)> Στις αρχές της δεκαετίας του '80, η AT & T κατέληξε σε διευθέτηση επί μιας δίκης αντιτράστ με το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο διακανονισμός απαιτούσε από την AT & T να εκχωρήσει τις τοπικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών συναλλάγματος. Αυτές οι εταιρίες - οι "καμπάνες"

Baby Bells

στο «Ma Bell» της AT & T - ήταν οι Ameritech, Bell Atlantic, BellSouth, NYNEX, Pacific Telesis, Southwestern Bell και US West. Κατά κύριο λόγο οργανώθηκαν κατά μήκος των γεωγραφικών γραμμών. Με τα χρόνια, τα κουδούνια του μωρού συγχωνεύθηκαν, απέκτησαν ο ένας τον άλλον, άλλαξαν τα ονόματά τους ή σταμάτησαν τις δραστηριότητές τους. Ως αποτέλεσμα, η AT & T έχει αποκτήσει με διάφορους τρόπους τέσσερα από τα κουδούνια μωρών μετά την κατάρρευση του 1984 (Ameritech, Bell South, Pacific Telesis και Southwestern Bell). Η Verizon απέκτησε το Bell Atlantic και το NYNEX. Το Qwest (που τώρα ανήκει στην CenturyLink) αγόρασε την περιοχή West West. Το 2005, ειρωνικά, η Southwestern Bell Corporation (ένα από τα αρχικά κουδούνια του μωρού και μετονομάστηκε σε SBC Communications) απέκτησε την AT & T.

Γιατί το θέμα:

Η ιστορία των κουδουνιών μωρών είναι ένα βιβλίο παράδειγμα της επίδρασης των αντιμονοπωλιακών νόμων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από τη διάλυση, η AT & T ελέγχει σχεδόν όλες τις τηλεπικοινωνίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν ένα σημείο μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο και απασχολούσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί ιστορικοί συζητούν αν η διάλυση ώθησε την καινοτομία στην τεχνολογία των επικοινωνιών, αλλά από πολλές απόψεις είναι σαφές ότι η διάλυση τελικά οδήγησε στην κουδουνάκια μωρών που ανταγωνίζονται την AT & T για την παροχή υπηρεσιών μεγάλης απόστασης, τα οποία με τη σειρά τους έθεσαν τις βάσεις για την άγρια ​​και ταχεία εξέλιξη της βιομηχανίας διαδικτύου, ασύρματης επικοινωνίας και τηλεπικοινωνιών στη χώρα αυτή. Τελικά, η διάλυση δημιούργησε ανταγωνισμό στην καλωδιακή τηλεόραση, την υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας, τις ασύρματες υπηρεσίες επικοινωνίας και ακόμη και το VoIP.