Είναι μια εταιρεία, συνήθως μια επενδυτική τράπεζα

Ο οδηγός υποταγής

, που βοηθά τις εταιρείες να εισαγάγουν τις νέες τους αξίες στην αγορά, προωθώντας ένα συνδικάτο επενδυτικών τραπεζών να εκδίδουν τους τίτλους. Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα): Όταν μια εταιρεία αποφασίζει ότι θέλει να εκδώσει μετοχές, ομόλογα ή άλλα το οποίο προσλαμβάνει έναν ανάδοχο για να διαχειριστεί μια μακρά και μερικές φορές περίπλοκη διαδικασία.

Για να ξεκινήσει η διαδικασία προσφοράς, ο ασφαλιστής και ο εκδότης καθορίζουν πρώτα το είδος της προσφοράς των απαιτήσεων του εκδότη. Μερικές φορές ο εκδότης θέλει να πουλήσει μετοχές μέσω μιας αρχικής δημόσιας προσφοράς (IPO). Στην περίπτωση αυτή, τα έσοδα επιστρέφουν στην εταιρεία, αλλά άλλες προσφορές, όπως δευτερεύουσες προσφορές, διοχετεύουν τα έσοδα σε έναν μέτοχο που πωλεί μερικές ή όλες τις μετοχές του.

Αφού καθορίσει τη δομή προσφοράς, ο ασφαλιστής συνήθως συναρμολογεί αυτό που ονομάζεται συνδικάτο για να βοηθήσει στη διαχείριση των μικροσκοπικών (και των κινδύνων) ιδιαίτερα μεγάλων προσφορών. Ένα συνδικάτο είναι μια ομάδα άλλων επενδυτικών τραπεζών και χρηματιστηριακών εταιρειών που δεσμεύονται να πουλήσουν ένα συγκεκριμένο ποσοστό της προσφοράς (αυτό ονομάζεται εγγυημένη προσφορά επειδή οι ασφαλιστές συμφωνούν να πληρώσουν τον εκδότη για το 100% των μετοχών, ακόμη και αν δεν μπορούν να τα πουλήσετε όλα). Το μόλυβδο είναι ο ασφαλιστής, ο οποίος έχει την ευθύνη για τη συναρμολόγηση και τη διαχείριση του συνδικάτου καθ 'όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Αυτό σημαίνει ότι είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο για τη συγκέντρωση της "δύναμης πωλήσεων" που θα πουλήσει τις αξίες.

Μετά τη συγκέντρωση του συνδικάτου, ο κύριος ανάδοχος συνήθως γράφει και αρχειοθετεί ένα έντυπο SEC S-1, το οποίο ονομάζεται επίσης ενημερωτικό δελτίο. Ο νόμος περί χρεογράφων του 1933 απαιτεί το ενημερωτικό δελτίο να αποκαλύπτει πλήρως όλες τις σημαντικές πληροφορίες για τον εκδότη, περιλαμβανομένης της περιγραφής της δραστηριότητας του εκδότη, του ονόματος και των διευθύνσεων των βασικών στελεχών της εταιρείας, των μισθών και των επιχειρηματικών ιστοριών κάθε αξιωματικού,, την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας, μια εξήγηση για το πώς θα χρησιμοποιήσει τα έσοδα από την προσφορά και τις περιγραφές οποιωνδήποτε νομικών διαδικασιών που συμμετέχει η εταιρεία.

Ενημερωτικό δελτίο, ο ασφαλισμένος στη συνέχεια αποφασίζει να πουλήσει τις κινητές αξίες. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει μια οδική έκθεση, η οποία είναι μια σειρά παρουσιάσεων από τον ανάδοχο και τον CEO και CFO του εκδότη σε ιδρύματα (συνταξιοδοτικά προγράμματα, διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ.) Σε ολόκληρη τη χώρα. Η παρουσίαση δίνει στους πιθανούς αγοραστές την ευκαιρία να ρωτήσουν τις ερωτήσεις της ομάδας διαχείρισης. Εάν οι αγοραστές αρέσουν στην προσφορά, κάνουν μια μη δεσμευτική δέσμευση για αγορά, που ονομάζεται συνδρομή. Επειδή ενδέχεται να μην υπάρχει μια σταθερή τιμή προσφοράς κατά τη χρονική στιγμή, οι αγοραστές συνήθως εγγράφονται για ένα ορισμένο αριθμό μετοχών. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στον κύριο ανάδοχο να μετρήσει τη ζήτηση για την προσφορά (που ονομάζεται "ενδείξεις ενδιαφέροντος") και να καθορίσει αν η τιμή που εξετάζεται είναι δίκαιη.

Ο προσδιορισμός της τελικής τιμής προσφοράς είναι μία από τις μεγαλύτερες ευθύνες του αναδόχου για δύο λόγους. Πρώτον, η τιμή καθορίζει το μέγεθος των εσόδων προς τον εκδότη. Δεύτερον, καθορίζει πόσο εύκολα ο πωλητής μπορεί να πουλήσει τις κινητές αξίες στους αγοραστές. Έτσι, ο εκδότης και ο κύριος ανάδοχος συνεργάζονται στενά για να καθορίσουν την τιμή. Μόλις ο εκδότης και ο κύριος ανάδοχος συμφωνήσουν για τον τρόπο τιμολόγησης των τίτλων και η SEC έχει καταστήσει τη δήλωση εγγραφής αποτελεσματική, οι ασφαλιστές καλούν τους συνδρομητές να επιβεβαιώσουν τις παραγγελίες τους. Εάν η ζήτηση είναι ιδιαίτερα υψηλή, οι ασφαλιστές και ο εκδότης θα μπορούσαν να αυξήσουν την τιμή και να το επιβεβαιώσουν με όλους τους συνδρομητές.

Μόλις το συνδικάτο είναι σίγουρο ότι θα πουλήσει όλες τις μετοχές στην προσφορά, κλείνει την προσφορά. Το συνδικάτο αγοράζει όλες τις μετοχές από την εταιρεία (εάν η προσφορά είναι εγγυημένη προσφορά), με τον κύριο ανάδοχο να αγοράζει συνήθως το μεγαλύτερο μερίδιο. Ο εκδότης λαμβάνει τα έσοδα μείον τα τέλη αναδοχής. Στη συνέχεια οι ασφαλιστές πωλούν τις μετοχές στους συνδρομητές στην τιμή προσφοράς

Αν και οι ασφαλιστές επηρεάζουν την αρχική τιμή των τίτλων, όταν οι συνδρομητές αρχίσουν να πωλούν, οι δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης στην ελεύθερη αγορά υπαγορεύουν την τιμή. Ο μόλυβδος ασφαλιστής διατηρεί συνήθως μια δευτερογενή αγορά των κινητών αξιών που εκδίδει, πράγμα που σημαίνει ότι συμφωνούν να αγοράσουν ή να πουλήσουν τίτλους από τα δικά τους αποθέματα προκειμένου να διατηρήσουν την τιμή των τίτλων να ταλαντεύεται άγρια.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Οι κύριοι ασφαλιστές λιπαίνουν τις αλυσίδες για την κυκλοφορία κινητών αξιών. Οι εκδότες τις αποζημιώνουν για αυτό με την καταβολή ενός επιτοκίου, το οποίο είναι η διαφορά μεταξύ του τι εισπράττει ο εκδότης ανά μετοχή και του τι πωλεί οι μεριδιούχοι στους συνδρομητές. Για παράδειγμα, εάν οι μετοχές της XYZ Company είχαν τιμή δημόσιας προσφοράς $ 10 ανά μετοχή, η εταιρεία XYZ θα μπορούσε να λάβει μόνο 9 δολάρια ανά μετοχή αν ο ανάδοχος λάβει τέλος 1 $ ανά μετοχή (ο ανάδοχος μοιράζεται αυτό το με το syndicate αλλά παίρνει μεγαλύτερο μέρος από αυτό το $ 1). Η δημιουργία μιας αγοράς των τίτλων δημιουργεί επίσης έσοδα από προμήθειες για ασφαλιστές.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι ασφαλιστές αναλαμβάνουν σημαντικό κίνδυνο, και μάλιστα ο κύριος ανάδοχος. Όχι μόνο πρέπει να συμβουλεύουν έναν πελάτη για θέματα μεγάλα και μικρά σε όλη τη διαδικασία, αλλά ανακουφίζουν τον εκδότη από τον κίνδυνο να προσπαθήσει να πουλήσει όλες τις μετοχές στην τιμή προσφοράς.