6 χρόνια, ο νόμος για την πιστωτική κάρτα ενσαρκώνει την κατανόηση των καταναλωτών

Ο νόμος περί πιστωτικών καρτών έγινε νόμος το 2009 με σκοπό την παροχή διαφάνειας στους καταναλωτές σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των πιστωτικών καρτών τους, περιορίζοντας παράλληλα τον τρόπο με τον οποίο οι εκδότες καρτών μπορούν να αυξήσουν τα τέλη, να χρεώσουν τέλη και να ορίσουν προθεσμίες. Τώρα, με την έκτη επέτειο της πράξης αυτόν τον μήνα, μερικές μελέτες δείχνουν ότι οι καταναλωτές βρίσκουν ευκολότερα κατανοητά τα τιμολόγιά τους και τα τέλη τους. Στον πυρήνα, όμως, οι καλές πιστωτικές σας συνήθειες είναι αυτό που κάνει τον νόμο πιο αποτελεσματικό.

Ο νόμος βοήθησε τους καταναλωτές;

Ορισμένα σημεία δείχνουν ναι. Μια ανασκόπηση της πράξης από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου και το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι από τη μετάβασή του τα τέλη (κυρίως υπερκράματα, αναπροσαρμογές και καθυστερήσεις πληρωμών) μειώθηκαν "κατά 1,6% ημερήσιο υπόλοιπο, με μείωση κατά περισσότερο από 5,3% »για όσους έχουν χαμηλότερες βαθμολογίες FICO (λιγότερες από 660). Αυτό έσωσε τους καταναλωτές των ΗΠΑ περίπου 11,9 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, λένε οι ερευνητές.

Η εμπιστοσύνη των καταναλωτών είναι επίσης ανοδική. Μια έρευνα του 2011 του Γραφείου Προστασίας Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών διαπίστωσε ότι οι κάτοχοι καρτών πιστεύουν ότι οι δηλώσεις είναι πλέον ευκολότερες στην ανάγνωση και κατανόηση. Στην ίδια έρευνα, το 30% των συμμετεχόντων που κάνουν λιγότερα από 25.000 δολάρια ετησίως δήλωσαν ότι πληρώνουν τώρα περισσότερο από την ελάχιστη πληρωμή για το υπόλοιπό τους. Αυτός ο τύπος δράσης που βασίζεται στην πληροφορία ήταν ένας από τους κύριους στόχους της πράξης.

Μια σχετική ανασκόπηση της πράξης από την CFPB επισημαίνει ότι το συνολικό κόστος που συνδέεται με τις πιστωτικές κάρτες έχει πλέον σταθμιστεί σημαντικά έναντι των τελών προπληρωμής (τόκοι και ετήσια τέλη) αντί για τα τέλη back-end (τέλη ποινής και αναπροσαρμογή του APR). Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι αυτή η μετατόπιση αυξάνει τη διαφάνεια, ενώ καθιστά σαφέστερες τις πραγματικές δαπάνες που συνδέονται με τις πιστωτικές κάρτες.

Ωστόσο, οι επικριτές του νόμου περί πιστωτικών καρτών λένε ότι ενώ οι καταναλωτές έχουν εξοφλήσει σαφώς τα χρήματα για αμοιβές που επηρεάζονται άμεσα από την πράξη, ο κλάδος των πιστωτικών καρτών έχει καταβάλει για άλλους τομείς. Η ίδια μελέτη της NYU διαπίστωσε επίσης μια μικρή άνοδο στα έσοδα με βάση τα τέλη προς το τέλος του 2011, όταν η μελέτη κατέληξε, ιδίως σε λογαριασμούς εκείνων με βαθμολογίες πιστοληπτικής ικανότητας κάτω από 660.

" ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ: Τι σημαίνει ο νόμος για τις πιστωτικές κάρτες για τους καταναλωτές

Η ζωή πριν από το νόμο περί πιστωτικών καρτών

Πριν από την πράξη, οι εκδότες είχαν πολύ περισσότερη ελευθερία για το πώς και πότε θα μπορούσαν να αυξήσουν τα επιτόκια για την ισορροπία του κατόχου κάρτας. Με την ισχύουσα πράξη, οι κατευθυντήριες γραμμές υπαγορεύουν τώρα τις συγκεκριμένες συνθήκες υπό τις οποίες οι εκδότες μπορούν να αυξήσουν τα επιτόκια, όπως ένας κάτοχος κάρτας που έχει χάσει δύο συνεχόμενες πληρωμές λογαριασμών ή το τέλος μιας περιόδου προώθησης. Επιπλέον, εάν ένας εκδότης αυξάνει την APR του κατόχου κάρτας, συνήθως απαιτείται να ειδοποιήσει 45 ημέρες. (Οι εξαιρέσεις περιλαμβάνουν το τέλος των περιόδων προώθησης APR και αν το βασικό επιτόκιο ανεβαίνει.)

Ο νόμος περί πιστωτικών καρτών έχει επίσης τυποποιήσει μια χούφτα ενημερωτικών απαιτήσεων για μηνιαίες δηλώσεις πιστωτικών καρτών. Οι κάτοχοι καρτών παρουσιάζονται τώρα πληροφορίες όπως το πόσο χρόνο θα χρειαστούν για να εξοφλήσουν το λογαριασμό τους κάνοντας ελάχιστες πληρωμές, ποιο επίπεδο πληρωμής είναι απαραίτητο για την εξόφληση ενός υπολοίπου εντός τριών ετών και το ποσό των τόκων που έχει χρεωθεί σε όλη τη διάρκεια διάρκεια ζωής της κάρτας. Αυτό το τμήμα της πράξης συμβαδίζει με στοιχεία που απαιτούν από τους εκδότες να καθορίζουν εύλογες μηνιαίες προθεσμίες πληρωμής, παρέχοντας στους κατόχους καρτών μια σαφή ιδέα για το πότε πρέπει να καταβληθεί η πληρωμή τους και παρέχοντας αρκετό χρόνο για την υποβολή τους.

Επιπρόσθετα, οι άνθρωποι που βρέθηκαν επιβαρυμένοι από επαναλαμβανόμενες αμοιβές υπερανάληψης έλαβαν κάποια υποστήριξη από την πράξη, η οποία λέει ότι οι κάτοχοι καρτών πρέπει να επιλέξουν ρητά να επιτρέψουν τις δαπάνες πέρα ​​από τα όρια. Για όσους κάνουν, η πράξη σημειώνει ότι τα τέλη ποινής πρέπει να είναι "λογικά και αναλογικά" με την παραβίαση. Παρόμοια όρια υπάρχουν επίσης και για τα τέλη καθυστέρησης πληρωμής (οι περισσότεροι εκδότες ερμηνεύουν το ποσό αυτό ως $ 25 για την πρώτη καθυστέρηση πληρωμής και $ 35 ανά παραβίαση στη συνέχεια).

Στο τέλος, εξαρτάται από εσάς

Πολλά μέρη του νόμου περί πιστωτικών καρτών εξακολουθούν να χρειάζονται περισσότερο χρόνο και περισσότερη συλλογή δεδομένων για να εκτιμηθεί η συνολική αποτελεσματικότητα. Αν πληρώσετε έγκαιρα τους λογαριασμούς σας και διαχειρίζεστε υπεύθυνα την πίστωση, ο νόμος περί πιστωτικών καρτών σας βοηθά τουλάχιστον να αποφύγετε κάποιες από τις παγίδες των εκδοτών, εφόσον επιτρέπεται από το νόμο. Αλλά δεν μπορεί να σας προστατεύσει εάν έχετε κακές πιστωτικές συνήθειες. Βουρτσίστε επάνω πώς να χρησιμοποιήσετε το χρέος με σύνεση για να καταστήσετε την πράξη να λειτουργήσει για σας.

Ο Kevin Cash είναι συγγραφέας προσωπικού που καλύπτει πιστωτικές κάρτες και καταναλωτική πίστη Investmentmatome . Τον ακολουθήστε Google+ .

Εικόνα μέσω iStock.