Γιατί το δικαίωμα του Durbin να ερωτά το μαθητικό χρέος

Την περασμένη εβδομάδα, ο γερουσιαστής Dick Durbin και ο εκπρόσωπος George Miller (D-CA) έγραψαν στους υπαλλήλους του CFPB και του τμήματος εκπαίδευσης ζητώντας τους να διερευνήσουν οικονομικές συμφωνίες μεταξύ πανεπιστημίων και εταιρειών που καταβάλλουν χρηματικές ενισχύσεις. Και έχουν δίκιο: Εάν η εταιρεία εκταμίευσης Higher One είναι κάποιο παράδειγμα, οι φοιτητικές χρεωστικές κάρτες φέρνουν τόσο συγκρούσεις συμφερόντων όσο και υψηλές αμοιβές.

Τι είναι η εκταμίευση της χρηματοοικονομικής βοήθειας;

Εάν ένας σπουδαστής λάβει οικονομική ενίσχυση πέραν των διδάκτρων του, δικαιούται να λάβει το υπόλοιπο. Αυτό συμβαίνει συχνότερα στα κοινοτικά κολέγια, όπου τα δίδακτρα είναι σημαντικά χαμηλότερα. Παραδοσιακά, τα σχολεία θα πρέπει να εκδίδουν επιταγές επιστροφής, αντιμετωπίζοντας υψηλό κόστος και πιεστικές προθεσμίες. Σε αυτό το βήμα της αγοράς οικονομικές ενισχύσεις εκταμιεύσεις εταιρείες. Για αμοιβή, θα επιστρέψουν τα επιπλέον δίδακτρα του σπουδαστή (για παράδειγμα, σε μια χρεωστική κάρτα). Η αμοιβή τους εξοικονομεί τα χρήματα του πανεπιστημίου και τον πονοκέφαλο κατά την παραλαβή των επιστροφών και η εταιρεία εισπράττει έσοδα από τις διατραπεζικές προμήθειες και από τους φοιτητές πέρα ​​από την χρέωση υπηρεσιών τους.

Γιατί ο Durbin και ο Miller είναι επιφυλακτικοί

Στην επιστολή τους προς τον Richard Cordray, διευθυντή του CFPB, και τον Kathleen Tighe, γενικό επιθεωρητή του Υπουργείου Παιδείας,

• Αμοιβές ΑΤΜ, συμπεριλαμβανομένων των τελών απόσυρσης και εξόδου από το δίκτυο ·
• Τέλη ανά συναλλαγή.
• Λίγα ATM πανεπιστημιουπόλεων, που οδηγούν τους σπουδαστές να επιβαρύνονται με αμοιβές εκτός δικτύου. και
• Συγγενείς σχέσεις με πανεπιστήμια που δεν έχουν αποκαλυφθεί σωστά.

Θα πρέπει να είναι καλά. Όπως δήλωσε η Investmentmatome πέρυσι, μία σημαντική εταιρεία εκταμίευσης οικονομικών ενισχύσεων, Higher One, κερδίζει σημαντικά έσοδα από τις χρεώσεις των κατόχων καρτών. Εδώ είναι το υψηλότερο, από τους αριθμούς:

• Εσοδα
• $ 44: Τα έσοδα των μέσων αμοιβών του Higher One ανά φοιτητή ανά έτος (ανάλυση Investmentmatome της οικονομικής αναφοράς του H1)
• 0.1%: Το 2009, το Higher One συμφώνησε να πληρώσει στο Πανεπιστήμιο του Νότου του Όρεγκον το 0,1% του όγκου των συναλλαγών των σπουδαστών, γεγονός που ενθάρρυνε το πανεπιστήμιο να πληρώσει τους μαθητές του με κάρτες H1 και να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τους φοιτητές τους
• Υπηρεσίες
• 520: Στούντιο που χρησιμοποιούν υψηλότερο
• 600: Κατά προσέγγιση αριθμός ΑΤΜ Higher One σε ολόκληρη τη χώρα
• Αμοιβές:
• $ 0.50: Τέλος συναλλαγής PIN του OneAccount.
• Σημειώστε ότι πολλοί φοιτητές - και άλλοι - δεν γνωρίζουν ότι μπορούν να επιλέξουν "υπογράψουν" στο μητρώο και όχι να εισάγουν το PIN τους.
• 2,50 δολάρια: Η αμοιβή ATM εκτός δικτύου του OneAccount, η οποία δεν περιλαμβάνει επιπλέον χρεώσεις του ιδιοκτήτη ΑΤΜ
• Σημειώστε ότι ο μόνος τρόπος για να κάνετε ανάληψη μετρητών δωρεάν είναι να χρησιμοποιήσετε ένα ATM Higher One, τα οποία είναι λίγα και πολύ μακριά. Υπάρχει αμοιβή εκτός ATM δικτύου και τέλη συναλλαγής PIN, εάν ο φοιτητής προσπαθήσει να πάρει μετρητά σε ένα κατάστημα.
• $ 10: H1 χρεώνει μια αδράνεια αδράνειας έως και $ 10 εάν ο λογαριασμός είναι αδρανής για έξι μήνες ή και περισσότερο
• Πλήρες πρόγραμμα χρεώσεων του H1

Οι φοιτητικές χρεωστικές κάρτες αποτελούν μια κατευθυντήρια αρχή: Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Για τα πανεπιστήμια, υπηρεσίες όπως η Higher One είναι μια πρόταση μεγάλης αξίας. Γενικά, η εκταμίευση της υπέρμετρης οικονομικής βοήθειας κοστίζει 20 δολάρια ανά φοιτητή, σύμφωνα με εκπρόσωπο της ανώτατης ομάδας. Το υψηλότερο, από την άλλη πλευρά, χρεώνει μόνο 44 δολάρια - και αυτό συμβαίνει πριν από συμφωνίες κατανομής εσόδων. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το καλύτερο για το πανεπιστήμιο δεν είναι απαραίτητα αυτό που είναι καλύτερο για τον σπουδαστή.

Τα προϊόντα πωλούνται σε άπειρους και αξιόπιστους φοιτητές

Παρόλο που τα συχνά αμοιβή για τις βασικές υπηρεσίες είναι ανησυχητικές, ίσως εξίσου και με τις αλεξίσφαιρες αμοιβές που γλιστράνε στον μαθητή. Πάρτε, για παράδειγμα, το κράτος της Βόρειας Καρολίνας-ΗΠΑ. Τράπεζα WolfPack Card που λειτουργεί ως αναγνωριστικό φοιτητή και χρεωστική κάρτα. Χρεώνει:

• $ 1 για παρακμή ATM
• $ 1 για μεταφορά από κάρτα σε κάρτα
• $ 1 για μεταφορά πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας εκτός της Σ
• $ 2 ανά μήνα αδράνειας, που ενεργοποιείται μετά από 6 μήνες
• $ 15 για να λάβετε τα υπόλοιπα χρήματα με επιταγή όταν κλείσετε το λογαριασμό

Αυτά τα ημι-κρυφά τέλη είναι συχνά προβληματικά. Είτε οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι χρεώνονται ή δεν καταλαβαίνουν τι δραστηριότητες συνεπάγονται τέλη. Επίσης, οι σπουδαστές μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην πεποίθηση ότι δεν θα ισχύουν ποτέ τέλη μη τυπικής χρήσης.

Ο νόμος περί πιστωτικών καρτών του 2009 απαγόρευσε στις τράπεζες να εμπορεύονται πιστωτικές κάρτες στην πανεπιστημιούπολη. Αυτό δεν τους εμπόδιζε να εμπορεύονται τους λογαριασμούς ελέγχου, φυσικά. Αλλά μια αποκλειστική διευθέτηση με ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που μετατοπίζει τα κόστη από το σχολείο στους σπουδαστές φαίνεται να είναι ακόμη περισσότερο παραβίαση του πνεύματος του νόμου.

Ο Durbin και ο Miller ζητούν ρύθμιση και διαφάνεια

Η θέση μας σχετικά με τις προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες είναι ότι τα προϊόντα με δίκαια και διαφανή τιμολόγια μπορούν να εξυπηρετήσουν μια πολύτιμη θέση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η σαφήνεια και η εκπαίδευση είναι ακόμα πιο σημαντικές όταν συμμετέχουν μαθητές και κυρίως όταν είναι ένα αξιόπιστο ίδρυμα που προωθεί την κάρτα. Για το σκοπό αυτό, επικροτούμε τις εκκλήσεις του Durbin και Miller για το CFPB και το Υπουργείο Παιδείας να διερευνήσουν:

• Τι είναι τα τέλη και πόσο πληρώνει ο μέσος φοιτητής,
• Είτε υπάρχει επαρκής προστασία φοιτητών στην κάρτα,
• Εάν τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν σύγκρουση συμφερόντων και εάν η σχέση αποκαλύπτεται σωστά και, ενδεχομένως, το πιο σημαντικό:
• Είτε οι σπουδαστές «έχουν επαρκή επίγνωση όλων των χαρακτηριστικών των χρηματοπιστωτικών προϊόντων … και έχουν επαρκή ευκαιρία να αποχωρήσουν από αυτά».

Ενώ τα καλύτερα συστήματα εκταμίευσης χρηματοδοτικής βοήθειας μπορούν τελικά να βοηθήσουν τόσο τους σπουδαστές όσο και τα πανεπιστήμια, αυτό δεν θα συμβεί μέχρις ότου έχουμε διαφανή διάλογο μεταξύ των μαθητών και των σχολείων, των τραπεζών και των ρυθμιστικών αρχών.