Πώς χρηματοδοτούμε το κολλέγιο που επηρεάζει το πραγματικό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης - Μια ματιά στο αμερικανικό εναντίον της Αυστραλίας σύστημα σπουδαστικών δανείων

"Τι μπορείτε να πείτε για να με καθησυχάσετε … ότι θα μπορέσω να υποστηρίξω επαρκώς τον εαυτό μου μετά την αποφοίτησή μου;"

-Jeremy Epstein, 20χρονη επιστήμονας άσκησης στο Πανεπιστήμιο Adelphi, που ζήτησε την πρώτη ερώτηση στη δεύτερη προεδρική συζήτηση του 2012.

Στην απάντησή του στον Τζέρεμι, ο διοικητής Romney ορθώς επεσήμανε ότι υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος. Το ένα είναι μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Το άλλο είναι μέσω του κόστους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δυστυχώς, ο Romney παραπέμπει στη συνέχεια σε ένα πρόγραμμα της Μασσαχουσέττης που δίνει υποτροφίες σε φοιτητές που λαμβάνουν σήματα στο κορυφαίο 25% στις εξετάσεις εξόδου από το σχολείο. Παρόλο που αυτό θα μπορούσε να ανακουφίσει κάποια οικονομική επιβάρυνση για τους κορυφαίους μαθητές γυμνασίου, δεν είναι καθόλου μια συστημική λύση αφού δεν προσφέρει τίποτα για το άλλο 75% των μαθητών.

Οι επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Για τον δανειολήπτη, είναι αβέβαιο αν θα είναι καλός στην ικανότητα που επιδιώκει να αποκτήσει και ποιες δεξιότητες θα εκτιμηθούν στο μέλλον. Σε αντίθεση με την κεφαλαιαγορά όπου ένα άτομο μπορεί να διαφοροποιήσει τις συμμετοχές του για να μετριάσει τον κίνδυνο, στην αγορά εργασίας ένα άτομο πρέπει να λάβει αποφάσεις απασχόλησης με μακροχρόνιες συνέπειες και περιορισμένη δυνατότητα διαφοροποίησης. Για τον δανειστή, είναι επίσης αμφίβολο αν ο δανειολήπτης θα κερδίσει επαρκή έσοδα για να εξοφλήσει το δάνειό του. Υπάρχει όμως η πρόσθετη ανησυχία ότι εάν δεν το κάνει, δεν υπάρχει ασφάλεια που μπορεί να εκμεταλλευτεί. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε στην καλύτερη περίπτωση υποτέλεια. στη χειρότερη περίπτωση, τη δουλεία.

Ως απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις, οι ΗΠΑ και η Αυστραλία έχουν υιοθετήσει διαφορετικές προσεγγίσεις για τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στις ΗΠΑ, τα κολέγια και τα πανεπιστήμια έδωσαν διδασκαλία με μικρή διαφοροποίηση των τιμών βάσει της αξίας του βαθμού που επιδιώκεται. Ο βαθμός της άσκησης του Jeremy θα του κοστίσει το ίδιο με ένα οικονομικό, παρά την διαφορετική αξία των πτυχίων.

Για να βοηθήσουν τους σπουδαστές να χρηματοδοτήσουν την εκπαίδευσή τους, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσφέρει επιχορηγήσεις και δάνεια βάσει οικονομικής ανάγκης. Τα δάνεια είναι ως επί το πλείστον μη πληρωτέα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να μειωθούν ή να εξαλειφθούν σε πτώχευση. Οι φοιτητές μπορούν να υποβάλουν αίτηση για αναβολές ή περιόδους χάριτος, αλλά συνεχίζουν να συσσωρεύονται τόκοι και τέλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Σύμφωνα με το αμερικανικό σύστημα, th Όσο περισσότερο χρειάζεται να πληρώσετε το πτυχίο, τόσο περισσότερο κοστίζει το πτυχίο. Για τους φοιτητές από φτωχές οικογένειες ή για εκείνους με χαμηλότερες αμοιβές σταδιοδρομίας αυτό αμβλύνει την επιστροφή που διαφορετικά θα πήγαιναν στο πτυχίο τους. Αυτό δημιουργεί έλξη στην κοινωνική κινητικότητα.

Το αυστραλιανό σύστημα φαίνεται εντελώς διαφορετικό. Οι βαθμοί διατίθονται σε συνδυασμό με την αγοραία αξία τους και τις εθνικές προτεραιότητες. Για παράδειγμα, τα υψηλά επιστρεφόμενα πτυχία ιατρικής, νομικής και οικονομίας κοστίζουν ~ 1,7 φορές περισσότερο ανά θητεία από τους χαμηλότερους βαθμούς εκπαίδευσης και νοσηλευτικής. Η Αυστραλία καθορίζει περαιτέρω εθνικές προτεραιότητες - στα μαθηματικά, τις στατιστικές και την επιστήμη - και τις τιμές αυτών των εθνικών βαθμών προτεραιότητας ακόμη χαμηλότερες από τις βαθμίδες νοσηλευτικής και εκπαίδευσης.

Οι Αυστραλοί φοιτητές έχουν τρεις επιλογές για να πληρώσουν για τα πτυχία τους:

• Μπορούν να πληρώσουν προκαταβολικά δίδακτρα με έκπτωση 10%.
• Καταβάλλετε μια προκαταβολή με έκπτωση 10% και τα υπόλοιπα σε δάνεια εξαρτώμενα από το εισόδημα. ή
• Πληρώστε το σύνολο των δανείων που εξαρτώνται από το εισόδημα.

Ένα δάνειο που εξαρτάται από το εισόδημα είναι αυτό που ακούγεται - ένα δάνειο του οποίου οι όροι αποπληρωμής ποικίλλουν ανάλογα με το εισόδημα του δανειολήπτη.

Οι Αυστραλοί φοιτητές δεν αρχίζουν να αποπληρώνουν τα δάνειά τους έως ότου το εισόδημά τους υπερβεί τα US $ 51.135. Εάν το εισόδημά τους μειωθεί επειδή πηγαίνουν πίσω στο μεταπτυχιακό σχολείο ή δεν μπορούν να βρουν δουλειά ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, δεν πληρώνουν τίποτα μέχρι το εισόδημά τους να είναι πίσω από αυτό το όριο. Δεν συσσωρεύονται τέλη ή ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όταν το εισόδημα υπερβαίνει το απαιτούμενο όριο, η αποπληρωμή κυμαίνεται από 4% έως 8% του εισοδήματος και αυξάνεται καθώς αυξάνεται το εισόδημα. Εξαιτίας αυτού, όσο περισσότερα χρήματα κερδίζει ο δανειολήπτης, τόσο πιο γρήγορα πληρώνει το δάνειό του.

Τα αυστραλιανά δάνεια σπουδαστών είναι ευρετηριασμένα βάσει του δείκτη τιμών καταναλωτή τους και συνεπώς έχουν πραγματικό επιτόκιο 0%. Ωστόσο, λόγω της χρονικής αξίας του χρήματος, ένα δολάριο σήμερα αξίζει περισσότερο από ένα δολάριο αύριο. Η χρονική αξία του χρήματος σημαίνει ότι όσο περισσότερο χρειάζεται ένας δανειολήπτης για να αποπληρώσει το πτυχίο του (με μηδενικό πραγματικό επιτόκιο), η πιο λιγο το κόστος σπουδών. Σύμφωνα με το αυστραλιανό σύστημα, όσοι παίρνουν περισσότερο χρόνο για να επιστρέψουν και επομένως πληρώνουν λιγότερα είναι όσοι κερδίζουν το λιγότερο.

Έκθεμα A: Πραγματικό κόστος ενός δάνειο ύψους 25.000 δολαρίων ΗΠΑ βάσει συστημάτων των ΗΠΑ και της Αυστραλίας

Ένας υποθετικός φοιτητής των Η.Π.Α. με χρέος 25.000 δολαρίων ΗΠΑ στην αποφοίτησή του, ο οποίος δεν πραγματοποιεί πληρωμές για δέκα χρόνια, έχει υψηλότερο δανειακό βάρος στο τέλος αυτής της περιόδου από ό, τι ένας Αυστραλός φοιτητής με το ίδιο ποσό χρέους. Τα ονομαστικά επιτόκια πάνω από τον πληθωρισμό αυξάνουν το κόστος των ΗΠΑ σε σχέση με το χρόνο αποπληρωμής, ενώ η χρονική αξία του χρήματος μειώνει το κόστος των μηδενικών πραγματικών επιτοκίων της Αυστραλίας.

Είμαστε όλοι γεννημένοι με ένα ανθρώπινο κεφάλαιο που δεν ήταν δικό μας. Μπορούμε να το βελτιώσουμε. Πρέπει όμως να επενδύσουμε, συχνά χωρίς να γνωρίζουμε τι θα φανεί το μέλλον ή εάν θα είμαστε καλοί στην ικανότητα στην οποία επενδύουμε. Ένα σύστημα χρηματοδότησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να είναι αγνωστικισμένο ως προς τις αποφάσεις σταδιοδρομίας ή να δίνει σαφή σήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα ενός πτυχίου στην αγορά. Ένα σύστημα χρηματοδότησης ανώτερης εκπαίδευσης μπορεί να κάνει τα πράγματα ευκολότερα όταν οι χρόνοι είναι σκληροί ή μπορούν να κάνουν τα πράγματα σκληρότερα όταν οι χρόνοι είναι σκληροί. Η εμπειρία της Αυστραλίας δείχνει ότι μπορεί να κάνει περισσότερο το αμερικανικό σύστημα χρηματοδότησης ανώτατης εκπαίδευσης για να απαντήσει στην ερώτηση του Τζέρεμι.

--------

Η Sarah Dillard είναι ειδικός στον ανθρώπινο κεφάλαιο με έδρα την Ουάσιγκτον, DC. Τα γραπτά της μπορούν να βρεθούν στον Ανθρώπινο Καπιταλιστή. Αυτή τη στιγμή εργάζεται για έναν πελάτη επιχειρηματικού κεφαλαίου, συμβουλεύοντάς τον για τις επενδύσεις στην εκπαίδευση. Προηγουμένως ίδρυσε την Εθνική Πρωτοβουλία για τα Μαθηματικά και την Επιστήμη και διετέλεσε Ειδικός Σύμβουλος του Βοηθού Γραμματέα του Ηνωμένου Βασιλείου για τον Σχεδιασμό, την Αξιολόγηση και την Ανάπτυξη Πολιτικής. Είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Duke, της Σχολής του Harvard Kennedy και της Σχολής Επιχειρήσεων του Harvard. Ξεκίνησε την καριέρα της στην Bain & Company.