Τι είναι:

(

)> Επικυρώθηκε το 1947, ο νόμος Taft-Hartley προσπάθησε να μεταρρυθμίσει το εργατικό δίκαιο, σε μεγάλο βαθμό για να εποπτεύει τις σχέσεις του εργατικού συνδικάτου. τη διαχείριση και τις πρακτικές συλλογικής διαπραγμάτευσης. Εκτός από την τοποθέτηση περιορισμών στην ικανότητα άσκησης πίεσης, ο νόμος Taft-Hartley προβλέπει την ύπαρξη συνδικαλιστικών οργανώσεων υπεύθυνων για την οικονομική διαφάνεια και τα δεοντολογικά πρότυπα που πρέπει να τηρούνται από τους διευθυντές και τα επιρροή μέλη. Αν και ο νόμος Taft-Hartley δεν απαγορεύει όλες τις απεργίες ως μέσο διαμαρτυρία, προβλέπει ότι μια τέτοια ενέργεια πρέπει να προηγείται από προειδοποίηση. Επιπλέον, ορίζει τους νομικούς όρους υπό τους οποίους μπορεί να συμβεί και να διεξαχθεί απεργία. Έτσι απαγορεύεται η αγριότητα, οι απεργίες πολιτικών και αλληλεγγύης καθώς και τα δευτερεύοντα μποϊκοτάζ και οι κλειστές πολιτικές καταστημάτων … Ο νόμος Taft-Hartley νόμιζε επίσης ότι οι εργοδότες υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να ενταχθούν σε μια ένωση. Οι περισσότερες από τις διατάξεις συλλογικών διαπραγματεύσεων, η διαμόρφωση των συνδικάτων και η οποία αναφέρεται στον νόμο Wagner του 1935 διατηρήθηκε.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Ουσιαστικά μια επιτακτική τροποποίηση του νόμου Wagner του 1935, οι διατάξεις του νόμου

Taft-Hartley

να προστατεύσει την κοινωνική και οικονομική ευημερία των Αμερικανών εργαζομένων από τη συνδικαλιστική διαφθορά και τις αθέμιτες πρακτικές. Αυτό επιχειρήθηκε με την αποκατάσταση πολλών δικαιωμάτων των εργοδοτών και τη διατήρηση ισορροπίας μεταξύ συλλογικών διαπραγματευτικών δυνάμεων και υπεράσπισης του εργατικού δυναμικού.

Οι ηγέτες της Ένωσης στρέφονταν ακράδαντα κατά του νομοσχεδίου όταν προτάθηκαν και ο πρόεδρος Truman άσκησε βέτο. Το Κογκρέσο υπερισχύει του βέτο. Ο Τρούμαν έτρεξε την επόμενη εκστρατεία του υπό την υπόσχεση να καταργήσει την πράξη. Έχουν επιχειρηθεί διάφορες πράξεις για την κατάργηση του νόμου, αλλά κανένας δεν κατάφερε. Ο Νόμος Landrum-Griffin (1959) τροποποίησε μόνο ορισμένα χαρακτηριστικά του νομοσχεδίου.