Γιατί το σχέδιο συνταξιοδότησής σας πρέπει να βασιστεί σε καλές υποθέσεις

Με τον Brian Frederick

Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον Brian σχετικά με το Ask a Advisor

Αυτό που με καθιστά μοναδικό ως οικονομικό σύμβουλο είναι ότι εστιάζομαι στη συνεργασία με τους πελάτες της Generation X. Σε αντίθεση με τους Baby Boomers, η βάση πελατών μου μόλις αρχίζει να αποθηκεύει επιθετικά για συνταξιοδότηση, είτε επειδή εισέρχονται απλώς στα βασικά τους χρόνια κέρδους είτε τελικά γίνονται με εκπαιδευτικές υποχρεώσεις στα παιδιά τους. Είναι ακόμη τουλάχιστον δεκαπέντε και μέχρι τριάντα χρόνια μακριά από το να κάνουν την εργασία μια εθελοντική δραστηριότητα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν βρίσκονται κοντά σε μια πλήρως σχηματισμένη συνταξιοδότηση.

Σαν άποτέλεσμα, υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις προβολές στη διαδικασία προγραμματισμού συνταξιοδότησης. Κοιτάζω το τι έχει ήδη αποθηκεύσει ο πελάτης, τι σκοπεύει να εξοικονομήσει, και στη συνέχεια να υπολογίσει ποια θα είναι η εμφάνιση του χαρτοφυλακίου τους, όταν έρθει η ώρα να ξανακάνετε την επαγγελματική τους ζωή. Όπου αυτό γίνεται προβληματικό είναι ότι χάρη στο σύνθετο ενδιαφέρον και την χρονική αξία του χρήματος, οι μικρές αλλαγές στις παραδοχές που αφορούν τις αποδόσεις των επενδύσεων θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο προβλεπόμενο μέγεθος του αυγού φωλεών συνταξιοδότησης.

Η κατώτατη γραμμή είναι αυτή έχοντας καλές, ρεαλιστικές υποθέσεις είναι εξαιρετικά σημαντική όταν είσαι πολύς χρόνος από τη συνταξιοδότησή σου. Όσο πιο μακριά είσαι, τόσο πιο σημαντικά είναι αυτές οι υποθέσεις. Από τη μια μεριά, βάζετε τον εαυτό σας για σκασμό και αποτυχία αν υποθέσετε ότι οι επενδύσεις σας θα επιστρέψουν δώδεκα τοις εκατό το χρόνο. Στο άλλο άκρο του φάσματος, αν υποθέσουμε ότι οι επενδύσεις σας θα κερδίσουν τίποτα, είναι πολύ απαισιόδοξη και οδηγεί σε περιττό άγχος και αισθήματα απελπισίας.

Υπάρχει όμως ισορροπία. Θέλετε να υποθέσετε αρκετά υψηλές αποδόσεις που αξίζουν να σώσετε, αλλά θέλετε να είστε αρκετά συντηρητικοί σε εκείνες τις επιστροφές όπου η αποτυχία να ικανοποιήσετε αυτές τις υψηλές υποθέσεις δεν είναι καταστροφική.

Η ερώτηση τότε γίνεται, ποιες είναι οι καλές υποθέσεις; Η πρώτη θέση που βλέπουμε είναι η ιστορική απόδοση των μετοχών και των ομολόγων, των δύο πιο συνηθισμένων κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων. (Ναι, ξέρω ότι αποκλείω τις επιπτώσεις του πληθωρισμού και αγνοώντας πολλές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των μικρών εταιρειών και των διεθνών μετοχών, αλλά ο στόχος μου εδώ είναι να το κρατήσω απλός!) Από το 1928 έως το 2012 η χρηματιστηριακή αγορά όπως αντιπροσωπεύεται από την Standard & Η Poors 500 είχε μέση ετήσια απόδοση 9,31%, ενώ τα ομόλογα που αντιπροσωπεύουν τα 10ετή κρατικά ομόλογα είχαν μέση ετήσια απόδοση 5,11%. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τόσο τα αποθέματα όσο και τα ομόλογα περνούν από κύκλους όπου μπορούν να αποκλίνουν από αυτούς τους μέσους όρους, είτε στη θετική είτε στην αρνητική πλευρά. Για να είμαι ασφαλής, θα υποθέσω ότι το Standard & Poors 500 κάνει μόνο όπως και τα τελευταία 10 χρόνια, το οποίο ήταν 7,02%, και ότι τα 10ετή κρατικά ομόλογα επιστρέφουν μόνο την τρέχουσα απόδοση τους 2,61 %.

Η χρήση αυτών των αριθμών με προεπιλεγμένη κατανομή ενεργητικού 60% των μετοχών και 40% ομολόγων θα μας έδινε ένα εύρος απόδοσης μεταξύ 7,62% και 5,24%. Οι περισσότεροι επαγγελματίες, για τους οποίους γνωρίζω, αναλαμβάνουν ποσοστό απόδοσης μεταξύ 5% -9%, το οποίο ποικίλλει ανάλογα με τον κίνδυνο που ο πελάτης θέλει να πάρει και τις προσωπικές απόψεις του συμβούλου σχετικά με τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, την οικονομική ανάπτυξη και τα επιτόκια. το μέλλον.

Η απόκλιση στις προβλεπόμενες αποδόσεις είναι μια συγκεκριμένη ραδιοφωνική προσωπικότητα, η οποία έχει επανειλημμένα και επανειλημμένα προβάλει 12% επιστρέφει μπροστά. Ενώ τα αποθέματα έχουν επανειλημμένα επιστρέψει τόσο πολύ για πολυετείς εκτάσεις, είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι θα το κάνουν αυτό καλά προχωρώντας. Υποθέτοντας ότι οι αποδόσεις των 12% θα αυξήσουν σημαντικά το μέγεθος του αυγού και / ή θα μειώσουν το συνιστώμενο ποσό χρημάτων που χρειάζονται για να εξοικονομήσουν χρήματα. Αν οι επενδύσεις σας δεν επιστρέφουν 12% ετησίως (κάτι που δεν νομίζω ότι θα το κάνουν), οι συνέπειες αυτής της υπερβολικά αισιόδοξης προβολής και εξοικονόμησης πόρων στη συνταξιοδότησή σας θα είναι καταστροφικές.

Αυτό που κάνω στην εργασία με τους πελάτες είναι να πάω με είναι 7,2% επιστροφές για δύο λόγους: 1) οι προηγούμενες αποδόσεις και τα τρέχοντα επίπεδα τιμών υποστηρίζουν αυτή την παραδοχή. και 2) μετά το factoring σε σύνθετο επιτόκιο, ένα ποσοστό απόδοσης 7,2% καταλήγει σε ένα χαρτοφυλάκιο επενδύσεων που διπλασιάζεται κάθε δέκα χρόνια, το οποίο είναι εύκολο για τους πελάτες να καταλάβουν.

Επίσης, εργάζομαι προς τα πίσω από το πόσα θέλουν να έχουν και πότε θέλουν να το έχουν και να δημιουργήσουν «σημεία ελέγχου» στην πορεία. Εάν το χαρτοφυλάκιο δεν έπληξε ένα σημείο ελέγχου, μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια πιθανή έλλειψη συνταξιοδοτικών ποσών σε προγενέστερο χρονικό σημείο και να λάβουμε τότε τις απαραίτητες ενέργειες. Όσο πιό προωθηθεί ένα έλλειμμα, τόσο λιγότερο δραματικό θα είναι το φάρμακο. Τελικά, υπάρχουν μόνο τρεις θεραπείες για να παραμείνουν πίσω στις αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης: δαπάνες λιγότερο, εξοικονόμηση περισσότερων και μεγαλύτερη διάρκεια εργασίας.

Ποιες υποθέσεις χρησιμοποιείτε για τη συνταξιοδότησή σας; Από πού προέρχονται; Πώς κρατάτε τον εαυτό σας υπεύθυνο;

Δείτε σχετικά άρθρα:

Αποφάσεις συνταξιοδότησης να κάνετε πριν από τη συνταξιοδότησή σας

Η διόρθωση μόλις ξεκίνησε

Κατακτητής ή καταλληλότητα: Μια συνεχής σειρά