Τεκμαρτό Ενδιαφέροντος Ορισμός και Παράδειγμα |

Τι είναι:

Τεκμαρτό Ενδιαφέροντος αναφέρεται στο ενδιαφέρον που θεωρείται από την IRS να έχουν καταβληθεί για φορολογικούς σκοπούς, ακόμη και αν δεν καταβλήθηκε τόκος. Το IRS χρησιμοποιεί το τεκμαρτό ενδιαφέρον ως εργαλείο για τη συλλογή των φορολογικών εσόδων από δάνεια που δεν καταβάλλουν τόκους, ή το ενδιαφέρον που δηλώνεται είναι πολύ χαμηλό.

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Το τεκμαρτό ενδιαφέρον όταν τα δάνεια γίνονται μεταξύ οικογενειών και / ή φίλων. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι δανείζει το γιο τους 100.000 δολάρια χωρίς τόκο. Υποθέστε ότι το εφαρμόσιμο βραχυπρόθεσμο ομοσπονδιακό επιτόκιο είναι 2%. Το ύψος του ενδιαφέροντος που ο γιος θα έπρεπε να πληρώνει τους γονείς του θα ήταν $ 100.000 X.02 = 2.000 $.

Το IRS θα έκανε τότε μια υπόθεση ότι η ετήσια χρέωση τόκων που θα έπρεπε να έχουν συλλέξει οι γονείς από τον γιο θα ήταν 2.000 δολάρια. Το IRS αναμένεται ότι το ποσό αυτό θα περιληφθεί στη φορολογική δήλωση των γονέων ως εισόδημα από τόκους, παρόλο που δεν έλαβαν ούτε μία δεκάρα, και συνεπώς καταλογίστηκαν.

Το IRS απαιτεί επίσης να καταβληθεί τεκμαρτός τόκος για ορισμένα ομόλογα που δεν πληρώνουν ενδιαφέρον. Τα ομόλογα μηδενικού τοκομεριδίου, για παράδειγμα, πωλούνται με έκπτωση στην ονομαστική τους αξία και δεν καταβάλλουν τόκο στον κάτοχο. Το IRS εξακολουθεί να απαιτεί από τους ομολογιούχους να αναφέρουν ένα τεκμαρτό ετήσιο ενδιαφέρον.

Γιατί το θέμα:

Το IRS παρατήρησε ότι πολλά δάνεια χαμηλού ή μηδενικού επιτοκίου που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα στενή μέρη δεν φορολογούνταν. Η IRS καθορίζεται ότι το δυναμικό τόκοι που παράγονται από αυτά τα δάνεια ήταν τεκμαρτό εισόδημα, το οποίο επέτρεψε στην IRS να συλλέξει τις δυνατότητες φορολογικών εσόδων που αισθάνθηκε τον τίτλο.

Το IRS έχει συσταθεί Ισχύει Ομοσπονδιακή Τιμές (AFR) με τον νόμο περί φορολογίας του 1984 για να τη σύλληψη φόρων επί των εσόδων από τόκους που διαφορετικά θα είχαν χαθεί εξαιτίας των άτοκων δανείων που είχαν συμφωνηθεί μεταξύ στενά συνδεδεμένων μερών. Η AFR επιβάλλει ένα ελάχιστο επιτόκιο για κάθε δάνειο κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο επιτοκίου.