Ορισμός και Παράδειγμα Αποτελεσματικής Οριοθέτησης

Τι είναι:

Οι διαφορετικοί συνδυασμοί τίτλων παράγουν διαφορετικά επίπεδα απόδοσης. Το αποτελεσματικό σύνορο αντιπροσωπεύει το καλύτερο από αυτούς τους συνδυασμούς τίτλων - εκείνους που παράγουν τη μέγιστη αναμενόμενη απόδοση για ένα δεδομένο επίπεδο κινδύνου. Η αποτελεσματικότητα των συνόρων είναι η βάση για τη θεωρία των μοντέρνων χαρτοφυλακίων.

Πώς λειτουργεί (παράδειγμα):

Το 1952, ο Χάρκο Μάρκοβιτς δημοσίευσε ένα τυπικό μοντέλο επιλογής χαρτοφυλακίου στο The Journal of Finance. Συνέχισε να αναπτύσσει και να δημοσιεύει έρευνα για το θέμα αυτό μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια, κερδίζοντας τελικά το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών του 1990 για το έργο του σχετικά με τα αποτελεσματικά σύνορα και άλλες συνεισφορές στη θεωρία σύγχρονων χαρτοφυλακίων.

Σύμφωνα με τον Markowitz, για κάθε σημείο τα αποτελεσματικά σύνορα, υπάρχει τουλάχιστον ένα χαρτοφυλάκιο που μπορεί να κατασκευαστεί από όλες τις διαθέσιμες επενδύσεις που έχουν τον αναμενόμενο κίνδυνο και απόδοση που αντιστοιχεί σε αυτό το σημείο.

Ένα παράδειγμα εμφανίζεται παρακάτω. Σημειώστε πως τα αποτελεσματικά σύνορα επιτρέπουν στους επενδυτές να κατανοήσουν πώς οι αναμενόμενες αποδόσεις ενός χαρτοφυλακίου ποικίλλουν ανάλογα με το ποσό του ρίσκου που λαμβάνεται.

Οι δεσμοί τίτλων μεταξύ τους αποτελούν σημαντικό μέρος των αποτελεσματικών συνόρων. Ορισμένες τιμές κινητών αξιών κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση υπό παρόμοιες συνθήκες, ενώ άλλες κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις. Όσο περισσότερο τα χρεόγραφα του χαρτοφυλακίου συγχρονίζονται (δηλαδή, τόσο μικρότερη είναι η συνδιακύμανσή τους), τόσο μικρότερο είναι ο κίνδυνος (τυπική απόκλιση) του χαρτοφυλακίου που τα συνδυάζει. Τα αποτελεσματικά σύνορα είναι καμπύλα επειδή υπάρχει μια ελαφρώς οριακή αποδυνάμωση του κινδύνου. Κάθε μονάδα κινδύνου που προστίθεται σε ένα χαρτοφυλάκιο κερδίζει μικρότερο και μικρότερο ποσό απόδοσης

Γιατί Σημαίνει:

Όταν η Markowitz εισήγαγε το αποτελεσματικό σύνορο, ήταν πρωτοποριακός από πολλές απόψεις. Μια από τις μεγαλύτερες συνεισφορές ήταν η σαφής απόδειξη της δύναμης διαφοροποίησης.

Η θεωρία του Markowitz βασίζεται στον ισχυρισμό ότι οι επενδυτές τείνουν να επιλέγουν, είτε σκοπίμως είτε ακούσια, χαρτοφυλάκια που παράγουν τις μεγαλύτερες δυνατές αποδόσεις με τον μικρότερο κίνδυνο. Με άλλα λόγια, αναζητούν χαρτοφυλάκια στα αποτελεσματικά σύνορα. Ωστόσο, δεν υπάρχει ένα αποτελεσματικό σύνορο, επειδή οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων και οι επενδυτές μπορούν να επεξεργαστούν τον αριθμό και τα χαρακτηριστικά των τίτλων στο επενδυτικό σύμπαν, ώστε να ανταποκρίνονται στις συγκεκριμένες ανάγκες τους. Για παράδειγμα, ένας πελάτης μπορεί να απαιτήσει από το χαρτοφυλάκιο να έχει ελάχιστη μερισματική απόδοση ή ο πελάτης μπορεί να αποκλείσει επενδύσεις σε ηθικά ή πολιτικά ανεπιθύμητες βιομηχανίες. Μόνο οι υπόλοιποι τίτλοι περιλαμβάνονται στους αποτελεσματικούς υπολογισμούς των συνόρων.