Ορισμός και Παράδειγμα Πιστωτικού Κινδύνου

Τι είναι:

Πιστωτικός κίνδυνος είναι η πιθανότητα ένας εκδότης ομολόγων να μην κάνει τις πληρωμές κουπονιών ή την επιστροφή του κεφαλαίου στους κατόχους ομολόγων της. Με άλλα λόγια, είναι η πιθανότητα ο εκδότης να προεπιλέξει

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Ενώ ο ορισμός του πιστωτικού κινδύνου μπορεί να είναι ευθεία, η μέτρηση δεν είναι. Πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τον πιστωτικό κίνδυνο του εκδότη και σε διάφορους βαθμούς. Ορισμένα παραδείγματα είναι οι χαμηλές ή οι μειούμενες ταμειακές ροές από λειτουργίες (που συχνά απαιτούνται για την πραγματοποίηση των πληρωμών τόκων και κεφαλαίων), αύξηση των επιτοκίων (εάν τα ομόλογα είναι γραμμάτια κυμαινόμενου επιτοκίου, τα αυξανόμενα επιτόκια αυξάνουν τις απαιτούμενες πληρωμές τόκων) η φύση της αγοράς που επηρεάζει δυσμενώς τον εκδότη (όπως αλλαγή τεχνολογίας, αύξηση των ανταγωνιστών ή κανονιστικές αλλαγές). Ο πιστωτικός κίνδυνος που συνδέεται με τα ομόλογα του εξωτερικού περιλαμβάνει επίσης την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας καταγωγής και τις πρακτικές σταθερότητας και κανονιστικής ρύθμισης της κυβέρνησής της.

Οι οργανισμοί αξιολόγησης όπως οι Moody's και η Standard & Poor's αναλύουν τις προσφορές ομολόγων σε μια προσπάθεια μέτρησης του πιστωτικού κινδύνου ενός εκδότη σε μια συγκεκριμένη ασφάλεια. Τα αποτελέσματα τους δημοσιεύονται ως εκτιμήσεις που οι επενδυτές μπορούν να παρακολουθήσουν και να συγκριθούν με άλλους εκδότες.

Οι αξιολογήσεις του S & P κυμαίνονται από AAA (το πιο ασφαλές) έως D, πράγμα που σημαίνει ότι ο εκδότης είναι ήδη προεπιλεγμένος. Οι αξιολογήσεις του Moody's πηγαίνουν από το Aaa στο C. Μόνο τα ομόλογα που έχουν βαθμολογηθεί BBB ή καλύτερα θεωρούνται "επενδυτικός βαθμός". Τα ομόλογα που έχουν βαθμολογηθεί κάτω από το BBB- ή το Baa3 θεωρούνται "σκουπίδια".

Γιατί το θέμα:

Ο πιστωτικός κίνδυνος είναι ένας από τους πιο θεμελιώδεις τύπους κινδύνου. Εξάλλου, αντιπροσωπεύει την πιθανότητα ο επενδυτής να χάσει την επένδυσή του. Όλα τα ομόλογα, εκτός από αυτά που εκδίδει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, φέρουν κάποιο πιστωτικό κίνδυνο. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τα εταιρικά ομόλογα έχουν σχεδόν πάντοτε υψηλότερα ποσά πληρωμών από τα κρατικά ομόλογα.