Ιδιόκτητο Ορισμός & Παράδειγμα

Τι είναι:

δεν διαπραγματεύονται σε δημόσια χρηματιστήρια όπως το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, το Nasdaq, το Αμερικανικό Χρηματιστήριο κ.λπ. Αντίθετα, οι μετοχές των ιδιωτικών εταιρειών προσφέρονται, ανήκουν και διαπραγματεύονται ιδιωτικά μεταξύ των ενδιαφερόμενων επενδυτών Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα): Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως οι επιχειρήσεις που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο, εκτός από το γεγονός ότι η ιδιοκτησία περιορίζεται σε σχετικά μικρό αριθμό επενδυτών. Μερικές από τις πιο γνωστές εταιρείες του κόσμου είναι ιδιωτικές, συμπεριλαμβανομένων των Facebook, Ikea, Cargill και Mars.

Αν και οι ιδιωτικές εταιρείες έρχονται σε όλα τα μεγέθη, η μεγάλη πλειοψηφία είναι μικρές επιχειρήσεις. Οι επενδυτές σε ιδιωτικές εταιρείες τείνουν να είναι άνθρωποι πλησιέστεροι στους ιδρυτές: οικογένεια, φίλοι, συναδέλφους, εργαζόμενοι και επενδυτές αγγέλων

. (VC) που ειδικεύονται στην παροχή κεφαλαίων για ευκαιρίες υψηλού κινδύνου και υψηλού ανταμοιβής. Οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν επίσης να λάβουν χρηματοδότηση από μεγάλους θεσμικούς επενδυτές μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης.

Εάν μια ιδιωτική εταιρεία μεγαλώσει αρκετά, μπορεί τελικά να αποφασίσει να «γίνει δημόσια», δηλαδή να εκδώσει μετοχές μέσω αρχικής δημόσιας προσφοράς (IPO). Στη συνέχεια οι μετοχές διαπραγματεύονται σε δημόσια χρηματιστήρια. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη διαδικασία δημοσίευσης, κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε σχετικά με τις τρεις πιο δημοφιλείς IPO του 2010.

Το αντίστροφο μπορεί να συμβεί σε μια διαδικασία γνωστή ως "going private". Σε αυτό το σενάριο, ένας μεγάλος επενδυτής, συνήθως μια εταιρεία ιδιωτικών μετοχών (PE), αγοράζει ένα μεγάλο ποσοστό εκκρεμών μετοχών και στη συνέχεια λέει στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) ότι οι μετοχές θα διαγραφούν σε κάποιο σημείο στο μέλλον. Για να μάθετε περισσότερα, κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τα Flip Flops: Πηγαίνοντας από το Δημόσιο στον Ιδιωτικό.

Γιατί έχει σημασία:

Οι μέτοχοι των ιδιωτικών εταιρειών δικαιούνται κέρδη και μερίσματα, όπως και οι ιδιοκτήτες των εισηγμένων εταιρειών. Υπάρχουν όμως κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ του ότι είναι μέτοχος σε μια ιδιωτική εταιρεία και ότι είναι μέτοχος σε μια δημόσια εισηγμένη εταιρεία.

Πρώτον, οι μετοχές ιδιωτικών εταιρειών είναι συχνά μη ρευστοποιήσιμες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να καταβληθούν πολλές προσπάθειες για να βρεθούν αγοραστές ή πωλητές του αποθέματος μιας ιδιωτικής εταιρείας. Αυτό γίνεται εξαιρετικά σημαντικό αν ένας ιδιοκτήτης θέλει να βγεί και να εξαργυρώσει τις μετοχές του. Συχνά, ο υπολογισμός της τιμής των μετοχών γίνεται μια διαπραγμάτευση ενός ατόμου με ένα πρόσωπο που θέλει να αγοράσει το απόθεμα.

Για το λόγο αυτό, η ακριβής αποτίμηση μιας ιδιωτικής εταιρείας είναι πιο δύσκολη παρά για μια δημόσια επιχείρηση. Επειδή οι μετοχές δεν διαπραγματεύονται πολύ συχνά, μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστεί πόσο αξίζει μια ιδιωτική εταιρεία σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο.

Τέλος, επειδή οι μετοχές της δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό, μια ιδιωτική εταιρεία δεν χρειάζεται να καταθέσει τα ίδια έγγραφα με την SEC ως τους ομολόγους της που διαπραγματεύονται δημόσια. Αυτό καθιστά τη χρηματοοικονομική θέση και τη λειτουργία μιας ιδιωτικής επιχείρησης λιγότερο διαφανή, με το αντιστάθμισμα να είναι η ιδιωτική εταιρεία να μην εκτίθεται σε τόσο κυβερνητική ή ρυθμιστική παρέμβαση.

Ορισμένες εταιρείες παραμένουν ιδιωτικές ως θέμα επιλογής. Η διοίκηση της ιδιωτικής εταιρείας έχει μεγαλύτερη ελευθερία να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς το κοινό ή τους ρυθμιστές να κοιτάζουν πέρα ​​από τους ώμους τους. Ωστόσο, αυτή η ελευθερία σημαίνει επίσης ότι οι ιδιωτικές εταιρείες ενδέχεται να είναι πιο ριψοκίνδυνες από τις εταιρείες που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο, επειδή υπόκεινται σε μικρότερη εποπτεία.