

Γι 'αυτό λοιπόν παρακαλώ … προτού διαβάσετε αυτό το τεύχος, το οποίο κάνει αρκετές συλλήψεις σχετικά με το μέλλον της χώρας μας … καταλαβαίνω ότι γράφω μόνο για τα γεγονότα όπως τα βρίσκω σήμερα. Εγώ συνάγω μόνο συμπεράσματα με βάση την κατάσταση ως έχει. Δεν λέω ότι οι συνθήκες αυτές δεν μπορούν να βελτιωθούν. Ή ότι δεν θα βελτιωθούν.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κρίση. Αλλά πιστεύω επίσης ότι … αργά ή γρήγορα … Οι Αμερικανοί θα κάνουν τις σωστές επιλογές και θα βάλουν πίσω τη χώρα μας σε υγιή βάση.

Παρακαλούμε προσέξτε ιδιαίτερα τα στοιχεία που παραθέτω. Και παρακαλώ να μου στείλετε διορθώσεις στα γεγονότα. Θα δημοσιεύσω ευτυχώς οποιαδήποτε διόρθωση μπορεί να τεκμηριωθεί. Αλλά παρακαλώ μην μου στείλετε απειλές, κατηγορίες εναντίον του χαρακτήρα μου ή αβάσιμους ισχυρισμούς για την έλλειψη πατριωτισμού μου. Αν δεν αγαπούσα τη χώρα μας, κανένα από αυτά τα γεγονότα δεν θα με ενοχλήσει. Δεν θα έχω ενοχλήσει να γράφω αυτή την επιστολή.

Ξέρω ότι αυτό είναι ένα πολιτικά φορτισμένο και συναισθηματικό ζήτημα. Τα συμπεράσματά μου δεν θα είναι εύκολο για τους περισσότερους αναγνώστες να αποδεχθούν. Ομοίως, πολλά από τα πράγματα που γράφω για αυτό το μήνα θα προκαλούν στους συνδρομητές μου να επανεξετάσουν τι πιστεύουν για τη χώρα τους.

Τα γεγονότα για την Αμερική σήμερα λένε μια οδυνηρή ιστορία για μια χώρα σε απότομη παρακμή, Ένα τελευταίο σημείο, προτού αρχίσουμε … Συνειδητοποιώ ότι αυτό το είδος μακροοικονομικής / πολιτικής ανάλυσης δεν είναι, κυρίως, αυτό που μου πληρώνετε. Δικαιολογείτε ότι θα σας παράσχουμε επενδυτικές ευκαιρίες - είτε αγορά με ταύρο, αγορά με μερίδα ή συνολική κοινωνική κατάρρευση. Και αυτό έχω κάνει κάθε μήνα για περισσότερα από 15 χρόνια.

Αλλά αυτό δεν έκανα αυτό το μήνα. Δεν θα βρείτε οποιεσδήποτε επενδυτικές ιδέες σε αυτές τις σελίδες. Αυτό το ζήτημα δεν μοιάζει με κανένα άλλο που έχω γράψει ποτέ.

Είμαι βέβαιος ότι θα προκαλέσει ένα κύμα ακυρώσεων - που μου κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Φοβάμαι ότι θα προκαλέσει μια τεράστια αντιπαράθεση. Πολλοί άνθρωποι με κατηγορούν σίγουρα ότι γράφουν σκόπιμα φλεγμονώδη πράγματα για να αναδεύσουν το δοχείο και να κερδίσουν την προσοχή. Αυτή δεν είναι η πρόθεσή μου. Η αλήθεια είναι ότι έχω περάσει σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου για να προστατέψω την ιδιωτικότητά μου.

Μιλάω τώρα επειδή πιστεύω ότι κάποιος πρέπει. Έχω τους πόρους για να το κάνω.

Μοιράζομαι αυτές τις ιδέες με τους συνδρομητές μου, διότι γνωρίζω ότι έχουμε φτάσει τη στιγμή μιας μακροχρόνιας κρίσης. Οι πολιτικοί μας ηγέτες, οι ηγέτες των επιχειρήσεων μας και οι πολιτιστικοί μας οι ηγέτες έχουν κάνει μια σειρά καταστροφικών επιλογών. Το αποτέλεσμα ήταν μια μακρά πτώση του βιοτικού επιπέδου της Αμερικής.

Επί δεκαετίες, αντιμετωπίσαμε αυτά τα προβλήματα με τεράστια ποσά δανεισμού. Αλλά τώρα, τα χρέη μας ανέρχονται σχεδόν στο 400% του ΑΕΠ και η Αμερική είναι ο μεγαλύτερος δανειζόμενος στον κόσμο (αφού ήταν ο μεγαλύτερος πιστωτής στον κόσμο πριν από 40 χρόνια) … Και οι τρύπες στην κοινωνία μας δεν μπορούν πλέον να κρύβονται … < έφτασε στο σημείο όπου θα πρέπει να καθορίσουμε τι βρίσκεται στην καρδιά της παρακμής της Αμερικής … ή να είναι ικανοποιημένος με ένα πολύ χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο στο μέλλον.

# - ad_banner_2- # Πώς μπορώ να ξέρω; Πώς μπορώ να ορίσω στατιστικά την παρακμή της Αμερικής;

Το ευρύτερο μέτρο του εθνικού πλούτου είναι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) ανά κάτοικο. Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν αυτόν τον αριθμό για να κρίνουν τα πρότυπα διαβίωσης σε όλο τον κόσμο. Δείχνει την αξία της ετήσιας παραγωγής της χώρας διαιρούμενη με τον αριθμό των πολιτών της. Όχι, η παραγωγή δεν χωρίζεται στην πραγματικότητα μεταξύ όλων των πολιτών, αλλά αυτό το μέτρο μας παρέχει ένα δίκαιο σημείο αναφοράς για να συγκρίνουμε τις διάφορες οικονομίες σε όλο τον κόσμο. Ομοίως, το μέτρο αυτό δείχνει την ανάπτυξη (ή την πτώση) του πλούτου των κοινωνιών στο πέρασμα του χρόνου.

Έτσι … είναι η Αμερική αυξάνεται πλουσιότερη ή φτωχότερη με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ; Φαίνεται σαν μια αρκετά απλή ερώτηση, έτσι δεν είναι; Η οικονομία μας μεγαλώνει ταχύτερα από ό, τι ο πληθυσμός μας; Είμαστε, ως άτομα, όλο και πιο εύποροι; Ή είναι η πίτα, που μετράται ανά άτομο, αυξάνεται μικρότερη;

Αυτό είναι το πιο θεμελιώδες μέτρο της επιτυχίας ή της αποτυχίας οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος ή πολιτισμού. Είναι οι νομικοί και κοινωνικοί κανόνες που ζούμε να βοηθούν στην οικονομική μας ανάπτυξη ή να μας κρατούν πίσω; Τι λένε οι αριθμοί;

Δυστυχώς, είναι πιο δύσκολο να απαντήσουμε από ό, τι θα έπρεπε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτουμε ένα νόμισμα με το οποίο να μετράμε το ΑΕγχΠ μέσα στο χρόνο. Μέχρι το 1971, το δολάριο των ΗΠΑ ορίστηκε ως μια ορισμένη ποσότητα χρυσού. Και η τιμή του χρυσού καθορίστηκε με διεθνή συμφωνία. Στην πραγματικότητα δεν άρχισε να εμπορεύεται ελεύθερα μέχρι το 1975. Ως εκ τούτου, η αξία του αμερικανικού δολαρίου (και επομένως η αξία της αμερικανικής παραγωγής, η οποία μετράται σε δολάρια) χειρίστηκε υψηλότερα για πολλά χρόνια. τα στοιχεία του ονομαστικού ΑΕΠ επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τον πληθωρισμό. Η επίδραση του πληθωρισμού είναι ιδιαίτερα ολέθρια στις μελέτες ΑΕΠ. Βλέπετε, ο πληθωρισμός, ο οποίος στην πραγματικότητα μειώνει το βιοτικό επίπεδο, αυξάνει το ονομαστικό ΑΕΠ. Έτσι δημιουργεί την εμφάνιση μιας πλουσιότερης χώρας … ενώ το έθνος είναι πραγματικά φτωχότερο.

Ο μόνος πραγματικός τρόπος για να μετρήσουμε με ακρίβεια το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι να οικοδομήσουμε το δικό μας μοντέλο. Η ανάγκη να δημιουργήσετε τα δικά μας εργαλεία σας λέει κάτι σημαντικό - η κυβέρνηση δεν θέλει κανέναν να γνωρίζει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Θα μπορούσε εύκολα να δημοσιεύσει δεδομένα πολύ ακριβέστερα από τα ευρετήρια που βάζει έξω. Αλλά η κυβέρνηση δεν θέλει να ξέρει κανείς. Και θέλει να είναι σε θέση να πει «αυτά δεν είναι τα πραγματικά δεδομένα» όταν μελέτες όπως μας δίνουν κακά νέα.

Δώστε λοιπόν προσοχή στο πώς χτίσαμε τα γραφήματα μας. Μπορείτε να δείτε μόνοι σας ότι τα δεδομένα μας είναι πολύ ακριβέστερα από τα στοιχεία της κυβέρνησης. Τα δεδομένα μας βασίζονται στην πραγματική αγοραστική δύναμη του νομίσματος και όχι στους ονομαστικούς αριθμούς που είναι εντελώς ανόητοι στον πραγματικό κόσμο.

Η ερώτηση που προσπαθούμε να απαντήσουμε είναι: Τι θα μοιάζουν με τους αριθμούς ΑΕΠ ανά κάτοικο, εάν χρησιμοποιήσαμε ένα πραγματικό νόμισμα, όπως το χρυσό, ή ένα καλάθι των τιμών των εμπορευμάτων, αντί του δολαρίου σε χαρτί; Τι θα ήταν τα στοιχεία εάν μετρήσαμε το ΑΕΠ σε υγιή χρήματα αντί για τα αστεία χρήματα της κυβέρνησης;

Εδώ είναι το πώς το καταλάβουμε. Πήραμε τους κυβερνητικούς αριθμούς για το ονομαστικό ΑΕΠ και τις μετρήσαμε πρώτα έναντι των τιμών των εμπορευμάτων, και αργότερα (μετά την έναρξη της ελεύθερης συναλλαγής) του χρυσού. Χρησιμοποιήσαμε έναν πρότυπο δείκτη εμπορευμάτων (CRB) έως το 1975 και χρυσό μετά το 1975. Το αποτέλεσμα αυτής της ανάλυσης δείχνει την τάση

πραγματική

σε ΑΕΠ ανά κάτοικο ΗΠΑ, όπως μετράται σε βάση πραγματικής αγοραστικής δύναμης.

Η ανάλυσή μας δείχνει τι συνέβη πραγματικά με το πραγματικό βιοτικό επίπεδο. Τα αποτελέσματα, υποψιάζουμε, θα εκπλήξουν και τα πιο φτωχά μεταξύ σας. Η Αμερική βρίσκεται σε απότομη πτώση. Οι Αμερικανοί γίνονται φτωχότεροι - Γρήγοροι

Επιτρέψτε μου να προβλέψω την «επίσημη» κριτική της μελέτης μας. Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι οι αριθμοί μας δεν είναι "πραγματικοί". Θα λένε ότι "εξόρυγαμε" τα δεδομένα για να φτιάξουμε ένα γράφημα που έδειξε μια απότομη πτώση.

Αυτό απλά δεν συμβαίνει. Το μόνο που έχουμε κάνει είναι να μετατρέψουμε τα στατιστικά στοιχεία του ονομαστικού ΑΕΠ της κυβέρνησης σε μια σταθερή νομισματική αξία που βασίζεται στην πραγματική αγοραστική δύναμη. Το γεγονός είναι ότι τα δεδομένα μας είναι πολύ πιο ακριβή από την κυβέρνηση γιατί αντιπροσωπεύουν την πραγματική εμπειρία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα δεδομένα μας σχετίζονται πολύ περισσότερο με άλλες πραγματικές μελέτες του πλούτου στην Αμερική.

για παράδειγμα, ετήσιες πωλήσεις αυτοκινήτων. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων έφθασαν στο μέγιστο βαθμό το 1985 (11 εκατ. Ευρώ) και έχουν μειωθεί αρκετά σταθερά από το 1. Το 2009, οι Αμερικανοί αγόρασαν μόλις 5,4 εκατομμύρια επιβατικά αυτοκίνητα. Ως αποτέλεσμα, η μέση ηλικία ενός εγγεγραμμένου οχήματος στις Η.Π.Α. είναι σχεδόν 10 χρόνια.

Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι ο πραγματικός πλούτος κατά κεφαλήν κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Μάντεψε όταν βρούμε την απόλυτα χαμηλή μέση ηλικία του στόλου των ΗΠΑ; Το 1969. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η μέση ηλικία όλων των οχημάτων στο δρόμο στις ΗΠΑ ήταν μόνο 5,1 έτη. Ακόμη και το 1990, η μέση ηλικία ήταν μόνο 6,5 έτη. Πλούσιοι άνθρωποι αγοράζουν καινούργια αυτοκίνητα. Οι φτωχοί άνθρωποι δεν το κάνουν.

Το πιο σημαντικό, τα δεδομένα μας "αποδεικνύουν" κάτι που γνωρίζω ότι πολλοί από σας έχουν αισθανθεί ή αντιληφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Έχετε δει την παρακμή των γειτονιών σας. Έχετε περάσει χρόνια χωρίς να μπορείτε να κερδίσετε περισσότερα χρήματα στη δουλειά σας. Ή έχετε δει την πτώση της αγοραστικής σας δύναμης στο σημείο που τώρα αντικαθιστάτε προϊόντα χαμηλότερης ποιότητας στον κατάλογο τροφίμων για τα εμπορικά σήματα που αγοράσατε.

Μπορείτε να δείτε πόσο πιο δύσκολο είναι για σας τα παιδιά να βρουν καλές θέσεις εργασίας, να αγοράζουν καλή στέγη ή καινούργιο αυτοκίνητο. Ως αποτέλεσμα, λίγοι άνθρωποι κάτω από την ηλικία των 40 ετών έχουν το ίδιο είδος «ιστορίας ζωής» με τους γονείς τους.

Και επειδή δεν μπορούν να το κάνουν, "πολλοί έχουν αποφασίσει να"

ψεύτικο

. " Ο μέσος φοιτητής πανεπιστημίου τώρα αποφοιτά με 24.000 δολάρια σε χρέος … και από τα τέλη της δεκαετίας του '20 έχει κερδίσει πάνω από 6.000 δολάρια σε χρέος πιστωτικών καρτών. Εν τω μεταξύ, τα μεσαία κέρδη για τους Αμερικανούς ηλικίας 25-34 ισούται με $ 34.000- $ 38.000. (Πηγή: Demos.org, "Η οικονομική κατάσταση της νέας Αμερικής", Νοέμβριος 2011.) Μπορείτε να φανταστείτε ξεκινώντας τη ζωή σας ως ενήλικας με προσωπικό χρέος προς εισόδημα κοντά στο 100%; > Τι λέει αυτό για την κατάσταση της οικονομίας μας; Τι λέει αυτό για την κατάσταση του πολιτισμού μας; Ποιος υποφέρει περισσότερο Δεν είναι μόνο οι νέοι που έχουν πρόβλημα στην Αμερική. Τα επίπεδα των χρεών μεταξύ των νοικοκυριών με επικεφαλής άτομα ηλικίας άνω των 62 ετών αυξάνονται για

δύο δεκαετίες. Το μέσο μέγεθος των ενυπόθηκων δανείων για αυτόν τον πληθυσμό είναι τώρα 71.000 δολάρια - πέντε φορές μεγαλύτερο από το 1987 (προσαρμοσμένο για τον πληθωρισμό), σύμφωνα με τον William Apgar του Κοινού Κέντρου Μελετών Στέγης του Χάρβαρντ.

Οι ηλικιωμένοι Αμερικανοί εξαρτώνται επίσης περισσότερο από την πιστωτική κάρτα χρέος από ποτέ …

χρέος πιστωτικών καρτών

. Από το 1992 έως το 2007 (τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία), οι ηλικιωμένοι Αμερικανοί ανέλαβαν χρέη πιστωτικών καρτών με ταχύτερο ρυθμό από ό, τι ο πληθυσμός στο σύνολό του. Σύμφωνα με το USA Today, οι Αμερικανοί με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα ηλικίας 65 ετών και άνω φέρουν σήμερα κατά μέσο όρο περισσότερα από 10.000 δολάρια σε χρεωστικούς τίτλους πιστωτικών καρτών, ποσοστό που αυξήθηκε 26% μόλις από το 2005.

20% για αυτά τα χρέη, είναι δίκαιο να ποντάρετε ότι αυτές οι υποχρεώσεις δεν θα επιστραφούν ποτέ. Αλλά θα έχουν τρομερό αντίκτυπο στο βιοτικό επίπεδο αυτών των ηλικιωμένων Αμερικανών. Τι στο καλό γίνεται; Δεν χρεώνουν οι Αμερικανοί τις υποθήκες τους πριν συνταξιοδοτηθούν; Δεν εργάζονται σκληρά κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους, εκτός και επενδύουν, έτσι ώστε να μπορούν να μετακομίσουν στη Φλόριντα και να περάσουν άνετα την απόσυρσή τους; Οι ηλικιωμένοι Αμερικανοί που ζουν με χρέη πιστωτικών καρτών! Αυτό δεν ακούγεται σαν Αμερική, έτσι; Ή ίσως το κάνει. Το στοίχημα μου είναι ότι οι περισσότεροι από τους συνδρομητές μου γνωρίζουν ότι κάτι έχει περάσει τρομερά με την Αμερική. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις πώς όλα αυτά συνέβησαν … αλλά ξέρετε από τις δικές σας εμπειρίες ότι αυτοί οι αριθμοί δεν είναι λάθος. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο να σκεφτόμαστε … αλλά οι αριθμοί αυτοί ζωγραφίζουν μια θλιβερή αλλά ακριβή εικόνα: Η Αμερική δεν είναι η χώρα που ήταν πριν από 40 χρόνια. Αυτές οι αλλαγές στρεβλώνουν την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό μας.

Σε αυτό το θέμα του μήνα, θα ήθελα να προσπαθήσω να ορίσω μερικούς από τους βασικούς λόγους για τους οποίους βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ να αναλύσω όλους τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτήν την παρακμή. Αλλά θέλω να τεκμηριώσω την ανάπτυξη μοσχεύματος στην πολιτική. Θέλω να επιδείξω - με πραγματικά γεγονότα και παραδείγματα - πώς η ηγεσία της δημόσιας επιχείρησης έχει επιδεινωθεί. Και θέλω να τεκμηριώσω μερικά από τα πράγματα που συμβαίνουν στην ευρύτερη κοινωνία, όλα τα οποία πιστεύω ότι συνδέονται με αυτή τη θεμελιώδη πτώση του βιοτικού επιπέδου μας.

Βλέπετε, πιστεύω ότι η παρακμή της χώρας μας είναι κατά κύριο λόγο η απώλεια της κουλτούρας μας.

Έχουμε χάσει την αίσθηση της τιμής μας, την ταπεινοφροσύνη και την αφοσίωση στην προσωπική ευθύνη, που για περισσότερο από 200 χρόνια έκανε τη χώρα μας τη μεγαλύτερη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Θέλω να αναφερθώ σε μερικούς από τους παράγοντες που οδήγησαν στη σημερινή κοινωνία των δικαιωμάτων. Έχουμε γίνει χώρα των ανθρώπων που πιστεύουν ότι η ευημερία τους είναι ευθύνη κάποιου άλλου.

Έχω επισημάνει αυτά τα προβλήματα: Η Διαφθορά της Αμερικής

Τα προβλήματα αυτά εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους σε όλους τους θεσμούς σε όλα τα μέρη της κοινωνίας μας. Αλλά στη ρίζα τους, είναι απλά όψεις της ίδιας πέτρας. Όλα είναι μέρος του ίδιου ουσιαστικού προβλήματος.

Η διαφθορά της Αμερικής δεν συμβαίνει σε ένα μέρος της χώρας μας … ή σε ένα είδος θεσμού. Αυτό συμβαίνει σε ολόκληρο το τοπίο της κοινωνίας μας, σχεδόν σε κάθε ίδρυμα. Είναι ένα είδος ηθικής αποσύνθεσης … ένα είδος απληστίας … ένα είδος απεγνωσμένης αντίληψης για την εξουσία … Και καταστρέφει το έθνος μας.

Το Έθνος της 'Getting Yours'

Οι Αμερικανοί ξέρουν στα οστά τους ότι κάτι τρομερό είναι συμβαίνει. Ίσως δεν μπορείτε να το διατυπώσετε. Ίσως δεν έχετε τα στατιστικά στοιχεία για να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει. Όμως, το στοίχημα μου είναι ότι το σκέφτεσαι πολύ. Για μένα, μια συγκλονιστική στιγμή αναγνώρισης ήρθε αυτό το μήνα.

Τα νέα του Bloomberg δημοσίευσαν ένα άρθρο βασισμένο σε εμπιστευτικές πηγές για το πώς ο Henry Paulson, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs και ο υπουργός Οικονομικών της Ρεπουμπλικανίας κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πραγματοποίησαν μυστική συνάντηση με τους 20 κορυφαίους διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων στη Νέα Υόρκη στα τέλη Ιουλίου 2008. Αυτό ήταν περίπου δύο εβδομάδες μετά την κατάθεση στο Κογκρέσο ότι οι Fannie Mae και Freddie Mac ήταν "

καλά κεφαλαιοποιημένο

.

Ήξερα πραγματικά ότι ό, τι είπε ο Paulson στο Κογκρέσο δεν ήταν αλήθεια. Έγραψα ολόκληρο το ενημερωτικό μου δελτίο για το Ιούνιο του 2008, στο οποίο περιγράφουν ακριβώς γιατί οι Fannie και Freddie είχαν σίγουρα δισεκατομμύρια σε απώλειες που δεν είχαν αποκαλύψει ακόμη στους επενδυτές - τουλάχιστον 500 δισ. Δολάρια. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό μου, και οι δύο εταιρείες ήταν αφερέγγυες - «μηδενικά», όπως εξήγησα.

Και παρόλα αυτά, μπροστά στο Κογκρέσο, ο γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είπε ακριβώς το αντίθετο. Είτε ήμουν ψεύτης … ή ήταν.

Τότε … λίγες μέρες αργότερα … τι είπε ο Paulson στους διαχειριστές των hedge funds; Του είπε το ίδιο πράγμα που είχα γράψει στο ενημερωτικό δελτίο μου. Του είπε το απέναντι

σε ό, τι είπε δημοσίως στο Κογκρέσο. Είπε σε αυτούς τους δισεκατομμυριούχους επενδυτές ότι ο Fannie και ο Freddie ήταν καταστροφή … Θα χρειαζόταν ένα τεράστιο διάσωμα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων … Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα έπρεπε να τα αναλάβει … Και οι μέτοχοί τους θα είχαν καταστραφεί εντελώς. υψηλόβαθμο αξιωματούχο, που βρίσκεται ρητά στο Κογκρέσο (και κατ 'επέκταση το ευρύ κοινό), δίνοντας τα πραγματικά γεγονότα σε μια ομάδα ανθρώπων που εκπροσώπησαν τα οικονομικά συμφέροντα των πιο πλούσιων λαών του κόσμου.

Η ιστορία δεν έρχεται η προσοχή του κοινού

για δύο χρόνια

. Αυτό ήταν το πιο εξωφρενικό παράδειγμα μοσχεύματος και διαφθοράς που έχω δει ποτέ. Σίγουρα περιλαμβάνει περισσότερα δισεκατομμύρια δολάρια σε υπεξαιρεθείσα αξία από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια ιστορία που μπορώ να θυμηθώ. Αυτοί οι διαχειριστές είχαν την άνευ κινδύνου ικανότητα να κάνουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, αν όχι εκατοντάδες δισεκατομμύρια, χρησιμοποιώντας παράγωγα για να αξιοποιήσουν αυτό που ήξεραν ότι ήταν η επικείμενη κατάρρευση της μεγαλύτερης τράπεζας ενυπόθηκων δανείων παγκοσμίως. Ποιος πήρε την καρτέλα; Ξέρετε πολύ καλά. Ήταν εσείς και εγία, οι φορολογούμενοι (Ένας από τους διαχειριστές επενδύσεων που παρευρίσκονταν στη συνάντηση ήταν ο Steve Rattner, ο οποίος από εκείνη τη στιγμή ήταν ήδη βαθιά εμπλεκόμενος σε ένα άλλο κομμάτι μοσχεύματος, τις προσπάθειές του να δωροδοκήσει το κρατικό συνταξιοδοτικό ταμείο της Νέας Υόρκης οι διευθυντές για μεγάλες επενδύσεις στο hedge fund του, από τον οποίο κέρδισε ίσως τα 100 εκατομμύρια δολάρια και αργότερα καθόρισε τα τέλη για μόλις 10 εκατομμύρια δολάρια σύντομα μετά την εκλογή του Andrew Cuomo κυβερνήτη της Νέας Υόρκης.)

Το

Bloomberg ιστορία … σχετικά με έναν στραβό γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών που παρέδωσε ένα δωμάτιο γεμάτο από στραβείς δισεκατομμυριούχους μέσα σε πληροφορίες αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων … δεν προκάλεσε κυριολεξία. Εξ όσων γνωρίζω, δεν προγραμματίζονται ενέργειες εναντίον του Henry Paulson ή ενός από τους εμπλεκόμενους διαχειριστές των hedge funds. Κανένας άλλος σημαντικός κόμβος μέσων ενημέρωσης δεν πήρε την ιστορία. Δεν έβλεπα τίποτα γι 'αυτό από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ή από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Τι λέει αυτό για τη χώρα μας, όταν ακόμα και το πιο έντονο είδος διαφθοράς - που αφορά εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια - απλώς αγνοείται;

Φαίνεται ότι ο καθένας στη χώρα μας έχει χάσει την ηθική του θέση, από τους ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τους ανώτερους εταιρικούς ηγέτες σε όλη τη διαδρομή προς τους δασκάλους και τους ηγέτες της τοπικής κοινότητας. Το ήθος των συμπατριωμένων Αμερικανών μου φαίνεται να έχει αλλάξει από την προσωπική ακεραιότητα και την ευθύνη για να «φτάσει στη δική σας» - την προσπάθεια εξουδετέρωσης, με κάθε δυνατό μέσο, ​​για να αποκτήσετε το μεγαλύτερο μέρος των ωφελημάτων με τη λιγότερη εργασία.

Μπορείτε να το δείτε σε όλα, από τη μείωση των σχολικών προτύπων (αναθεώρηση του SAT) στην ευρεία χρήση των φαρμάκων που βελτιώνουν την απόδοση σε επαγγελματικά, κολέγια και αθλητικά γυμνάσια. Η εξαπάτηση έχει γίνει ένας τρόπος ζωής στην Αμερική.

Έχω μια ιδέα για το πώς συνέβη αυτό … για τη βασική αιτία αυτού του είδους της διαφθοράς και γιατί ήταν αναπόφευκτη, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα από τα βασικά γεγονότα σχετικά με τον τρόπο που έχουμε οργανώσει η κυβέρνηση και οι εταιρίες μας Επιτρέψτε μου να σας δείξω τους αριθμούς - τα σκληρά γεγονότα - πίσω από όσα συνέβησαν με τη χώρα μας … Σημείωση από τον συντάκτη:

Αυτό το κείμενο αποσπάται από ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα έγγραφα στην Αμερική αυτή τη στιγμή … το τεύχος Δεκεμβρίου του 2011 της Συμβουλευτικής Επενδύσεων της Stansberry. Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο πλήρες θέμα - όπου ο Porter περπατάει τους αναγνώστες μέσα από τα γεγονότα πίσω από την αχαλίνωτη και καταφανή διαφθορά που μας έχει έρθει στα πρόθυρα μιας οικονομικής κρίσης -

κάντε κλικ εδώ

. Είναι το πιο σημαντικό έγγραφο που θα διαβάσετε τον επόμενο χρόνο … και είναι εντελώς, 100% δωρεάν. Προειδοποίηση: Μην το διαβάσετε αν είστε εύκολα προσβεβλημένοι.