Οικονομικά μαθήματα για παιδιά: Η ιστορία ενός μπαμπά

Από τον Anthony Guinta

Μάθετε περισσότερα για τον Anthony στην ιστοσελίδα μας Ρωτήστε έναν σύμβουλο

Η σύζυγός μου, η Λίζα και εγώ ήμασταν νέοι, αφελείς, ανίδεοι και (εισάγετε το δικό σας επίθετο εδώ) όταν παντρευτήκαμε και είχαμε το πρώτο μας παιδί. Το πρώτο μας οικονομικό σχέδιο ήταν το χτύπημα για χαλαρή αλλαγή στα μαξιλάρια του καναπέ που αγοράσαμε από το κατάστημα αποταμίευσης, ώστε να μπορούμε να αγοράσουμε πάνες. Ευτυχώς, οι γονείς μας τόνισαν τη σημασία της καλής εκπαίδευσης και της σκληρής δουλειάς για μια επιτυχημένη οικογένεια και καριέρα.

Είτε πρόκειται για ευλογία είτε για κατάρα, τα δύο μας παιδιά μεγάλωσαν με εσωτερικό οικονομικό σύμβουλο που διπλασιάστηκε ως πατέρας. Τώρα, μαζί με αυτούς που είναι έτοιμοι να αποφοιτήσουν από το κολέγιο, θέλω να μοιραστώ κάποιες από τις πραγματικές εμπειρίες μας, καθώς περνούσαν τα πρώτα στάδια της οικονομικής τους ζωής. Μπορεί ή όχι να συμφωνήσετε με την προσέγγιση που ακολουθήσαμε, αλλά ελπίζουμε ότι αυτές οι ιστορίες - και οι μελωδίες - θα ωθήσουν μια συζήτηση μέσα στην οικογένειά σας.

«Δεν μπορείτε πάντα να πάρετε αυτό που θέλετε»

Η πρώτη διδακτική στιγμή συνέβη όταν οι συμμαθητές των παιδιών μου πήραν ακριβά gadgets και μετρητά στα πασχαλινά τους καλάθια, ενώ πήραν μόνο κουνελάκια σοκολάτας. Η σύζυγός μου τους είπε ότι είναι σημαντικό να μπορούμε να τους προσφέρουμε τα ίδια πράγματα που έλαβαν οι φίλοι τους, αλλά υπήρχε ένα λάθος: Αν χρειαζόμασταν χρήματα στη συνταξιοδότηση επειδή πήραν ό, τι ήθελαν τώρα, θα έμενε μαζί τους.

Μετά από μια αδελφική συζήτηση σχετικά με αυτή την συνέπεια, έφτασαν σε μια ετυμηγορία: "Μαμά και ο μπαμπάς, αποθηκεύστε τα χρήματά σας".

Είμαι σίγουρος ότι δεν το συνειδητοποίησαν, αλλά πήραν ένα γρήγορο μάθημα για το πώς κάποιος βραχυπρόθεσμος πόνος μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμο κέρδος. Ίσως εξίσου σημαντικό, έμαθαν πώς να μειώσουν την πιθανότητα οι γονείς σας να μετακινηθούν αργότερα στη ζωή σας.

«Οι γονείς απλά δεν καταλαβαίνουν»

Κάθε γονέας έχει τη δική του φιλοσοφία επί των επιδομάτων. Κάποιοι συνδέονται με τις δουλειές του σπιτιού ή / και τους βαθμούς. Κάποιοι δεν το κάνουν. Ορισμένα συγκεκριμένα ποσά βασίζονται στην ηλικία. Κάποιοι δεν το κάνουν. Μερικοί παρέχουν τακτικές, γενναιόδωρες πληρωμές. ορισμένοι παρέχουν περιορισμένα ποσά σε ad hoc βάση.

Δώσαμε στα παιδιά μας ένα μηνιαίο ποσό που προοριζόταν να καλύψει την ψυχαγωγία τους (ταινίες, μουσική, ταξίδια στο εμπορικό κέντρο). Ένα μηνιαίο επίδομα μπορεί να είναι δύσκολο να διαχειριστεί, αλλά δίδαξε την ευθύνη για τον προϋπολογισμό. Αν είχαν κάτι ξεχωριστά προγραμματισμένο, θα περάσουν ελάχιστα ή τίποτα τις προηγούμενες εβδομάδες για να δημιουργήσουν ένα αποθεματικό.

Δεν προωθήσαμε κανένα επίδομα, έτσι έμαθαν ότι μόλις δαπανώνταν τα χρήματά τους, έπρεπε να περιμένουν τον επόμενο μήνα. Αυτό έκανε "πίστωση" μια ξένη ιδέα σε αυτούς και χρησίμευσε ως ένα μάθημα για τη ζωή μέσα στα μέσα τους. Μπορεί να ακούγεται σκληρή, αλλά κάθε κλαψουρίζοντας για να βγούμε έξω από τα χρήματα συναντήσαμε με μια απλή δήλωση, μία που έχουμε μοιραστεί μαζί τους πολλές φορές: "Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Συνήθισε το."

'Λεφτά για το τίποτα'

Το παιδί σας παίρνει χρήματα για τα γενέθλιά του - και το χρησιμοποιείτε για να πληρώσετε τον λογαριασμό κοινής ωφέλειας. Είναι εντάξει να το παραδεχτείτε. πολλοί γονείς έπρεπε να το κάνουν. Αλλά όταν περάσαμε αυτό το σημείο, ξεκινήσαμε να δίνουμε στα παιδιά μας μερικά από τα χρήματα δώρων τους για να ξοδέψουμε και να βάλουμε τα υπόλοιπα σε λογαριασμό ταμιευτηρίου. Και αντί να αγνοήσουμε το λογαριασμό, τους δείξαμε τις μηνιαίες καταστάσεις που αντανακλούσαν τις καταθέσεις τους και το ενδιαφέρον που είχαν κερδίσει. Γι 'αυτό μοιράστηκαν μια αποκάλυψη: "Έτσι με πληρώνουν για να κρατήσω χρήματα στο λογαριασμό;"

Για να ξεκινήσουμε εξοικονόμηση συμπεριφορά, προσφέρονται να ταιριάζουν με τις καταθέσεις που έκαναν. Αυτό κατέληξε να είναι λίγο πολύ αποτελεσματικό και δυνητικά πολύ ακριβό για εμάς, οπότε καταργήσαμε τη διαδικασία. Μέχρι σήμερα, όταν ρωτάμε τι θέλουν να κάνουμε με τα νομισματικά δώρα τους, η απάντηση είναι σταθερά "το βάζουμε στο λογαριασμό μου".

Απλά να είστε προσεκτικοί όταν φτάνουν σε ένα σημείο όπου μπορείτε να αρχίσετε να επενδύετε τα χρήματά τους σε τομείς όπως τα αποθέματα, όπου μπορούν να χάσουν χρήματα. Αυτή είναι μια καλή εποχή για την ομιλία κινδύνου / επιστροφής - μια πολύ πιο εύκολη συζήτηση από την "ειδική συζήτηση" που έφυγα στη σύζυγό μου. Ωστόσο, είναι τρομερό όταν ο γιος σας ρωτά εάν επενδύετε τα χρήματα των πελατών σας όταν ζουν όταν βλέπει την πρώτη επένδυση που δείχνει μια αρχική απώλεια.

'Δεν μπορώ να οδηγώ 55'

Πάντα έχουμε τονίσει στα παιδιά μας ότι η εκπαίδευση είναι κρίσιμη για την επίτευξη των στόχων που έχετε στη ζωή. Ήμασταν τυχεροί που ήταν αυτο-κίνητρο να κάνουν καλά στο σχολείο και ήταν ανταγωνιστικοί μεταξύ τους και τους συμμαθητές τους. Ωστόσο, όταν είστε 16 ετών, το μήνυμα μπορεί εύκολα να χαθεί.

Λίγο μετά τη λήψη της άδειας οδήγησης του, ο γιος μου πήρε ένα επιταχυνόμενο εισιτήριο που του απαίτησε να πάει στο δικαστήριο. Ο χρόνος που πέρασε στην περιοχή αναμονής που περιβάλλεται από κατασκόπους που ήταν ντυμένοι με τις καλύτερες πιτζάμες τους για την εμφάνιση στο γήπεδο έκανε περισσότερο εντύπωση γι 'αυτόν από όσο μπορούσαμε. Τον κάναμε επίσης να πληρώσει το πρόστιμο από τα δικά του χρήματα για να οδηγήσει στο σπίτι την πραγματικότητα ότι μπορεί να υπάρχουν δαπανηρές ποινές.

Μερικές φορές βλέποντας αυτό που δεν θέλετε να γίνετε, και οι σχετικές συνέπειες, θα σας δώσουν κίνητρο να παραμείνετε συγκεντρωμένοι.

«Διδάξτε τα παιδιά σας»

Όταν το κατώτερο έτος του γυμνασίου κυλά γύρω, συναρπαστικές σκέψεις του κολλεγίου αρχίζουν να εμφανίζονται, οι οποίες γρήγορα γίνονται τρομακτικές όταν η συζήτηση μετατρέπεται σε κόστος.

Δώσαμε στα παιδιά μας ένα μέγιστο όριο σε δολάρια που προορίζεται για την κάλυψη της προπτυχιακής τους εκπαίδευσης.Εάν δαπανούσαν λιγότερο από το ποσό που τους χορηγήθηκε, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την περίσσεια για το μεταπτυχιακό σχολείο ή για δαπάνες που θα βοηθούσαν στην έναρξη της σταδιοδρομίας ή της οικογένειάς τους. Εάν επιλέξουν μια επιλογή που υπερβαίνει τον προϋπολογισμό ή παρατείνει τον όρο κολλεγίων λόγω τεμπελιάς ή φτωχών βαθμών, το πρόσθετο κόστος θα είναι πάνω τους.

Με τον καθορισμό των παραμέτρων εκ των προτέρων και την κατοχή της ιδιοκτησίας στη διαδικασία, τους βοηθήσαμε να γνωρίζουν τον αντίκτυπο των αποφάσεών τους, αποφεύγοντας τις μελλοντικές συγκρούσεις. Αυτή η προσέγγιση σας επιτρέπει επίσης να διαθέσετε το ίδιο ποσό δολαρίου σε κάθε παιδί, παρόλο που μπορεί να πηγαίνει σε διαφορετικές εκπαιδευτικές ή επαγγελματικές κατευθύνσεις. Όλοι αντιμετωπίζονται εξίσου, και κάθε παιδί μπορεί να αποφασίσει πώς να μεγιστοποιήσει αυτόν τον πολύτιμο πόρο.

Απλά προσεύχεστε ότι ο πρώτος που πηγαίνει στο κολέγιο δεν θέτει την αρχική μπάρα κατανομής πολύ ψηλά, επιλέγοντας ένα ακριβό ιδιωτικό κολλέγιο. Πάσαμε σε εκείνη την παγίδα.

«Τα παιδιά είναι εντάξει»

Όλοι χρειαζόμαστε ή θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας οικονομικά από καιρό σε καιρό, εφόσον "κάνουν το σωστό" στο σχολείο, το έργο και τη ζωή. Αλλά πρέπει επίσης να ξέρουν ότι εάν εισέλθουν σε ένα μοτίβο κακής συμπεριφοράς, μπορεί να σταματήσει όλη η υποστήριξη. Με την επικοινωνία αυτών των εύκολων παραμέτρων, τα παιδιά μας ελπίζουμε ότι ποτέ δεν θα δούμε 20 δολάρια σε χρήματα φυσικού αερίου ή ένα ετήσιο δώρο στον λογαριασμό τους ταμιευτηρίου ως δικαίωμα.

Όταν η κόρη μου ήθελε να πάει στην Αυστρία για μαθήματα κολέγιας ένα καλοκαίρι, ήμασταν ευτυχείς να την πληρώσουμε, με δική της πρωτοβουλία, αλλά δεν ήταν αυτόματη έγκριση. Τον κάναμε να παρουσιάσει προϋπολογισμό σε εμάς προκειμένου να της δώσουμε την κυριότητα και να κατανοήσουμε το σημαντικό συνολικό κόστος του ταξιδιού. Η εταιρική σχέση που διαμορφώνεται γύρω από τις υλικές οικονομικές αποφάσεις είναι επωφελής για όλους.

«Ένα θέμα εμπιστοσύνης»

Όταν ξεκίνησαν το κολέγιο, κάθε παιδί είχε έναν λογαριασμό ελέγχου και ήταν εξουσιοδοτημένος χρήστης στις πιστωτικές κάρτες μας. Τους δώσαμε ένα μηνιαίο επίδομα που κατατέθηκε απευθείας στον λογαριασμό τους. Είχαν την ευθύνη να το παρακολουθήσουν και να πληρώσουν για όλα τα έξοδά τους. Η απόλυτη κατοχή των οικονομικών τους ήταν μια μεγάλη εκδήλωση πίστης. Αλλά ήξεραν επίσης ότι παρακολουθούσαμε τα πράγματα όταν η κόρη μου έλαβε το μήνυμα "έχετε μόνο $ 27 στο λογαριασμό σας ελέγχου" από μένα.

Με τους ως εξουσιοδοτημένους χρήστες στις πιστωτικές κάρτες μας, είδαμε κάθε συναλλαγή και η οδηγία ήταν να χρησιμοποιούμε την κάρτα μόνο για τα μαθήματα και τα βιβλία των κολεγίων, καθώς και τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Αυτή η παρακολούθηση τους κράτησε από την κατάχρηση πίστωσης ή θεωρώντας ότι είναι ένα κουμπαρά. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η συμπεριφορά θα μεταφερθεί όταν έχουν τις δικές τους κάρτες.

Προσέξτε να μην υποθέσετε τίποτα. Είστε βέβαιοι ότι ξέρουν πώς να γράψουν μια επιταγή; Έχω τις αμφιβολίες μου.

«Κερδισμένο χωρίς όπλο»

Τα ορόσημα της ζωής οποιουδήποτε γονέα περιλαμβάνουν πολλά πρώτα: τα πρώτα βήματα, τα πρώτα λόγια κλπ. Άλλο ένα πρώτο που δεν θέλετε να χάσετε είναι το βλέμμα στα πρόσωπά τους όταν παίρνουν ένα pay stub και δείτε πόσο παρακρατείται για τους φόρους. Αυτό μετατρέπει την αφηρημένη έννοια των φόρων στην πραγματικότητα γι 'αυτούς.

Ήμουν λυπημένος αλλά υπερήφανος όταν η κόρη μου ζήτησε να ετοιμάσει τη δική της φορολογική δήλωση αντί να με κάνει να το κάνω. Λαμβάνοντας τον έλεγχο της δικής της φορολογικής δήλωσης, η εστίαση μετατοπίστηκε από το "Πόσο είναι η επιστροφή μου;" στο "Πληρώσαμε πόσο σε φόρους;!;"

Εδώ είναι μια εύκολη δοκιμή για να ξέρετε αν η φορολογική ομιλία έγινε σωστά: Εάν τα παιδιά σας δεν διαμαρτύρονται για τους φόρους εισοδήματος, ξέρετε ότι δεν άκουσαν.

'Το χρημα μιλαει'

Όταν τα παιδιά μας ήταν στα τέλη της εφηβείας μας, είχαμε οικονομικές συζητήσεις στο τραπέζι για να τις εισαγάγουμε σε ιδέες όπως η εξοικονόμηση σε ένα σχέδιο 401 (k), η δημιουργία ταμείου έκτακτης ανάγκης, η αγορά ασφάλισης και ούτω καθεξής μιλώντας για τις δικές μας αποφάσεις. Αποφύγαμε τα "ρολά των ματιών", μη λέγοντάς τους τι πρέπει να κάνουν και αντ 'αυτού αφήνοντάς τους να απορροφήσουν ιστορίες και να αποκτήσουν έκθεση στην ορολογία. Ο πιο αποτελεσματικός εκκινητής συνομιλιών είναι να μοιραστείτε τις ιστορίες του "τι να μην κάνετε" για να δείτε την αντίδρασή τους.

Καθένας από αυτούς πήρε την εμπειρία πραγματικών αποφάσεων χρήματος όταν αγόρασε ένα αυτοκίνητο και πλήρωσε για το σύνολο. Θα μπορούσατε να πείτε ότι ήταν περήφανοι για αυτό το επίτευγμα, αφού πήρε πειθαρχία και πολλά χρόνια εργασίας και διάσωσης. Το βλέμμα στο πρόσωπο του πωλητή αυτοκινήτου όταν έγραψε μια επιταγή αντί να χρηματοδοτήσει το αυτοκίνητο ήταν ανεκτίμητο και ελπίζω ότι θα το θυμόμαστε.

'Τον δικό σου δρόμο'

Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσαμε να έχουμε (και ίσως να είχαμε) κάνει μερικά πράγματα διαφορετικά, αλλά έχει δουλέψει μέχρι τώρα. Η κατανόηση των βασικών κανόνων για την επίτευξη οικονομικής ανεξαρτησίας είναι εύκολη: Πάντα ξοδεύετε λιγότερα από όσα κερδίζετε και εξοικονομήστε χρήματα για το μέλλον. Μετά από αυτούς τους κανόνες είναι το δύσκολο κομμάτι. Ας ελπίσουμε ότι οι βάσεις που δημιουργήσαμε θα δώσουν στα παιδιά μας τα φτερά που χρειάζονται για να πετάξουν στην οικονομική ενηλικίωση.

Εικόνα μέσω iStock.