Γιατί τόσες πιστωτικές κάρτες είναι από το Delaware

Thumb μέσω της πιστωτικής κάρτας προσφέρει την πλήρωση γραμματοκιβώτιό σας, και ίσως να παρατηρήσετε ένα θέμα: Πολλοί έχουν μια διεύθυνση επιστροφής Delaware. Δεν είναι τυχαίο.

Το Delaware φιλοξενεί τις επιχειρήσεις πιστωτικών καρτών της Chase, Discover και Barclaycard ΗΠΑ, σύμφωνα με την Federal Insurance Insurance Corp. Η Bank of America και η Citi διατηρούν επίσης ορισμένες λειτουργίες καρτών εκεί. Μαζί, αυτοί οι εκδότες αντιπροσωπεύουν περίπου το ήμισυ της αγοράς πιστωτικών καρτών των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι του Delaware αντιπροσωπεύουν μόνο το 0,3% του πληθυσμού των ΗΠΑ.

Τι είναι πίσω από την ερωτική σχέση της βιομηχανίας πιστωτικών καρτών με το Delaware;

Όλα ξεκίνησαν με απόφαση δικαστηρίου πριν από περίπου 40 χρόνια.

Πρώτον, δικαστική απόφαση

Το 1978, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ομόφωνα στην Marquette National Bank v. First of Omaha Corp. ότι οι εταιρείες πιστωτικών καρτών θα μπορούσαν να εξάγουν επιτόκια από εκεί που βρίσκονταν σε άλλα κράτη.

Η υπόθεση ήρθε όταν η πρώτη Εθνική Τράπεζα της Omaha απέστειλε πιστωτικές κάρτες στους κατοίκους της Μινεσότα. Μια τράπεζα της Μινεσότα, η εθνική τράπεζα Marquette της Μινεάπολης, μήνυσε την τράπεζα της Νεμπράσκα για παραβίαση των νόμων περί κραυγής του κράτους.

"Δεν υπήρχαν διακρατικές τράπεζες εκείνη την εποχή", λέει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Delaware Glenn Kenton στον Investmentmatome. "Σε εκείνες τις ημέρες, εάν μια τράπεζα είχε συσταθεί στην Καλιφόρνια, κατέβαλε φόρους στην Καλιφόρνια. Έκανε επιχειρήσεις στην Καλιφόρνια."

Πριν από την απόφαση Marquette, οι τράπεζες που προσπαθούσαν να στείλουν τις προσφορές πιστωτικών καρτών σε καταναλωτές εκτός του κράτους αντιμετώπισαν δύο προβλήματα:

• Κανόνες κρατικής ληγιάς: Αυτές περιόρισαν το ποσό που οι εκδότες θα μπορούσαν να χρεώσουν με τόκους πιστωτικών καρτών
• Περιορισμοί στις διακρατικές τραπεζικές συναλλαγές: Ομοσπονδιακός νόμος απαγόρευσε γενικά σε μια τράπεζα να λειτουργεί υποκαταστήματα εκτός του κράτους καταγωγής της, εκτός αν πήρε άδεια από το νέο κράτος όπου ήθελε να κάνει επιχειρήσεις

Η απόφαση Marquette, η οποία επέτρεψε στους εκδότες να εξάγουν επιτόκια από τα κράτη όπου βρίσκονταν, δεν έπαυσε να απαγορεύει τη διακρατική τραπεζική απαγόρευση. απλώς άφησε να μαραθεί και να πεθάνει.

"Επιτρέπει στα κράτη να κάνουν πράγματα κατά των καταναλωτών", λέει ο Ed Mierzwinski, διευθυντής του προγράμματος για τους καταναλωτές στο US Public Interest Research Group, μια ομάδα υπεράσπισης των καταναλωτών. Όταν η Νότιος Ντακότα ψήφισε νομοθεσία για την άρση των ανώτατων ορίων χρέους λίγο μετά την απόφαση Marquette, επέτρεψε στις τράπεζες της Νότιας Ντακότα να χρεώνουν τους πελάτες στα επιτόκια των πιστωτικών καρτών της Καλιφόρνιας, υπερβαίνοντάς τους τι νόμιμα χρεώνουν οι τράπεζες με έδρα την Καλιφόρνια. «Οι κακοί νόμοι της Νότιας Ντακότα μπορούν να προκαταλάβουν τους καλούς νόμους της Καλιφόρνια» που περιορίζουν τα επιτόκια, σημειώνει.

Με την πάροδο του χρόνου, άφησε τους νόμους της κρατικής ταύτισης ουσιαστικά ανόητους.

Οι τράπεζες εγκαταλείπουν τη Νέα Υόρκη

Για τις τράπεζες, η απόφαση Marquette ήρθε στην τέλεια στιγμή.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του '80, η Fed αύξησε τα επιτόκια για να επιβραδύνει τον πληθωρισμό και να ενθαρρύνει την αποταμίευση, καθιστώντας πιο δαπανηρή για τις τράπεζες να δανειστούν χρήματα. Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών, πολλές από τις οποίες εδρεύουν στη Νέα Υόρκη, αντιμετώπισαν τεράστιες απώλειες. Πληρώνονταν ετήσιο επιτόκιο περίπου 19% για να δανειστούν χρήματα από τη Fed, αλλά ο νόμος περί τιμωρίας της Νέας Υόρκης τους επέτρεπε να χρεώνουν τους κατόχους καρτών όχι περισσότερο από 12%.

Αυτή η ανισορροπία οδήγησε τη Citicorp να μετακινήσει την επιχείρηση πιστωτικών καρτών της από τη Νέα Υόρκη στη Νότια Ντακότα, η οποία ήταν στη διαδικασία θέσπισης νομοθεσίας για την άνοδο του ανώτατου όρου της σεζόν εκείνη την εποχή. Η Citicorp διαμεσολάβησε με τους ηγέτες της Νότιας Ντακότα, υποσχόμενη θέσεις εργασίας με αντάλλαγμα την άδεια να λειτουργήσει στην πολιτεία, και την κατέβαλε από τη Νέα Υόρκη.

Εν τω μεταξύ, ο Delaware Gov. Pierre S. "Pete" du Pont IV αναζητούσε τρόπους για να φέρει περισσότερες θέσεις εργασίας στο κράτος του. Τότε έρχεται σε επαφή ο Chase Manhattan Chief Managing Director και ο Πρόεδρος (και αργότερα, ο Διευθύνων Σύμβουλος) Thomas Lebrecque και ο νομικός σύμβουλός του Robert Douglass.

"Ήμασταν να πάνε σε εμάς, όχι εμείς τους πηγαίνουμε σε αυτούς", λέει ο Kenton, ο οποίος ήταν τότε υπουργός Εξωτερικών του Delaware. Το Delaware ήταν πολύ πιο κοντά στη Νέα Υόρκη σε σύγκριση με τη Νότια Ντακότα. Την εποχή εκείνη, αρκετές μεγάλες τράπεζες είχαν ήδη ενσωματωθεί εκεί, λόγω του κρατικού δικαστηρίου Chancery, όπου οι εταιρικές υποθέσεις ακούγονται από δικαστές, όχι από δικαστικές επιτροπές και επιλύονται ταχύτερα. Το δικαστήριο Chancery καθιστά το κράτος ένα ελκυστικό μέρος για να ενσωματώσει τις επιχειρήσεις για νομικά οφέλη. Στην πραγματικότητα, τα δύο τρίτα όλων των εταιρειών που διαπραγματεύονται στο κοινό σήμερα ενσωματώνονται στο Delaware, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του κράτους.

"Είπαν:" Δεν θέλουμε να πάμε στη Νότια Ντακότα για δύο λόγους: A) η Citibank είναι ήδη εκεί και Β) είναι η Νότια Ντακότα ", λέει ο Kenton. Ο Chase Manhattan ρώτησε αν η Ντέλαγουερ θα του δώσει την ίδια συμφωνία με τη Νότια Ντακότα που έδωσε ο Citicorp. "Ο διοικητής και εγώ συγκεντρώσαμε και είπαμε" Ναι "."

Ο νόμος για την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού κέντρου γεννάται

Το φθινόπωρο του 1980, η διμερής task force του du pont, στην οποία ο Kenton διαδραμάτισε βασικό ρόλο, πήγε να εργαστεί σε νομοθεσία που θα γίνει ο νόμος για την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού κέντρου.

Για να δοθεί κίνητρο στις μεγάλες τράπεζες να μετακομίσουν στο Ντελάγουερ, ο νόμος μάζεψε αυτά τα καλούδια:

• Προσκλήσεις: Έδωσε στις κρατικές τράπεζες την άδεια να εισέλθουν στο Delaware, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις - για παράδειγμα, απασχολούν τουλάχιστον 100 άτομα στο κράτος
• Ευελιξία του επιτοκίου: Εξάλειψε σε μεγάλο βαθμό τα ανώτατα όρια της αγοράς
• Δυνατότητα επιλογής χρεώσεων: επέτρεψε στις τράπεζες να επιβάλουν διάφορους τύπους αμοιβών σε ανακυκλούμενες και κλειστές πιστώσεις, εάν είχαν γνωστοποιηθεί
• Φορολογικές ελαφρύνσεις: Εφαρμόζει έναν ανεστραμμένο φορολογικό συντελεστή για τις τράπεζες που καταβάλλουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια, φορολογώντας τις μεγάλες τράπεζες με χαμηλότερο επιτόκιο από τις μικρότερες

Ο νόμος εγκρίθηκε με την υποστήριξη της διπλωματίας και οι νομοθέτες συνέχισαν να το τροποποιούν για να προσελκύσουν περισσότερες τράπεζες, λέει ο Kenton.

Αρκετές μεγάλες τράπεζες άρχισαν σύντομα επιχειρήσεις στο Delaware, συμπεριλαμβανομένων των Chase Manhattan, J.P. Morgan & Co., Manufacturers Hanover και Chemical New York. Ακόμα και η Citicorp - η οποία μόλις μετέφερε την επιχείρηση καρτών της στη Νότια Ντακότα - άνοιξε μια επιχείρηση στο Delaware.

Μέχρι το 1983, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Φιλαδέλφειας σημείωσε ότι 11 μεγαλύτερες εταιρείες χαρτοφυλακίου τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων πολλών με επιχειρήσεις πιστωτικών καρτών, είχαν ανοίξει θυγατρικές στο Delaware.

Ακόμη και μετά την κατάργηση των ομοσπονδιακών νόμων που περιορίζουν τη διακρατική τραπεζική το 1994, το Delaware παρέμεινε ένα οχυρό της βιομηχανίας πιστωτικών καρτών λόγω του χαμηλού φορολογικού συντελεστή για τις τράπεζες και το Chancery Court.

Πιστωτικές κάρτες σήμερα

Η Kenton αναγνωρίζει ότι η βιομηχανία των πιστωτικών καρτών δεν ήταν πάντοτε φιλική προς τον καταναλωτή. "Υπήρξαν καταχρήσεις; Ναι ", λέει. "Το Κογκρέσο έχει διορθώσει πολλές καταχρήσεις." Αλλά υπήρξαν και οφέλη. Αν όχι για την επανάσταση της πιστωτικής κάρτας στο Delaware, λέει, δεν θα υπήρχαν κάρτες συγγένειας, ταξιδιωτικές κάρτες και κάρτες αεροπορικών εταιρειών.

Όπως η Delaware άλλαξε τη βιομηχανία των πιστωτικών καρτών, η βιομηχανία των πιστωτικών καρτών άλλαξε το Delaware.

Το 1980, οι κρατικοί αξιωματούχοι του Ντέλαγουερ ελπίζουν ότι η FCDA θα προσθέσει 1.000 θέσεις εργασίας, δήλωσε ο Kenton. Από τον Φεβρουάριο του 2017, η χρηματοπιστωτική βιομηχανία του κράτους απασχολεί πάνω από 47.000 άτομα, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας.

"Ο κυβερνήτης ήταν πολύ προνοητικός", λέει ο Kenton. "Είπε ότι θα ήταν μια μεγάλη ώθηση στην οικονομία, και ήταν βέβαιο."

Η Claire Tsosie είναι συγγραφέας προσωπικού στο Investmentmatome, ένας προσωπικός δικτυακός τόπος χρηματοδότησης. Email: [email protected]. Twitter: @ ideclaire7.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε από τον Investmentmatome και δημοσιεύθηκε αρχικά από τη Forbes.