Ορισμός και Παράδειγμα Πτώχευσης

Τι είναι:

Η πτώχευση είναι μια νομική διαδικασία κάτω από την οποία ένας δανειολήπτης προστατεύει ή /

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Γενικά, υπάρχουν τρεις τύποι πτώχευσης, ο καθένας ονομάστηκε μετά από ένα τμήμα του αμερικανικού νόμου περί πτωχεύσεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο οφειλέτης υποβάλλει αίτηση στο τοπικό δικαστήριο πτώχευσης. Οι δημόσιες εταιρείες πρέπει επίσης να υποβάλουν έντυπο 8-K με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) για να ειδοποιήσουν τους μετόχους για τη διαδικασία πτώχευσης. Ο οφειλέτης πρέπει να παρέχει στο δικαστήριο οικονομικές και φορολογικές πληροφορίες, καθώς και έναν κατάλογο των πιστωτών και των οφειλών. Για τα άτομα, τα δικαστήρια μπορούν επίσης να απαιτούν την απόδειξη ότι το άτομο έχει λάβει πιστωτική συμβουλή. Η κατάθεση της αίτησης χρεοκοπίας συχνά σταματά αυτομάτως τις περισσότερες ενέργειες είσπραξης κατά του οφειλέτη, συμπεριλαμβανομένων αγωγών, παρακρατήσεων και τηλεφωνικών κλήσεων. Η διατροφή, η στήριξη των παιδιών και τα δάνεια σπουδαστών γενικά δεν μπορούν να εκκαθαριστούν σε οποιαδήποτε χρεοκοπία, ούτε και οι περισσότερες αποφάσεις εναντίον του οφειλέτη για εγκληματικές ενέργειες.

Μόλις το δικαστήριο λάβει την αναφορά, συνήθως ορίζει έναν αμερόληπτο διαχειριστή ο οποίος συναντάται με τους πιστωτές και συνεργάζεται με τον οφειλέτη για την ανάπτυξη σχεδίου αποπληρωμής. Το δικαστήριο πρέπει συχνά να εγκρίνει το σχέδιο προτού ο διαχειριστής μπορεί να προχωρήσει. Ο οφειλέτης καταβάλλει έπειτα τις πληρωμές στον διαχειριστή, ο οποίος διανέμει τα χρήματα στους πιστωτές.

Κεφάλαιο 11

Γενικά, το κεφάλαιο 11 αφορά τις επιχειρήσεις και όχι τα άτομα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εκτός των ορίων των ατόμων, αλλά σημαίνει ότι η κατάθεση κεφαλαίων 7 ή 13 είναι συχνά ευκολότερη και πιο ευνοϊκή για τα άτομα. Τις περισσότερες φορές, τα άτομα που ασκούν ατομική επιχείρηση, συνεργασίες ή άλλες επιχειρήσεις που είναι στενά συνδεδεμένες με τα προσωπικά τους περιουσιακά στοιχεία είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι για το κεφάλαιο 11.

Τελικά, σύμφωνα με το κεφάλαιο 11, ο δικαστής αποφασίζει εάν θα απαλλάξει το χρέος ενός ατόμου. Ο δικαστής μπορεί να αρνηθεί την απαλλαγή εάν ο οφειλέτης δεν τηρεί επαρκή αρχεία, δεν εξήγησε την απώλεια περιουσιακών στοιχείων, διέπραξε έγκλημα, δεν τήρησε δικαστικές εντολές ή δεν ζήτησε συμβουλευτική πίστωσης.

Για τις επιχειρήσεις, ο Αμερικανός Εμπιστευματοδόχος τμήμα δικαιοσύνης) θα διορίσει μία ή περισσότερες επιτροπές για την εκπροσώπηση των πιστωτών και των μετόχων της εταιρείας. Οι επιτροπές διαπραγματεύονται με την εταιρεία για να προσπαθήσουν να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματά τους και αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μήνες. Οι πιστωτές, οι μέτοχοι και το δικαστήριο πτώχευσης πρέπει να εγκρίνουν το σχέδιο αναδιοργάνωσης (σε ορισμένες περιπτώσεις οι μέτοχοι ψηφίζουν το σχέδιο), αλλά το δικαστήριο μπορεί συχνά να παρακάμψει όλους και να εγκρίνει το σχέδιο ούτως ή άλλως. Το Κεφάλαιο 11 επιτρέπει στην υπάρχουσα διοίκηση να συνεχίσει την επιχειρηματική δραστηριότητά της (αυτό ονομάζεται "ο οφειλέτης που κατέχει"), αλλά το δικαστήριο πτώχευσης πρέπει να εγκρίνει σημαντικές αποφάσεις, όπως η πώληση ενός τμήματος. Κατά την διάρκεια της πτώχευσης, η εταιρεία συνήθως δεν θα χρειαστεί να καταβάλει τόκους, μερίσματα ή μερίσματα σε οποιαδήποτε από τις αξίες της.

Η αρχαιότητα των δανειστών καθίσταται πολύ σημαντική στο Κεφάλαιο 11. Οι δανειστές των οποίων το χρέος υποστηρίζεται από ασφάλειες επιστρέφονται γενικά πρώτα από τους μη εξασφαλισμένους δανειστές και τέλος από τους μετόχους. Το σχέδιο αναδιοργάνωσης μπορεί επίσης να επιτρέψει στις εταιρείες να πληρώσουν τους δανειστές με μετοχές (που μπορεί να αξίζουν σημαντικά λιγότερα).

Κεφάλαιο 7

Τα άτομα, οι εταιρικές σχέσεις ή οι εταιρείες μπορούν να ασκήσουν πτώχευση βάσει του Κεφαλαίου 7. Οι περισσότερες εταιρείες δεν καταθέτουν το Κεφάλαιο 7 «δεν είχατε επιτυχία με μια καταχώρηση του Κεφαλαίου 11, η οποία τους επιτρέπει να επιχειρήσουν να αναδιαρθρώσουν την εταιρεία και να αποκαταστήσουν την ικανότητα εξυπηρέτησης του χρέους. Στο κεφάλαιο 7, μια εταιρεία παύει να λειτουργεί και ο διορισμένος διαχειριστής εκκαθαρίζει τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας για να εξοφλήσει τα χρέη της.

Σε τελική ανάλυση, για τους ιδιώτες, ο δικαστής αποφασίζει εάν θα εκταμιεύσει το χρέος. Ο δικαστής μπορεί να αρνηθεί την απαλλαγή εάν ο οφειλέτης δεν τήρησε επαρκή αρχεία, δεν εξήγησε επαρκώς την απώλεια περιουσιακών στοιχείων, διέπραξε έγκλημα, δεν τήρησε δικαστικές εντολές ή δεν είχε ζητήσει συμβουλευτική πίστωσης.

Ο νόμος λειτουργεί για να εμποδίσει τους ανθρώπους να καταθέσουν το Κεφάλαιο 7 μόνο για να αποφύγουν την εξόφληση χρέους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούν όλα τα άτομα να πληρούν τις προϋποθέσεις για το Κεφάλαιο 7, ειδικά εκείνα με υψηλά μηνιαία εισοδήματα ή εκείνα που επιβαρύνουν κυρίως με χρέη των καταναλωτών (δηλ. Χρέος πιστωτικών καρτών). Αν το άτομο δεν πληροί τις προϋποθέσεις για το Κεφάλαιο 7, η υπόθεση γίνεται συνήθως υπόθεση του Κεφαλαίου 13, όπου το άτομο πρέπει να επιστρέψει το χρέος, αν και βάσει σχεδίου πληρωμών.

Αν και τα έσοδα της εκκαθάρισης πηγαίνουν πρώτα σε διοικητικά και δικαστικά έξοδα, η αρχαιότητα των δανειστών μιας εταιρείας είναι και πάλι πολύ σημαντική στο Κεφάλαιο 7. Οι δανειστές των οποίων το χρέος υποστηρίζεται από την εγγύηση επιστρέφονται γενικά πρώτα (μέσω της παραλαβής της εξασφάλισης), ακολουθούμενη από τους μη εξασφαλισμένους δανειστές και στη συνέχεια τους μετόχους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι μη εξασφαλισμένοι κάτοχοι ομολόγων λαμβάνουν μόνο πένες στο δολάριο. Οι μέτοχοι σχεδόν ποτέ δεν λαμβάνουν τίποτα, αλλά αν το κάνουν, ο διαχειριστής τους δίνει την ευκαιρία να διεκδικήσουν το μερίδιό τους.

Κεφάλαιο 13

Το κεφάλαιο 13, που αποκαλείται επίσης σχέδιο μισθωτού, επιτρέπει σε άτομα να επιχειρήσουν να αναδιαρθρώσουν τα οικονομικά τους να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Οι ιδιώτες, αυτοαπασχολούμενοι και αυτοί που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς νομική προσωπικότητα, μπορούν να προβούν σε πτώχευση βάσει του Κεφαλαίου 13. Οι εταιρίες και οι εταιρικές σχέσεις δεν μπορούν.

Το Κεφάλαιο 13 είναι βιώσιμη επιλογή για άτομα με τακτικές εισοδηματικές εισροές - επιτρέπει στους οφειλέτες να προτείνουν προγράμματα δόσεων όλο το χρέος τους σε διάστημα τριών έως πέντε ετών. Η διατροφή, η στήριξη των παιδιών και τα δάνεια σπουδαστών γενικά δεν μπορούν να εκκαθαριστούν σε μια υπόθεση του Κεφαλαίου 13, ούτε και οι περισσότερες αποφάσεις εναντίον του οφειλέτη για εγκληματικές πράξεις. Εάν ο οφειλέτης επιθυμεί να διατηρήσει το σπίτι του ή άλλα περιουσιακά στοιχεία που χρησιμεύουν ως ασφάλεια σε έναν συγκεκριμένο πιστωτικό φορέα, τότε το σχέδιο αποπληρωμής πρέπει να εξετάζει συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο δανειστής θα καταβληθεί πλήρως εντός των πέντε ετών που επιτρέπονται από τους νόμους του Κεφαλαίου 13. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο οφειλέτης δεν μπορεί να αναλάβει οποιοδήποτε νέο χρέος χωρίς την άδεια του εντολοδόχου.

Δεν είναι όλα τα άτομα επιλέξιμα για το Κεφάλαιο 13. όσοι έχουν περισσότερο από ένα ορισμένο ποσό χρέους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και πρέπει να καταθέσουν το κεφάλαιο 11 ή το κεφάλαιο 7. Αλλά οι οφειλέτες συχνά επιλέγουν το κεφάλαιο 13 πάνω από το κεφάλαιο 11 ή το κεφάλαιο 7 επειδή τους βοηθά να αποφύγουν τον αποκλεισμό των σπιτιών τους επιτρέποντάς τους να καλύψουν για τις παραβατικές πληρωμές υποθηκών και τους βοηθά να αποφύγουν την άμεση επαφή με τους πιστωτές τους. Ένα άτομο μπορεί να βγει από το Κεφάλαιο 13 (δηλαδή, να «εκκαθαριστεί»), αν το σύνολο του χρέους επιστραφεί και έχει ολοκληρώσει μια πορεία χρηματοοικονομικής διαχείρισης. Μετά την απαλλαγή, οι πιστωτές του οφειλέτη δεν μπορούν πλέον να επιδιώξουν τον οφειλέτη για πληρωμές ή να προσπαθήσουν να εισπράξουν τις εκκαθαρισμένες υποχρεώσεις.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Η πτώχευση είναι συνήθως τελευταία λύση για ιδιώτες και επιχειρήσεις. Για τους ιδιώτες, ο στόχος είναι να πάρετε μια νέα αρχή με την άρση των χρεών. Ωστόσο, η πτώχευση ουσιαστικά καταστρέφει την πίστωση ενός ατόμου για αρκετά χρόνια, καθιστώντας πολύ δύσκολη και δαπανηρή τη δανεισμό χρημάτων.

Η πτώχευση μπορεί να είναι πολύπλοκη και δαπανηρή. Οι πιστωτές που εμπλέκονται σε έναν πτωχεύσαντα δανειολήπτη φέρουν ασυνήθιστα υψηλό κίνδυνο, και τα χρέη τους είναι πιθανό να καταστούν αξίες για το δολάριο (αν αυτό συμβαίνει).

Οι ανταλλαγές συνήθως καταργούν τις εταιρείες που παραμένουν σε πτώχευση πέραν ορισμένου χρόνου. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μετοχές τους δεν θα ανταλλάξουν ξανά. η καταχώριση μπορεί απλώς να μεταφερθεί στην αγορά εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών (OTC) ή στα ροζ φύλλα, όπου το ticker θα τελειώσει με το γράμμα Q (για να δηλώσει την πτώχευση). Εάν μια εταιρεία είναι σε θέση να βγει από την πτώχευση, οι δανειστές συχνά γίνονται οι νέοι ιδιοκτήτες της εταιρείας και οι μετοχές των υφιστάμενων μετόχων συνήθως ακυρώνονται ή τουλάχιστον διαλύονται. Όμως, τα θαύματα συμβαίνουν και οι εταιρίες εξέρχονται από την πτώχευση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι επενδυτές μπορούν να επωφεληθούν σημαντικά. Εάν η αναδιοργάνωση αποδειχθεί ανεπιτυχής, ωστόσο, η εταιρεία παύει όλες τις πράξεις, πουλά τα περιουσιακά της στοιχεία, χρησιμοποιεί τα χρήματα για να εξοφλήσει οποιοδήποτε χρέος και κλείνει τις πόρτες για πάντα. Εάν το απόθεμα ή τα ομόλογα μιας εταιρείας θεωρηθεί άχρηστο από το δικαστήριο πτώχευσης, οι επενδυτές ενδέχεται να είναι σε θέση να εκπέσουν τις απώλειές τους στις φορολογικές δηλώσεις τους.