Πώς έκλεισε τα βιβλία για το χρέος MBA σε 3½ χρόνια

Erica Gellerman στο Λονδίνο (Φωτογραφία της Michelle Wildman Photography)

Η Erica Gellerman ήξερε ότι η άσκηση ενός πτυχίου Master of Business Administration θα οδηγούσε σε χρέη, αλλά το θεώρησε ως ένα αξιόλογο εμπόδιο για μια ευκαιρία σε μια νέα, γεμάτη καριέρα.

Ωστόσο, ακόμα και μετά την αποφοίτησή της από το Fuqua School of Business του Πανεπιστημίου Duke το 2012 και την προσγείωση της δουλειάς μάρκετινγκ όνειρό της στο Λος Άντζελες, δεν θα μπορούσε να σταματήσει να εμμονή στο γεγονός ότι χρωστάει 120.000 δολάρια σε φοιτητικά δάνεια.

Το άγχος εντάθηκε όταν η ίδια και ο σύζυγός της μεταφέρθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη δουλειά του. Σε εκείνο το σημείο, συνένωσαν τα οικονομικά τους, αλλά ήθελε να διατηρήσει την αποκλειστική ευθύνη για την εξόφληση των δανείων της. Μόλις βρήκε εργασία στο εξωτερικό, αποφάσισε να ακολουθήσει μια πιο επιθετική προσέγγιση, καταφέρνοντας να συντομεύσει το σχέδιο αποπληρωμής της από 10 χρόνια σε 3½.

Σήμερα, ο Gellerman είναι ανεξάρτητος σύμβουλος μάρκετινγκ και ιδρυτής του The Worth Project, ενός δικτυακού τόπου που προσφέρει αναλυτικές, πρακτικές οικονομικές συμβουλές. Ζει στο Λονδίνο με τον σύζυγό της και τον γιο της 2 μηνών.

Της ρώτησα πώς ξεφορτώθηκε το χρέος της τόσο γρήγορα, γιατί η αναχρηματοδότηση έκανε μια τεράστια διαφορά και τι συμβουλή θα μοιραζόταν με εκείνους που σκέφτονται το σχολείο των επιχειρήσεων. (Αυτή η μεταγραφή έχει επεξεργαστεί ελαφρά για λόγους σαφήνειας και μήκους.)

Ο Gellerman, αποφοίτησε με MBA από την Fuqua School of Business του Duke. (Φωτογραφία ευγενική προσφορά της Erica Gellerman)

Γιατί αποφασίσατε να αποκτήσετε ένα MBA;

Ήμουν πιστοποιημένος δημόσιος λογιστής από το undergrad. Απόλαυσα πραγματικά την εταιρεία και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμουν, αλλά ήξερα ότι δεν ήταν η σωστή καριέρα για μένα. Αποφάσισα ότι ήθελα να μπω στο μάρκετινγκ, ειδικά στη διαχείριση μάρκας.

Ήξερα ότι θα μπορούσα είτε να πάω στο σχολείο των επιχειρήσεων και να βρω μια θέση στη διαχείριση μάρκας αμέσως, ή θα μπορούσα να ξαναρχίσω την καριέρα μου και να αναζητήσω μια entry-level θέση στο μάρκετινγκ. Δοκίμασα το τελευταίο στην αρχή, αλλά ήμουν σύντομος. Ήταν το 2009 όταν άρχισα να κοιτάζω, οπότε δεν ήταν η καλύτερη αγορά εργασίας.

Πήρα ένα βήμα πίσω και συνέκρινε τους βασικούς μισθούς μάρκετινγκ σε σχέση με τη δαπάνη χρημάτων για το σχολείο των επιχειρήσεων και βγαίνει με υψηλότερο μισθό. Η ζύγιση αυτών των επιλογών με οδήγησε στη σχολή επιχειρήσεων.

Πώς ήταν η οικονομική σας κατάσταση πριν από το σχολείο επιχειρήσεων;

Θα έλεγα ότι έκανα καλές οικονομικές αποφάσεις, αλλά όχι το καλύτερο. Για παράδειγμα, ήμουν πολύ τυχερός να αποφοιτήσω από δημόσιο πανεπιστήμιο και να μην έχω χρέος. Ζούσα μέσα μου και έσωσα όσα μπορούσα. Με αυτό είπε, εγώ δεν επενδύσει τόσο πολύ όπως έπρεπε να είχα όταν ήμουν στις αρχές της δεκαετίας του '20 μου. Δεν κατάλαβα τι ήταν το θέμα της επένδυσης, οπότε δεν έβαλα τον εαυτό μου με τον καλύτερο τρόπο.

Erica Gellerman με τον σύζυγό της, Ιορδανία. (Φωτογραφία ευγενική προσφορά της Erica Gellerman)

Τι συνέβη με την καριέρα και την προσωπική σας ζωή μετά την αποφοίτηση;

Μετακόμισα στο Λ.Α. και εργάστηκα στην Procter & Gamble στη διαχείριση μάρκας, η οποία ήταν η δουλειά που ήλπιζα να πάρει. Εργάστηκα εκεί για δύο χρόνια και έπειτα η δουλειά του συζύγου μας μετέφερε στο Λονδίνο. Ο σύζυγός μου και εγώ επίσης παντρευτήκαμε. Θυμάμαι να κλαίει στη μαμά μου και να της λέει, "Είμαι αιμορραγώντας τα χρήματα." Το χειρότερο μέρος ήταν ότι αισθάνθηκα σαν να ζυγίζω τη σχέση. Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε μαζί από το undergrad, και κατέληξε να παρακολουθήσουν σχολείο επιχειρήσεων στο Duke επίσης.

Έκανε ένα εκτελεστικό πρόγραμμα και ήταν σε θέση να πάρει τον εργοδότη του να χορηγήσει την πλειοψηφία των φοιτητικών δανείων του. Έτσι, και οι δύο αποφοίτησα με Duke MBAs, αλλά είχα έξι αριθμούς χρέους και δεν είχε σχεδόν κανένα. Σίγουρα ζυγίστηκε στο μυαλό μου.

Γιατί αποφασίσατε να επισπεύσετε την αποπληρωμή του χρέους σας;

Το αρχικό μου πρόγραμμα πληρωμών ήταν 1.500 δολάρια το μήνα για 10 χρόνια και το πρώτο έτος ήταν καλό. Αλλά άρχισα να ρωτώ τον εαυτό μου: "Τι γίνεται αν θέλω να ακολουθήσω διαφορετικές ευκαιρίες σταδιοδρομίας κάποια μέρα; Τι γίνεται αν ο σύζυγός μου παίρνει μια δουλειά που του πληρώνει λιγότερο; Τι γίνεται αν θέλουμε να αγοράσουμε ένα σπίτι ή να έχουμε παιδιά; "Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν πάντοτε η μαζική πληρωμή των δανείων μου, η οποία κοστίζει περισσότερο από το ενοίκιο μου εκείνη την εποχή.

Θα μπορούσα να δω ότι μας κρατούσε σε θέσεις που δεν θέλαμε να είμαστε. Μετά από ένα χρόνο πληρωμής δανείων, αποφάσισα ότι δεν ήθελα να διαρκέσει 10 χρόνια, οπότε άρχισα να είμαι πιο ενεργός.

Και η αναχρηματοδότηση ήταν μεγάλη βοήθεια;

Ναί. Το επιτόκιό μου ήταν παράλογο - ήταν ένα μεικτό ποσοστό περίπου 7,5%. Όταν κοίταξα πόσο πληρώνω τόκους κάθε μήνα, δεν έκανα καθυστέρηση στα δάνειά μου. Ήταν πέρα ​​από την απογοήτευση να πληρώσουν 1.500 δολάρια το μήνα και δεν έχουν πολλά να δείξουν γι 'αυτό.

Δεν ήξερα πολλά για την αναχρηματοδότηση εκείνη τη στιγμή. Πήρε μια μικρή έρευνα για να καταλάβω ποια ποσοστά θα πρέπει να αναζητήσω. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι η αναχρηματοδότηση ήταν μια επιλογή και αυτό σήμαινε την αποχώρηση από κάποια ομοσπονδιακά οφέλη, όπως την αναβολή εάν χάσω τη δουλειά μου, αλλά δεν ανησυχώ τόσο για να χάσω την προστασία για την αναβολή όσο και για το πόσο πληρώνω ενδιαφέρον κάθε μήνα.

Όταν αναχρηματοδότησα, είχα επιλογές για να αναχρηματοδοτήσω για πέντε ή δέκα χρόνια και ήταν περίπου την ίδια στιγμή που έλαβα αύξηση κατά την εργασία. Είδα ότι η αναχρηματοδότηση για πενταετή θητεία δεν θα ήταν πολύ περισσότερο για μηνιαίες πληρωμές από 10, και με τη νέα μου αύξηση, συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να το κάνω. Η αναχρηματοδότηση μείωσε τις μηνιαίες πληρωμές μου αρκετά σημαντικά.

" ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ: Μάθετε περισσότερα σχετικά με την αναχρηματοδότηση των φοιτητικών δανείων

Τι άλλο κάνατε για να εξοφλήσετε τα δάνειά σας πιο γρήγορα;

Πραγματοποίησα διαπραγματεύσεις για τα επιδόματα υπογραφής μου σε δύο από τις εταιρείες στις οποίες εργάστηκα, συμπεριλαμβανομένου ενός στο Λονδίνο, και έβαλα κάθε φορά το πλήρες μπόνους για τα δάνειά μου.

Η Έρικ Γκέλερμαν κρατά τον γιο της, τον Χένρι. (Φωτογραφία ευγενική προσφορά της Erica Gellerman)

Κάνατε άλλες αλλαγές στον τρόπο ζωής;

Έκανα σχεδόν ένα παιχνίδι. Κάποια φορά ήμουν στη γραμμή στο Target, για να ελέγξω με περίπου $ 60 πράγματα που θα μπορούσα να ζήσω χωρίς. Έβαλα τα πράγματα πίσω και έκανε ένα δάνειο 60 δολάρια αντί. Θα σταθμίζαμε με συνέπεια τις πρόσθετες δαπάνες μου και θα ρωτήσω τον εαυτό μου: "Αυτό με κάνει πιο ευτυχισμένο από το να πληρώσω τα δάνειά μου;" Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό όσο να παραιτηθεί από μια τάξη γυμναστικής και να βάλει εκεί τα 25 δολάρια για το δάνειό μου. Όλες αυτές οι μικρές επιπλέον πληρωμές προστίθενται σημαντικά. Μου βοήθησε να σπάσω μια συνήθεια χωρίς νόημα.

Πώς θα συμβούλευαν τους άλλους για το σχολείο των επιχειρήσεων ή το χρέος σπουδαστών;

Η μετάβαση στο σχολείο επιχειρήσεων ήταν η σωστή απόφαση για μένα, αλλά δεν νομίζω ότι είναι σωστό για όλους. Αν δεν ξέρετε τι θέλετε να κάνετε αργότερα, δεν είναι το καλύτερο μέρος για να περάσετε έξι αριθμούς. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να κάνετε μια αλλαγή σταδιοδρομίας χωρίς να πηγαίνετε στο σχολείο των επιχειρήσεων.

Για όσους αγωνίζονται με το χρέος των φοιτητικών δανείων, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έκανα ήταν να καταργήσω το ποσό σε μικρότερες μηνιαίες πληρωμές, γεγονός που το έκανε πολύ λιγότερο συντριπτικό. Αν είχα κοιτάξει το πλήρες ποσό, θα ήμουν παράλυτος. Σπάστε το και επικεντρωθείτε σε μικρότερα πράγματα. Έχετε πάντα ένα μάτι προς το τι κάνετε. Η διαπραγμάτευση των μπόνους μου ήταν το καλύτερο που έκανα. Βεβαιωθείτε ότι κερδίζετε όσα αξίζετε.