Οι Αμερικανοί είναι νευρικοί - αυτός ο πίνακας μπορεί να εξηγήσει γιατί

Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι. Οι ψηφοφόροι που απαιτούν αλλαγή έχουν βοηθήσει τον Donald Trump να είναι ο υποψήφιος Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία και τροφοδότησε την άγρια ​​πρόκληση της Bernie Sanders στη δημοκρατική Hillary Clinton.

Αλλά τι είναι θυμωμένος; Ρωτήστε και θα ακούσετε για την Ουάσινγκτον, την απληστία της Wall Street, το εμπόριο, τη στάσιμη αμοιβή, τη μετανάστευση. Για μένα ένας τεράστιος παράγοντας είναι προφανής όταν κοιτάζετε το παρακάτω διάγραμμα. Δείχνει πόσα πλούτη έχει χαθεί - τουλάχιστον μεταξύ εκείνων που δεν ήταν πλούσιοι για να ξεκινήσουν.

Μεσαία καθαρή θέση, 1998 έναντι 2013

	1998	2013	Αλλαγή
Πηγή: Έρευνα Federal Reserve για τα οικονομικά των καταναλωτών. τα στοιχεία για το 2013 δολάρια
Όλες οι οικογένειες	$102,500	$81,200	-20.8%
Κατώτερη τάξη*	$8,300	$6,100	-26.5%
Εργατική τάξη**	$47,400	$22,400	-52.7%
Μεσαία τάξη***	$76,300	$61,700	-19.1%
Top 10%	$646,600	$1,130,700	74.9%

* Κάτω 20% των εισοδημάτων. ** το δεύτερο χαμηλότερο 20% των εισοδημάτων. *** Μεσαίο 20% των εισοδημάτων. Μεσαία σημαίνει το μισό σημείο, με τα μισά από τα νοικοκυριά αυτής της ομάδας να έχουν λιγότερα και τα μισά. Η καθαρή αξία είναι αυτό που κατέχετε μείον αυτό που οφείλετε.

Δεν είναι είδηση ​​ότι τα εισοδήματα έχουν σταματήσει. (Μια νέα ανάλυση του Pew Research Center βρίσκει τη μεσαία τάξη, όπως ορίζεται από το εισόδημα που συρρικνώνεται σε 203 από τις 229 περιοχές του μετρό.) Είναι γνωστό ότι η Μεγάλη ύφεση έφερε ένα μεγάλο τσιμπήματα από τους λογαριασμούς της εγχώριας δικαιοσύνης και των συνταξιοδοτικών λογαριασμών.

Αυτό που έχει πάρει πολύ λιγότερη προσοχή είναι η τεράστια διαφάνεια του πλούτου που ξεκίνησε πολύ πριν από την αγορά κατοικίας που κλουβί το 2007.

"Η καθαρή αξία μειώθηκε πολύ πριν από την ύφεση, αν αποκλείσετε τον πλούτο των κατοικιών", λέει ο κοινωνιολόγος Fabian Pfeffer, βοηθός καθηγητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν, ο οποίος προσθέτει ότι ο πλούτος πολλών Αμερικανών άρχισε να μειώνεται στα μέσα της δεκαετίας του '80. "Η φούσκα των κατοικιών κρύβει την απώλεια για το τυπικό αμερικανικό νοικοκυριό."

Το τέλος της ανοδικής κινητικότητας

Ο Pfeffer έσκαψε τους αριθμούς σε μια ερευνητική εργασία για το Ίδρυμα Russell Sage το 2014, μαζί με τους οικονομολόγους Sheldon Danziger και Robert Schoeni. Χρησιμοποίησαν μια διαφορετική εθνικά αντιπροσωπευτική έρευνα, τη Μελέτη των Δυναμικών Εισοδήματος, για να δείξουν τη διάβρωση του πλούτου.

Η δουλειά τους δεν έλαβε αρκετή δημοσιότητα, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, όταν αναφέρθηκε σε ένα κάλυμμα του περιοδικού του Ατλαντικού, «Η μυστική ντροπή των Αμερικανών της Μέσης Τάξης», σχετικά με τις σχετικά εύπορες οικογένειες που ζούσαν στο paycheck. Οι πτώσεις στον πλούτο που αναφέρονται στην ιστορία ήταν τόσο δραματικές, νόμιζα σίγουρα ότι κάποιος είχε κάνει λάθος το μάθημα.

Έτσι, έχω σκάψει μέσα από μια διαφορετική βάση δεδομένων, την έρευνα της Federal Reserve για το 2013 για τα οικονομικά των καταναλωτών, την οποία ο Pfeffer ονομάζει το "χρυσό πρότυπο" δεδομένων για τον αμερικανικό πλούτο. Με κάθε τρόπο που έχω φτιάξει τα δεδομένα, οι τάσεις ήρθαν το ίδιο.

Όταν οι ερευνητές εξετάζουν τα οικονομικά των νοικοκυριών, συνήθως εστιάζουν στο εισόδημα και στη δυστυχία της συρρικνούμενης, αδυσώπητης μεσαίας τάξης. Αλλά μια ματιά στους αριθμούς πλούτου δείχνει ότι είναι η εργατική τάξη που την έχει πάρει πραγματικά στα δόντια.

• Η μέση καθαρή θέση για όσους βρίσκονται στο δεύτερο χαμηλότερο πεμπτημόριο των εισοδημάτων - που το 2013 δημιούργησε εισοδήματα από $ 23.300 έως $ 40.499 - μειώθηκε κατά περισσότερο από το ήμισυ.
• Η καθαρή αξία του κατώτατου 20% μειώθηκε κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο.
• Για τη μεσαία τάξη, με εισοδήματα 2013 από $ 40.500 έως $ 63.100, η ​​πτώση ήταν 19%.

Συνολικά, η μέση καθαρή αξία μειώνεται περίπου κατά 21%. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η διάμεση τιμή δεν μειώθηκε ήταν ότι η καθαρή αξία για το 10%, με εισοδήματα άνω των 154.600 δολαρίων το 2013, αυξήθηκε σχεδόν κατά 75%.

Αυτό δεν είναι μερικές οικογένειες που εισέρχονται πάνω από το κεφάλι τους. Αυτό είναι ένα τσουνάμι που απειλεί να πνίξει το αμερικανικό όνειρο.

Ο αυξανόμενος πλούτος στις προηγούμενες γενιές μετατράπηκε στους ιδιοκτήτες σπιτιού, στους αποφοίτους των γυμνασίων σε φοιτητές και στους εργαζόμενους στους άνετους συνταξιούχους. Μόλις είχατε ένα μικρό πλούτο, θα μπορούσατε να το μοιραστείτε περισσότερο επενδύοντας στην εκπαίδευση, ένα σπίτι, μια επιχείρηση, την αγορά. Θα μπορούσατε να ενισχύσετε και την επόμενη γενιά, βοηθώντας να πληρώσετε για το κολέγιο, βοηθώντας με μια προκαταβολή, ίσως αφήνοντας μια μικρή κληρονομιά όταν πεθάνει.

Η πτώση του πλούτου σημαίνει λιγότερα χρήματα για να κάνετε κάποια από αυτά τα πράγματα. Είναι η διαφορά μεταξύ ενός κόσμου όπου μπορείτε να περιμένετε το μέλλον σας να είναι πιο φωτεινό και ένα στο οποίο κάθε γενιά μπορεί να περιμένει όλο και λιγότερο.

Λιγότερο πλούτο και περισσότερο χρέος

Αυτό που δεν μπορούσα να αποκαλύψω από τα δεδομένα ήταν γιατί συνέβαινε αυτό. Αποδεικνύεται, γιατί κανείς δεν έχει.

"Αυτή είναι η ερώτηση ύψους 1 εκατ. Δολαρίων", λέει ο Pfeffer, ο οποίος έχει περάσει τη σταδιοδρομία του μελετώντας τους δεσμούς μεταξύ εκπαίδευσης, πλούτου και κοινωνικής κινητικότητας. Οι ερευνητές έχουν "ιδέες και θεωρίες", αλλά δεν έχουν καθιερωμένη επιστήμη ή συναίνεση, λέει.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι τα εισοδήματα έφθασαν στο μέγιστο το 1999 και δεν έχουν ακόμη ανακάμψει. Επιπλέον, κάθε ηλικιακή ομάδα και οι περισσότερες ομάδες εισοδήματος έχασαν σημαντικό έδαφος στη Μεγάλη Ύφεση και ορισμένοι εξακολουθούν να το χάνουν. Οι έφηβοι της δεκαετίας του '50, για παράδειγμα, έχασαν περισσότερο από το 3% των εισοδημάτων τους κάθε χρόνο μεταξύ του 2008 και του 2013, σύμφωνα με έρευνα του οικονομολόγου Robert Shapiro για το Κέντρο για την αποτελεσματική δημόσια διαχείριση στο Brookings Institution. Τα εισοδήματα για τους νεότερους εργαζόμενους μπορεί να έχουν μειωθεί, αλλά η αμοιβή τους είτε συνέχισε να μειώνεται είτε να αυξάνεται από ελάχιστα ποσά έκτοτε.

Ο Pfeffer αναρωτιέται εάν τα στάσιμα εισοδήματα έχουν οδηγήσει σε ανθρώπους που "καταναλώνουν από τα περιουσιακά τους στοιχεία" - με άλλα λόγια, ξοδεύουν όσα έχουν συσσωρεύσει για να τα βγάλουν πέρα.Για τα νοικοκυριά με παιδιά, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο το υψηλότερο κόστος για την εκπαίδευση και την παιδική μέριμνα.

Μόνο ένα μέρος της απάντησης είναι στην πλευρά του ενεργητικού. Τα ποσοστά ιδιοκτησίας σπιτιού ήταν ελαφρώς χαμηλότερα το 2013 από τα χαμηλότερα κατά 60% από ό, τι το 1998, όπως ήταν και η ιδιοκτησία των μετοχών, σύμφωνα με την Έρευνα Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών της Fed. Οι εύπορες οικογένειες δεν είναι μόνο πιο πιθανό να κατέχουν και τα δύο, αλλά να κατέχουν πολλά και από τα δύο, και έτσι να απολαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο από οποιαδήποτε ανάκαμψη.

Αυτό που έχει αυξηθεί σημαντικά είναι το χρέος. Η έρευνα δείχνει ότι:

• Τα τρία τέταρτα των αμερικανικών οικογενειών είχαν χρήματα το 1998 και το 2013, αλλά το μέσο ποσό αυξήθηκε κατά 30% στα $ 60.400.
• Τα δύο τρίτα των νοικοκυριών της εργατικής τάξης είχαν χρέη και στα δύο έτη, ενώ το μέσο ποσό αυξήθηκε 48%, στα 21.300 δολάρια.
• Μεταξύ των νοικοκυριών χαμηλότερης κατηγορίας, το χρέος αυξήθηκε κατά 68% στα 10.600 δολάρια. Το ποσοστό των οικογενειών με χρέη αυξήθηκε επίσης, από 47,3% το 1998 σε 52,1% το 2013.
• Οι αυξήσεις ήταν λιγότερο δραματικές για τη μεσαία τάξη. Περίπου το 80% είχε χρέος σε κάθε χρόνο, αλλά το ποσό αυξήθηκε κατά 9%, στα 39.900 δολάρια.

Ο ένοχος δεν είναι χρέος πιστωτικών καρτών, παρεμπιπτόντως. Το ποσοστό των οικογενειών που οφείλονται στις κάρτες τους συρρικνώθηκε, ενίοτε δραματικά, σε κάθε κατηγορία εισοδήματος. Τι αυξήθηκε το χρέος των στεγαστικών δανείων και των δόσεων δανείων. Όταν δεν έχετε οικονομίες για να πληρώσετε για τα σπίτια και τα αυτοκίνητα και το κολλέγιο, παίρνετε περισσότερο χρέος.

Ναι, το κατάστρωμα στοιβάζεται

Αυτό είναι το σημείο στη στήλη, όπου συνήθως κλωτσάω με το "Takeaway" - τα 5 πράγματα που μπορείτε να κάνετε τώρα τώρα για να κάνετε τα πάντα καλύτερα. Εκτός από ένα πρόβλημα αυτό το μεγάλο, μερικές συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσει δεν αισθάνονται απλώς άχρηστο. Είναι κάπως προσβλητικές.

Αλλά ο συντάκτης μου έσπρωξε πίσω, επισημαίνοντας ότι ανεξάρτητα από το πόσο κακοποιημένο το σύστημα, πρέπει να το ζήσουμε. Όταν κανείς δεν έχει την πλάτη σας, πρέπει να γίνει πιο σκληρή και πιο έξυπνη.

Αυτό σημαίνει ότι διαχειρίζεστε τα οικονομικά σας σε ένα αμυντικό σκυλάκι. Εκτός από το μέλλον σας εξαρτάται από αυτό, γιατί συμβαίνει. Παρακολουθήστε τις δηλώσεις σας για τα τέλη και τις χρεώσεις που επιλέγετε στην τσέπη σας. Ποτέ μην πιστεύετε ότι ένας δανειστής που σας λέει τι μπορείτε να αντέξετε οικονομικά - αποφασίστε μόνοι σας.

Η πρόοδος δεν είναι τόσο εύκολη όσο ήταν και η χαλάρωση είναι ευκολότερη.

Αλλά θυμηθείτε: Δεν είναι μόνο εσείς. Έτσι ίσως ήρθε η ώρα να σταματήσετε να ακούτε τους ειδικούς, τους πολιτικούς και τους προσωπικούς χρηματοδότες που επιμένουν ότι είναι.

Η Liz Weston είναι ένας αρθρογράφος στο Investmentmatome, ένας προσωπικός δικτυακός τόπος χρηματοδότησης και συγγραφέας του "Πιστωτικού σας Απολογισμού". Email: [email protected]. Twitter: @lizweston.