Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Ας πούμε ότι ο John Doe ζει σε ένα σπίτι σε ένα στρέμμα δίπλα στον αυτοκινητόδρομο 47. Το κράτος θέλει να διευρύνει τον δρόμο στην υψηλότερη κίνηση και στη νέα χαρτοπαικτική λέσχη που χτίστηκε κάτω από το δρόμο. Για να διευρύνει το δρόμο, το κράτος χρειάζεται τον χώρο εκατέρωθεν του δρόμου.

Επειδή το κράτος θεωρεί απαραίτητο το δρόμο, καταλαμβάνει την περιουσία του Ιωάννη και του δίνει $ 250.000 γι 'αυτό. Ο John δεν έχει την ευκαιρία να πει όχι, αν και μπορεί να αμφισβητήσει αν η αξία των 250.000 δολαρίων είναι δίκαιη. Η αστυνομική εξουσία των τοπικών και ομοσπονδιακών κυβερνήσεων γενικά είναι αυτό που τους δίνει την εξουσία να εκμεταλλεύονται την περιουσία τους για δημόσια χρήση. Η πέμπτη και η δέκατη τέταρτη τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος επιτρέπουν στην κυβέρνηση να ασκεί την εξουσία της επιφανείας και απαιτεί «δίκαιη αποζημίωση» για κατασχεθέντα περιουσιακά στοιχεία.

Σε κάποιες περιπτώσεις, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου ξεκινά τις περίφημες διαδικασίες του τομέα. Αυτό ονομάζεται αντίστροφη καταδίκη και οι ιδιοκτήτες ακινήτων το εφαρμόζουν συνήθως όταν μια κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει ένα ακίνητο χωρίς απλή αποζημίωση (συνήθως αυτό συμβαίνει όταν η κυβέρνηση έχει μολύνει την ιδιοκτησία).

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Η περίφημη περιοχή είναι αμφιλεγόμενο θέμα. Αν και η λήψη περιουσίας μπορεί να είναι απαραίτητη για το δημόσιο συμφέρον (ιδιαίτερα στην περίπτωση της υγείας και της ασφάλειας), είναι μερικές φορές δύσκολο να χωριστεί βίαια ένα άτομο από την περιουσία του. Επιπλέον, υπάρχει σημαντικό ερώτημα σχετικά με το αν η εφαρμογή πρόσθετων βαρέων κανονισμών σε συγκεκριμένο ακίνητο είναι ουσιαστικά το ίδιο με την κατάσχεση του ακινήτου επειδή μειώνει σημαντικά τη «χρήση και απόλαυση» του ιδιοκτήτη και, ως εκ τούτου, δίνει στον ιδιοκτήτη δικαίωμα αποζημίωσης. Τέλος, υπάρχει σημαντική διαμάχη σχετικά με το τι συνιστά έγκυρη δημόσια χρήση. Για παράδειγμα, ορισμένα δικαστήρια επέτρεψαν στις πόλεις να καθαρίσουν τις κακές γειτονιές απλά για να ομορφύνουν την πόλη. Άλλοι επέτρεψαν στις κυβερνήσεις να εκμεταλλευτούν την ιδιοκτησία και να τις δώσουν σε επιχειρήσεις που κατασκευάζουν εργοστάσια ή άλλες εγκαταστάσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας στην ιδιοκτησία.