VCs On Art: Ξέρουν τι τους αρέσει |

Το παλιό ρητό: "Δεν ξέρω την τέχνη, αλλά ξέρω τι μου αρέσει."

Με έκπληξη διάβασα ότι μια εταιρία επιχειρηματικών κεφαλαίων Palo Alto, Calif. τέχνης. Και ίσως είναι το στοιχείο έκπληξης που παρουσιάστηκε πρόσφατα σε Business Week και The New York Times. Πρόκειται για μια επένδυση ύψους 825.000 δολάρια ΗΠΑ σε έργα Jen Bekman, μια γκαλερί τέχνης και σε απευθείας σύνδεση επιχείρηση τέχνης.

Με την πρώτη ματιά, αυτό φαίνεται να αποτελεί εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες. Το κεφάλαιο επιχειρηματικού κινδύνου θέλει εν γένει καινοτόμες και υψηλής τεχνολογίας επιχειρήσεις που έχουν εύλογες πιθανότητες υψηλής ανάπτυξης που οδηγούν σε μια επικερδή έξοδο από τρία έως πέντε χρόνια από τώρα. Πώς μια επιχείρηση τέχνης ταιριάζει σε αυτό;

Βάλτε βαθύτερα, και βλέπετε ότι δεν είναι τόσο μεγάλη έκπληξη. Αυτό δεν είναι μόνο η τέχνη, είναι ένας νέος τρόπος για να συγκεντρώσει και να εμπορευτεί την τέχνη στο διαδίκτυο. Η ιστορία Times λέει:

Η δημοτικότητα και η φήμη του site, που έχει κερδίσει τους οπαδούς για τις προσιτές συλλογές του ιδιόρρυθμου έργου, αρκούσε για να τραβήξει την προσοχή του Tony Conrad, το οποίο οδήγησε στη χρηματοδότηση

Και η ιστορία Business Week αναφέρεται σε ένα "αποδιοργανωτικό επιχειρηματικό μοντέλο" (η έμφαση δική μου):

Ταμειακή ροή θετική. Τα αυξανόμενα έσοδα. Αποδιοργανωμένο επιχειρηματικό μοντέλο . Εάν έχετε τα τρία αυτά πράγματα στη θέση τους, μπορεί να μην έχει σημασία αν είστε το είδος των επιχειρήσεων που συνήθως χρηματοδοτούν τα VC.

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι "ταμειακές ροές θετικές" και "αυξανόμενα έσοδα" δεν είναι πάντα ποιοτικά στοιχεία που θέλουν οι επενδυτές σε μια εκκίνηση, επειδή μπορούν να δημιουργήσουν μια εταιρεία που δεν χρειάζεται να γίνει δημόσια ή να αποκτηθεί αργότερα. Οι επενδυτές δεν θέλουν να παγιδευτούν σε μειοψηφικό μερίδιο μιας υγιούς εταιρείας που δεν δημιουργεί ποτέ ρευστότητα. Πρέπει να είναι σε θέση να πουλήσουν το μερίδιό τους μέσα σε λίγα χρόνια, πράγμα που σημαίνει είτε δημόσια προσφορά είτε εξαγορά από μια μεγαλύτερη εταιρεία. Και μια ταχέως αναπτυσσόμενη εταιρεία με θετική ροή μετρητών δεν το κάνει αυτόματα.

Έτσι χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά την ίδια ή το φόντο, θα ήμουν πρόθυμος να στοιχηματίσω ότι ο Jen Bekman, ο ιδρυτής, είναι προσωπικά εντυπωσιακός, αφιερωμένος στην ανάπτυξη, και ότι έχει μια πραγματική στρατηγική εξόδου. Στο βάθος, συνεργάζεται με γνωστούς επενδυτές αγγέλου. Η κεφαλαιακή της δομή ίσως δίνει στους αγγέλους που είχαν επενδύσει νωρίτερα κάποιο έλεγχο, το οποίο επίσης αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχούς εξόδου αργότερα.

Συγχαρητήρια στον Bekman. Και η εξαίρεση ή ο γενικός κανόνας ή και τα δύο, είναι ωραίο να βλέπεις μια εταιρεία με bootstrapping να κάνει μια επένδυση μεγάλης διάρκειας και η θετική ταμειακή ροή να εμφανίζεται ως μία από τις καλύτερες ποιότητές της

(Εικόνα: Project Jen Bekman. "Nonsensical Infographic No. 2" που συνδέεται εδώ από το NYTimes.)